Είναι το “γυμνό” τέχνη; ή μήπως είναι κάτι το σοκαρηστικό; Καταξιωμένοι ζωγράφοι και φωτογράφοι δούλεψαν πάνω σ΄αυτό και έμειναν γνωστοί στη ιστορία. Μήπως το “γυμνό” είναι κάτι το ευγενές, το φυσικό, το πηγαίο;

Ο εικαστικός φωτογράφος, Στέλιος Μπακλαβας γεννήθηκε στην Αθηνα και σπούδασε φωτογραφία στην Σχολή Σταυρακου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα διατηρώντας το προσωπικό του στούντιο . Ειναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης και Προστασίας Πνευματικών Δικαιωμάτων Φωτογράφων. Έχει λαβει το 3ο Βραβείο απο το Γαλλικό Μουσείο Φωτογραφίας στον Διαγωνισμό με θέμα”Αγορές”.

Έχει πραγματοποιήσει 20 Ατομικές εκθέσεις και έχει λαβει μέρος σε 37 ομαδικές εκθέσεις σε Ελλαδα και εξωτερικό. Είναι Καθηγητής Στατικής Φωτογραφίας στην Σχολή Λ.Σταυράκου.

Ο Γιώργος Χρονάς γράφει για τα Γυμνά του Στέλιου Μπακλαβά:

“Τα γυναικεία γυμνά του Στέλιου Μπακλαβά μοιάζουν διωκόμενα, έτοιμα να
λιθοβοληθούν. Θα μπορούσε να είναι μία παραλλαγή του θεατρικού τίτλου:

Ντύσατε τους γυμνούς. Αλλά γιατί να τους ντύσουμε αφού έτσι τους γέννησε η μάνα τους;
Σκανδαλίζουν; Ρίχνουν έξω τις βιοτεχνίες, βιομηχανίες των ενδυμάτων; Κάνει κρύο
πολύ απόψε και θα κρυώσουν;

Είναι αλήθεια ότι αυτό το γυναικείο γυμνό του Μπακλαβά μοιάζει με την Εύα που κρατάει το μήλο – του Αδάμ – η ίδια του το έδωσε από τον Παράδεισο και είναι φοβισμένη, ριγμένη σε ταραχή γύμνιας που ψάχνει ένδυμα να ντυθεί. Να κρυφτεί.

Η λέξη αμαρτία δεν την αγγίζει, μάλλον της φαίνεται η ζωή
αλλιώς. Δεν έχει συνηθίσει τη γύμνια. Και από τα ρούχα της ντουλάπας, που
μυρίζουν ναφθαλίνη, διαλέγει το νάιλον πάνω στο δέμα. Ασφυκτιά μέσα του αλλά το
φέρει στις επόμενες κινήσεις της – στάσεις της. Λυμφατική, με κινήσεις αγαλμάτων,
στέκει απέναντί μας μόνη μαθαίνοντάς μας πάλι τη ζωή. Και την ξεχασμένη τάξη της.

Ο εικαστικός φωτογράφος Στέλιος Μπακλαβάς διερωτάται…

Είναι η τέχνη αμαρτία;

Ποιά η Αμαρτία της Γνώσης;

Ο Στέλιος Μπακλαβάς είναι φωτογράφος της κίνησης

Ο Γιώργος Χαρβαλιάς, καθηγητής Ζωγραφικής, πρώην Πρύτανης της ΑΣΚΤ γράφει για τον εικαστικό φωτογράφο:

“Με τον Στέλιο Μπακλαβά περπατήσαμε στους ίδιους δρόμους, μεγαλώσαμε στις ίδιες γειτονιές στο Περιστέρι, πήγαμε στα ίδια σχολεία κι αυτό στάθηκε η αρχική αφορμή για τη γνωριμία μας. Μετά τον γνώρισα περισσότερο και μέσα από την φωτογραφική δουλειά του.

Ο Στέλιος Μπακλαβάς είναι ένας φωτογράφος της κίνησης. Μολονότι η φωτογραφία είναι ένα μέσον που επιτυγχάνει να ακινητοποιήσει τον Χρόνο σε μια απόλυτη στιγμή, ο Σ. Μ μετέχει και ακολουθεί το χρονικό συνεχές, ουσιαστικά δεν παγώνει τον χρόνο σε μια οριστικότητα αλλά επιβραδύνει την δράση για να μας φανερώσει, αιχμαλωτίζοντας την, μια χρονική ρευστότητα.

Παρακολουθώντας το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του που διαμορφώνει την οπτική, την αισθητική και την στάση του στο σύνολο της δουλειάς του, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την εκφραστική του εμμονή ως «εικόνες – σώματα χρόνου», η επικέντρωσή του σε αυτό το χρονικό συνεχές τον κατακλύζει. Μέσα σ’ αυτό το Χώρο ο ίδιος – αν και φωτογράφος – δεν κατέχει ποτέ μια θέση παρατηρητή, μετέχει διαρκώς αυτής της συνεχούς χρονικής εκτύλιξης, στο σαγηνευτικό πεδίο μιας αισθησιακής δράσης και της λαχανιασμένης υγρής ανάσας των σωμάτων.

Πέραν του οπτικού φωτογραφικού μέσου ως διαμεσολαβητή στη διαδικασία ανάδειξης και παραγωγής της Εικόνας, ο εκφραστικός μηχανισμός του δεν είναι τόσο οπτικός όσο απτικός. Οι Εικόνες του μοιάζουν να έχουν βγει από δικές του χειρονομίες πάνω στο σώμα, είναι το αποτέλεσμα μιας στάσης συμμετοχής, εμπλοκής και παγίδευσης στον αισθησιασμό και την ερωτική ενέργεια του δρώντος σώματος.

Η ματιά του ακουμπάει αυτά τα σώματα καταργώντας την απόσταση του παρατηρητή. Αυτό που τελικά θα αποτυπωθεί στην Εικόνα είναι οι εκφάνσεις μιας ρέουσας υγρής αισθησιακότητας του σώματος. Δεν αναπαριστά το σώμα, μα την ενέργεια, την ανάσα και την δράση του στο χώρο, μια παραστατικοποίηση του ενεργειακού του πεδίου.

Αν δεν είχαμε την εμπειρία και την κουλτούρα της φωτογραφικής εικόνας, πραγματικά δεν θα αναγνωρίζαμε στις εικόνες αυτές σώματα γιατί είναι περισσότερο παγιδεύσεις της αίσθησης, δεν βλέπουμε σε αυτές αλλά νοιώθουμε από αυτές.

Στην πρόσφατη ενότητα της δουλειάς του το γυναικείο σώμα περιβάλλεται από διαφανείς μεμβράνες. Δεν πρόκειται για στοιχείο απόκρυψης, μα περισσότερο για περιβάλλον που τροφοδοτεί, εκτρέφει και προστατεύει. Διαμορφώνει ένα περιβάλλον όπου ο ιδρώτας, η ανάσα, η ενέργεια, η δράση, η αισθησιακότητα και η πλευστότητα του σώματος εκτυλίσσεται μέσα σε αυτή την «αμνιακή κοιλότητα».

Νύμφες που ζουν μέσα στο συμβολικό τους αμνιακό σάκο, μέχρι να επέλθει η ρήξις των μεμβρανών…”

Info

wwww.art-sbaklavas.gr [email protected]

http://www.facebook.com/stelios.baklavas