Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση “Tape“, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά, στο θέατρο 104. Μια παράσταση η οποία θίγει το ζήτημα εάν υπάρχουν όρια στη σεξουαλική ζωή μέσω της ψυχολογικής εξερεύνησης των τριών πρωταγωνιστών: του Βίνσεντ, του Τζον και της Έιμη.
Γράφει η Αλεξία Λυμπέρη
Λίγα λόγια για το έργο
Το έργο διαδραματίζεται στο μικρό δωμάτιο ενός μοτέλ στο Μίσιγκαν. Ο Βίνσεντ, ένας έμπορος ναρκωτικών κι εθελοντής πυροσβέστης, βρίσκεται στην πόλη για να υποστηρίξει τον φίλο του Τζον, ο οποίος συμμετέχει στο τοπικό κινηματογραφικό φεστιβάλ με την προβολή της πρώτης του ταινίας.
Ο Τζον επισκέπτεται τον Βίνσεντ στο δωμάτιό του στο μοτέλ κι αρχίζουν να θυμούνται τα χρόνια του σχολείου, φτάνοντας στο θέμα της Έιμη. Η Έιμη είναι πρώην κοπέλα του Βίνσεντ που ενώ είχαν αρκετό καιρό σχέση δεν είχαν ποτέ ολοκληρώσει σεξουαλικά. Όταν όμως χώρισαν εκείνη κοιμήθηκε το βράδυ της αποφοίτησης με τον φίλο του Τζον, γεγονός που τραυμάτισε ψυχολογικά τον Βίνσεντ.
Ο Βίνσεντ ισχυρίζεται ότι η Έιμη του είχε αποκαλύψει ότι ο Τζον την είχε βιάσει, προκειμένου να αποσπάσει μία λεκτική ομολογία από τον Τζον. Μετά από πολύ πίεση του Βίνσεντ, σε σημείο όπου φτάνει σε προσωπική κόντρα με τον Τζον, καταφέρνει να αποσπάσει την ομολογία που επιθυμούσε, την οποία και καταγράφει σε μία κασέτα. Όλα όμως θα ανατραπούν όταν η Έιμη, η οποία είχε προσκληθεί από τον Βίνσεντ, εισέλθει στο δωμάτιο και δώσει τη δική της εκδοχή για το περιστατικό.
Το έργο πραγματεύεται πως ένα περιστατικό το οποίο είχε διαδραματιστεί πριν από δέκα χρόνια έχει εντυπωθεί με διαφορετικό τρόπο στη μνήμη των τριών χαρακτήρων, προσπαθώντας παράλληλα να απαντήσει εάν τελικά υπάρχουν όρια στην κακομεταχείριση κατά τη διάρκεια του σεξ.
Η παράσταση
Ο Κώστας Κάππα, στο ρόλο του Βίνσεντ, είναι απλά απολαυστικός. Ενσαρκώνει με ένα παιχνιδιάρικο τρόπο το χαρακτήρα που του έχει ανατεθεί, παραπέμποντας σε ένα παιδί που δεν θα μεγαλώσει ποτέ. Με εκφραστικότητα, πειστικότητα κι εναλλαγές τόσο στο συναίσθημα, όσο και στον τόνο της φωνής του, μας μεταδίδει αποτελεσματικά την εικόνα ενός ατόμου υπό την επήρεια ναρκωτικών κι αλκοόλ, πληγωμένου συναισθηματικά, που προσπαθεί να εκμαιεύσει μία εκδοχή της υπόθεσης, η οποία θα θεράπευε το προσωπικό του τραύμα. Ο χαρακτήρας υποδύεται φυσικά κωμικός κι αληθοφανής, χωρίς να φτάνει στα όρια της γελοιογραφικής υπερβολής.
Ο Δημήτρης Λιακόπουλος, στο ρόλο του Τζόν, ενσαρκώνει άρτια το ρόλο που του έχει ανατεθεί. Παρουσιάζεται ως ένας σοβαρός άντρας, με αρχές κι όνειρα για το μέλλον της καριέρας του. Παρασύρεται όμως εύκολα στο παιχνίδι του Βίνσεντ, ο οποίος αρχικά τον αναγκάζει να συμπεριφερθεί και πάλι ως παιδί, παίζοντας μαξιλαροπόλεμο, ώστε να τον φτάσει στο σημείο να ξανά βιώσει πάλι το περιστατικό με την Έιμη και να ομολογήσει το βιασμό της. Ο ηθοποιός καταφέρνει αποτελεσματικά να περνά από τη μία συναισθηματική κατάσταση στην άλλη, με φυσικότητα κι εκφραστικότητα. Με άρτια εκφορά του λόγου και σωστή εναλλαγή στον τονισμό της φωνής, φέρνει εις πέρας με επαγγελματισμό το έργο που έχει αναλάβει.
Η Εμμανουέλα Αλεξίου, στο ρόλο της Έιμη, καταφέρνει άψογα να ενσαρκώσει το ρόλο μίας επιτυχημένης βοηθού εισαγγελέα, η οποία ενώ αρχικά αισθάνεται άβολα με τη συνάντηση, έπειτα διασκεδάζει μέσω του χειρισμού των δύο αντρών, παίρνοντας μία εκδίκηση για τον 18χρονο εαυτό της. Η ηθοποιός, τόσο με τη στάση του σώματός της, όσο και με την εναλλαγή του τόνου της φωνής της και της εκφραστικότητα του προσώπου της, φέρνει άρτια εις πέρας το ρόλο που υποδύεται.
Η σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, με τη βοήθεια της Λυδίας Τριγώνη, καταφέρνει να επιτύχει άρτια την κλιμάκωση των συναισθημάτων των θεατών μέσω της δραματουργικής εξέλιξης της υπόθεσης του έργου. Οι σκηνές εναλλάσσονται με φυσικότητα, χωρίς να κουράζουν ή να δυσχεραίνουν το θεατή στην παρακολούθηση της υπόθεσης, ενώ ταυτόχρονα κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού έως και την τελευταία πράξη του έργου.
Τα σκηνικά του David Negrin καταφέρνουν να ντύσουν οπτικά άρτια την παράσταση, μεταφέροντάς μας σε ένα ολοκληρωμένο δωμάτιο μοτέλ από το οποίο δεν έλειπε τίποτα. Τόσο η επίπλωση και η διακόσμηση του δωματίου, όσο και οι ταπετσαρίες στους τοίχους, παραπέμπουν αποτελεσματικά σε δωμάτιο φθηνού μοτέλ, ενώ παράλληλα ευρηματικά παρουσιάζεται κι ένα μέρος της τουαλέτας του υπνοδωματίου στο βάθος της σκηνής. Επίσης, τα κουστούμια του ιδίου ταίριαζαν απόλυτα με το χαρακτήρα και την ιδιότητα του κάθε ρόλου, ενώ παράλληλα σημειολογικά υποδήλωναν την επαγγελματική ιδιότητα του καθενός.
Συνολικά, πρόκειται για μία προσεκτικά δουλεμένη παράσταση, με άρτια αλληλουχία σκηνών, η οποία καταφέρνει να παρουσιάσει ολοκληρωμένους χαρακτήρες επί σκηνής.
Ιδανική παράσταση για όσους επιζητούν θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες θα τους διασκεδάσουν και θα τους προβληματίσουν παράλληλα.
Το συγκεχυμένο τέλος του έργου σίγουρα θα σας προβληματίσει για τα κίνητρα και την αλήθεια του κάθε χαρακτήρα, τη σημασία της μνήμης και της προσωπικής αντίληψης αναφορικά με ένα περιστατικό, καθώς και για ζητήματα αναφορικά με την πειθώ, την άρνηση και των χειρισμό των ανθρώπων.
Εσείς, άραγε, πως επιλέγετε να θυμάστε περιστατικά του παρελθόντος;
info παράστασης
Πρεμιέρα: 23 Νοεμβρίου 2019
Τελευταία παράσταση: 9 Φεβρουαρίου 2020
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο και Κυριακή στις 21.15
Διάρκεια: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 14 ευρώ
Μειωμένο: Φοιτητικό 10 ευρώ, Συνταξιούχων 12 ευρώ, Ατέλεια 5 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theatre/theatre-104/tape/
ΘΕΑΤΡΟ 104: Ευμολπιδών 41, Γκάζι
Τηλ.: 2103455020
