Κλασικά παραμύθια με διαχρονικά μηνύματα, που έχουμε αγαπήσει στην παιδική μας ηλικία, αποτυπώνονται με μοναδικό τρόπο στον καμβά.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Κοιτώντας τους πίνακες της Ντιάνας Γιαννοπούλου αισθάνεσαι πραγματικά παιδί «…στην χώρα των παραμυθιών». Κάθε έργο της εξιστορεί ένα ολόκληρο παραμύθι με κάθε λεπτομέρεια, αρκεί να το παρατηρήσεις και να αφεθείς σ’ αυτό.
Μαθαίνοντας την επαγγελματική πορεία της Γιαννοπούλου αμφιταλαντεύεται κανείς ανάμεσα στη δεινότητα της εικαστικής της δημιουργίας και τη σχεδιαστική της ικανότητα ως αρχιτέκτονας. Καταφέρνει με ευκολία να ισορροπεί την παιδικότητα με την καθημερινότητα, την διαλεκτική σχέση της σιωπηλής εικόνας με τον θεατή και να παρουσιάζει έργα που λειτουργούν σαν ασπίδα ζωής στην εποχή μας.
H εικαστικός έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ και το ίδιο έτος ίδρυσε με τον σύντροφό της Γιώργο Κονδύλη τη μελετητική ομάδα MICROTEAM ARCHITECTS. Το αρχιτεκτονικό της έργο και design, σαν μέλος της ομάδας, έχει διακριθεί και βραβευθεί σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Περιοδικός τύπος και ειδικές εκδόσεις αρχιτεκτονικής έχουν πραγματοποιήσει άνω των 30 δημοσιεύσεων που αφορούν σε παρουσιάσεις του αρχιτεκτονικού της έργου. Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικό τύπο τέχνης και αρχιτεκτονικής. Παράλληλα με την αρχιτεκτονική και την ζωγραφική και έχει φιλοτεχνήσει με έργα της ποιητικές συλλογές και βιβλία λογοτεχνίας.
Η Αλεξία Σερέζη, ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια της έκθεσης και ιδιοκτήτρια της γκαλερί Αργώ, αναφέρει προλογίζοντας την έκθεση της Γιαννοπούλου: «Οτιδήποτε βλέπεις μπορεί να γίνει ένα παραμύθι και μπορείς να βγάλεις μια ιστορία από οτιδήποτε αγγίξεις…», είχε πει κάποτε ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν…
Σήμερα, η Ντιάνα Γιαννοπούλου με τον χρωστήρα της τέχνης της αφηγείται πολύ καλά αυτές τις ιστορίες! Μας προσφέρει μια σειρά από ευφάνταστες εικαστικές δημιουργίες, απόρροια ενός γνήσιου καλλιτεχνικού ενστίκτου, όλες θαυμαστές, κάθε μια παράθυρο που μας μεταφέρει στη χώρα των παραμυθιών των παιδικών μας χρόνων…
Εικόνες που αποκαλύπτονται μπροστά μας, χορεύοντας με χρώμα, συναίσθημα, κίνηση, σε απόλυτη αρμονία, ανοίγοντάς μας την ψυχή, το μυαλό και τη ματιά…»
Συναντήσαμε την δημιουργό στον χώρο όπου ζει και εργάζεται στο Μαρούσι, και αφού θαυμάσαμε το «παραμυθένιο» εργαστήριό της μιλήσαμε για τα έργα που παρουσιάζει αυτές τις μέρες στην γκαλερί Αργώ.
– Η έκθεσή σας έχει έναν ονειρικό τίτλο «…στη χώρα των παραμυθιών». Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο;
Πραγματική μου πρόθεση είναι με την ολοκλήρωση αυτής της σειράς των έργων να ταξιδέψω τον επισκέπτη σε μια ονειρική διάσταση, σε έναν παραμυθένιο τόπο, χώρο και, φυσικά, χρόνο. Άλλωστε, θα συμφωνήσω με τη ρήση του Hans Cristian Andersen «Οτιδήποτε βλέπεις μπορεί να γίνει ένα παραμύθι, και μπορείς να βγάλεις μια ιστορία από οτιδήποτε αγγίξεις…» Έχουμε ανάγκη να ταξιδεύουμε ώστε η φαντασία μας να κρατιέται ζωντανή από ερεθίσματα. Αυτά τα ερεθίσματα θέλω να παρουσιάσω σ’ αυτήν τη διαχρονική ενότητα που πραγματεύεται αγαπημένα παραμύθια.
– Τι έργα θα παρουσιάσετε σε αυτήν την ενότητα; Είναι κάποιο συγκεκριμένο που ξεχωρίζετε;
Κλασικά παραμύθια, με τη δική μου προσωπική προσέγγιση και απόδοση. Παραμύθια με διαχρονικά μηνύματα, που έχουμε αγαπήσει στην παιδική μας ηλικία και έχουμε αφηγηθεί στα παιδιά μας και ελπίζω και στα εγγόνια μας. Νιώθω ευτυχής που με συναρπάζουν, με γοητεύουν και με συγκινούν ακόμα.
Θα έλεγα ότι η γραφή του Andersen έχει τη διαχρονικότητα και την ευαισθησία που με αγγίζει σαν άνθρωπο. Ένα από τα αγαπημένα μου έργα είναι «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα». Αγαπημένο είναι και η «Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων», που με εξιτάρει το παράδοξο του τόπου και του χρόνου και η δομή που το παρουσιάζει ο Lewis Caroll. Από τις συλλογές του Charles Perrault και των αδελφών Grimm ξεχωρίζω τη «Σταχτοπούτα», τον «Κοντορεβυθούλη» και τη «Χιονάτη». Νομίζω ότι η σύνθεση της εικόνας και η χρωματική παλέτα στα έργα αυτά καλύπτει τον στόχο μου.
Πώς να αφήσω εκτός τον Πινάκιο του Carlo Collodi, το ανυπότακτο παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας…..
Δεν είναι εύκολο να διαλέξω, είναι όλα παιδιά μου…..
– Εμπνέεστε από τη λογοτεχνία και την ποίηση;
Πάντα! Θεωρώ ότι είναι τροφή για τον νου και την ψυχή. Ένα ταξίδι, μια ευκαιρία δημιουργίας εικόνων και άσκησης της διαλεκτικής σχέσης με τον εσωτερικό μας εαυτό. Εικόνες που μας οδηγούν σε μια βαθύτερη γνώση του εαυτού μας και του κόσμου. Αρκεί να έχουν ποιότητα.
– Μιλήστε μας για άλλες θεματικές που έχετε ασχοληθεί στο παρελθόν;
Η πιο πρόσφατή μου ατομική έκθεση πραγματευόταν «Στιγμιότυπα με το βλέμμα του αρχιτέκτονα» (Argo Gallery 2014-2015), συνθέσεις τόπων και χώρων κυρίως από το Παρίσι. Γιατί η απόδοση του χώρου, η επεξεργασία του και η διαλεκτική σχέση μαζί του είναι κάτι που με απασχολεί πάντοτε σαν αρχιτέκτονα.
Ενίοτε χρησιμοποιώ γυναικείες μορφές, αέρινες σαν ξωτικά, σε περιβάλλον παραδοσιακών οικισμών ή δομημένης αρχιτεκτονικής φόρμας, σε παλαιότερες εκθέσεις. Ίσως γιατί θέλω να μεταφέρω τη χάρη και την κίνηση που έχει η εσωτερικότητα της θηλυκής μου πλευράς.
– Το χρώμα έχει κυρίαρχο λόγο στη δουλειά σας; Αποπνέει ευχάριστη διάθεση και αισιοδοξία. Είναι έτσι;
Έτσι ακριβώς. Το χρώμα είναι ζωτική ενέργεια. Είναι ακτινοβολία που λειτουργεί στο σωματικό επίπεδο και στην αύρα. Ποιον δεν συναρπάζει ένα ουράνιο τόξο, η χρωματική παλέτα την ώρα της αυγής και του δειλινού, το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας και το κοβαλτί του νυχτερινού ουρανού.
– Ποια η άποψή σας για την αισθητική του φωτός και του ωραίου με την έννοια του κάλλους;
Αντικατοπτρίζει την άποψή μου για την ίδια την ζωή. Επιλέγεις το φωτεινό μονοπάτι ή το σκοτάδι. Χωρίς το φως να χαϊδεύει τα τρισδιάστατα σχήματα, χάνεται η πλαστικότητα και η χάρις στην ανάδειξη των όγκων.
Πόσο πιο ζωντανή γίνεται μια εικόνα όταν το φως αναδύει στον χρόνο αναδεικνύει τα σχήματα; Πόσο πιο όμορφος είναι ο άνθρωπος όταν φως βγαίνει από την ψυχή του. Αυτό για μένα σημαίνει κάλλος.
– Πιστεύετε ότι υπάρχουν τρόποι ο άνθρωπος να αποφορτίζεται από την καθημερινότητα και να έχει στιγμές ευτυχίας; Είναι η ζωγραφική ένας τέτοιος τρόπος;
Ναι, εννοείται. Αλλά και η καθημερινότητα μπορεί να είναι «πολύχρωμη». Πιστεύω ότι εξαρτάται πολύ από τη σκοπιά αντίληψης της πραγματικότητας που βιώνουμε καθημερινά. Δεν έχει σημασία ο βαθμός δυσκολίας. Έχει σημασία η παρουσία μας εδώ, στο παρόν. Στη ζωγραφική είσαι παρών και είσαι ευτυχής αν έχεις το χάρισμα, είναι προνόμιο, όπως και άλλα ταλέντα άλλων ειδικοτήτων.
– Εκτός από ζωγράφος είστε και διακεκριμένη αρχιτέκτονας με έντονη δραστηριότητα στον τομέα. Πώς συνδυάζετε αυτές τις δύο ιδιότητες;
Ο αρχιτέκτονας πρέπει να είναι όπως κάθε άνθρωπος «Homo Universalis». Είναι το δόγμα που ασπάζομαι απόλυτα. Πρέπει να είναι και καλλιτέχνης! Δημιουργός χώρου «δοχείου ζωής», να ταξιδεύει τον χρήστη στον χρόνο, αναδύοντας μνήμες, συναίσθημα και φαντασία, με στόχο την αρμονική δόνηση του «ευ ζην», με την ουσιαστική της έννοια.
Και, φυσικά, να έχει το ταλέντο και την ασκημένη συνθετική ικανότητα ώστε να αποδώσει την ιδέα του «διά χειρός». Αντίστοιχα λειτουργεί και ο ζωγράφος. Kαι οι δύο πρέπει να σέβονται την κλίμακα και τον χρήστη ώστε να οδηγούν το σώμα σε δόνηση και συντονισμό.
– Θεωρείτε τα έργα τέχνης επένδυση; Πώς βλέπετε την πορεία αυτή στις οικονομικά δύσκολες εποχές που διανύουμε;
Πάντοτε ! Ένα έργο τέχνης «διά χειρός», και το τονίζω αυτό, αν θέλετε μπορώ να σας εξηγήσω το γιατί, είναι πάντα μοναδικό και ανεκτίμητο όταν έχει αισθητική, ποιότητα και ψυχή και όταν ανοίγει ουσιαστικό διάλογο με τον παρατηρητή. Δεν αναπαράγεται ποτέ το ίδιο, και είναι φθαρτό. Εκεί έγκειται η αξία του.
Επίσης, εξαρτάται από το τι εννοούμε πορεία. Πορεία μέσω της «κατευθυνόμενης» τέχνης ή πώς θα έπρεπε να είναι. Πιστεύω πως είναι ζήτημα παιδείας η αξιολόγηση, και όχι «χρηματιστηριακής» προσέγγισης. Η παιδεία πρέπει να κάνει ηρωική έξοδο από τη μετριότητα.
– Ποια τα μελλοντικά σχέδιά σας;
Απολαμβάνω το παρόν και αφήνομαι με εμπιστοσύνη στο μέλλον, με τη γνώση του παρελθόντος. Σημασία έχει ο δρόμος, το ταξίδι, το μονοπάτι. Στόχος πάντα υπάρχει αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Η επιστροφή στο «σπίτι» μετράει. Το ζήτημα είναι τότε πόσο εμπλουτισμένη θα είναι η ψυχή και ο νους μας.
Info
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Γκαλερί Αργώ, Νεοφύτου Δούκα 5, 10674 Κολωνάκι
«…στη χώρα των παραμυθιών»
Εγκαίνια Τρίτη 16 Οκτωβρίου
Διάρκεια ως 16 Νοεμβρίου 2018.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα axianews φύλλο 20/10/2018
