Με αφορμή την πρόταση μίας εταιρείας στην Μόντενα για κουτιά plexiglass στην παραλία, η Πολυξένη Τσαλδάρη παρουσιάζει την έκθεση του «21 κελιά παραλίας (21 beach cells)» που είχε πραγματοποιήσει ο Γερμανός καλλιτέχνης Gregor Schneider, το 2009, μετατρέποντας την παραλία της Αυστραλίας Bondi beach του Sydney σε ένα τεράστιο κλουβί.
Γράφει η Πολυξένη Τσαλδάρη
Αυτές τις μέρες που αναρωτιόμαστε πως θα είναι το καλοκαίρι του 2020 και πως θα πάμε στην θάλασσα (αν πάμε), βασιζόμενη στην απόσταση που πρέπει να τηρείται και σεβόμενη όλα τα μέτρα πρόληψης για τον Κορονοϊό, η μελέτη μιας εταιρείας της Μόντενα έγινε viral: σειρές κουτιών από plexiglass, που το καθένα έχει ξαπλώστρες και ομπρέλα.
Η ιδέα γεννήθηκε για να εξυπηρετήσει τον διπλό σκοπό της προστασίας και της επανέναρξης των δραστηριοτήτων.
“Ήδη μελετάμε το πλαίσιο προστασίας για τις τράπεζες , τα φαρμακεία κι έτσι γεννήθηκε η σκέψη να το επεκτείνουμε και στις εμπορικές δραστηριότητες”, επισημαίνει ο ιδιοκτήτης της εταιρίας Claudio Ferrari.
Μία πρόταση πολύ κοντινή σε εκείνο που οραματίστηκε το 2007, για άλλους λόγους, ο Γερμανός καλλιτέχνης Gregor Schneider που με την έκθεση του «21 κελιά παραλίας (21 beach cells)», μετέτρεψε την παραλία της Αυστραλίας Bondi beach του Sydney σε ένα τεράστιο κλουβί.
Κάθε κελί, διαστάσεων 4 επί 4 μέτρα και ύψους 2,5 μέτρων, διέθετε ένα στρώμα αέρος, μία ομπρέλα και μία σακούλα απορριμμάτων και οι λουόμενοι τα χρησιμοποιούσαν ελεύθερα, αγνοώντας ότι η παραπάνω πρόταση ήταν κατ’ ουσίαν μία αναπαράσταση των X-Ray κελιών στο Guantànamo Bay, και πολυάριθμων άλλων κέντρων για την διαμονή των παράνομων μεταναστών.
Στόχος του Schneider, που ήδη είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική των κέντρων συγκέντρωσης, – όπως και το Weisse Folter (White torture), που οφείλει το όνομα του στον τρόπο ψυχολογικού βασανιστηρίου – ήταν η δημιουργία ενός χώρου μεταξύ άνεσης και απομόνωσης, ανάμεσα στην ασφάλεια και την φυλάκιση.
Μπορούσε ο λουόμενος να αντιληφθεί την κατασκευή με τη μορφή λαβυρίνθου στο 21 Beach Cells, μόνο όταν είχε εισέλθει στο κελί, ενώ τα διαπερατά χωρίσματα δίνανε την ψευδαίσθηση της ελευθερίας.
Το 2009, η πρότασή του έγινε πράξη και το «21 Beach Cells» πραγματοποιήθηκε στην παραλία της Accadia a Herzliya, στο Ισραήλ όπου οι αντιδράσεις των λουόμενων ήταν διαφορετικές, καθώς πολλοί δίστασαν να μπουν.
Προτάσεις σαν και αυτές που κάποτε θα θεωρούσαμε εξωπραγματικές, μήπως θα απασχολήσουν την καθημερινότητά μας στο άμεσο μέλλον;
πηγή: archisearch.gr