Έργα αισιόδοξα, γεμάτα ρομαντισμό και συναίσθημα, δημιουργίες με κοφτές, χειρονομιακές πινελιές, έντονες χρωματικές φόρμες και θεματικές που αναζητούν
απάντηση στις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου. Κάπως έτσι θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει τη δουλειά του εικαστικού, Alessandro De Martinο.
Ζωγράφος των συναισθημάτων και των εννοιών, ο πτυχιούχος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας, που μετρά πάνω από πενήντα εκθέσεις στο βιογραφικό του μιλά στο ArtViewsgr
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Αλέξανδρε, πώς ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;
-Θυμάμαι τον εαυτό μου από τριών χρονών να ζωγραφίζει ασταμάτητα. Μάλλον έπαιξε σημαντικό ρόλο το ότι έβλεπα τον πάτερα μου να ζωγραφίζει και αργότερα να ανοίγει την πρώτη Γκαλερί στην Πάτρα σε ένα νεοκλασικό στη Μαιζώνος. Εκεί, μου είχε δώσει ένα δωματιάκι και το είχα κάνει ατελιέ. Έτρεχα λοιπόν μετά το σχολείο για να ζωγραφίζω αγαπημένα μου θέματα. Έφηβος τότε, άρχισα να ασχολούμαι με μια λίγο περίεργη για την εποχή θέματολογία, όπως η πτώση του Πολιτισμού, η ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι, η αμύθητη περιουσία της εκκλησίας.
-Από ποια ρεύματα έχεις δεχτεί επιρροές;
-Επιρροές νομίζω ότι έχω από παντού. Θαύμασα από κοντά τα Αναγεννησιακά έργα και ο θαυμασμός μου για τον Πικάσο τον Νταλί και τον Ματίς είναι μεγάλος και ανεξάντλητος. Όπως και για τον Έλληνα δάσκαλο, Δημήτρη Μυταρά, που είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά και να κάνουμε συζητήσεις που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Πιστεύω πως η Τέχνη δημιουργείται από το απόσταγμα της ψυχής. Μπορούμε “μόνο” να την νιώσουμε γιατί μας μιλά με συναισθήματα ενώ μας αποπροσανατολίζει με την λογική.
Είναι το άρωμα της σκέψης, η νοσταλγία του εφήμερου και η απουσία της αντικειμενικότητας. Δεν υποκλίνεται σε οικονομικά τερτίπια, φλερτάρει με την αθανασία και ανήκει στην αιωνιότητα. Είναι Αέναη σαν την ψυχή, δεν τελειώνει ποτέ και είναι άγνωστο πότε ξεκίνησε.
-Πηγή έμπνευσης σου, η φύση και όχι μόνο…
-Πηγή έμπνευσης είναι ο παγκόσμιος ρυθμός, τα γεγονότα στον πλανήτη, η σκέψη των ανθρώπων, τα πρόσωπα και τα μέρη που έζησα μέσα από τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν. Η φύση είναι ο μεγάλος μου δάσκαλος΄ με μια λατρεία, εμμονή θα έλεγα στα “Δέντρα”.
Με εμπνέουν τόσα πολλά, έχω στο μυαλό μου πολλές ιδέες που θέλω να ζωγραφίσω και ξεκινώ με μια ενότητα που κάποια στιγμή ολοκληρώνεται. Μετά από καιρό παρατηρώ ότι θέλω να επιστρέψω σε παλιές ενότητες επειδή έχω και άλλες σκέψεις που δεν διατύπωσα. Έτσι η έμπνευση μισό αιώνα τώρα με ακολουθεί ακόμα και όταν κοιμάμαι ή μάλλον πριν κοιμηθώ γιατί η αγαπημένη μου σκέψη είναι τι θα ζωγραφίσω την επόμενη μέρα.
-Τι ρόλο παίζει το μοντέλο στην έμπνευση ενός δημιουργού;
-Το μοντέλο νομίζω είναι μια αφορμή να ζωγραφίσουμε τον εαυτό μας με τον τρόπο που θα το ζωγραφίσουμε. Το μοντέλο μπορεί να είναι ένα απλό αντικείμενο με τεράστια συναισθηματική αξία ή ένα πρόσωπο άγνωστο ή κάποιος/κάποια που έχουμε μοιραστεί στιγμές. Κάθε φορά η έμπνευση είναι διαφορετική. Προσπαθώ να βάλω τον χρόνο στον καμβά ή τα συναισθήματα μου για το μοντέλο που ζωγραφίζω. Μου αρέσει να ζωγραφίζω περισσότερο την σκέψη από την όψη των προσώπων.
Πιστεύω πως η Τέχνη δημιουργείται από το απόσταγμα της ψυχής
-Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο σου μοντέλο;
-Το πρώτο μου μοντέλο ήταν κάποια κοπέλα που είχα ερωτευτεί. Τότε στο τελάρο μου έκανα μια προσπάθεια να την αποτυπώσω όσο πιο φωτογραφικά μπορούσα, κάτι που άλλαξε στην πορεία πολύ. Τώρα με γοητεύει η σκέψη, η συμπεριφορά, η αντιμετώπιση των άλλων ανθρώπων, η αντίδραση σε ό,τι συμβαίνει. Έτσι ζωγραφίζω έναν άνθρωπο, ένα μοντέλο.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι την εξέλιξη της δουλειάς σου στο πέρασμα του χρόνου;
-Η εξέλιξη της δουλειάς μου είναι κάτι που διαπιστώνω αλλά δεν έχω αποφασίσει αν τελικά ζωγραφίζω καλύτερα τώρα ή πιο παλιά. Η αγάπη μου να δοκιμάζω συνέχεια νέους τρόπους έκφρασης με κάνει να μην μπορώ να αξιολογήσω την εξέλιξη.
Εκείνο που ξέρω μόνο είναι πως μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω στα αχαρτογράφητα νερά της Τέχνης και να ανακαλύπτω νέους προορισμούς γεμάτους συναισθήματα και όμορφα έντονα χρώματα.
Κάθε μέρα μαθαίνω και κάτι νέο από την ζωή, από τους ανθρώπους. Μαθαίνω να παρατηρώ περισσότερο και καλύτερα γύρω μου και κάπως έτσι γεννιούνται και νέες ιδέες που τις αποτυπώνω με χρώματα και φόρμες.
-Χρώμα και φως στο τελάρο σου.
-Το χρώμα και το φως παίζει τεράστιο ρόλο στον τρόπο που ζωγραφίζω. Τα έντονα καθαρά χρώματα με γοητεύουν, όπως επίσης και το Μεσογειακό ζεστό φως που λιώνει τα πάντα και δημιουργεί καθαρά όρια με τις σκιές.
Κατά περιόδους χρησιμοποιώ και διαφορετικά χρώματα, και από ότι παρατηρώ στα έργα μου απουσιάζουν συνήθως τα γήινα καφέ χρώματα. Λατρεύω τα μπλε, γαλάζια, κόκκινα, πορτοκαλί και τελευταία τα μωβ και τα πράσινα.
Προσπαθώντας άλλωστε να ζωγραφίσω και τα “μη ορατά”, εκεί το φως και τα χρώματα παίρνουν άλλη διάσταση από την ρεαλιστική εικόνα. Ένα θέμα που με απασχολεί συχνά είναι το εσωτερικό μας φως, αυτό μέσα μας. Τα χρώματα που έχουν οι σκέψεις μας και τα συναισθήματα μας. Βρίσκομαι αδιάκοπα σε αυτή την αναζήτησης της γνώσης του φωτός και της σκιάς που βρίσκεται μέσα μας.
-Δεν είσαι δοσμένος μόνο στη ζωγραφική αλλά και στην κοινωνική προσφορά.
-Στο μυαλό μου πάντα υπάρχει η κοινωνική προσφορά και προσπαθώ να «δίνω» όπως μπορώ στους συνάνθρωπους μου, είτε με δωρεάν μαθήματα σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, είτε με την οργάνωση εργαστήριων ζωγραφικής, όπως επί παραδείγματι στον πρώην Δήμο του Ρίο στην Πάτρα.
Πιστεύω ότι η Τέχνη από μονή της είναι μια προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και οι καλλιτέχνες δίνουν τα κομμάτια της ψυχής τους στους άλλους ανθρώπους. Οι τέχνες όλες είναι συγκοινωνούντα δοχεία και η ζωή θα ήταν εντελώς άχαρη χωρίς μουσική, θέατρο, λογοτεχνία, ποίηση και τόσες άλλες όμορφες υπέροχες τέχνες που δημιουργούνται σε κάθε εποχή και οι περισσότερες μένουν για πάντα.
η επαφή με τον θεατή είναι μαγική για έναν καλλιτέχνη
-Ζωγράφος και Δάσκαλος. Πώς αισθάνεσαι που βοηθάς νέα παιδιά αλλά και μεγαλύτερους να βελτιωθούν και να αγαπήσουν την ζωγραφική;
-Με κάνει πολύ ευτυχισμένο που βοηθάω τριάντα χρονιά τώρα μικρούς και μεγάλους να ανακαλύπτουν αυτή την μέγιστη χαρά της δημιουργίας, της Τέχνης να νοιώθουν δημιουργοί και να εκφράζουν τον εσωτερικό τους κόσμο με χρώματα.
Πάντα είχα μια αρίστη σχέση με τους μαθητές μου, όλων των ηλικιών, και αυτό με γεμίζει ενέργεια, ομορφιά, ευτυχία. Το συγκλονιστικό για εμένα είναι πως η αγάπη που τους δίνω, μού την επιστρέφουν πολλαπλάσια και σε αυτό το σημείο αντιλαμβάνομαι το ρητό που λέει πως η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που όσο ξοδεύεις, τόσο έχεις περισσότερο!
-Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια;
-Σχεδιάζω να συνεργαστώ με Γκαλερί στην Αθήνα και στο εξωτερικό. Το ταξίδι της Τέχνης συνεχίζεται παράλληλα με την ζωή μου και το χαίρομαι πολύ αυτό. Στο Γαλάτσι είχα την τύχη να συνεργαστώ με τον Αντιδήμαρχο, Μάνο Ελευθέριου, ο οποίος φρόντισε για την διοργάνωση δυο εκπληκτικών ατομικών μου εκθέσεων και του είμαι ευγνώμων γι αυτό.
Ελπίζω και στο μέλλον να έχω την τύχη να συναντήσω τέτοιες πανέμορφες συνεργασίες. Γενικά είμαι ευχαριστημένος από τις 55 εκθέσεις μου, όπου μετά από ατέλειωτες ώρες δουλειάς παρουσίασα τα χρώματα της ψυχής μου στους επισκέπτες σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας. Σε κάθε έκθεση συνάντησα ανθρώπους με μεγάλη ευαισθησία, με εύστοχα σχόλια και ερωτήσεις, που μερικές φορές δεν είχα σκεφτεί καν ότι θα μου τις έκαναν και μαζί με αυτούς έβλεπα και εγώ τα έργα μου ως παρατηρητής πλέον. Αυτή η επαφή με τον θεατή είναι μαγική για έναν καλλιτέχνη. Τώρα με το ιντερνέτ που παρουσιάζονται έργα και εκθέσεις σε μια οθόνη χάνεται, δυστυχώς, κατά πολύ αυτή η μαγεία της επαφής με το ζωγραφικό έργο.
Who is who
O Alessandro De Martino γεννήθηκε στην Πάτρα το 1964. Είναι Πτυχιούχος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας.
Τις χρονιές 1998 και 2001 βραβεύεται από τον Δήμαρχο Πατρέων για την προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.
Επίσης το 2016 βραβεύεται από τον Δήμαρχο Γαλατσίου, Γιώργο Μαρκόπουλο για την προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.
Έχει διδάξει Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο Πατρών (πρόγραμμα Πρυτανείας), σε Δημόσια Ι.Ε.Κ. στην Πάτρα, Αίγιο, και Μεσολόγγι , στον Α.Κ.Τ.Ο. (Αθήνα), στον Όμιλο ΑΚΜΗ, σε σχολεία του Νομού Αχαΐας και στην Σχολή Ζωγραφικής του, που λειτούργησε από το 1987-2012.
Οργάνωσε και λειτούργησε το και έχει εργαστεί ως Εικαστικός (2008-2012) στο Κέντρο Παιδείας Επιστημών δημιουργώντας τα 64 εικαστικά διαδραστικά εκθέματα του Μουσείου, με επισκεψιμότητα 50.000 άτομα ετησίως από όλη την Ευρώπη. Παράλληλα έχει πραγματοποιήσει πενήντα εκθέσεις ζωγραφικής, από τις οποίες οι είκοσι πέντε είναι ατομικές. Είναι Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Εικαστικών.
Σήμερα διδάσκει Ζωγραφική στον Δήμο Γαλατσίου και στο Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Πολιτών στα Σεπόλια.
