Μετά την περσινή επιτυχημένη του πορεία, το καθηλωτικό μυθιστόρημα του Τζων Φώουλς επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Άλμα στη διασκευή του Μαρκ Χήλυ σε μια παράσταση μ’ έντονο το στοιχείο του ψυχολογικού θρίλερ.
Λίγα λόγια για το έργο
«O συλλέκτης» (1963), το πρώτο μυθιστόρημα του Τζων Φώουλς, τον καθιέρωσε δικαίως στην παγκόσμια λογοτεχνία ως έναν από τους σημαντικότερους πεζογράφους. Η ένταση και το σασπένς που δημιουργεί παραπέμπουν ξεκάθαρα σ’ ένα κορυφαίο θρίλερ, όπου ο θεατής οδηγείται σε μια ύπουλη ταύτιση με τον Κακό και τον Καλό ταυτόχρονα.
Το έργο παρακολουθεί τον Κλεγκ, έναν ανήσυχο και φιλόδοξο νεαρό ταπεινής καταγωγής, που έχασε τους γονείς του μικρός, μεγάλωσε με μια θεία του και την ανάπηρη κόρη της και δεν κατάφερε ποτέ να ενταχθεί κοινωνικά. Μοναδική του διέξοδος η συλλογή πεταλούδων.
Όταν θα κερδίσει ένα λαχείο, θ’ απαγάγει και θα φυλακίσει για έναν μήνα τη Μιράντα, μια νεαρή φοιτήτρια Καλών Τεχνών, με την οποία τον χωρίζουν έντονες κοινωνικές διαφορές.
Τα αισθήματα του θεατή εναλλάσσονται, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι σταθερά· εκείνη είναι το θύμα κι εκείνος ο θύτης. Αυτή είναι η βασική δύναμη της αφήγησης του Φώουλς. Ο Κλεγκ είναι ένας άνθρωπος εμμονικός – σχεδόν αμόρφωτος, άσχετος από τέχνη, πολιτική, φιλοσοφία· ένας άνδρας που αρνείται να «διδαχτεί» οτιδήποτε από εκείνη. Η Μιράντα είναι μια λαμπερή πεταλούδα, ταλαντούχα ζωγράφος, συναναστρέφεται καλλιτέχνες – λίγο υπεροπτική, σίγουρα έξυπνη. Στην κανονική ζωή δε θα καταδεχόταν ούτε να τον κοιτάξει. Ωστόσο για ανθρώπους σαν κι αυτόν δεν υπάρχει γιατρειά: ο Κλεγκ θα παραμείνει συλλέκτης για πάντα.
Με αφορμή αυτή την αναγκαστική συνύπαρξη, παρακολουθούμε τη διαμάχη ανάμεσα στις διαφορετικές επιθυμίες και επιδιώξεις των δύο αυτών ανθρώπων, με έμφαση σ’ έννοιες όπως η εμμονή και η εξάρτηση. Ο Φώουλς, πραγματεύεται το θέμα της άσκησης εξουσίας, και στήνει μια μάχη, όπου εκείνος τη δυναστεύει καταργώντας τη σωματική της ελευθερία, ενώ εκείνη του επιβάλλεται με τη νοημοσύνη της.
«Ο συλλέκτης» του Φώουλς είναι ένα λεπτά επεξεργασμένο ψυχογράφημα δύο χαρακτήρων, ένα έντονο θρίλερ με διαρκή υπόγεια ένταση.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
μετάφραση-σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν
σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Αρβανίτης
φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Σταματοπούλου
βοηθός σκηνογράφου: Αναστασία Δημουλάκη
επικοινωνία-προβολή: Αγλαΐα Παγώνα
styling: Σοφία Δριστέλα
επικοινωνιακό υλικό & artwork: Κάρολος Πορφύρης
σκηνοθεσία τρέιλερ παράστασης: Μάκης Τσούφης
φωτογράφιση παράστασης: 77 Films
μακιγιάζ & κομμώσεις: Θάνος Βογιατζής
ερμηνεύουν: Αργύρης Αγγέλου & Ιωάννα Πηλιχού
Η Ιωάννα Πηλιχού στον Συλλέκτη 
Ο Αργύρης Αγγέλου στον Συλλέκτη
Ενδεικτικές κριτικές της παράστασης
Ο εντυπωσιακός «Συλλέκτης» που σκηνοθέτησε ευφάνταστα ο άξιος Αλέξανδρος Κοέν σε μια εξαιρετικά καλοκουρδισμένη δουλειά «φωτίζει» όλες τις πτυχές αυτού του ψυχολογικού θρίλερ, το οποίο ευτυχεί και σκηνοθετικά και υποκριτικά. Η εύρυθμη παράστασή του κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, το καθηλώνει και το κερδίζει!
Εξαιρετικοί αρωγοί του είναι ο Γιάννης Αρβανίτης που έφτιαξε το άκρως λειτουργικό και καλαίσθητο σκηνικό-έκπληξη, ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου που φώτισε υπέροχα τα επί σκηνής δρώμενα.
Ο Αργύρης Αγγέλου δεν καμώνεται τον ήρωα του έργου, αλλά «μεταμορφώνεται» σ’ αυτόν, πετυχαίνοντας την πληρέστερή του θεατρική «νίκη». Αποκτά την «τρέλα» του ήρωα και την παραφορά του, τη μανία του και κερδίζει και τον πιο δύσκολο θεατή με τις εκρήξεις του και τις δραματικές κορυφώσεις του ρόλου του. Έχει μέτρο αλλά και ακρίβεια! Δίπλα του εντυπωσιάζει με την υποκριτική δεινότητά της η Ιωάννα Πηλιχού. Η Μιράντα της έχει αμεσότητα, ευθυβολία, αλήθεια. «Φέρει» το φόβο της και, όταν στη συνέχεια γίνεται διεκδικητική και «παίζει» με τον δυνάστη της, είναι έξοχη. Γερές οι εντάσεις της, θαυμάσιες οι επιδόσεις της. Οι δύο τους έχουν μια ζηλευτή «χημεία» που «απογειώνει» το αποτέλεσμα.
Βασίλης Μπουζιώτης, 14 Νοεμβρίου 2018
Ο Αργύρης Αγγέλου και η Ιωάννα Πηλιχού εντυπωσίασαν. Ο Αργύρης Αγγέλου σ’ ένα ρόλο αποκαλυπτικό ξεδιπλώνει στη σκηνή έναν παρανοϊκό χαρακτήρα. Τίποτα δεν είναι απόλυτα προβλέψιμο. Η Ιωάννα Πηλιχού συγκινεί με τις στιγμές έντασης που παρουσιάζει η ερμηνεία της ως το θύμα – δέσμια του δεσμώτη απαγωγέα της. Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν προσφέρει μια παράσταση πλούσια σε συναισθήματα, εναλλαγές και ανατροπές.
Μαριάννα Τανάγια, Publishit,18 Νοεμβρίου 2018
Ο Αλέξανδρος Κοέν προσέφερε ένα θαυμάσιο δείγμα σκοτεινού ψυχολογικού δράματος. Εστίασε πολύ εύστοχα στο ψυχολογικό κομμάτι, αναδεικνύοντας μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων με υποδειγματική κλιμάκωση μέχρι την τελική τους δραματική κορύφωση. Ένα ψυχόδραμα με ανατροπές, γερά δεμένο στην πλοκή και τον ρυθμό του, χωρίς χάσματα στις ταχύτατες αλλαγές σκηνών.
Το δίδυμο των πρωταγωνιστών αποτελούν δύο άξιοι ηθοποιοί με υποκριτική ωριμότητα και μεγάλες δυνατότητες. Ο Αργύρης Αγγέλου απέδωσε μια θαυμάσια, πειστική ερμηνεία, δουλεμένη εκφραστικά στη λεπτομέρεια, περνώντας με εξαιρετική φυσικότητα, ακρίβεια, από τον «δυνάστη» στον «υποτελή» και αντίστροφα, κινούμενος αξιοθαύμαστα μεταξύ ακραίων συναισθημάτων και καταφέρνοντας να υποδυθεί επιτυχώς ένα σκοτεινό ήρωα. Το ίδιο κλήθηκε να υπηρετήσει και η Ιωάννα Πηλιχού, σ’ έναν πολυσύνθετο ρόλο δραματικών ψυχικών μεταπτώσεων – από την υπεροψία και επιβολή μέχρι την πλήρη κατάρρευση, καταθέτοντας μια αξιέπαινη ερμηνεία, με δυναμισμό, ενέργεια, ένταση, αυθεντικό συναίσθημα, τραγικότητα.
Πίτσα Στασινοπούλου, Kulturosupa, 23 Νοεμβρίου 2018
