Τα έργα του σπουδαία. Κορυφαίος πίνακάς του είναι η  “εμμονή της μνήμης”. ΄

Ένα έργο με  αινιγματικότητα και μυστήριο. 

Αυτή η εικόνα μετά από μια περιπετειώδη διαδρομή, κατέληξε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.Το πρώτο του ταξίδι στην άλλη ήπειρο γίνεται το 1934 με πεντακόσια δολάρια που του χάρισε ο Picasso και… κατακτά και την Αμερική…

Η σπουδαιότερη συνεισφορά του Dali στα υπερρεαλιστικά έργα του ήταν η «παρανοϊκή-κριτική μέθοδός» του, που του επέτρεψε να ζωγραφίζει και να βλέπει δύο διαφορετικά πράγματα στην ίδια στιγμή. Αυτό κάνει τις ζωγραφιές του ασυνήθιστες, φανταστικές που προκαλούν κάποια ανησυχία.

Ο Dali ήταν ένας Σουρεαλιστής. Οι εικόνες που ζωγράφιζε είχαν αλληγορική και μεταφορική σημασία. Είχε το χάρισμα να καταγράφει με απόλυτη σαφήνεια και καθαρότητα τον κόσμο του συμβολισμού και των ονείρων του.  Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι ο συγκεκριμένος πίνακας.

Ο ίδιος ο Νταλί λέει: “Ο χρόνος είναι η κατεξοχήν παραληρηματική και σουρεαλιστική διάσταση.” Παρατηρώντας και άλλα έργα του βλέπουμε ότι ζωγραφίζει μυρμήγκια σε διάφορα αντικείμενα ακόμα και σε ζωντανούς οργανισμούς. Τα μυρμήγκια που περπατούν πάνω στο ρολόι δείχνουν τη φθορά του χρόνου. Όλα τελειώνουν κάποια στιγμή και η ζωή σταματά να υπάρχει.

Από την άλλη όμως, τα εύκαμπτα ρολόγια, τα ρολόγια που λιώνουν αντιπροσωπεύουν το χάσιμο της σημασίας του χρόνου. Αν σκεφτούμε καλά τον τίτλο του έργου θα καταλάβουμε ότι η μνήμη έχει μια ικανότητα, μια εμμονή να συγκρατείται στον χρόνο ενώ εκείνος φθείρεται πάνω της.

Εμμένω εδώ, σημαίνει ότι επιμένω σε μια  επιλεκτική εικόνα του παρελθόντος μου φέρνοντας στη θύμησή μου μια εμπειρία, μια ανάμνηση από το παρελθόν.

Πολλοί άνθρωποι  είναι έρμαια του παρελθόντος τους και γυρνάνε πολλές φορές, ξανά και ξανά σε αναμνηστικές εμπειρίες που μπορεί άλλοτε να τους πονάνε κι άλλοτε να τους μπερδεύουν. Εμμένουν όμως σε αυτές τις στιγμές λες και σταμάτησε ο χρόνος σε εκείνα τα καταραμένα ή ευλογημένα λεπτά της ώρας. 

Ο αληθινός χρόνος δεν βρίσκεται στα ρολόγια που φοράμε, που αντικρίζουμε στους τοίχους των σπιτιών μας ή των γραφείων μας. Τα πραγματικά ρολόγια είναι εκείνα που υπάρχουν μέσα μας. Αυτόν τον εσωτερικό παλμό καλούμαστε να γνωρίσουμε μέσω του πίνακα του Salvador Dali. Είναι η δική μας αλήθεια και αυτογνωσία που μπορεί να μην παραδεχόμαστε από φόβο.

Το χιούμορ του Salvadoro Dali ήταν … ιδιαίτερο… Συγκέντρωσα κάποια από τα λόγια του και σας τα παραθέτω…

Δόξα τω Θεώ, είμαι άθεος.

Η ζωγραφική είναι ένα απειροελάχιστο κομμάτι της προσωπικότητάς μου.

Αυτή η μεγαλειώδης τραγωδία που ονομάζουμε μοντέρνα τέχνη…

Το μόνο πράγμα που δεν χορταίνει ο κόσμος είναι οι υπερβολές.

Η τέλεια γυναίκα είναι αλαζονική αλλά όχι υπερβολικά ωραία. Πρέπει να είναι σκλάβα των ρούχων της και των κοσμημάτων της.

Πού είναι το ρολόι μου;

(τα τελευταία του λόγια)

Αυτοί που δεν θέλουν να μιμηθούν τίποτε, δεν παράγουν τίποτε.

Τόσο λίγα απ’ αυτά που θα μπορούσαν να συμβούν συμβαίνουν…

Κάθε πρωί, μόλις ξυπνάω έχω μια εμπειρία υπέρτατης ευχαρίστησης, όταν συνειδητοποιώ ότι είμαι ο Salvador Dali.

Το μόνο άσχημο με τη σημερινή νεολαία είναι ότι δεν ανήκουμε πλέον σ’ αυτήν.

Μη φοβάστε την τελειότητα. Δεν θα την πετύχετε ποτέ.

Οι πόλεμοι δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν εκτός από αυτούς που σκοτώνονται.

Ένα βράδυ κάθισα την ασχήμια στα γόνατά μου.
Και σχεδόν αμέσως τη βαρέθηκα.

(παρωδεί παρεμφερή στίχο του Ρεμπώ για την ομορφιά)

Η Ρωσική επανάσταση είναι η Γαλλική επανάσταση που έφτασε με καθυστέρηση, λόγω του κρύου.

Στα έξι μου ήθελα να γίνω μάγειρας. Στα εφτά μου, Ναπολέων Και η φιλοδοξία μου μεγαλώνει συνεχώς από τότε.

Κάθε συμμετοχή σημαίνει τη γέννηση μιας ανάμνησης.

Είναι μέρες που νομίζω ότι θα πεθάνω από υπερβολική δόση αυτοϊκανοποίησης.

Η μόνη μου διαφορά με έναν τρελό είναι ότι εγώ δεν είμαι τρελός.

Ευφυΐα χωρίς φιλοδοξία είναι πουλί χωρίς φτερά.

Το θερμόμετρο της επιτυχίας είναι ο φθόνος των ανίκανων.

πηγή: radar.gr