Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη 

Η ενασχόλησή του Θοδωρή Κοτονιά με το τραγούδι, ξεκινά λίγο πριν το 2000 σαν κεντρικός πόλος της ομάδας «Μακρινά Ξαδέρφια». 

Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως με τους Ελευθερία Αρβανιτάκη, Σοφία Παπάζογλου, Δημήτρη Ζερβουδάκη, Ορφέα Περίδη, Μελίνα Κανά,Χρήστο Θηβαίο, Μάνο Αχαλινωτόπουλο, Χάικ Γιαζιτζιάν, Αντώνη Απέργη, Λιζέτα Καλημέρη, Αρετή Κετιμέ κ.ά. 

Μαζί μιλήσαμε για τα είκοσι χρόνια που γιορτάζει στη μουσική, τις στιγμές που έμειναν βαθιά χαραγμένες στη ψυχή του, την ευγνωμοσύνη που αισθάνεται για την συνάντησή του με τον μύθο του κρητικού τραγουδιού Ψαραντώνη, για το τραγούδι του «Τα κλειδιά» που συγκίνησε ακόμη και τους πιο απαιτητικούς θεατές, αλλά και το πιστό ραντεβού του τα βράδια της Παρασκευής στο LUX Αthens σε ένα ταξίδι στους θησαυρούς της ελληνικής τραγουδοποιοίας.  

-Θοδωρή, γιορτάζετε τα 20 έτη σας στο χώρο της μουσικής έχοντας στο βιογραφικό σας μία σειρά από πολύτιμες συνεργασίες αλλά και τραγούδια. Πώς ήταν για σας αυτή η πορεία ετών και ποιες στιγμές σας πιστεύετε ότι ήταν κομβικές; 

-Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω κάποια στιγμή γιατί όλες τις στιγμές στο δρόμο της ζωής μας είναι σημαντικές.  

Υπάρχει όμως μία που μου έχει μείνει βαθιά χαραγμένη όταν   κάναμε μία συναυλία σε φυλακές ανηλίκων της Αυλώνας. Δεν έφυγα ίδιος από εκεί… 

Άλλες στιγμές που μένουν βαθιά χαραγμένες είναι όταν ταξιδεύεις και βρίσκεσαι σε ένα μακρινό μέρος με ανθρώπους Έλληνες ή ξένους και συνειδητοποιείς ότι η μουσική είναι μία γλώσσα που δεν χρειάζεται να την ξέρεις αλλά να την καταλαβαίνεις… 

 -Ποια πρόσωπα της μουσικής σημάδεψαν την διαδρομή σας; 

-Συναντήσεις και γνωριμίες με ισχυρές προσωπικότητες καθόλου τυχαίες σε αυτό τον κόσμο όπως π.χ. του Ψαραντώνη, που είναι μία κατηγορία από μόνος του, σε κάνουν να ευγνωμονείς για το ταξίδι της μουσικής 

-Τις Παρασκευές του χειμώνα δίνετε ραντεβού με όσους αγαπούν τη δουλειά σας στο «Lux Athens» στο Μεταξουργείο, όπου ουσιαστικά παρουσιάζετε τόσο κομμάτια της προσωπικής διαδρομής, όσο και τραγούδια που μας έχουν αγγίξει μέσα στα χρόνια. Μιλήστε μου για το πρόγραμμα που έχετε επιμεληθεί; 

-Οι Παρασκευές είναι μία ευκαιρία να βρισκόμαστε με αγαπημένους φίλους για να θυμόμαστε παλιά τραγούδια, να δοκιμάζουμε καινούργια, να διηγούμαστε μουσικές ιστορίες και να φτάνουμε μέχρι το γλέντι και το χορό. Φυσιολογικά και ανθρώπινα. Είμαστε τυχεροί που μπορούμε να βρισκόμαστε σε ένα τόσο όμορφο χώρο με καλό φαγητό και καλό ποτό.  

–Το Lux Athens με ένα τρόπο είναι συνυφασμένο μαζί σας υπό την έννοια πως τα τελευταία δύο έτη αποτελεί έναν από τους κυρίαρχους χώρους που εμφανίζεστε στην Αθήνα. Να θεωρήσω πως επιλέγετε εκ φύσεως πάντα να βρίσκεστε σε χώρους που αισθάνεσθε οικειότητα; 

-Ναι αυτό είναι βασικό για μένα. Ο ανθρώπινος παράγοντας πρέπει να είναι πάντα μπροστά και το Lux είναι ένας χώρος που ο άνθρωπος που είναι ο οικοδεσπότης, είναι καλός φίλος, καλός άνθρωπος και καλός επαγγελματίας. Oπότε νιώθω μία ασφάλεια για να μπορώ να μοιραστώ όμορφα πράγματα. 

Η δισκογραφία δυστυχώς έχει μετατραπεί σε ένα καλάθι στο σούπερ μάρκετ. Οι περισσότερες είναι καθαρά για το κέρδος και μόνο

 -Σας πρωτογνωρίσαμε με το συγκρότημα «Μακρινά ξαδέρφια» και πραγματικά η διασκευή σας «Δες την φωτεινή πλευρά της ζωής», παρέμεινε στις καρδιές των ακροατών όντας μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς που κυκλοφόρησε. Ήσασταν έτοιμος για αυτή την επιτυχία όταν ήρθε; 

-Για να πω την αλήθεια ήταν ένα κομμάτι, μία διασκευή, που δεν περίμενα να γίνει τόσο γνωστή, αλλά δεν είναι και κάτι που με προβλημάτισε τόσο γιατί αμέσως κατάλαβα ότι δεν πρέπει να με χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο τραγούδι. Έτσι λοιπόν πήρα τις αποστάσεις μου. Για τότε ήταν καλό για τώρα δεν είναι.  

–Από τότε έως σήμερα έχετε δισκογραφήσει μια πλειάδα τραγουδιών. Κρύβει παγίδες η δισκογραφία;  

-Η δισκογραφία δυστυχώς έχει μετατραπεί σε ένα καλάθι στο σούπερ μάρκετ. Όπως τα περισσότερα πράγματα σε αυτό τον κόσμο πια οδηγούνται από κάποιες εταιρείες και είναι ελάχιστες αυτές που υπολογίζουν τον ανθρώπινο και τον καλλιτεχνικό παράγοντα. Οι περισσότερες είναι καθαρά για το κέρδος και μόνο. 

-Για ποιο λόγο σήμερα πια ελάχιστα τραγούδια κάνουν καταγραφή;  

-Η εποχή που ζούμε δυστυχώς είναι πολύ σκληρή και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για όποιον ασχολείται με την τέχνη έτσι ώστε να μην επηρεάζεται από τον καιρό.  

«Τα κλειδιά» είναι ένα τραγούδι το οποίο όταν κυκλοφόρησε έμεινε στα συρτάρια των ραδιοφωνικών σταθμών για 3 χρόνια. Μετά για κάποιο λόγο που η τύχη ορίζει άρχισε να παίζεται  και επειδή είχε αμέσως ανταπόκριση από τον κόσμο παίζονταν συνεχώς χωρίς κάποια συγκεκριμένη εταιρεία να το σπρώχνει

-Ουκ ολίγοι καλλιτέχνες στο παρελθόν έχουν εξομολογηθεί πως τους έχουν ζητήσει χρήματα προκειμένου να παρουσιαστούν τα τραγούδια τους στο ραδιόφωνο. Σας έχει συμβεί κάτι ανάλογο και αλήθεια πώς κρίνετε το γεγονός- που είναι ευρύτερα γνωστό- πως μία μερίδα ραδιοφώνου χρηματίζεται;  

-Ομολογώ ότι ήμουν τυχερός. «Τα κλειδιά» είναι ένα τραγούδι το οποίο όταν κυκλοφόρησε έμεινε στα συρτάρια των ραδιοφωνικών σταθμών για 3 χρόνια. Μετά για κάποιο λόγο που η τύχη ορίζει άρχισε να παίζεται  και επειδή είχε αμέσως ανταπόκριση από τον κόσμο παίζονταν συνεχώς χωρίς κάποια συγκεκριμένη εταιρεία να το σπρώχνει.

 -Ποια είναι η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα σας;  

-Ομολογώ ότι δεν πιστεύω στη λέξη καριέρα. Προσπαθώ να βλέπω τη ζωή και για την ακρίβεια πιο συγκεκριμένα τις στιγμές. Δεν τα έχω καλά ούτε με το παρελθόν, ούτε με το μέλλον. Για μένα η μουσική πρέπει να είναι ζωντανή και να συμβαίνει τώρα. Αυτό δημιουργεί μια ανάγκη για καινούρια τραγούδια.  

Όταν καταφέρνω να συμβεί, δηλαδή όταν δημιουργώ αισθάνομαι ζωντανός. Και όταν αυτό το όποιο τραγούδι αφορά έστω και έναν άνθρωπο και νιώσει κάτι, αισθάνομαι για λίγο πως έκανα κάτι χρήσιμο. 

-Επόμενα σχέδια; 

-Ένα μηχανηματάκι με ένα κουμπί που το πατάς και σταματάνε οι πόλεμοι μέσα μας και έξω.