Το “Τρύπιο βαρέλι”: Ποιος μπορεί να το γεμίσει;

Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση “Τρύπιο βαρέλι” σε κείμενο Θεοδόση Πελεγρίνη και σκηνοθεσία Άννας Σωτρίνη, στο Θέατρο Αλκμήνη. Πρόκειται για μια παράσταση που αντανακλά την πραγματικότητα, μια παράσταση μέσω της οποίας ο θεατής καλείται να αναρωτηθεί για το νόημα της ζωής, ένα έργο γραμμένο στο σήμερα, που παρουσιάζει συναισθήματα διαχρονικής αξίας.

Τι είναι τελικά η ζωή; Ένα τρύπιο βαρέλι!

Γράφει η Αλεξία Λυμπέρη

Όλοι μας, κάποια στιγμή της ζωής μας, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με το πρόβλημα του χρόνου, πως θα καλύψουμε τον κενό χρόνο μας; Έχουμε δύο επιλογές, είτε θα κάτσουμε σε μία πολυθρόνα περιμένοντας το τέλος, είτε θα βρούμε δημιουργικές ασχολίες για να τον γεμίσουμε.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι ήρωες του έργου, οι οποίοι ως χαρακτήρες παρουσιάζονται εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους.

Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης υποδύεται τον πιο απαισιόδοξο εκ των δύο κυρίων. Παραδομένος στην πλήξη, κάθεται κουρασμένος σε μία πολυθρόνα, μη έχοντας όρεξη για τίποτα, με μοναδική ασχολία του η παρακολούθηση της ζωής των γειτόνων μέσα από ένα ζευγάρι κιάλια. Πλάθει ιστορίες στο μυαλό του για τις ζωές των άλλων προσπαθώντας να ξεφύγει από την ανία. Ιστορίες που συνεχίζονται στα όνειρά του προσπαθώντας να ολοκληρωθούν στον ονειρικό κόσμο .

Ο Γιάννης Παπαθύμνιος υποδύεται τον πιο αισιόδοξο και τον πιο δραστήριο εκ των δύο. Έχει αναλάβει τις οικιακές εργασίες, ενώ παράλληλα προσπαθεί μέσω δημιουργικών ασχολιών, όπως η κηπουρική, να δώσει νόημα στη ζωή του. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου προσπαθεί να δραστηριοποιήσει το Θεοδόση, να τον τραβήξει έξω από τον ονειρικό κόσμο, στον οποίο έχει επιλέξει να ζει και να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα βρίσκοντας το νόημα της ζωής.

“-Ποιο είναι το νόημα της ζωής;
-28
-Μα αυτό δεν βγάζει νόημα…
-Το ίδιο λέμε!”

Ένα έργο, σκοπός του οποίου είναι η παρουσίαση των υπαρξιακών προβλημάτων κάθε ανθρώπου. Ενός ανθρώπου φοβισμένου, που περιπλανιέται σε έναν ακαθόριστο δρόμο αγνοώντας την παραδοξότητα του μέλλοντος. Ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζει κι ανησυχεί για το μέλλον του, για το τέλος του, επειδή ότι αρχίζει κάποτε τελειώνει.

Ένα έργο που ακροβατεί μεταξύ σιωπής και φλυαρίας.

Ένας καθρέφτης στήνεται στο κέντρο της σκηνής και μπορεί ο θεατής να δει την αντανάκλασή του; Μπορεί ν’ αναρωτηθεί;

Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης άρτια εκφραστικός, με καθαρή άρθρωση και τονισμό λέξεων, μας μεταφέρει άψογα την εικόνα ενός κουρασμένου ανθρώπου, παραδομένου στη ματαιότητα της ζωής. Συναισθήματα όπως πλήξη, ανία, κούραση, επικοινωνούνται αποτελεσματικά, τόσο μέσω της σιωπής, όσο και μέσω της στάσης του σώματός του.

Ο Γιάννης Παπαθύμνιος άρτια εκφραστικός, με καθαρή άρθρωση και τονισμό λέξεων, υποδύεται με επαγγελματισμό το ρόλο που του έχει ανατεθεί. Άλλοτε μέσω του σαρκαστικού του γέλιου, άλλοτε μέσω της φλυαρίας του, κι άλλοτε μέσω της άρτιας κινησιολογίας του, χρωματίζει μοναδικά την παράσταση.

Η σκηνοθεσία και ο σχεδιασμός φωτισμών της Άννας Σωτρίνη, λειτουργούν άρτια αισθητικά βοηθώντας στην εξέλιξη της δραματουργίας του κειμένου, καθώς και στην αλλαγή των σκηνικών. Οι σκηνές του έργου εναλλάσσονται μέσω μικρών διαλλειμάτων από την πλοκή του έργου, όπου τα φώτα σβήνουν κι ο θεατής παρακολουθεί μικρά video που απεικονίζουν τα όνειρα και τις σκέψεις των χαρακτήρων.

Τα δε σκηνικά και κουστούμια της Πάγιας Βεάκη απλά αλλά πολύ λειτουργικά, ταιριάζουν άψογα στο κλίμα της παράστασης. Τα σκηνικά ουσιαστικά αποτελούνται από μία πολυθρόνα, μία καρέκλα και πολλά κουτιά στοιβαγμένα στο πάτωμα, τα οποία κρύβουν κι όλα τα σκηνικά βοηθήματα που χρησιμοποιούν οι ηθοποιοί, καθώς λειτουργούν ενίοτε κι ως τραπέζι. Τα κουστούμια απλά καθημερινά ρούχα, ίσως με μια χροιά περασμένης δεκαετίας, μοιάζουν παραδομένα στο χρόνο, όπως κι οι χαρακτήρες της παράστασης.

Συνολικά πρόκειται για μια άρτια σκηνική παραγωγή, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες, η οποία δεν πρόκειται να αφήσει κανένα χωρίς προβληματισμούς μετά το πέρας της παράστασης.

Ιδανική παράσταση για θεατές με υπαρξιακούς προβληματισμούς, καθώς κι ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.

Εσύ άραγε πως προσπαθείς να γεμίσεις το χρόνο σου, ώστε να δώσεις νόημα στη ζωή;

info παράστασης

Έναρξη: 1 Νοεμβρίου, Λήξη: 31 Ιανουαρίου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κάθε Πέμπτη στις 19:00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 10 € Φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ:  7 €

Ατέλειες ηθοποιών: Ισχύουν εάν υπάρχει διαθεσιμότητα θέσεων

Ειδικές τιμές για συλλόγους  κατόπιν επικοινωνίας

Διάρκεια παράστασης: 70’ χωρίς διάλειμμα

Share this
Tags
Zeta Tz
Zeta Tz
Η Ζέτα ασχολείται με τη μετάφραση, την αρθρογραφία και την αρχισυνταξία στο χώρο των ΜΜΕ του πολιτισμού. Έχει ασχοληθεί με την διοργάνωση εικαστικών εκθέσεων και εκδηλώσεων που αφορούν στην κοινωνική ευθύνη. Έχει λάβει τιμητική διάκριση από το Ίδρυμα Μπότση για δημοσιογραφική της δραστηριότητα στα θέματα πολιτισμού. Στο artviews.gr είναι υπεύθυνη της συντακτικής ομάδας.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αυθεντικές όψεις της Μονμάρτης από τον Μορίς Ουτριλό

Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος, Ζωγράφος, λογοτέχνης, θεωρητικός της τέχνης.  Ο Μορίς Ουτριλό / Maurice Utrillo γεννήθηκε το 1883 στην Μονμάρτρη του Παρισιού. Ήταν ο γιος της...

Γιάννης Μετζικώφ: Το βλέμμα είναι η δύναμη μιας άηχης γλώσσας. Κανένας άνθρωπος δεν γλίτωσε από το βλέμμα του έρωτα και της αγάπης.

Γράφει η Μαργαρίτα Καρδαχάκη - Ιστορικός Τέχνης Επιμέλεια συνέντευξης: Ζέτα Τζιώτη  Με αφορμή τη νέα του έκθεση στην γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, το artviews συνάντησε τον...

Λορέττα Γαΐτη: Εάν δεν φροντίζεις το έργο ενός καλλιτέχνη είναι σαν να πεθαίνει για δεύτερη φορά

Γράφει η Μαργαρίτα Καρδαχάκη - Ιστορικός Τέχνης Επιμέλεια συνέντευξης: Ζέτα Τζιώτη  Πριν από μερικές ημέρες οι πόρτες της Γκαλερί Σκουφά άνοιξαν στην καρδιά του Κολωνακίου για...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

More like this