Στο εργαστήριο του στα Σεπόλια, σιδεράδικο κανονικό αλλά και σκηνικό- λες, από θεατρικό έργο, με υποδέχθηκε και με ξενάγησε στις δημιουργίες και στις εικαστικές του αναζητήσεις, ο καλλιτέχνης, Δημήτρης Φόρτσας.
Γράφει ο Γιάννης Λιάκος
Δημήτρης Φόρτσας : “Στη ζωή παίρνεις ένα ρόλο. Εγώ, από παιδί στο σχολείο πήρα τον ρόλο του ζωγράφου. Είχα μια ικανότητα να σχεδιάζω η οποία τροφοδοτήθηκε και έγινε στόχος ζωής.”
Στο χώρο του συνυπάρχουν γλυπτά, χρηστικά αντικείμενα και έργα ζωγραφικής.
Ο ίδιος λέει ότι η γλυπτική και το χρηστικό αντικείμενο είναι πολύ κοντά. Στο παρελθόν, η γλυπτική ήταν συνδεδεμένη με την αρχιτεκτονική και η συνεργασία με τους αρχιτέκτονες απαραίτητη. Στην εποχή μας αυτό είναι σπάνιο.
“Εμένα προσωπικά το να σχεδιάσω και να υλοποιήσω ένα αντικείμενο με ενδιαφέρει πολύ, και το θεωρώ ως ένα αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μου.”
Τέλος ο καλλιτέχνης αναφορικά στη δουλειά του είπε: “Στο έργο που κάνω, ως ιδέα και έναυσμα είναι ο αέναος κύκλος της ζωής, ο διάλογος των αντιθέτων, το κενό και το πλήρες, η μετάλλαξη και διαφοροποίηση από μία κατάσταση σε μια άλλη. Δηλαδή όλα αυτά που συναντούμε στη ζωή, τις σκέψεις αυτές δεν προσπαθώ να τις αποδώσω αναπαραστατικά, άλλα με τρόπο συμβολικό και έμμεσο.”
