Σαν μια εξομολόγηση, σαν ένα ανοιχτό γράμμα έρχομαι σήμερα να σας δώσω στοιχεία της ζωής μου. Ίσως να κρατήσετε κάποια λέξη για το κτίσιμο του δικού σας ιερού μονοπατιού.
Γράφει η Αλεξάνδρα Μηλιοπούλου
Όταν κάποια στιγμή μου ζητήθηκε να δώσω όνομα στην προσωπική βιωμένη Γνώση μου δεν σκέφτηκα πολύ. Εργαζόμουν χρόνια πολλά με τις πέτρες αυτές που μου έδιναν θεραπεία και γνώσεις.
Ως ζωγράφος μάλιστα εσωτερικής διαδρομής σκέφτηκα ότι θα ήταν εύκολο να έχω κι ένα υλικό σύμβολο για να μεταφέρω την Γνώση μου στους άλλους.
Οι άνθρωποι χρειάζονται μέσω των ματιών να καταλάβουν. Ακόμη και κάποιοι που γεννιούνται χωρίς μάτια με την βοήθεια άλλων αισθήσεων δημιουργούν μια εσωτερική όραση!
Οι ζωγραφιές – γεγονότα της Εποχής μας που εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε με κάποια διαταγή για όποιο συμφέρον, με την αδιαφορία ως θεατές, με την διάθεση προβολής του κακού σε όποια μορφή του ταυτιζόμενοι με τα εσωτερικά μας σκοτεινά κομμάτια, είτε με σκοπό εκδίκησης να πονέσουμε τους άλλους ή απλά με λάθος τρόπο μόνο για να δείξουμε τον δικό μας πόνο.
Ακόμη ακόμη και τον δρόμο που χάνουμε κάτω από το μασκάρεμα της πνευματικότητας, ένα άνοιγμα των καιρών μας που όμως θέλει κότσια να το κρατήσεις καθαρό – πολλά είδαν και βλέπουν τα μάτια μου τα τελευταία 40 και πλέον χρόνια – ήταν η απόφαση μου να υιοθετήσω το σύμβολο μιας ταπεινής – μικρής λείας λευκής πέτρας ως ονομασία της κατανόησης μου. Λίγο μακροσκελές το όνομα άλλα ήθελα από την αρχή να δίνω όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία.
Ακόμη την αγνοούν μιας και δεν είναι καν ένας ημιπολύτιμος λίθος. Δεν πέρασαν βέβαια και τα 20 χρόνια από την δημοσιοποίηση της. Όλα έχουν κανόνες και Νόμους για να εδραιωθούν.
Προσωπικά, δεν με πειράζει γιατί μου αρέσει να αφήνω ίχνη, κληρονομιά για τους απογόνους κι όχι οπωσδήποτε και να απολαμβάνω υλικά αγαθά ιδιαίτερα με τα δεδομένα της μόδας που παρασέρνει τους ανθρώπους σήμερα στην χώρα που ζω! Ακόμη και ως ζωγράφος αποσύρθηκα από την δημοσιότητα πριν πάρα πολλά χρόνια, όταν δεν αποδέχτηκα τους όρους για να μείνω εκεί. Όλα αυτά μου στοιχίζουν πάρα πολλά σε εξωτερικό επίπεδο, αλλά επιμένω σταθερά στον λόγο κατάβασης μου σε αυτή την ζωή.
Μύστρια ζωγράφος. Δεν θα μπορούσα χωρίς να χτίζω ένα μονοπάτι με πολλές παραμέτρους. Το μονοπάτι ένα αλλά οι πέτρες πολλές και διαφορετικές με την μικρή λεία και λευκή ως σημαία μου θα έλεγα.
Συναντάμε την πέτρα σε φιλοσοφίες, σοφίες, καλλιτεχνήματα.
Η όψη του μεγέθους, το χρώμα (που χρώμα δεν λέγεται το λευκό στην ζωγραφική αλλά για συνεννόηση μεταξύ μας το λέμε έτσι), η υφή της μου έδωσαν όλα τα στοιχεία που χρειαζόμουν για να μιλήσω για όλα αυτά που έχω κατανοήσει.
Ύστερα ήρθαν και τα καταγεγραμμένα ίχνη για την εξάσκηση σας. Ότι είναι 12 στον αριθμό πάλι κάποιο στοιχείο από την εσωτερική μου ζωή είναι.
Τώρα θα μου πείτε γιατί μόνο σπόντες πετάω και δεν δίνω και κάτι περισσότερο. Α, να σας πω ότι και στα βιβλία μου κάπως έτσι γράφω. Μασημένη τροφή για τέρψη της περιέργειας δεν δίνω. Ενδιαφέρομαι περισσότερο να δίνω στοιχεία για να εργαστείτε και να έχετε μια πραγματική δική σας βιωμένη Γνώση κι εσείς. Με το διάβασμα μόνο, ουσιαστικά βαραίνουμε τον δρόμο μας με πληροφορίες και χρεωνόμαστε τόσο εμείς που σας τις δίνουμε όσο κι εσείς που τις παίρνετε.
Υπήρχε λόγος που κάποτε η Γνώση ήταν απαγορευμένη. Υπήρχε λόγος που οι Αρχαίοι Μύστες βρήκαν τρόπο μέσα από διάφορα είδη Τέχνης να δώσουν στον κόσμο στοιχεία να εργαστούν με τον εαυτό τους κι όχι μόνο να τους θαυμάζουν.
Υπάρχει λόγος που ακόμη και σήμερα συνεχίζουμε να τους μελετάμε. Υπάρχει λόγος που λαχταρούμε να γυρίσουν τα αγάλματα πίσω στον τόπο τους και δεν είναι μόνον από εγωισμό της ιδιοκτησίας.
Όταν πριν κάποιους μήνες κατάφερα να καταγράψω και το θέμα της Ζωγραφικής μου και της ύπαρξης της στην ζωή μας, αλλά και πώς μπορεί να γίνει χρήσιμη στην συμμετοχή μας μέσω αυτής στην όλη εξέλιξη ένιωσα και είδα το σκοπό της γέννησης μου ως ζωγράφος που κάποια στιγμή έπρεπε να το πληροφορηθώ και δεν καταλάβαινα τότε τι έπρεπε να κάνω για να τον υλοποιήσω..
Η διδασκαλία με την φροντίδα της μικρής λευκής πέτρας πλέον ως πνευματική δασκάλα, η πολύτιμη συμπαράσταση της δική μου πνευματικής δασκάλας, η οποία είναι ένα από τα σπάνια τέτοιας ιδιότητας διάμεσο ώστε να έχω πρόσβαση σε επίπεδα του λεγόμενου αόρατο για να έχω βεβαίωση της δημοσιοποίησης των λόγων μου, με κάνει να νιώθω ασφαλής στις κινήσεις μου.
Με βοήθησε η μικρή μου πέτρα στο πλησίασμα της εσωτερικής πλευράς τόσο της ζωγραφικής όσο και εσωτερικής εν γένει ζωής μου αλλά και μου δίνει τρόπο και όψη να δείξω και σε εσάς όλα αυτά τα στοιχεία.
Ο Ουρανός δεν χαρίζει, δεν δωρίζει μόνο ανταμείβει.
Όταν με όποιο τρόπο ανοίξεις πόρτες χωρίς προσωπική προετοιμασία μόνο καλό δεν θα συναντήσεις.
Το Φως φωτίζει αλλά και καίει… να το θυμάσαι.
Δεν θέλω να σας φοβίσω αλλά να σας ενημερώσω.
Σήμερα είναι αναγκαίο να νιώσουμε την ανάγκη να μάθουμε πώς να ζωγραφίσουμε τα δικά μας βήματα, την δική μας ζωή με πέτρινα σταθερά βήματα από την σκέψη ως και την πράξη. Συνάμα να νιώσουμε όχι μόνον την επιθυμία αλλά την Ανάγκη,
καθένας από το πόστο του να μετέχουμε στην θεραπεία και εξέλιξη της Ζωής.
Ακόμη περισσότερο θα ένιωθα καλύτερα αν όλο και περισσότερα άτομα που ασχολούνται με την Τέχνη της Ζωγραφικής αποφάσιζαν να Υπηρετήσουν μέσω των έργων τους σε ότι καλούμαστε επιτακτικά πλέον στην Εποχή μας.
Καλλη – τέχνες!
Καλλιτέχνες μέσω της Τέχνης αλλά και της Ζωής
με συνοδοιπόρο μιας Μικρής Λείας Λευκής Πέτρας.
