Γράφει ο Γιάννης Λιάκος
Γνώρισα την Μαργαρίτα Σκόκου το 2011 στην ατομική της έκθεση, που είχα την χαρά να έχω τον συντονισμό. Ειλικρινής, άμεση χωρίς περιστροφές όπως ακριβώς και η ζωγραφική της. Καθαρή ζωγραφική χωρίς υπονοούμενα, ντρoπές και αναστολές με έντονα τα στοιχεία Graffiti και Street Art. Δυναμικές χρωματικές φιγούρες με συμβολισμούς και μικρές ιστορίες αποτελούν στοιχεία της δουλειάς της.
Μαργαρίτα Σκόκου: “Δεν έχω να πω πολλά για την ζωγραφική μου. Γεμίζω το λευκό με μνήμες, πάθη, ερωτική ευαισθησία, χαρές, αδικίες και αγωνία ζωής και θανάτου. Ζωγραφική, κεραμική και κόσμημα έχουν το ίδιο παρελθόν και το ίδιο μέλλον για μένα. Τα παιδιά ζωγραφίζουν ωραία, πονηρά, έξυπνα και χωρίς σκοπιμότητα. Αυτό καθώς μεγαλώνουμε χάνεται γιατί μπαίνει στην ζωή μας ο στόχος της αποδοχής.”
