Η γκαλερί Citronne συμμετέχει φέτος στην Art Athina, την ετήσια συνάντηση ελληνικών και ξένων γκαλερί στην Αθήνα.

Στη συμμετοχή της αυτή παρουσιάζει τρεις σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες: τον Γιάννη Αδαμάκο, τον Μάκη Θεοφυλακτόπουλο και τον Γιώργο Λάππα. Και οι τρεις αυτοί καλλιτέχνες ανήκουν στην ίδια γενιά. Η εικαστική τους πορεία, όμως, αλλού συγκλίνει και αλλού αποκλίνει. Η γκαλερί Citronne προχωρεί σε μια ad hoc πρόταση, ανασυνθέτοντας προσεγγίσεις από την μέχρι σήμερα πορεία της. Σταθερός της στόχος είναι ο διάλογος ανάμεσα στην ελληνική και την διεθνή καλλιτεχνική επικαιρότητα, καθώς και ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν της Τέχνης.

Ο γλύπτης Γιώργος Λάππας, ως καλλιτέχνης-ταξιδευτής, στα εκτιθέμενα έργα του ερευνά και επιχειρεί να αποδώσει την ανάγκη της Επικοινωνίας, αλλά και την σαρωτική επίδραση του Τυχαίου. Με υλικά όπως το πλαστικό, το φως και το μέταλλο αναφέρεται στην διαπολιτισμική σχέση, στην παράδοση και την προσωπική εμπειρία, το βίωμα- αναφορές οι οποίες υπερβαίνουν σύνορα και όρια.

Οι δύο ζωγράφοι, ο Γιάννης Αδαμάκος και ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος διακρίνονται από μια πρωτότυπη, τολμηρή, θαρραλέα προσέγγιση. Συναντώνται εικαστικά στην αφαιρετική απόδοση της πραγματικότητας, αφήνοντας την φόρμα ασαφή και με πολλαπλές αναγνώσεις: στον Θεοφυλακτόπουλο πρωτοστατεί η Φιγούρα, στον Αδαμάκο κυριαρχεί το Τοπίο. Τα έργα τους “πλάθονται” με παχειές στρώσεις και διαφοροποιούμενες υφές της ζωγραφικής ύλης. Ο Άνθρωπος και η Φύση, οι δύο θεματικές, εμφανίζονται ως αλληλο-συμπληρούμενες, καθώς η αφαίρεση τούς προσδίδει ένα συνεκτικό στοιχείο ανάγνωσης.

Οι τρεις αυτοί καλλιτέχνες έχουν παρουσιαστεί στην γκαλερί Citronne, στον Πόρο και στην Αθήνα. Η τοπική τους αφετηρία, εντός ή εκτός συνόρων, διευρύνεται και επιμηκύνεται με μια περιήγηση ανά τον χώρο και τον χρόνο. Εντάσσονται στην πρωτοπορία της Τέχνης, γι’ αυτό και συνδιαλέγονται σε διεθνές επίπεδο. Κατά την πάγια τακτική της γκαλερί Citronne, η τοπική local κλίμακα συναντάται εικαστικά με την παγκόσμια global κλίμακα.

Ο Γιάννης Αδαμάκος γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας το 1952. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στα εργαστήρια Δ. Μυταρά και Π. Τέτση (1973-1978). Συνέχισε με ελεύθερες σπουδές στο Παρίσι (1978-1981). Έχει διδάξει σχέδιο και χρώμα στο εργαστήρι Τέχνης της Χαλκίδας και στην σχολή Βακαλό. Το 2008 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το λεύκωμα Γιάννης Αδαμάκος: Ζωγραφική 1977-2007. Εκθέτει έργα του από το 1978 σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στην Τήνο.

Στις ατομικές εκθέσεις του καλλιτέχνη συμπεριλαμβάνονται:
Re-emergence, Γκαλερί CITRONNE, Πόρος (2017),
Nimbus,Γκαλερί Ευριπίδη, Αθήνα (2015),
9 Lumen, Μουσείο Μπενάκη Κτήριο οδού Πειραιώς, Αθήνα (2013),
The Space Between Us, Γκαλερί CITRONNE, Πόρος (2011),
The Space Between, Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές, Αθήνα (2007),
1454 Emily Dickinson, Γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη (2005),
Τοπία της Τήνου, Το Σπίτι των Εκθέσεων, Τήνος (2003),
Handle with Care, Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές, Αθήνα (2003),
Γιάννης Αδαμάκος 1992-2002, Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ (2002), Εσωτερικές Εποχές, Πινακοθήκη Πιερίδη, Γλυφάδα (2000)
Τοπογραφίες, Γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη (1998),
Τοπογραφίες, Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα (1996),
Γιάννης Αδαμάκος, Diaspro Art Center, Λευκωσία (1993),
Γιάννης Αδαμάκος, Χώρος Σύγχρονης Τέχνης Επίκεντρο, Πάτρα. (1993),
Γιάννης Αδαμάκος, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Πύργου (1992),
Νύχτες από Γραφίτη, Artforum Gallery, Θεσσαλονίκη (1992),
Νύχτες από Γραφίτη, Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα (1992),
Δένδρα, Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα (1990),
Δένδρα, Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (1990),
Corpus ΙΙ, Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα. (1986),
Corpus ΙΙ, Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα (1983),
Γιάννης Αδαμάκος, Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα (1978).

Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με τον Γ. Μόραλη (1961-1967). Από το 1969 έζησε εκτός Ελλάδος, εργαζόμενος κατά διαστήματα στην Ελβετία, τη Γαλλία και τέλος στη Νέα Υόρκη με υποτροφία Ford (1971). Επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα το 1975.

Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωγραφικής του κυριαρχεί η ανθρώπινη μορφή και η σχέση της με το χώρο. Η επεξεργασία των διαφόρων εκδοχών αυτής της σχέσης ξεκινάει ήδη από το παλιότερο και δημοφιλέστερο θέμα του, τη Φιγούρα του μοτοσυκλετιστή που άλλοτε απειλεί σαν εικόνα της εξουσίας, άλλοτε κινδυνεύει ο ίδιος από τη μέθη της ταχύτητας. Η εξωτερική περιγραφή της κινούμενης φιγούρας αντικαθίσταται βαθμιαία από την αίσθηση της κίνησης μέσα στην ίδια τη ζωγραφική. Η ανάδειξη αυτού του στοιχείου θα γίνει το κλειδί για την εξέλιξη της δουλειάς του.

Οι φιγούρες του είναι συνήθως αναγνωρίσιμες, συχνά μοναχικές μέσα στο χώρο και σπανιότερα σε ολιγοπρόσωπες σκηνές. Στα πιο αφαιρετικά έργα του, το θέμα σχεδιάζεται υπαινικτικά, κάποτε μόνο με ένα περίγραμμα, διατηρώντας όμως την ένταση της παρουσίας του και το ρόλο του στη σύνθεση. Εκτός από τη ζωγραφική με λάδι ή ακριλικό, έχει κάνει πολλά σχέδια με κάρβουνο και, τα τελευταία χρόνια, χρησιμοποιεί συχνά κραγιόνια και μικτά υλικά.

Η δυναμική εξπρεσιονιστική γραφή, το ελλειπτικό αλλά στιβαρό σχέδιο, η κίνηση του πλούσιου χρωματικού υλικού και η σύνθετη επεξεργασία του ζωγραφικού χώρου είναι τα κύρια εικαστικά χαρακτηριστικά που συνέχουν το έργο του. Μέσω αυτών διοχετεύεται η ενέργεια της πινελιάς, άλλοτε προς την επιφάνεια του πίνακα άλλοτε προς το βάθος, ανάλογα με τις εκφραστικές ανάγκες που επικρατούν σε κάθε εξελικτική φάση του έργου του.  Το 1988 εκλέχτηκε καθηγητής ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε έως το 2005.

Έχει παρουσιάσει το έργο του σε είκοσι περίπου ατομικές εκθέσεις και σε πολλές ομαδικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1977), στα Europalia (Βρυξέλλες 1982), στην Περιοδεύουσα Έκθεση Ελληνικής Ζωγραφικής της Τουλούζης (1986), κ.ά. Το 2010 οργανώθηκε μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη με τίτλο Τύχες της Ύλης, Ζωγραφική 1960-2010.

Στις ατομικές εκθέσεις του καλλιτέχνη συμπεριλαμβάνονται:

Φωταγωγός (εκδόσεις Ροδακιό), Αθήνα (2017),
Πινακοθήκη Κυκλάδων, Σύρος (2016) ,
Μουσείο Μπενάκη-Κτήριο οδού Πειραιώς, Αθήνα (2010),
Μουσείο Μπενάκη-Κτήριο οδού Πειραιώς, Αθήνα(2010),
Γκαλερί Citronne, Πόρος (2010),
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα (2007),
Γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη (2002),
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα (2002),
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα (1997),
Αίθουσα Τέχνης Έκφραση, Γλυφάδα (1993),
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα (1991),
Γκαλερί Ιόνη, Αθήνα (1988),
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, Αθήνα (1988),
Γκαλερί Intercontinental, Αθήνα (1987),
Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου, Ρόδος (1987),
Πινακοθήκη Πιερίδη, Γλυφάδα (1987),
Galerie Artio, Αθήνα (1986),
Γκαλερί Κοχλίας, Θεσσαλονίκη (1986),
Galerie 3, Αθήνα (1984),
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα(1982),
Γκαλερί Νεκτάριος, Αθήνα (1981),
Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα, Αθήνα (1981),
Αίθουσα Τέχνης Πολύπλανο, Αθήνα (1980),
Γκαλερί Μιράντα, Ύδρα (1976),
Βιβλιοπωλείο Gazette, Αθήνα (1976),
Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο “Ώρα”, Αθήνα (1975),
Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο “Ώρα”, Αθήνα (1973),
Γκαλερί Κοχλίας, Θεσσαλονίκη (1973),
Νέα Γκαλερί, Αθήνα (1970),
Γκαλερί Άστορ, Αθήνα (1966)

Ο Γιώργος Λάππας γεννήθηκε το 1950 στο Κάιρο από Έλληνες γονείς και πέθανε το 2016 στην Αθήνα. Σπούδασε κλινική ψυχολογία στο Reed College στο Portland του Όρεγκον (1969-73) και εργάστηκε εθελοντικά σε μεγάλα ψυχιατρικά κέντρα της Αμερικής. Το 1974 ταξίδεψε με την υποτροφία Watson στην Ινδία για να μελετήσει την ινδική γλυπτική και αρχιτεκτονική και το 1975 παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής στο Α. Α. School of Architecture του Λονδίνου. Από το 1976 έως το 1981 φοίτησε στην ΑΣΚΤ στην Αθήνα με δασκάλους τον Γ. Παππά και τον Γ. Νικολαΐδn και το 1984 με υποτροφία του γαλλικού κράτους για γλυπτική συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Superieure des Beaux-Arts στο Παρίσι. Το διάστημα 1986-1987 εργάστηκε στη Γαλλία και την Αγγλία. Το 1987 εξελέγη Καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το 1991 προσεκλήθη από τη Fondation Cartier σε πρόγραμμα δημιουργικής παραμονής στη Γαλλία. Εκθέτει έργα του από το 1981 σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.

Στις ατομικές εκθέσεις του καλλιτέχνη συμπεριλαμβάνονται:
Mappemonde, Γκαλερί CITRONNE, Αθήνα (2018-2019)
Φιγούρες και Σακίδιο με Αυτιά, Γκαλερί CITRONNE, Πόρος (2017),
Happy Birthday, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα (2016),
Ντοκουμέντα και Γλυπτικά Τοπία, Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης (2013),
Γιώργος Λάππας, Γκαλερί Xippas, Παρίσι (2007),
Γιώργος Λάππας, Εικαστικό Κέντρο Ρεθύμνης (2005),
Γλυπτά, Γκαλερί Ντιάσπρο, Λευκωσία (2004),
Γιώργος Λάππας, Γκαλερί Bernier/Eliades, Αθήνα (2001),
Έλμπο, Γκαλερί Lehmann Maupin,Νέα Υόρκη (1998),
Φωτεινά Έργα, Γκαλερί Gentili, Φλωρεντία (1997),
Άνθρωπος και Παρουσία Φαντασμάτων, Γκαλερί Tanit, Μόναχο (1997),
Έλμπο, Γκαλερί Bernier/Eliades, Αθήνα (1997),
Ποταμοφόδια, Αποθήκη 1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης και Γενί Τζαμί, Θεσσαλονίκη (1996),
Η Στάση του Καλλιτέχνη, Γκαλερί Bernier, Αθήνα (1993),
Κόκκινοι Αστοί, Γκαλερί Albert Baronian, Βρυξέλλες (1992),
Γλυπτά, Γκαλερί Tanit, Μόναχο (1992),
Ζαριές, Tramway, Γλασκόβη (1991), Ζάρια, Γκαλερί Bernier, Αθήνα (1990),
Mappemonde, Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα (1987),
Άβακας, Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα (1985),
Πλέγματα, Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα (1981).