Ο πολυχώρος PIRÉE παρουσιάζει την πρώτη έκθεση για το 2020, της εικαστικού Αικατερίνης Κοκκινάκη με τίτλο «Περιμένοντας τον ναυτικό».

Περιμένοντας τον ναυτικό

Πως ορίζεται η απουσία; Να ζεις με κάποιον που είναι απών ακόμα και όταν πια δεν είναι; Να ζεις μέσα από τις εμπειρίες κάποιου άλλου;

Η Κατερίνα Κοκκινάκη κατάγεται από οικογένεια ναυτική, πατέρας, θείοι, ξαδέρφια. Κάθε γυναίκα, παιδί ναυτικού έχει βιώσει την απουσία και έχει μεγαλώσει με αυτό το κενό. Μέσα στους εφτά, οχτώ, εννέα ή και παραπάνω μήνες που ταξιδεύει ο ναυτικός, υπάρχει πολύς χρόνος για να δημιουργήσει κανείς εικόνες που θα καλύψουν το κενό όσων δε βλέπει αλλά του περιγράφονται από το τηλέφωνο, τον ασύρματο, το μειλ.

Με έναν τρόπο αυτός που μένει πίσω βιώνει τη δική του Τζακάρτα, Φιλιππίνες, Παναμά, Χονγκ Κονγκ. Έχει σχηματίσει μια ιδανική εικόνα και ξαφνικά μια μέρα ο απών επιστρέφει… με δώρα περίεργα, εξωτικά που δεν έχουν μάλλον καμία σχέση με τα εγχώρια δεδομένα και κάπου εκεί αρχίζουν οι υποψίες ότι ο καθένας ζει μια δίκη του πραγματικότητα.

«Αυτός άλλωστε έφυγε, ήταν στη δράση κ εγώ στην αναμονή.»

Κάπως έτσι μπερδεμένα είναι λοιπόν τα πράγματα. Και αργότερα μπερδεύονται κ άλλο.

Σε αυτή την «εγκατάσταση» περισσότερο, παρά έκθεση, συνυπάρχουν το τοπίο, το πορτρέτο, οι επιτυχίες κατασκευές και συμπεριφέρονται σα κομμάτια του πάζλ μιας αφήγησης. Η απόδοση της έκθεσης είναι διττή.

Από τη μια δημιουργείται η φανταστική εικόνα των εμπειριών ενός ναυτικού που λείπει και από την άλλη υπάρχει η αυτό-εικόνα όσων μένουν πίσω.

Ποικίλες εικαστικές πρακτικές και ετερόκλητες πλαστικές εκφάνσεις (assamblage, collage, καμβάδες, ακουαρέλες, χαρτί) συγκροτούν την ιδέα της «απουσίας».

Τα “wall carpets” είναι φτιαγμένα από φαντασία για το άγνωστο, με αρκετή μελαγχολία και προσμονή. Κατασκευές με αντικείμενα συμβολικά, σα δωρεές στο βωμό της θυσίας, ξόρκια ή τάματα στην εικόνα της Παναγίας. Ιστορίες προσωπικές αποτυπωμένες σε φανταστικούς, μη πραγματικούς τόπους.

«Έχουν αυτή τη διάθεση να μπερδεύουν τις κουλτούρες που άκουσα αλλά τελικά δε τις ξέρω.. και πόση σημασία έχει αυτό?

Ποσό σημασία έχει πως πραγματικά είναι η Σιγκαπούρη αφού για μένα υπάρχει ήδη η εικόνα της στο μυαλό μου, έχει φωτάκια, καλύβες και τηλεφωνικούς θαλάμους (πάντα στο πρώτο πλάνο), τροπικά κορίτσια στο βάθος, και δώρα πολλά που δε θα με πείσουν όμως.»

Γλυκόπικρες ιστορίες από φόρουμ ναυτικών, συνοδεύουν τα έργα για να επιβεβαιώσουν φόβους και αλήθειες. Αληθινές αφηγήσεις σε ένα επίπλαστο διάλογο με τις «γυναίκες τους»…. Και κάπου εκεί οι σύγχρονες Πηνελόπες περιμένουν με υπομονή ανάμεσα στα τροπικά αναθήματα, τον άνδρα της ζωής τους. Ανολοκλήρωτοι έρωτες και μια γρήγορη βουτιά, στο σκοτεινό ωκεανό του κενού.

«Αυτή τη στιγμή σου γραφώ από το Dubai στο αεροδρόμιο περιμένοντας τη πτήση για Αθήνα. Και όμως ξέρεις το παράδοξο? Στεναχωρήθηκα που έφυγα από το καράβι, όσο και αν ξέρω πως σε λίγες ώρες θα δω τους δικούς μου, θα μου λείψει … Η οικογένεια που είχα εδώ και τόσο διάστημα.»
(πραγματική αφήγηση με μικρές αλλαγές από φόρουμ ναυτικών)

Who is who

Η Κατερίνα Κοκκινάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε το 2008 από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου με καθηγητή τον Γ.Γκολφίνο και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο του Ξ.Σαχίνη.

Ενώ από το 2000 είχε τελειώσει τις σπουδές της στη σχολή της Διακόσμησης των ΤΕΙ Αθήνας και είχε παρακολουθήσει πρόγραμμα φοίτησης Erasmus στο De Mont Fort University του Leicester στη Βρετανία. Έχει πραγματοποιήσει δυο ατομικές εκθέσεις σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη και έχει συμμετέχει σε διεθνή Art Fair και ομαδικές εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία.

www.katerinakokkinaki.gr

Info

Διάρκεια έκθεσης
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου έως Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2020

Πολυχώρος PIRÉE
Κάστορος 78, Πειραιάς 185 45
210 408 2700, [email protected]

Ώρες Λειτουργίας
Τρίτη – Παρασκευή 17:00 – 02:00
Σάββατο – Κυριακή 11:00 – 02:00