Η Βάγια Καλαντζή είναι μια γνήσια καλλιτέχνιδα, μια δημιουργική φύση. Στους περισσότερους αναγνώστες είναι γνωστή σαν μουσικός, στιχουργός και σαξοφωνίστρια που έχει παίξει με μεγάλους μουσικούς παραγωγούς σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Σε αυτή μας τη συνέντευξη θα ασχοληθούμε με μια διαφορετική πτυχή του ταλέντου της, τη ζωγραφική, με την οποία ασχολείται συστηματικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Η Καλαντζή βρίσκει την καλλιτεχνική ολοκλήρωση στη ζωγραφική.
Στα τελάρα της αντικατοπτρίζονται οι νότες και τα μουσικά ακούσματα με μελάνι, μαρκαδόρο, κάρβουνο και λαδί. Άλλοτε με χειρονομιακές, ατίθασες πινελιές, άλλοτε με πειθαρχημένες γραμμές επικοινωνεί με τον θεατή.
Στην πρώτη της ατομική έκθεση που θα γίνει στο νησί των ανέμων, η ζωγράφος θα δείξει ενότητα έργων με τίτλο “Inside”.
Εμείς συναντήσαμε την καλλιτέχνιδα που με τρόπο αληθινό και ειλικρινή μας παρουσίασε τη δουλειά της.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Βάγια, τι είναι για σένα η ζωγραφική;
-Η ζωγραφική είναι το μέσο που χαλαρώνω το μυαλό μου ακολουθώντας τους ήχους και σχηματίζοντας εικόνες. Τίποτα άλλο.
Μπορώ να σχεδιάσω μια συζήτηση που ακούω στο διπλανό τραπέζι ή να ρίξω χρώματα στον καμβά δημιουργώντας ένα τοπίο από έναν επαναλαμβανόμενο θόρυβο. Θόρυβο, ο οποίος ανακατεύεται με τους ήχους μέσα μου -κοινώς σκέψεις- και βγάζει και άλλα μοτίβα και άλλα και άλλα, χωρίς να κολλάει για πολύ σε κάτι συγκεκριμένο.
–Είναι γνωστή η καλλιτεχνική σου φύση. Θυμάσαι πως ξεκίνησε όλο αυτό;
-Όταν ήμουν γύρω στα 7-8 έγραψα το πρώτο μου ποίημα. Για μια χιουμοριστική ραδιοφωνική εκπομπή και κέρδισα σε έναν διαγωνισμό δώδεκα λίτρα χυμό της τάδε εταιρίας. Μεγάλος ενθουσιασμός! Και ήταν τόσο εύκολο αυτό για μένα. Ακολουθούσα τη φωνή του εκφωνητή, άκουγα την μουσική που έπαιζε και ζωγράφιζα σε ένα τετράδιο. Κάποια στιγμή αρχίσαν τα σχήματα να γίνονται λέξεις, μετά πάλι σχήματα και μετά πάλι λέξεις.
Οι λέξεις είναι ήχοι που τους έχουμε ορίσει κάποιο νόημα, μπας και βγάλουμε κάποιο νόημα. Οι ήχοι γίνονται μελωδίες και οι μελωδίες μουσική. Οι νότες είναι σχήματα. Ο Γραπτός λόγος της μουσικής είναι σαν πίνακας ζωγραφικης με γεωμετρικά σχήματα.
-Ποια παιδική σου μνήμη είναι συνυφασμένη με τη ζωγραφική;
-Ο μπαμπάς μου είχε αρκετά χρονιά ένα μαγαζί με “χρώματα και εργαλεία” στην Κόρινθο και από τα 9 μου έως τα 17 μεγάλωσα μέσα στις μπογιές και τα πινέλα. Θυμάμαι τους οικοδόμους να μπαίνουν με τα ασβεστωμένα παντελόνια και τα σκονισμένα μαλλιά γεμάτοι μπογιές στα χέρια και να διαλέγουν από το χρωματολόγιο τι ταιριάζει στην κουζίνα.
Θυμάμαι επίσης και την κυρία Μαρία Παπαντωνίου, την πρώτη μου δασκάλα ζωγραφικής, πάντα όμορφη και περιποιημένη να διαλέγει λεπτά πινελάκια και ένα μπουκαλάκι νέφτι. Δεν της έμοιασα σ αυτό, πιο πολύ σε πολύχρωμο οικοδόμο φέρνω όταν βγαίνω από το ατελιέ μου.
Η κυρία Μαρία θα κρεμούσε ένα έργο της στην κουζίνα που θα έβαφε ο ελαιοχρωματιστής, κάτι που θα έκαναν και οι δυο με το ίδιο μεράκι και αγάπη. Η διάφορα τους ήταν όμως ότι ο κύριος μετά από μια κάποια περίοδο θα πέρναγε άλλο ένα χεράκι την κουζίνα, γιατί το χρώμα θα άρχιζε να ξεφτίζει, σε αντίθεση με το έργο της κυρίας Μαρίας που θα αφηνόταν στον χρόνο. Επίτηδες. Η φθορά θα του έδινε αξία.
Η ιδέα να συνδυάσω αυτή την πρόωρη γήρανση που προκαλείται στα οικοδομικά υλικά λόγω καιρικών συνθήκων, αυτή την αγριάδα της πραγματικότητας, με την λάμψη και την φρεσκάδα των ζωγραφικών υλικών, που εικονογραφούν τη φαντασία, για να δημιουργήσω εικόνες που θα μεταμορφώνονται με τα χρόνια, έναν καμβά που περνώντας ο καιρός θα ξεφτίζουν τα χρώματα του και από μέσα θα βγαίνουν κρυμμένες μορφές, ήχοι και μηνύματα με εξίταρε.
Και το έκανα.
-Σε εμπνέει η ποίηση και η μουσική στη ζωγραφική σου; Είναι όλα αυτά αλληλένδετα;
– Η τέχνη είναι μια, οι μορφές που αποτυπώνεται και επικοινωνείτε είναι πολλές. Η ποίηση, η μουσική, το θέατρο, η ζωγραφική, ο χορός.
Τα έργα μου χορεύουν. Όταν ένας ήχος παρέμβει δραστικά στον ηχότοπο που έχω βυθιστεί, είτε μετακινώ το έργο, είτε αλλάζω εγώ πλευρά. Ζωγραφίζω κυρίως στο πάτωμα, οπότε αφήνω το σώμα μου να αγκαλιάζει τον μουσαμά. Ντύνομαι με το έργο μου. Το φοράω, το χορεύω, του τραγουδάω, το αγαπάω.
-Τι υλικά χρησιμοποιείς; Πειραματίζεσαι με κάποια;
– Οι καμβάδες μου έχουν ακρυλικό, μελάνι, μαρκαδόρο, κάρβουνο, λαδί και κυρίως πλαστικό τοίχου. Για τις ρωγμές του χρόνου, για την πραγματικότητα της φαντασίας. Χρησιμοποιώ διάφορα υλικά, κυρίως τα κλασσικά, αλλά και οικοδομικά χρώματα.
–Πρώτη σου ατομική με τίτλο”. Πώς προέκυψε ο τίτλος;
-Μέσα, “Inside”. Εκεί συμβαίνουν όλα. Μέσα στο κεφάλι μου. Για αυτό ονόμασα την έκθεση έτσι. Όλα είναι μέσα στο κεφάλι μου, μέχρι να συντονιστούν με τις συχνότητες άλλων ανθρώπων και να αρχίσουν να γίνονται μια κάποια πραγματικότητα. Εγώ απλά ακολουθώ τους ήχους.
Ζωγραφίζω από μικρή, αλλά τα τελευταία δέκα χρονιά αρειμανίως. Ήρθε η ώρα λοιπόν να πάρουν τον δρόμο τους.
Alexis Asikelis Photography
Info Έκθεσης
Η Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου φιλοξενεί την πρώτη ατομική έκθεση της Βάγιας Καλαντζή με τίτλο “Ιnside”.
Η καλλιτέχνης συνδυάζει την τέχνη της μουσικής και της ποίησης δημιουργώντας ζωγραφικά μοτίβα με μελανί και ακρυλικό αποτυπώνοντας άχρονες μορφές.
Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά από 2 έως 10 Αυγούστου, στην κεντρική αίθουσα της Δημοτικής Πινακοθήκης στην οδό Καλογερά.
Ώρες λειτουργίας 10:00-14:00 και 19:00-01:00
https://www.facebook.com/708700932/videos/pcb.10158434129105933/525289645246014
Who is who
Η Βάγια Καλαντζή συνδυάζει διαφορετικά είδη τέχνης εικονογραφώντας άχρονες δημιουργίες.
Vaya Kalantzi combines different genres of art to create timeless expressions.
Vaya Kalantzi
Saxophonist / Lyricist
(0030) 6939 769 143
www.Vayakalantzi.art
www.misssaxovaya.com
