Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Πλαστικές διαφάνειες, κερωμένες πλάκες και περγαμηνές, φλοιός δέντρων, ξερολιθιές, διαβρωμένη άσφαλτος, πλάκες είναι κάποια από τα υλικά που χρησιμοποιεί ο Γιώργος Γιώτσας στα έργα του. Υλικά σκληρά που διαμορφώνονται με δυσκολία αλλά παράλληλα προκαλούν εντυπωσιακό αισθητικό αποτέλεσμα. Ο εικαστικός πρόσφατα παρουσίασε τη δουλειά του στην ατομική του έκθεση με τίτλο «5Flavors» με επιμέλεια των Λουΐζας Καραπιδάκη και Kjell-Erik Ruud στην Anti Art Gallery, στην Αντίπαρο.
Η ιστορικός τέχνης Λουίζα Καραπιδάκη γράφει στον κατάλογο της έκθεσης στην Αντίπαρο: «Οι πλαστικές διαφάνειες, που συνθέτουν το έργο του καλλιτέχνη ως άλλες κερωμένες πλάκες και περγαμηνές, με έντονο το στοιχείο της πολιτικής διαμαρτυρίας, οριοθετούν εννοιολογικά και τη μετάβαση στη σύγχρονη εποχή, που χαρακτηρίζεται από την επικοινωνιακή/λειτουργική πλευρά της εικόνας και την πολυπλοκότητα και τον κατακερματισμό της σκέψης. Τα εικονιζόμενα σύμβολα, άλλοτε ως ένα αντικείμενο ή ένα σημείο, άλλοτε ως ένα πρόσωπο ή μια φράση ή ένα γεγονός, χρησιμοποιούνται ουσιαστικά για την αναπαράσταση μιας γενικής έννοιας, μιας ιδέας ή ακόμα και μιας παρεμφερούς πληροφορίας, αλλά δεν αποτελούν ποτέ την ίδια την ιδέα…».
Συναντήσαμε τον Γιώργο Γιώτσα στο ατελιέ του στα Εξάρχεια και μιλήσαμε για τη δουλειά του μεταξύ Ιταλίας, Νέας Υόρκης και Ελλάδας για την έκθεσή του στην Αντίπαρο, καθώς και για τα μελλοντικά του σχέδια.
– Παρατηρώντας τα έργα σας, διακρίνουμε σε γενικές γραμμές ότι εμπνέεστε από το αστικό περιβάλλον. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τις πηγές της έμπνευσής σας;
Η δουλειά μου, μέσα από τις διαφορετικές θεματικές ενότητες που παρουσιάζω κάθε φορά, επικεντρώνεται γύρω από την ύλη, νοούμενη αυτή ως βασικό συστατικό της ανθρώπινης υπόστασης.
Η φράση «evoluzioneumana» θα έλεγα ότι είναι η έννοια που περιγράφει κατά κύριο λόγο τη δουλειά μου. Μέσα από τη δουλειά μου δομώ και οικοδομώ γεωμετρικούς ή μη χώρους απομόνωσης, εμπνεόμενος από το γκρίζο και το λευκό της πόλης, νοούμενη αυτή ως πολιτιστικό εύρημα και κατάκτηση του ανθρώπου, όπως αυτός εξελίσσεται καθημερινά. Θα έλεγα ότι μέσα από τη δουλειά μου ορίζω τους εικονικούς εκείνους χώρους, τα πλασματικά τοπία, τα φαντασιακά οικοδομήματα, μέσα στα οποία ζει και κινείται ο σύγχρονος άνθρωπος. Εγώ, εσείς, όλοι μας.
-Σε κάποια έργα σας παρουσιάζεται σταδιακά η εξέλιξη της ύλης. Πώς το βιώνετε και το παρουσιάζετε αυτό στο κοινό;
-Βασικό χαρακτηριστικό της δουλειάς μου είναι οι μεικτές τεχνικές. Μελετώντας την ύλη και τις ιδιότητες της, την κίνηση, την υφή, την ολκιμότητα, την ελατότητα, τη μηχανική αντοχή δημιουργώ ορατές επιφάνειες που έχουν χρώμα, διαύγεια, σχήμα, δίνοντας χώρο στις πιο βασικές ιδιότητές της ύλης.
Τα υλικά με τα οποία δουλεύω και χαρακτηρίζουν την εικαστική μου διαδρομή είναι ο πηλός, το χώμα, το λευκό και γκρι τσιμέντο, οι φυτικές ρητίνες, το ξύλο, το χαρτί και το σίδερο τα οποία μέσα από τις τεχνικές που εφαρμόζω, αποκτούν τις φόρμες που αφουγκράζομαι καθημερινά μέσα στα διαφορετικά περιβάλλοντα που ζω και κινούμαι ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης.
Η δουλειά μου νοούμενη ουσιαστικά ως «τόπος μνήμης» λειτουργεί θα έλεγα για τον θεατή -αναγνώστη των έργων μου σχεδόν λυτρωτικά, έχοντας ο ίδιος πια τη δυνατότητα να ορίσει μέσα του τη μορφή του σύγχρονου εικονικού αστικού τοπίου μέσα από την τέχνη και την τεχνική που προσδίδω στην ύλη μου. Να ορίσει το κομμάτι εκείνο της ύλης που μας ανήκει.
– Παρουσιάσατε έκθεσή σας με 86 έργα και μια μεγάλη εγκατάσταση στη Νέα Υόρκη σε συνεργασία με το Τμήμα Τεχνών του Queens College. Θα θέλατε να μας μιλήσετε μας για την εμπειρία σας;
Τα τελευταία 5 χρόνια ζω και εργάζομαι μεταξύ Ιταλίας, Νέας Υόρκης και Ελλάδας. Η συνεργασία με τη διευθύντρια και επιμελήτρια του Τμήματος Τεχνών του Queens College, Amanda Nocera με αφορμή την ατομική μου έκθεση τίτλο «Uncertain Alphabet» που βασίζεται στην ιδέα της γραφής, όπως αυτή διαμορφώνεται από το έτος 2000 ως συμβολική χρονολογία για το πέρασμα στη Νέα Χιλιετία μέχρι σήμερα.
Γράμματα και λέξεις έχουν δώσει τη θέση τους σε εικόνες και αριθμούς. Συντομεύσεις, σύμβολα και εικονικά στιγμιότυπα κυριαρχούν τόσο στα έργα από χαρτί που παρουσιάζω στην έκθεση όσο και στις οθόνες του υπολογιστή μας. Μια σειρά έργων που άλλοτε θυμίζουν αρχιτεκτονικές μακέτες και διαφάνειες και άλλοτε σελίδες πρόχειρων σκισμένων τετραδίων, απλώνονται στον χώρο και δημιουργούν την ψευδαίσθηση ενός τρισδιάστατου αλφαβήτου που είτε ψηλαφείται με την αφή, είτε δημιουργεί σύγχυση, απορία της ίδιας του της ανυπαρξίας.
Συμπληρωματικά με τα επιτοίχεια έργα μου παρουσίασα μια εγκατάσταση αποτελούμενη από 100 ριζόχαρτα και 100 πλαστικές διαφάνειες, δουλεμένες με μελάνια εκτυπωτή. Ο αριθμός 100 που επέλεξα δεν είναι τυχαίος, αλλά συνδέεται εννοιολογικά με το ποσοστό πλήρης φόρτισης που εμφανίζεται στις οθόνες του κινητού μας, που κατέχει πια θέση ασφαλή και μόνιμη στη ζωή μας ως άλλη προσθετική προέκταση του χεριού με όριο λειτουργίας και αντοχής 24/7.
– Πρόσφατα παρουσιάσατε έκθεσή σας με τίτλο «5Flavors» με επιμέλεια των Λουΐζας Καραπιδάκη και Kjell-Erik Ruud στην Anti Art Gallery, στην Αντίπαρο. Τι δουλειά σας δείξατε εκεί;
Στη νέα θεματική ενότητα με τίτλο «5 Flavors» παρουσίασα μια σειρά έργων μεικτής τεχνικής, φορτισμένων με πολυάριθμα σύμβολα, νοούμενα ως κώδικες επικοινωνίας. Τα εικονιζόμενα σύμβολα στις πλαστικές διαφάνειες, που συνθέτουν τα έργα μου, άλλοτε ως ένα αντικείμενο ή ένα σημείο, άλλοτε ως ένα πρόσωπο ή μία φράση ή ένα γεγονός, χρησιμοποιούνται ουσιαστικά για την αναπαράσταση μιας γενικής έννοιας, μιας ιδέας ή ακόμα και μιας παρεμφερούς πληροφορίας, αλλά δεν αποτελούν ποτέ την ίδια την ιδέα.
Τα έργα μου λειτουργούν και ορίζονται άλλοτε ως μια περιήγηση στην εικονική πραγματικότητα, ένα διαδραστικό ηλεκτρονικό παιχνίδι, και άλλοτε πάλι ως μία αποσυντονισμένη οθόνη υπολογιστή και αποτελούν μια νέα διάσταση στην επικοινωνία μεταξύ έργου τέχνης και θεατή.
Οι «5 Flavors», αποτελούν για εμένα έναν νέο κώδικα επικοινωνίας, μια προσωπική εικαστική γλώσσα φτιαγμένη από λέξεις, γραμμές, σύμβολα, κενά και περιθώρια που την ονομάζω «art ficially flavoure dlanguage».
– Υπάρχουν έργα σας σε ιδιωτικές συλλογές, μουσεία, συλλογές Ιδρυμάτων. Πού μπορεί κάποιο να θαυμάσει έργα σας;
-Έργα μου υπάρχουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στο Museo di arte Contemporanea e del Novecento στο Monsummano – Ιταλία, στο Hungarian Open Air Μúzeum Szentendre στη Βουδαπέστη και στο Muzeum Kresow Lubaczow στην Πολωνία, στο προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, στη συλλογή του Queens College στη Νέα Υόρκη και στο Italian – American Museum στη Νέα Υόρκη.
