Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Συναντήσαμε τη συγγραφέα Ιωάννα Νοταρά, η οποία μας μίλησε για ζωή της και τη συγγραφική της δραστηριότητα. Η Ιωάννα Νοταρά είναι μια σύγχρονη και δραστήρια γυναίκα, η όποια άλλαξε επαγγελματική καριέρα και στράφηκε στη συγγραφή θέλοντας να θίξει θέματα της καθημερινότητας, που μας καθορίζουν και μας σημαδεύουν. Η συγγραφέας του «Ψηλά τα χέρια, σ’ αγαπώ!», «Μια συγγνώμη για την Εύα», “Πριν χαράξει” και του “Παράλληλες Νύχτες” μιλά για την ίδια και τους ήρωές της.
– Δουλέψατε αρκετά χρόνια στον χώρο των πωλήσεων πριν γίνετε συγγραφέας. Πώς προέκυψε η συγγραφή; Το είχατε από πάντα στο μυαλό σας;
Πράγματι, δούλεψα για πολλά χρόνια στον χώρο των πωλήσεων γνωστού οίκου ρολογιών και κοσμημάτων. Μάλιστα, από αυτόν τον εξαιρετικά ανταγωνιστικό χώρο βίωσα ενδιαφέρουσες εμπειρίες. Η συγγραφή δεν προέκυψε συμπτωματικά. Ήταν πάντα στο μυαλό μου. Στην πραγματικότητα ήταν ο στόχος, στον οποίον επρόκειτο να τερματίσω. Έτσι, λοιπόν, τελειώνοντας με τις σημαντικές υποχρεώσεις μου ως μητέρα, παραιτήθηκα από τον χώρο των πωλήσεων και αφοσιώθηκα στη συγγραφή.
Ομολογώ ότι είχα την τύχη να εκδοθεί αμέσως η πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια, γεγονός που μου έδωσε το κουράγιο να συνεχίσω με βήματα δειλά. Ευχαριστώ δε από καρδιάς τους εκδότες που με εμπιστεύτηκαν, κυρίως όμως τους αναγνώστες που αγάπησαν και ακολουθούν κάθε νέα μου προσπάθεια.
“Στο «Ψηλά τα χέρια, σ’ αγαπώ!» καταπιανομαι συχνA με τον υπEρμετρο εγωισμΟ που ταλαιπωρεΙ τις ψυχές και παράλληλα τις σχέσεις των ανθρώπων σε κάθε επίπεδο”
– Από ποιους μεγάλους συγγραφείς έχετε δεχτεί επιρροές; και πιστεύετε ότι αυτό απεικονίζεται στον τρόπο που γράφετε;
Όπως οι περισσότεροι που αγαπούν τη λογοτεχνία, έτσι κι εγώ στα νιάτα μου, και πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι, διάβασα κλασικούς συγγραφείς. Ωστόσο, επηρεάστηκα και επηρεάζομαι, πράγμα που νομίζω ότι απεικονίζεται στα βιβλία μου, καθαρά από τους σύγχρονους συγγραφείς. Διαβάζω αστυνομική λογοτεχνία και νιώθω ότι έχω επηρεαστεί από τον Τζο Νέσμπο. Πρόκειται για έναν συγγραφέα με εξαιρετικά αποτελεσματική και καθόλου φλύαρη γραφή. Θαυμάζω και παρακολουθώ τον Χαρούκι Μουρακάμι, τον Ζουλφί Λιβανελί, τον Ισίδωρο Ζουργό… Είναι μεγάλη η λίστα των συγγραφέων και ολοένα αυξάνεται. Τελευταία ανακάλυψα τον εκπληκτικό Pierre Lemaitre, έναν Γάλλο βραβευμένο συγγραφέα, και τον Άγγλο Terry Hayes. Εν τέλει, τριγυρίζοντας συχνά μες στη βδομάδα στα βιβλιοπωλεία, όπου λατρεύω ακόμα και τη μυρωδιά τους, ανακαλύπτω ταλαντούχους σύγχρονους συγγραφείς.
– Τα έργα σας είναι βιωματικά ή οι ήρωες και τα γεγονότα είναι «προϊόντα μυθοπλασίας»;
Έχουν εκδοθεί τέσσερα δικά μου βιβλία και είναι όλα προϊόντα μυθοπλασίας, προσέχοντας όμως, κατά τη γνώμη μου, οι ιστορίες μου να αγγίζουν την πραγματικότητα. Εμπνέομαι από τη σύγχρονη καθημερινότητα κυρίως, την οποία παρακολουθώ πολύ προσεκτικά. Για πρώτη φορά, ωστόσο, επέλεξα να στηρίξω το πέμπτο μου βιβλίο (πρόκειται να εκδοθεί) σε πραγματικά γεγονότα, αφού πρώτα είχα την άδεια του ατόμου που μου τα εμπιστεύτηκε.
– Με ποια ηρωίδα των βιβλίων σας ταυτίζεστε περισσότερο και γιατί;
Ξεκινώντας να πλάσω μια ιστορία, βρίσκομαι έξω από μένα. Φτάνοντας στο τέλος, κι αφού η ιστορία έχει την τύχη να γίνει βιβλίο, τότε ξαναδιαβάζοντάς την βρίσκω κομμάτια του χαρακτήρα μου ή… παρατηρώ να καταλήγει (η ηρωίδα) σε πράξεις που δεν τόλμησα ποτέ στη ζωή μου. Έτσι, άθελά μου πάντα, κάπου βρίσκομαι μέσα στις ιστορίες μου…
– Το βιβλίο σας με τίτλο «Ψηλά τα χέρια, σ’ αγαπώ!», από τις εκδόσεις Μίνωας σημείωσε επιτυχία. Αντιφατικά νοήματα… Πείτε μας δυο λόγια γι αυτό.
Ναι, μοιάζουν αντιφατικά τα νοήματα. Όποιος, όμως, διαβάσει αυτό το βιβλίο θα δικαιώσει απόλυτα τον τίτλο που δώσαμε. Πρόκειται για την περιπέτεια ενός νέου ανθρώπου που πέτυχε, παρότι ξεκίνησε από φτωχή οικογένεια της περιφέρειας, να φτάσει με υποτροφία έως το διδακτορικό, εκπληρώνοντας έτσι το όνειρό του. Με τη ραγδαία όμως οικονομική κρίση που ξέσπασε αιφνιδιαστικά στη χώρα μας θα βρεθεί άνεργος. Τότε η ζωή του αλλάζει ριζικά, όπως κάθε ανθρώπου που βρίσκεται σ’ αυτή την άχαρη θέση και μάλιστα στην πιο εποικοδομητική περίοδο της ζωής του. Ποιες θα είναι, λοιπόν, οι επιλογές του, όταν απελπισμένος έναν χρόνο μετά δεν έχει καμμία τύχη; Θα κινδυνέψει να βγει στο αντίθετο ρεύμα; Τι σημαίνει στην κοινωνία μας και κυρίως στην ψυχολογία του άνδρα η ανεργία;
Έχει δικαίωμα στον έρωτα; Κι αν ναι, θα τα καταφέρουν με τη σύντροφό του; Και όσο η ιστορία εξελίσσεται, θα διακρίνουμε τον ρόλο του εγωισμού στις σχέσεις των ανθρώπων. Θεωρώ και καταπιάνομαι συχνά με τον υπέρμετρο εγωισμό που ταλαιπωρεί τις ψυχές και παράλληλα τις σχέσεις των ανθρώπων σε κάθε επίπεδο. Είναι ένα επίκαιρο μυθιστόρημα και νομίζω ότι μας αφορά όλους. Ωστόσο, επιλέγω να είναι αισιόδοξο το μήνυμα, επειδή έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που μας επιφυλάσσει η ζωή.
“Το βιβλίο «Πριν χαράξει» δίνει ένα «μάθημα» προς τους γονείς που τολμούν να βάλουν τα προσωπικά τους προβλήματα πάνω από τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών που με δική τους επιλογή έφεραν στον κόσμο”
– Πείτε μας και δυο λόγια για το “Πριν χαράξει”;
Αφορά μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Το θέμα του, κατά τη γνώμη μου, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον κοινωνικά. Αφορά κυρίως τις σχέσεις γονέων και παιδιών. Μέσα από αυτή την ιστορία θα παρακολουθήσουμε βήμα-βήμα τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το παιδί μεγαλώνοντας μέσα σε μια απολύτως «πολεμική» ατμόσφαιρα. Μια ατμόσφαιρα που θα το κυνηγήσει σε όλη την πορεία της ζωής του. Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της ιστορίας εκτός των άλλων είναι η ιδιαιτερότητα της σχέσης μητέρας και κόρης. Θεωρώ ότι αυτή η σχέση ακροβατεί ανάμεσα σε έναν μη συνειδητοποιημένο ανταγωνισμό προερχόμενο από την πλευρά της μητέρας. Μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση μιας μητέρας που αδυνατεί να ισορροπήσει τα προσωπικά της.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που γράφτηκε περισσότερο με την καρδιά μου. Έτσι θα δούμε πόσο δυσδιάκριτη είναι στα μάτια ενός παιδιού που μεγάλωσε κάτω από τέτοιες συνθήκες η έννοια της αγάπης, του έρωτα, και πόσο θα δυσκολευτεί να βάλει μια στοιχειώδη τάξη στα συναισθήματά του, αλλά και στην πορεία της ζωής του. Θα τολμήσω εν τέλει να πω πως πρόκειται για ένα «μάθημα» προς τους γονείς που τολμούν να βάλουν τα προσωπικά τους προβλήματα πάνω από τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών που με δική τους επιλογή έφεραν στον κόσμο.
