Συναντήσαμε την εικαστικό Σύλβια Αντωνιάδη στη Γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στην ομαδική έκθεση που συμμετέχει με τίτλο «στο ατελιέ» σε επιμέλεια Ήρας Παπαποστόλου.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Η έκθεση αυτή «στήθηκε» με τη λογική της καταγραφής της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της λειτουργίας των φωτογραφιών ως ντοκουμέντου και με σκοπό να παρουσιάσει την αθέατη πλευρά του ατελιέ και της μοναχικής δουλειάς του καλλιτέχνη. Το φωτογραφικό υλικό εκτίθεται μαζί με τα έργα που οι καλλιτέχνες φιλοτεχνούσαν στη διάρκεια της φωτογράφισης.

Η έκθεση περιλαμβάνει 36 φωτογραφίες του Μάνου Σπανού και έργα ζωγραφικής, χαρακτικής και γλυπτικής 18 σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών.

Θαυμάσαμε το έργο της Σύλβιας με τίτλο «Sigilla Ǽternitatis» -για το οποίο μάθαμε ότι εκδηλώθηκε και έντονο αγοραστικό ενδιαφέρον- και μιλήσαμε μαζί της για τη δουλειά της και τα μελλοντικά της σχέδια.

-Σύλβια, από ποιους «δασκάλους» έχεις επηρεαστεί;

-Με ελκύει η φαντασιακή ή αλλιώς η οραματική ζωγραφική, όπως αυτή του Ουίλλιαμ Μπλέικ και μετά του Γκόγια που κινείται από τις παραδείσιες εικόνες ευτυχίας ως τον αγχωτικό ζόφο. Είναι πολλοί οι σπουδαίοι ζωγράφοι που αγαπώ και δεν μπορώ να καταλήξω στο ποιοι με επηρεάζουν.

Η ζωγραφική που γεννήθηκε από βαθιά συγκίνηση έχει εντυπωθεί στο μυαλό μου. Να πω τον Ερνστ, τον Ντιξ, τον Ντελβώ; Ποιον να πρωτοπώ;

-Λογοτεχνία, Μουσική, Ποίηση. Ποια η θέση τους στην τέχνη σου;

-Το αμιγές πάθος και η ουσία του, αυτό που ζητάει η ψυχή, είναι αυτό που με μαγεύει. Έργα που σε κάνουν να νιώθεις άνθρωπος γεμάτος, με σκοπό.

Μπορείς να ακούσεις «Μάκμπεθ» του Βέρντι και να μην καταλάβεις τι σημαίνει ολοκληρωμένο έργο; Να διαβάσεις το «Έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι και να μην γίνει δικό σου βίωμα; Να μην σε συγκλονίσει; Ή να μπεις μέσα στην ποίηση του Μπωντλαίρ και να μην εννοήσεις το πως είναι να μάχεται ο άνθρωπος τα όριά του;

Αυτό που μένει μέσα από τα μεγάλα έργα στη δουλειά μου είναι η συνείδηση, η γνώση, η κατανόηση του πως ολοκληρώνεται η πορεία μιας επιθυμίας. Το ταξίδι της ψυχής. Γιατί θέλουμε να ολοκληρωθούμε και ζητάμε από τα πάντα να συμμετάσχουν σε αυτή την διαδικασία.

Ο λόγος και η μουσική βγήκαν από μέσα μας και είναι το μέσο της έκφρασής μας, της ανάγκης μας. Από την Τέχνη θέλουμε, ζητάμε, έχουμε.

-Τι ρόλο παίζει το φως και το χρώμα στα έργα σου;

-Νομίζω πως το φως στην περίπτωσή μου κινείται μέσα από το χρώμα. Με αυτό εννοώ ότι δεν αποδίδω το φως φυσικά, αλλά συνήθως κινώ την πηγή του φωτός άναρχα, σκηνοθετώντας το κατά τη βούλησή μου.

Το φως είναι το Πυρ και το Πυρ είναι το χρώμα. Το χρώμα, μετά την διάσπασή του στην άπειρη ποικιλία του, γίνεται ένστικτο.

-Στα τελάρα σου διακρίνουμε συμβολισμούς και αρχέτυπα. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για αυτά;

-Σύμβολο για μένα είναι η πυκνωμένη ενέργεια από ένα σχήμα που μεταφέρει με ένταση πληροφορίες. Αρχέτυπο είναι η μορφή, μια έντονη εικόνα του ασυνείδητου.

Η μητέρα π.χ. είναι αρχέτυπο. Η έννοια αυτή εσωκλείει συγκεκριμένες πληροφορίες που αποτελούν έναν κώδικα. Φυσικά δεν έχει μία μόνο μορφή, αλλά παρουσιάζει μεταλλάξεις, όπως η Εύα, η Παναγία, η Μήδεια, κ.λ.π. Ναι, είναι η χρήση των συμβόλων και των αρχετύπων τα υλικά των εικόνων μου.

-Τελικά στη ζωγραφική σου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάς δικές σου εσωτερικές, κρυφές πτυχές;

-Μέσα από τη δουλειά μου καταγράφω την εξέλιξή μου στις αισθήσεις, την κατανόηση και την αντίληψή μου. Αυτό που διανοούμαι και απεικονίζω παρουσιάζει μία σύνθεση που προσκαλεί τον θεατή να «δει» αυτά που βλέπω. Αυτά που με οδηγεί η παρόρμησή μου να δω είναι σκηνές που δεν είναι απτές, αλλά νοερά απεικάσματα.

Τελικά, δεν είναι μια κρυφή πτυχή μου αυτό που αποτυπώνω στη ζωγραφική, γιατί η φαντασία μου είμαι εγώ η ίδια. Όμως, το ίδιο το έργο που έχω παράξει δημιουργεί μία δική του κρυφή, μυστική πτυχή.

-Το 2018 εικονογράφησες το εξώφυλλο του μυθιστορήματος «ΜΟΝΤΕΣΤ ΜΙΝΙΟΝ» του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ για τον εκδοτικό οίκο GUTENBERG. Μίλησε μας γι αυτή τη δουλειά.

-Θαυμάζω τον Μπαλζάκ και μου αρέσει πολύ να κάνω εξώφυλλα βιβλίων όταν οι συγγραφείς τους αποτελούν για μένα έμπνευση.

Το θέμα του συγκεκριμένου βιβλίου αναδεικνύει την πεποίθηση και τη δύναμη της θηλυκής αρχής.

Η Μοντέστ Μινιόν είναι μια αρχαϊκή κόρη, αιώνια νέα. Μία φύση που δικαιώνει στον εαυτό της να κρατά ένα περίτεχνο καμτσίκι. Διαφεντεύει το «άλογο», έχει τον έλεγχο του εαυτού της. Απέδωσα μία εικόνα γεμάτη από τη νεότητα και την ευδαιμονία της γυναικείας ψυχής, που εσωκλείει εντός της το έτερον ήμισύ της.

-Σε ποιες ενότητες θα μπορούσες να κατατάξεις το έργο σου;

-Η πρώτη περίοδος ως το 2001 περιλαμβάνει την ενότητα «Κυκλάδειοι», μία αναφορά στα μινωικά frescoes. Είναι μία σειρά από ακουαρέλες με θηλυκές φιγούρες, μεγάλα λάδια, παστέλ, ακρυλικά, χρωματιστά μολύβια.

Από το 2002, ξεκινάω την ενότητα «Don Giovanni» που αναφέρεται στην ομώνυμη όπερα του Mozart και περιλαμβάνει λάδια, ακουαρέλες και παστέλ.

Από κει και μετά ως το 2013, δημιουργήθηκε η σειρά «Operatic Anthology» με θέμα τα μεγάλα έργα του λυρικού θεάτρου.

Το 2014 ξεκίνησα την ενότητα «Literary Aspects» με θέματα από σημαντικά έργα και κινήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Αυτές οι ενότητες συνεχίζονται παράλληλα, από την στιγμή που ξεκίνησαν, η κάθε μία ξεχωριστά, καθώς τις εμπλουτίζω κατά καιρούς με νέα έργα.

-Μίλησε μας για την έκθεση που συμμετέχεις αυτό τον καιρό;

-Συμμετέχω με το έργο «Sigilla Ǽternitatis» «Στο Ατελιέ» σε επιμέλεια Ήρας Παπαποστόλου και Μάνου Σπανού, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Η έκθεση θα διαρκέσει ως και την 1η Φεβρουαρίου του 2020 και θα χαρώ να σας ξεναγήσω και να σας μιλήσω για το έργο μου.

-Μελλοντικά σου σχέδια.

-Δουλεύω τώρα ένα σύνολο νέων έργων που θα αποτελέσουν υλικό της επόμενης ατομικής μου έκθεσης.

Who is Who

Η Σύλβια Αντωνιάδη είναι υπερρεαλίστρια ζωγράφος. Γεννήθηκε και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Μόδα και Ιστορία του Κοστουμιού στη Σχολή Βελουδάκη, καθώς και κλασικό τραγούδι στο Athenaeum και το Εθνικό Ωδείο (κάτοχος διπλώματος Μονωδίας).

Από το 1997 έως το 1998 εργάστηκε ως εικονογράφος στον περιοδικό Τύπο (εκδόσεις Τεγόπουλου). Ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής: 2015 “L’ile flottante”, Σχολείο Αρτεμώνα (Σίφνος)/2013-14 “Opera et ominia”, pro-art (Αθήνα)/ 2000 «Κυκλάδειοι», Βουρκαριανή (Κέα).

Συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, κυρίως με θέμα λογοτεχνικά έργα και συγγραφείς, libretti όπερας, κινήματα τέχνης. Επιλεκτικά: 2018 «Το συναίσθημα ως μύθος», Alma Gallery/ 2016-17 “Dada siegt!”, Kaplanon galleries/ 2016 «Αφιέρωμα στον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ», αίθουσα τέχνης Ena/2016 «Νίκος Καζαντζάκης: Σπουδή στην Οδύσεια», αίθουσα τέχνης Ena/2015 «Ίταλο Καλβίνο: Αόρατες Πόλεις», Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών/ 2015 «Λέξεις και Χρώμα», Kaplanon galleries. Το 2018 εικονογράφησε το εξώφυλλο του μυθιστορήματος Μοντέστ Μινιόν του Ονορέ ντε Μπαλζάκ για τον εκδοτικό οίκο Gutenberg (σειρά Aldina, νούμερο 15). Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Info Έκθεσης

Διάρκεια
Τρίτη 14 Ιανουαρίου έως Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2020

Ελληνοαμερικανική Ένωση
Μασσαλίας 22 – Αθήνα

Ωράριο Λειτουργίας
Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 12:00–21:00
Σάββατο: 10:30–14:30