Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Η Όλγα Γεωργιάδου γεννήθηκε και ζει στο κέντρο της Αθήνας στην περιοχή των Εξαρχείων. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις και εργάστηκε σε μεγάλη ιδιωτική εταιρία και στον τραπεζικό χώρο. Όμως η φωτογραφία ήταν πάντα η μεγάλη της αγάπη από νεαρή ηλικία.
Στη συνομιλία μας διαπιστώσαμε ότι την ενδιαφέρει μέσα από τις φωτογραφίες να διηγείται ιστορίες, γιατί κάθε αφήγημα περιέχει εικόνες και κάθε φωτογραφία περιέχει ένα αφήγημα.
Το 2015 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη το βιβλίο της ‘’24 Συνοικίες’’-Φωτογραφικό οδοιπορικό με οδηγό το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη “Η Αθήνα της μιας διαδρομής’’. Ακολούθησε η έκθεση “Η Μυστηριακή γοητεία της Κηφισιάς’’. Το 2017 παρουσίασε την “Αθήνα και τα πρόσωπα της” με οδηγό το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη ‘’Αθήνα πρωτεύουσα των Βαλκανίων’’.
Συναντήσαμε την Όλγα στο κέντρο της Αθήνας. Μιλήσαμε για την φωτογραφία και θαυμάσαμε τη δουλειά της από κοντά.
-Όλγα, πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία;
-Την αγάπη για τη φωτογραφία μου την έδωσε ο πατέρας μου. Από πολύ μικρή ηλικία τον θυμάμαι να φωτογραφίζει όλες τις κοινωνικές μας εκδηλώσεις και όχι μόνο. Του ζητούσα τη φωτογραφική μηχανή, αλλά ήταν βαριά για τα χέρια μου.
Στα γενέθλια των έξι μου χρόνων πήρα δώρο μια μικρή φωτογραφική μηχανή, την είχε παραγγείλει ο πατέρας μου σε ένα φίλο του ναυτικό να την φέρει από την Ιαπωνία. Η πρώτη μου φωτογραφία ήταν οι κούκλες μου. Έτσι ξεκίνησα σιγά σιγά να μπαίνω στο κόσμο της απεικόνισης της πραγματικότητας.
-Θεωρείς ότι μια σειρά από φωτογραφίες, μπορούν να αποτελέσουν εξαιρετικό αφήγημα. Πώς θα το περιέγραφες αυτό;
-Ναι, μια σειρά φωτογραφίες ή ακόμη και μια φωτογραφία μπορεί να είναι το έναυσμα για ένα αφήγημα. Μια φωτογραφία δεν είναι μόνο η αποτύπωση χώρου και χρόνου. Είναι το όχημα που μας οδηγεί με τη φαντασία μας πέρα από το πλαίσιο της φωτογραφίας, δηλαδή τον ακριβή χώρο και χρόνο που έχει γίνει η λήψη.
Μια φωτογραφία δεν είναι μόνο κτίρια ή φύση. Είναι και το τι θα μπορούσε να συμβεί σε αυτό το χώρο αν νοερά τοποθετήσουμε την ανθρώπινη ύπαρξη. Από την άλλη ένα αφήγημα περιέχει εικόνες. Λέξεις, προτάσεις, παράγραφοι μπορούν να αποτυπωθούν μέσα από την οπτική του κάθε αναγνώστη.
-Στο ερώτημα έγχρωμη ή ασπρόμαυρη, φαντάζομαι θα έλεγες ασπρόμαυρη. Γιατί;
-Ναι, θα έλεγα ασπρόμαυρη. Με τη δική μου αντίληψη στην έγχρωμη φωτογραφία αυτό που υπερτερεί είναι το χρώμα. Αντίθετα στην ασπρόμαυρη η λιτότητα του άσπρου και του μαύρου αφήνει το θέμα σε πρώτο πλάνο. Το άσπρο και το μαύρο έχουν μια δυναμική που, για τα δικά μου μάτια, μαγνητίζει και επιπλέον λειτουργούν σαν κινητήρια δύναμη της φαντασίας.
υπάρχουν παντού σημεία που να πλάθουν ιστορίες
-Σου αρέσει να φωτογραφίζεις χαρακτηριστικά σημεία πόλεων. Ποιες πόλεις έχεις φωτογραφήσει;
-Ναι, φυσικά μου αρέσει. Όταν λέμε, όμως, χαρακτηριστικά δεν είναι τα τουριστικά σημεία. Για εμένα χαρακτηριστικά σημεία μιας πόλης είναι εκεί όπου υπάρχει η πραγματική ζωή της, δηλαδή οι γειτονιές της. Όταν ήμουν στο Κάϊρο, δεν με ενδιέφερε τόσο να φωτογραφίσω τις πυραμίδες αλλά τη γειτονιά της Γκαμαλέγια, εκεί που έζησε ο Ναγκίμπ Μαχφούζ. Έτσι λειτουργώ πάντα.
Ψάχνω μικρές γωνιές της κάθε πόλης, όπου και αν πηγαίνω. Πιστέψτε με, υπάρχουν παντού σημεία που να πλάθουν ιστορίες. Όσο για ποιες πόλεις έχω φωτογραφίσει είναι αρκετές. Ενδεικτικά, αναφέρω εκτός από το Κάϊρο και την Αλεξάνδρεια, πόλεις της Τυνησίας, Μπαλί και τις γνωστές Ευρωπαϊκές.
-Είναι κάποια φωτογραφία σου που θυμάσαι χαρακτηριστικά;
-Τις φωτογραφίες μου τις θυμάμαι σχεδόν όλες, ακόμη και την ώρα που έχει γίνει η λήψη. Χαρακτηριστικά υπάρχει μία που απεικονίζει ένα κοριτσάκι, στην οδό Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, να χορεύει. Μου έμεινε αυτή η φωτογραφία γιατί ήταν 6 Δεκεμβρίου, πρωί, επέτειος θανάτου του Αλέξη Γρηγορόπουλου και η μικρούλα σε αυτό το δρόμο ήταν ένα σημάδι ζωής.
-Ποιο το μυστικό για μια καλή λήψη;
-Για μια καλή λήψη πρέπει να προσέξουμε το κάδρο και το φως και η φωτογραφία μας να έχει κάτι το ενδιαφέρον να πει. Να μας ταξιδεύει.
-Μίλησέ μας για τη συνεργασία σου με τον Πέτρο Μάρκαρη;
-Τον Πέτρο Μάρκαρη τον γνώριζα ως συγγραφέα, σεναριογράφο, θεατρικό συγγραφέα, μεταφραστή. Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο Poems n’ crimes των εκδόσεων Γαβριηλίδη, όπου και μιλήσαμε, το 2014. Εκείνη τη χρονιά διάβασα το βιβλίο του ‘’Η Αθήνα της μιας διαδρομής’’. Το βιβλίο αναφέρεται στην διαδρομή του Ηλεκτρικού από τον Πειραιά στη Κηφισιά, δίνοντας την κοινωνική διαστρωμάτωση των σταθμών.
Γοητεύτηκα, γιατί αυτή η διαδρομή είναι η αγαπημένη μου. Διαβάζοντας το βιβλίο έβλεπα τις εικόνες της διαδρομής. Η επιθυμία να το φωτογραφίσω ήταν έντονη.
Ένα βράδυ συναντηθήκαμε στην αυλή του Poems n’ crimes όπου αυθόρμητα του είπα ‘’Κύριε Μάρκαρη θέλω να φωτογραφίσω την ‘’Αθήνα της μιας διαδρομής’’. Με κοίταξε και μου είπε’’ Και γιατί δεν το κάνετε;’’.
Όταν έφυγα, συνειδητοποίησα τι του είχα πει και σε ποιόν το είχα πει. Το μόνο πού ήξερα ήταν ότι ένας σπουδαίος συγγραφέας με εμπιστεύθηκε, έτσι το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν δουλειά προγραμματισμένη. Το αποτέλεσμα, με τη στήριξη του εκδότη Σάμη Γαβριηλίδη, που δυστυχώς έφυγε νωρίς, ήταν οι ‘’24 Συνοικίες’’.
Στη συνέχεια δούλεψα την ‘’ Αθήνα πρωτεύουσα των Βαλκανίων’’. Ήταν μια πολύ επιτυχημένη έκθεση, τo 2018 στο Poems n’ crimes με τίτλο ‘’Η Αθήνα και τα πρόσωπα της΄΄. Από το ‘’ Κατ’ εξακολούθηση’’ πήρα ένα απόσπασμα που αναφέρεται στη σχέση του συγγραφέα με την Αθήνα και γύρω από αυτό έπλεξα μια ιστορία.
Το τελευταίο, δυστυχώς, ενώ είχα έτοιμη την έκθεση με τίτλο ‘’Η αναχώρηση αναβάλλεται’’, την ημερομηνία κ.λ.π δεν πραγματοποιήθηκε, λόγω δυσχερών συνθηκών. Ο Πέτρος Μάρκαρης είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου, και μεγάλη τύχη η συνάντηση μαζί του.
Κάθε φωτογράφιση είναι μια διαδρομή στο τυχαίο
-Για ποια βιβλία έχεις δώσει φωτογραφίες σου;
-Φωτογραφίες έχω δώσει για τρία βιβλία του Πέτρου Μάρκαρη:
‘’Η Αθήνα της μιας διαδρομής’’, ‘’Αθήνα πρωτεύουσα των Βαλκανίων’’ και “Κατ΄ εξακολούθηση’’
-Τελικά, τι είναι για σένα η φωτογραφία;
-Η φωτογραφία είναι για εμένα ένα ταξίδι. Κάθε φωτογράφιση είναι μια διαδρομή στο τυχαίο που θα συναντήσω και θα κεντρίσει θα βλέμμα και το νου μου.
-Μελλοντικά projects.
-Σκοπεύω να πραγματοποιήσω έκθεση με τον τίτλο ‘’Η αναχώρηση αναβάλλεται’’. Στο πλαίσιο της έκθεσης, θα ήθελα να κάνω παρουσίαση στο σύνολο του έργου του Πέτρο Μάρκαρη.
Σημειωτέον ότι όλα τα βιβλία του εκτός από την λογοτεχνική και κοινωνική τους αξία όσο τα διαβάζεις ξετυλίγονται σαν ταινία. Επίσης έχω κατά νου και υλικό για μια έκθεση, όπου οι φωτογραφίες θα συνοδεύονται από κείμενα με θέμα την εποχή της απομόνωσης. λόγω της πανδημίας.
“Mια φωτογραφία μπορεί να είναι το έναυσμα για ένα αφήγημα”
