Ο Παναγιώτης Τούντας, μαθητής του Παναγιώτη Τέτση διαθέτοντας πάντα ένα φυσικό πάθος για το χρώμα και το φως και παραμένοντας πιστός στις παραδοσιακές πλαστικές αξίες της ζωγραφικής δίνει μια άλλη οπτική στα μαγικά τοπία της Ύδρας.
Επεξεργάζεται τις εικαστικές του αξίες με νέα ματιά, τις ενσωματώνει και τις αφομοιώνει πλήρως σχεδόν στην καλλιτεχνική έκφραση των νέων του έργων.
Από 1η έως 30 Ιουνίου εκθέτει τη νέα του δουλειά στο Ιστορικό Αρχείο, Μουσείο Ύδρας. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 11 Ιουνίου.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Παναγιώτη, σίγουρα, η μαθητεία αλλά και η συναναστροφή σου με τον Π.Τέτση ήταν καταλυτική για την πορεία σου. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τον δάσκαλό σου;
– Επέλεξα τον Παναγιώτη Tέτση για δάσκαλο μου στη ζωγραφική εισερχόμενoς στη σχολή Καλών Τεχνών επειδή μου άρεσε πολύ ο τρόπος που αντιμετώπιζε στην σύγχρονη ζωγραφική, το βελούδινο χρώμα του, τη γενναιοδωρία της πινελιάς του και το πηγαίο συναίσθημα που εξέπεμπε η ζωγραφική του.
-Ποιους άλλους μεγάλους ζωγράφους θαυμάζεις και έχεις δεχτεί επιρροές;
– Σίγουρα έχω δεχτεί επιρροές και από άλλους ζωγράφους στην προσπάθειά μου να εξελίξω τη δικιά μου πορεία στη ζωγραφική. Κάποιοι από αυτούς ήταν και ήδη επιρροές του δασκάλου μου όπως ο Pierre Bonnard και ο Nicolas de Stael στην προσπάθειά μου να εξελίξω τη ζωγραφική μου, προσέλκυσαν το ενδιαφέρον μου οι Γερμανοί εξπρεσιονιστές κυρίως της σχολής του Kokoschka καθώς και οι μεταγενέστεροι Bernhard Heisig και johannes Heisig.
-Πηγή έμπνευσης, η φύση…
– Η ποικιλία των χρωμάτων και των σχημάτων που συναντάμε στη φύση είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης και δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι ζωγράφοι ακόμα και οι μη παραστατικοί ξεκινάνε τις μελέτες τους παρατηρώντας τη φύση. Βέβαια η προσωπική εξέλιξη εξαρτάται από το ένστικτο και το συναίσθημα του καλλιτέχνη που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα. Επίσης μου αρέσει και το ανθρώπινο στοιχείο στη ζωγραφική αλλά δεν έχει τύχει ακόμη να κάνω μία έκθεση που να αναφέρεται σε αυτό.
-Ύδρα, μνήμες με τον δάσκαλο και πηγή έμπνευσης
– Η σχέση μου με την Ύδρα ξεκίνησε ως φοιτητής που πηγαίναμε με τον δάσκαλο εκπαιδευτικές εκδρομές στο σταθμό της σχολής. Από κει ξεκίνησε η πρώτη μου έκθεση το ξενοδοχείο Μιράντα με θέματα από την Ύδρα. Μετά από κάθε νέο μου βήμα στη ζωγραφική ένιωθα την ανάγκη να επιστρέφω στην Ύδρα για να ξαναδώ με νέα ματιά το φως και τη χρωματική ποικιλία που προσφέρει αυτό το νησί ακόμα και μέσα από το ίδιο θέμα.
-Τι ρόλο παίζουν το χρώμα και το φως στα τελάρα σου;
– Το φως καθορίζει τα σχήματα και τα χρώματα στη ζωγραφική. Με απασχολεί ιμπρεσιονιστική απόδοση του φωτός με εξπρεσιονιστική διάθεση μέσα από την τραχιά πινελιά η οποία εξελίσσεται σε μία αυθόρμητη γραφή. Προχωρώντας με απασχολεί ένα πιο brutal και με έντονη χειρονομία αποτέλεσμα χωρίς να χαθεί η λάμψη και οι χρωματικές αξίες.
η προσωπική εξέλιξη εξαρτάται από το ένστικτο και το συναίσθημα του καλλιτέχνη
-Εποχή covid. Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης είναι πιο δημιουργικός στις δύσκολες στιγμές του; Δηλαδή η πίεση αποτελεί σημαντική πηγή έμπνευσης για τον δημιουργό;
– Δεν πιστεύω ότι αυτό ισχύει για όλους τους καλλιτέχνες. Η ιστορία μας έχει δείξει ότι κάποιοι εξπρεσιονιστές έκαναν μοναδικά έργα έχοντας μία δραματική ζωή, ενώ άλλοι ιμπρεσιονιστές και μετά ιμπρεσιονιστές έκαναν επίσης μοναδικά έργα έχοντας ήρεμη οικογενειακή ζωή καθώς και οικονομική επιφάνεια.
-Τι θα μας παρουσιάσεις στην έκθεσή σου στο Ιστορικό Αρχείο, Μουσείο της Ύδρας;
– Στο Μουσείο της Ύδρας εκθέτω για δεύτερη φορά τοπία από το νησί επεξεργασμένα από τη νέα μου μάτια που έχει ως στόχο τη χρωματική δύναμη και τη χειρονομία, σε αυτή την έκθεση αναζήτησα και κάποιες λιγότερο γνωστές γωνίες του νησιού στην προσπάθειά μου να βρω αφορμή να ζωγραφίσω μία άλλη όψη της Ύδρας.
-Μελλοντικά σου σχέδια;
-Εδώ και τρία χρόνια έχω ξεκινήσει μία καινούργια ενότητα έργων μεγάλων διαστάσεων με κοινωνικό πολιτικό χαρακτήρα. Είναι πίνακες που θίγουν τη σύγχρονη εποχή και γενικά τις δυσκολίες που βιώνουμε. Η επόμενή μου έκθεση θα αφορά αυτή την δουλειά.