Το «Μπλε», παρουσιάζεται στο Θέατρο Olvio, από 6 Οκτωβρίου, με τους Παντελή Πάγκαλο, Αναστασία Καπρέτσου, και τον Ντέιβιντ Νεγρίν να υπογράφει τη σύλληψη και τη σκηνοθεσία.
Πρόκειται για μια βουβή και συγκρατημένα τρελή παράσταση που φωνάζει την εξαντλητική επανάληψη μια μοναχικής και άχρωμης καθημερινότητας που τελικά θα «χρωματίσει» τις ψυχές μας. Ο θεατής θα βιώσει μια αλληλουχία συναισθημάτων γέλιου, χαράς, βαθιάς σκέψης, ανησυχίας, προβληματισμού, ψυχικής ανάτασης και συγκίνησης…
Συνέντευξη στη Χριστίνα Πραβιτσιώτη
Τι σημαίνει για σένα η συγκεκριμένη παράσταση;
Ένα μέρος της παράστασης αυτής πραγματεύεται την αλλαγή που επέρχεται στην ενέργεια μας όταν συμβεί κάτι που το θέλουμε πολύ.
Αυτήν την εποχή λοιπόν, παρουσιάζω το “Μπλε“, μια παράσταση που ονειρευόμουν πολλά χρόνια να κάνω αλλά δεν τολμούσα. Όπως καταλαβαίνετε, είναι απολύτως αυτοαναφορικό αυτό το κομμάτι της παράστασης. Και περιλαμβάνει στοιχεία από τη στάση ζωής μου στις δύσκολες στιγμές αλλά και πολλά ελαττώματά που προσπαθώ να τα παρουσιάσω με χιούμορ.
Πόσο δύσκολη ήταν η σκηνοθεσία της;
Είχε μια μεγάλη δυσκολία και μια ευκολία: Η δυσκολία ήταν η απειρία μου γιατί είναι η πρώτη ολοκληρωμένη απόπειρα που κάνω. Η ευκολία ήταν η απόλυτη συνείδηση του οράματος και της επιθυμίας μου. Πριν αρχίσουμε τις πρόβες όλο το έργο ήταν στημένο σε πολύ σταθερές βάσεις. Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν άλλαξαν γιατί οι συνοδοιπόροι στο όραμα αυτό είναι άνθρωποι και μεταβάλλουν (με μεγάλη χαρά γιατί εκεί είναι το παιχνίδι) το τελικό αποτέλεσμα.
Στη δυσκολία μου όμως, η στήριξη όμως που είχα από μια καταπληκτική ηθοποιό και εν δυνάμει σπουδαία σκηνοθέτη την οποία εμπιστεύομαι απόλυτα, την Άννα Μονογιού, αλλά και μια χορογράφο που γνωρίζει πολύ καλά τους θεατρικούς κώδικες, τη Χριστίνα Φωτεινάκη, με έκανε να προχωρώ χωρίς καμία φοβία και αμφιβολία.
Ποιο είναι το μήνυμα του έργου;
Εννοείται πως δεν θα σας πω τίποτα και σας περιμένω να μου πείτε εσείς τί καταλάβατε! Δε θέλω να αποκαλύψω τίποτα γιατί η παράσταση στηρίζεται πολύ στο στοιχείο της έκπληξης και αφήνει παράλληλα την ελευθερία στο θεατή να ερμηνεύσει πολλά εξ ιδίων. Ένας φίλος που είδε μια πρόβα μου έδωσε μια ερμηνεία των σχέσεων του έργου που ούτε είχα φανταστεί ποτέ. Και είχε βάση! Ίσως ήταν καλύτερη από αυτή που είχα σκεφτεί ο ίδιος!
Πώς προετοιμάστηκες για να σκηνοθετήσεις το ΜΠΛΕ;
Πάνω στον πυρήνα της ιστορίας μας αρχίσαμε αυτοσχεδιασμούς με συγκεκριμένο στόχο. Επειδή ο Παντελής Πάγκαλος που παρουσιάζει το μελαγχολικό μας ήρωα, είναι χαρισματικός κωμικός και ευρηματικός στον αυτοσχεδιασμό, όλα ήρθαν παίζοντας και γελώντας πάνω στις πρόβες. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν να μαζεύω την αφθονία του μέσα στο νόημα του έργου.
Από την άλλη πλευρά, η συμπρωταγωνίστριά του, η Αναστασία Καπρέτσου, ένα ταλαντούχο πολυεργαλείο με αληθινή καλλιτεχνική αύρα, ήταν το συστατικό που έλλειπε. Το μέτρο της, η πειθαρχία και η φυσική της παρουσία ήταν δώρο για αυτό που ονειρευόμουν.
Επαγγελματικά ασχολείσαι και με κάτι άλλο;
Είμαι Αρχιτέκτων Μηχανικός και σκηνογράφος. Αυτές είναι οι βασικές μου επαγγελματικές ιδιότητες τις οποίες εξασκώ ακόμα και τώρα χωρίς να τις υποτιμώ ακόμα και στον πυρετό της πρεμιέρας. Αγαπώ ιδιαίτερα τις ανακαινίσεις και τη θεματική μελέτη επαγγελματικών χώρων. Αυτήν την περίοδο σχεδιάζω και ένα νέο δωμάτιο απόδρασης.
Ποια είναι η επόμενη δουλειά που προγραμματίζεις στο θέατρο;
Στις 22 Οκτωβρίου ανεβαίνει στην Αθηναΐδα η «Κυρία Ιουλία» που σκηνοθετεί η Εμμανουέλα Αλεξίου. Εκεί, έχω τη σκηνογραφική επιμέλεια και τη χαρά να συνεργάζομαι με φίλους με θετική ενέργεια.
Η μεγάλη μου χαρά όμως είναι η συνέχιση των «12 ενόρκων» (6η χρονιά!) στο Αλκμήνη και της «Οδού Αβύσσου» στο Olvio, στο οποίο κάθε Σάββατο οι συντελεστές θα με περιμένουν στη γωνία να ξεστήσω το ΜΠΛΕ για να στήσουν…το σκηνικό μου…ωραία συναισθήματα.
Όσο για τη σκηνοθετική ιδιότητα, δεν την υιοθετώ ακόμα, γιατί το ΜΠΛΕ ήταν πιο πολύ – κατά Ράινερ Μαρία Ρίλκε – απουσία προσωπικής επιλογής και εσωτερική ανάγκη και όχι απόφαση να αλλάξω επάγγελμα. Άρα δεν ξέρω αν θα επαναληφθεί χωρίς μια νέα συγκεκριμένη επιθυμία.
Παρατηρείς ότι υπάρχει ανάπτυξη στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό; Θα ασχολιόσουν με τα κοινά για να βοηθήσεις σ αυτό;
Με τα κοινά ασχολούμαι στον μικρόκοσμό μου και κοιμάμαι αρκετά ήσυχος. Προσπαθώ να είμαι ευγενικός και τίμιος και αυτή είναι το πρώτο επίπεδο επανάστασης. Από κει και πέρα, η αχαριστία και η αδικία με γονατίζουν οπότε δεν ξέρω αν θα άντεχα να αντιμετωπίσω τέτοιες καταστάσεις είτε σε επίπεδο αυτοδιοίκησης είτε σε βουλευτικό επίπεδο. Ομολογώ την αδυναμία μου. Επίσης πιστεύω ότι δεν έχω και το επικοινωνιακό χάρισμα για να πείσω κόσμο να κάνει κάτι ρηξικέλευθο.
Πως θα «σκηνοθετούσες» τον κόσμο για να φαίνεται καλύτερος
Μ’ αρέσει αυτή η ερώτηση. Η σκηνοθεσία ασχολείται με το «παίξιμο» – οι ηθοποιοί «παίζουν» – είναι ένα παιχνίδι. Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι το μπάσκετ. Στο μπάσκετ υπάρχουν κανόνες και όποιος δεν τους τηρεί βγαίνει από το παιχνίδι. Στο πλαίσιο όμως των κανόνων, ο καθένας μέσα στο γήπεδο είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει.
Ο καλύτερος συνήθως κερδίζει. Αυτός που δουλεύει πολύ επιβραβεύεται. Επιτρέπεται όμως όλοι να παίξουν (αυτό είναι το πιο ωραίο). Δεν υπάρχουν θρησκείες και φυλές. Αν κάποιος δεν είναι καλός η συμβεί μια ατυχία οι συμπαίκτες του του λένε «δεν πειράζει, πάμε γι’ άλλα». Όταν υπάρχει τραυματισμός, υπάρχει περίθαλψη.
Στο τέλος του αγώνα όλοι χαιρετιούνται και ξεχνούν τις κακές στιγμές. Νομίζω σας απάντησα για τον καλύτερο κόσμο που επιθυμώ. Δικαιοσύνη, ελευθερία, αλληλεγγύη, ευγένεια, νομιμότητα, ισότητα και θα βγουν και άλλα αν το αναλύσω παραπάνω…
Γιατί να έρθει κάποιος να δει το ΜΠΛΕ;
Η παράσταση αυτή έγινε από την πραγματική ανάγκη ενός ανθρώπου να εκφράσει τις αλήθειες του. Δεν τολμώ να γράψω ότι θα γελάσει, θα συγκινηθεί, θα ταυτιστεί, θα μαγευτεί και θα ξαφνιαστεί.
Αλλά εύχομαι να συμβεί! Με αυτό τον τρόπο μπορεί και να μην κοιτάξει καθόλου το ρολόι του στα 65 λεπτά που διαρκεί η παράσταση…
Λόγω της ιδιαιτερότητας της παράστασης που είναι «βουβή», ενδείκνυται για κωφά άτομα και για ξένους που βρίσκονται στη χώρα μας.
Έναρξη |Σάββατο 6 Οκτωβρίου | για 12 παραστάσεις.
ΜΠΛΕ κάθε Σάββατο στις 16:00 Θέατρο Olvio
Φαλαισίου 7 & Ιερά Οδός 67, Βοτανικός
