Έντονα χρώματα, βουτιά στο υποσυνείδητο και απόλυτη ελευθερία έκφρασης είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους πίνακές της.

Η Πηγή Δαούλα είναι εικαστικός και έχει αναπτύξει ένα πλούσιο και ανατρεπτικό έργο. Λάτρης της Μοντέρνας Τέχνης και του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, βρήκε από νωρίς την απόλυτη έκφραση στις τεχνικές pouring και dripping, και αντικατέστησε τα πινέλα με αντικείμενα της καθημερινότητας. Η Πηγή Δαούλα ζωγραφίζει με τις πιο ανατρεπτικές τεχνικές και μας καλεί συνοδοιπόρους στο ταξίδι…

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Η άλλη «ματιά» στην Τέχνη

-Πηγή, πώς μπήκε η Τέχνη στη ζωή σου;

 -Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου το πινέλο της ζωγραφικής ήταν προέκταση του χεριού μου! Νομίζω ότι είχα σαν άτομο μια έμφυτη προδιάθεση καθώς και μια διαφορετική ματιά. Η μητέρα μου έχει «χέρι» και ήταν σχεδιάστρια οπότε πάντα τη θυμάμαι να ζωγραφίζει κι εμένα δίπλα της κυριολεκτικά «μέσα στα χρώματα».

-Οπότε από μικρή η κλίση σου ήταν στη ζωγραφική;

 -Και στη μουσική. Από 4 χρονών κάνω πιάνο μιας και από πολύ νωρίς η οικογένεια είχε δει μια φυσική κλίση. Το πιάνο είναι επίσης μια μεγάλη αγάπη.

-Πώς αποφάσισες να αλλάξεις ρότα στα επαγγελματικά σου και από το χώρο του marketing να ασχοληθείς με τα εικαστικά;

 -Δούλεψα σε μεγάλες διαφημιστικές εταιρίες όπως η Leo Burnett και η Adel Saatchi@Saatchi. Κακά τα ψέματα, ο χώρος της διαφήμισης για μια γυναίκα, που θέλει οικογένεια, είναι πολύ σκληρός. Θυμάμαι, η επικεφαλής του τμήματός μου μου είχε πει χαρακτηριστικά «αν θες να κάνεις καριέρα στο χώρο της διαφήμισης πρέπει να ξεχάσεις οικογένεια και προσωπικό χρόνο». Και πράγματι οι ώρες δουλειάς ήταν ατελείωτες και εξαντλητικές.

Ωστόσο αυτό που ανακάλυψα ωριμάζοντας είναι ότι όταν ασχοληθείς με αυτό που αγαπάς ο χρόνος σταματά να υπάρχει!

Μόλις λοιπόν έπιανα τα πινέλα μου και χανόμουνα στον κόσμο των χρωμάτων, ξεχνούσα τα πάντα. Ήταν φανερό ότι ο χώρος των επιχειρήσεων δεν με αφορούσε. Άργησα να την πάρω την απόφαση γιατί υπάρχουν πολλοί παράγοντες που δεν διευκολύνουν μια τέτοια μετάβαση. Ειδικά όταν σαν χαρακτήρας νιώθεις την ανάγκη να τους έχεις όλους γύρω σου ευχαριστημένους. Βέβαια, το μυστικό είναι ότι όταν και οι άνθρωποί σου σε αγαπάνε και σε στηρίζουν θέλουν να σε δουν ευτυχισμένο. Γύρισα λοιπόν τη σελίδα στη ζωή μου και εδώ και 5 χρόνια δραστηριοποιούμε ως εικαστικός.

-Εξήγησέ μας την τεχνική του dripping που χρησιμοποιείς και τι σε ώθησε σε αυτή;

 -Όπως προείπα από νωρίς συνειδητοποίησα ότι με χαρακτηρίζει μια άλλη ματιά. Δεν αποδίδω εάν με περιορίσεις σε νόρμες και κανόνες. Έχω μια αχαλίνωτη φαντασία που απαιτεί  να εκφραστεί.

Η τεχνική αυτή , η τεχνική του Σταλαγμού ή Action Painting (Ζωγραφική της δράσης) ή dripping  είναι μία τεχνική που ο πίνακας είναι μια δράση, όχι μια αναπαραστατική δραστηριότητα.  Εξωτερικεύω τον εσωτερικό μου κόσμο και τα συναισθήματά μου μέσω των χρωμάτων αλλά με πιο αφηρημένο τρόπο, μ’ έναν τρόπο που μπορεί να εκφράζει πραγματικότητα ή και φαντασία. Στην τεχνική dripping τα χρώματα στάζουν στον καμβά και  μπλέκονται μεταξύ τους με ένα τρόπο χαοτικό και συνάμα εκρηκτικό.

-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου ζωγράφοι και ποιο κίνημα σε εκφράζει περισσότερο;

 -Ο αυτοσχεδιασμός και η χρήση μιας ελεύθερης φόρμας είναι ο αγαπημένος μου τρόπος ζωγραφικής, οπότε θα έλεγα ότι το κίνημα που μ’ εκφράζει περισσότερο είναι ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός.

Όσο για τους αγαπημένους μου ζωγράφους ο Jackson Pollock , με την αυθόρμητη και υποσυνείδητη έκφρασή του και ο Miro, λόγω των ζωντανών χρωματικών επιλογών του.

 -Πες μας μερικά από τα πιο περίεργα αντικείμενα που έχεις χρησιμοποιήσει για να αποδώσεις το επιθυμητό αποτέλεσμα αντί για πινέλα…

 -Μπορώ να χρησιμοποιήσω τα πάντα! Όταν έχεις φαντασία κάθε αντικείμενο γύρω σου γίνεται εν δυνάμει «πινέλο»… Στη τεχνική dripping χρησιμοποιώ πινέλα, ξυλάκια, καλαμάκια ακόμα και σπάγκο. Όσο για τις υπόλοιπες τεχνικές μου έχω χρησιμοποιήσει διάφορα αντικείμενα που προκαλούν έκπληξη όπως το λεμονοστύφτη ή ένα φαράσι, ένα χωνί ή το πιστολάκι των μαλλιών!

-Πώς επηρεάζει το lockdown την Τέχνη; 

 -Το lockdown έχει επηρεάσει όλους τους τομείς της ζωής μας, και πολύ περισσότερο την τέχνη. Ο πολιτισμός μπήκε σε παύση. Τα θέατρα έκλεισαν, οι μουσικές σκηνές σίγησαν, οι εκθέσεις ζωγραφικής σταμάτησαν. Ελπίζω, και πάντα σκέφτομαι θετικά, ότι αυτή η κατάσταση σιγά σιγά θ’ αποκλιμακωθεί και θα μπορέσουμε σε λίγο καιρό να αρχίσουμε ν’

απολαμβάνουμε αυτά που τόσο καιρό έχουμε στερηθεί.

-Τι σου λείπει περισσότερο;

-Η επαφή με τους ανθρώπους.  Μια χειραψία, μια ζεστή αγκαλιά κι ένα ζεστό χαμόγελο.  Η αίσθηση της ελευθερίας . Κάθε μέρα ζούμε πλέον, σ’ ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, γεμάτο καχυποψία και δισταγμό, χωρίς να μπορούμε να εκφράσουμε ελεύθερα αυτό που θέλουμε.  Υπάρχει ένας διάχυτος φόβος και μια μεγάλη «απόσταση» μεταξύ των ανθρώπων, που μας κάνει να κλεινόμαστε όλο και περισσότερο στον εαυτό μας, μας αποξενώνει.

-Δώστε μας μία συμβουλή για μια πιο ευχάριστη καθημερινότητα σε αυτές τις συνθήκες

 -Αν το καλοσκεφτούμε τί μας έχει απομείνει ; Ένα καλό βιβλίο, ωραία μουσική κι ένας πίνακας που μας βοηθάνε να ξεχνιόμαστε και να «ταξιδεύουμε», έστω νοερά σε ένα καλύτερο κόσμο.

Ίσως είναι μια ευκαιρία για τον καθένα μας να ψάξει καλά μέσα του και να δει με ποιο τρόπο μπορεί να κάνει την καθημερινότητά του πιο όμορφη.  Μπορεί ν’ ανακαλύψει ταλέντα που δεν ήξερε ότι έχει.

-Με την άρση των μέτρων ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου;

 -Μετά την άρση των μέτρων θα πάρω μέρος στη Διεθνή Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης με θέμα ‘’Culture  in  Colorful   motion ‘’ Κουλτούρα  σε έγχρωμη  κίνηση που διοργανώνει η Αίθουσα Τέχνης,  «Time of Art gallery» της Ελένης Σακαλή στην Κηφισιά.

Αυτό που θα ήθελα να «πάρει» ο επισκέπτης, βλέποντας τα έργα μου, είναι η διαφορετική οπτική/προοπτική που μπορούμε να έχουμε βλέποντας κάτι.  Να ζωντανέψει η φαντασία του και να μπορέσει να ταξιδέψει…