Ταπεινότητα και μετριοφροσύνη χαρακτηρίζουν τον Άλεξ Διαμαντή. Ένας νέος καλλιτέχνης πολλά υποσχόμενος, συνεπής και επαγγελματίας με όρεξη για δημιουργία! Του αρέσει να μελετά και να μαθαίνει και αυτό δεν τελειώνει ποτέ έχοντας σαν στόχο την εξέλιξη. Στο ενεργητικό του, προσθέτονται μέχρι στιγμής δυο κομμάτια με τίτλο “Πιο μαζί από ποτέ” και “Taboo”.
Εμείς συναντήσαμε τον Άλεξ τον οποίο και σας καλώ να γνωρίσετε γιατί εκτός από ταλαντούχος είναι και καλό παιδί!
Γράφει η Vasia Bresta
Φωτογραφική κάλυψη: Francesca Kal
-Μουσική και ταλέντο πάνε μαζί; Μπορεί κάποιος να κάνει καριέρα στη μουσική χωρίς να έχει ταλέντο;
Το καλό με την μουσική είναι πως το ταλέντο είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά αλλά όχι και ζωτικό. Τι εννοώ με αυτό. Άμα έχεις ταλέντο στην μουσική τότε μπορείς να κάνεις σπουδαία πράγματα. Άμα όμως δουλεύεις σκληρά και παθιάζεσαι με την μουσική, τότε μπορείς να καταφέρεις τα πάντα!
-Πότε αποφάσισες να μπεις στον χώρο της μουσικής;
Η ενασχόληση μου με την μουσική και το τραγούδι ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Πάντα το τραγούδι αποτελούσε προέκταση του λόγου μου και ήταν πάντα δίπλα μου όταν ένιωθα πως έπρεπε να εκφράσω κάποιο συναίσθημα μου, θετικό ή αρνητικό.
Άρα απαντώντας στην ερώτηση σου, δεν ήταν τόσο «απόφαση» το να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χώρο της μουσικής αλλά θα μπορούσες να το περιγράψεις περισσότερο σαν ανάγκη. Ανάγκη για καθημερινή δημιουργία και ανάγκη να διοχετεύω με αυτό το τρόπο τα συναισθήματα μου στον κόσμο.
-Τι είδος προτιμάς να τραγουδάς και τι μουσική ακούς;
Είμαι pop addicted! Αλλά κατά βάση θα τραγουδήσω και θα ακούσω τραγούδια που μου γεννούν κάποιο συναίσθημα, ανεξάρτητα από το είδος που πρεσβεύουν. Την μια μέρα μπορεί να με δεις να χτυπιέμαι με ένα δυναμικό dance κομμάτι και την επόμενη να ακούω ξανά και ξανά την ίδια ατμοσφαιρική μπαλάντα.
Εκεί είναι όμως η μαγεία. Να μην έχεις κανέναν περιορισμό και να αντλείς όλα τα καλά στοιχεία που συνθέτουν ένα μουσικό είδος κάνοντας το κτήμα σου και χρησιμοποιώντας το σε δικές σου συνθέσεις.
-Ενημερώνεσαι για τα καλλιτεχνικά δρώμενα της Ελλάδας και του εξωτερικού;
Ενημερώνομαι θέλοντας και μη! Είτε από μόνος μου για καλλιτέχνες που με ενδιαφέρουν και που τους παρακολουθώ μανιωδώς, είτε από τον υπόλοιπο κόσμο για καλλιτέχνες που μπορεί να μην μου δημιουργούν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Αλλά επιδίωξή μου είναι πάντα να έχω μια καλή εικόνα για το τι γίνεται τόσο στην ελληνική μουσική σκηνή, όσο και στην διεθνή.
-Τι σχόλιο θα ήθελες να κάνεις για την μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα;
Η μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα δυστυχώς περνάει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις. Έχει γίνει μεγάλη ζημία και πλέον είναι διακριτό το χάσμα σε σχέση με τις μουσικές βιομηχανίες άλλων χωρών. Αλλά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν πως μπορεί να διορθωθεί το πρόβλημα αυτό, έτσι λοιπόν δική μας δουλειά είναι να πιστέψουμε λίγο παραπάνω σε αυτούς τους ανθρώπους και να τους βοηθήσουμε να αντιστρέψουν την κατάσταση.
-Πως βλέπεις τα πράγματα στο καλλιτεχνικό στερέωμα; Θεωρείς πως υπάρχει αξιοκρατία;
Αρκετά δύσκολη ερώτηση. Ο καλλιτεχνικός χώρος σήμερα έχει χάσει λίγο από τις αξίες που είχε παλιότερα. Μπροστά στην βωμό της απόλυτης επιτυχίας φτάσαμε να θυσιάζουμε το βασικότερο στοιχείο, τη μουσική!
Και αυτό με την σειρά του οδηγεί τον κάθε καλλιτέχνη, που ακολουθεί αυτή τη συνταγή, να χάσει τον εαυτό του, το στόχο του αλλά και τον σκοπό για τον οποίο ξεκίνησε να δημιουργεί ωραία μουσική.
-Καλή μουσική στη χώρα μας, υπάρχει;
Ναι! Το πιστεύω ακράδαντα πως υπάρχει καλή μουσική στην Ελλάδα, αλλά είναι κρυμμένη. Κρυμμένη σε μικρά μαγαζάκια που κάνουν live νέες μπάντες και καλλιτέχνες, κρυμμένη μέσα σε παρέες που κάποιος πιάνει την κιθάρα του και δείχνει στους φίλους ένα κομμάτι που έγραψε, κρυμμένη σε κομμάτια που ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσιότητας γιατί ήταν αρκετά «πολύτιμα» για τον δημιουργό τους. Εκεί μάλλον είναι κρυμμένη η καλεί μουσική.
-Σχολίασε μου κάποιους, που νομίζουν ότι είναι κλώνοι, του Jackson και του Freddie Mercury!
Ας αρχίσουμε από το γεγονός πως κλώνος και τραγουδιστής, είναι δύο λέξεις που δεν θα έπρεπε ποτέ να μπαίνουν στην ίδια πρόταση. Ο κάθε καλλιτέχνης είναι μοναδικός και στο φινάλε αυτό είναι και το καλύτερο.
Ζητούμενο είναι να αφήσεις την δικιά σου υπογραφή και τις δικές σου ιστορίες στην μουσική σκηνή. Το να προσπαθήσεις να αντιγράψεις κάποιον, θα σε κάνει στην καλύτερη των περιπτώσεων το νούμερο δύο. Aν αυτό αρκεί για κάποιον, είναι εντάξει από μένα, αλλά δεν πιστεύω πως αυτό είναι το νόημα.
-Σε ποια κατηγορία καλλιτέχνη θες να σε κατατάξει ο κόσμος;
Το δικό μου όνειρο είναι να ταυτιστεί κάποιος με την μουσική μου και με τα τραγούδια μου. Εννοώ αυτό που ακούς ένα κομμάτι και λες « Αυτό το τραγούδι είναι τόσο ΕΓΩ» σκουντώντας διακριτικά τον φίλο σου. Άρα ναι, θέλω να αγγίζουν τον κόσμο οι ιστορίες ,που διηγούμαι μέσα από την μουσική μου και να τους οδηγούν στο συναίσθημα που βίωνα όταν έγραφα ένα κομμάτι ή όταν το τραγουδούσα για πρώτη φορά.
-Σχέδια μελλοντικά και συνεργασίες;
Δεν θα φανερώσω πολλά πράγματα, για να χτίσω και λίγο αγωνία, αλλά στο πολύ κοντινό μέλλον θα υπάρξουν ωραίες μουσικές εμφανίσεις οι οποίες ελπίζω να σας ενθουσιάσουν όλους στον ίδιο βαθμό που ενθουσιάζουν και εμένα.
