Γράφει η Λιάνα Ζωζά
“Follow your inner moonlight don’t hide the madness”
Allen Ginsberg,1953
Ο Allen Ginsberg υπήρξε το τρίτο μέλος του πυρήνα, της Beat Generation, της “Ιερής Τριάδας”, μαζί με τον William Burroughs και τον Jack Kerouac. Πιστεύω, πως μια προσεκτικότερη ανάγνωση του εναλλακτικού αυτού κινήματος, θα μας έδινε την πληροφορία πως ο Ginsberg ήταν αυτός που στήριξε ουσιαστικά τόσο το ίδιο το κίνημα, όσο και τους άλλους δύο σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.
Ποιητής, φιλόσοφος και συγγραφέας, ο Allen Ginsberg (3 Ιουνίου 1926 – 5 Απριλίου 1997) γεννήθηκε στο Newark της Νέας Υόρκης και μεγάλωσε στο κοντινό Patterson. Η οικογένειά του ήταν εβραϊκής καταγωγής και το μέλλον του σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, αν τον άκουγε κάποιος να περιγράφει τους γονείς του, που σε μία συνέντευξή του, τους χαρακτήρισε “old-fashioned delicatessen philosophers”.
Για τον καθηγητή και ποιητή πατέρα του, έλεγε: “Ο πατέρας μου γύρναγε γύρω από το σπίτι είτε απαγγέλοντας ψιθυριστά Emily Dickinson και Longfellow, είτε κάνοντας επίθεση στον T.S. Elliot για την καταστροφή της ποίησης με τον “σκοταδισμό” του. Αντίστοιχα, για τη μητέρα του, η οποία είχε ψυχικές διαταραχές, που δεν διαγνώστηκαν επαρκώς ποτέ, έλεγε πως δημιουργούσε παραμύθια για να διηγηθεί στον ίδιο και τον αδελφό του πριν κοιμηθούν, που όμως όλα είχαν στο τέλος τους, τον καλό βασιλιά που έτρεχε από το κάστρο του για να σώσει τους εργαζόμενους που υπέφεραν.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως σαν ενεργό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, κάτι σαν μέλος “σατανιστικής” οργάνωσης, για την εποχή εκείνη στην Αμερική, έπαιρνε τον Ginsberg και τον αδελφό του στις συναντήσεις του κόμματος. Ο Ginsberg τελειώνει την αναφορά στους γονείς του, λέγοντας: “Μεγάλωσα καχύποπτος και με τους δύο”.
Η σχέση με τη μητέρα του υπήρξε ιδιαίτερη και καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή του, μιας και η παιδική του ηλικία περιελάμβανε συχνές επισκέψεις στα ψυχιατρεία, όπου εκείνη μπαινόβγαινε. Οι σκληρές αυτές εμπειρίες, υπήρξαν η κύρια έμπνευσή του τόσο για το αριστούργημα της ζωής του, Howl, όσο και για το σπαρακτικό ποίημα – ωδή προς τη μητέρα του, Kaddish for Naomi Ginsberg (1894–1956).
Πιστεύοντας πάντα πως οι σκέψεις ενός ανθρώπου μπορεί να μην αλλάξουν τον κόσμο, αλλά σίγουρα θα μπορεσουν να το ταρακουνήσουν, ξεκινά τις σπουδές του με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο Columbia, όπου θα συναντήσει και τα υπόλοιπα μέλη της λογοτεχνικής και όχι μόνο παρέας. Ανάμεσά τους και ο Neal Cassady, για τον οποίο φαινόταν πως έτρεφε μεγάλη συμπάθεια.
Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο ο Jack Kerouac, περιγράφει στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του, On the Road, τη συνάντηση μεταξύ των Ginsberg (Carlo Marx, τον ονόμασε στο βιβλίο) και Cassady, της σκοτεινής και της φωτεινής πλευράς, του “Νέου Οράματος” της Beat Generation. Η σχέση που θεωρούσε ο Kerouac πως είχε ο Ginsberg με τον κομμουνισμό, αν και δεν ήταν ποτέ μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, αποτελούσε πάντα πηγή έντασης μεταξύ τους.
Στην πορεία, υπήρξαν πολλά ανήσυχα πνεύματα που εντάχθηκαν στην Beat Generation, αλλά, η “ιερή συμμαχία των τριών”, αν και πέρασε από τρικυμιώδεις καταστάσεις, τελικά, όπως φαίνεται, δεν διερράγη ποτέ. Αντικομφορμιστές, ανατρέπουν τους λογοτεχνικούς αλλά και κοινωνικούς συμβατικούς κανόνες, ταξιδεύουν, δοκιμάζουν, πειραματίζονται με ουσίες και ερωτικούς συντρόφους, χάνονται και ξαναβρίσκονται στη συνέχεια, σοκάροντας και ταρακουνώντας τα λιμνάζοντα νερά της αμερικάνικης συντηρητικής κοινωνίας.
Εκείνος, όμως που υπήρξε ο εραστής, σύντροφος και η έμπνευση του Ginsberg, για περισσότερα από 30 χρόνια είναι ο ποιητής Peter Orlovsky. Παράληλα, είναι ο άνθρωπος που τον στήριξε στους αγώνες για την υπεράσπιση των απόψεων και των ιδεών του, ενώ απετέλεσε αξιοπρόσεκτο φαινόμενο για την αμερικάνική ποίηση, γράφοντας και δημοσιεύοντας ποιήματα με τη χειρότερη ίσως σύνταξη και ανορθογραφία στην ιστορία της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα άλλα, ο Ginsberg αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και την απελευθέρωση των ναρκωτικών.
Όταν το 1950, ο Kerouac ξεκινά να μελετά το Βουδισμό μέσα από τη Βουδιστική Βίβλο του Dwight Goddard, μοράζεται τις καινούριες πνευματικές του αναζητήσεις με τον Ginsberg, που φαίνεται πως του κινούν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.
Δυό χρόνια πριν, το 1948, και ενω ο Ginsberg, διάβαζε ποίηση του William Blake, σε ένα διαμέρισμα στο Harlem, ισχυρίστηκε πως άκουσε τη φωνή του … Θεού. Στη συνέχεια αποφάσισε πως η φωνή ήταν του Blake που απήγγειλε το Ah! Sun-flower, The Sick Rose, and Little Girl Lost. Το φαινόμενο διήρκησε αρκετές ημέρες και ο ίδιος ισχυρίστηκε πως δεν ήταν αποτέλεσμα χρήσης ναρκωτικών ουσιών, αν και αργότερα αποκάλυψε πως όταν αυτό το συναίσθημα τελείωσε προσπάθησε να το επαναφέρει μέσα από τη χρήση ουσιών.
Η διαπίστωσή του πάντως ήταν πως είχε συνδεθεί με το σύμπαν. Όλα αυτά μαζί τον οδήγησαν σε καινούρια ταξίδια και εξωτικούς προορισμούς, θέλοντας να ανακαλύψει καινούριους δρόμους και να συναντήσει τον Δαλάι Λάμα πιστεύοντας πως θα βρει απαντήσεις στα αμέτρητα ερωτήματά του. Τελικά, ο Θιβετιανός Βουδιστής δάσκαλος που αναζητούσε, ο Chögyam Trungpa, ήρθε εκείνος να τον “συναντήσει” στη Νέα Υόρκη, μια τυχαία συνάντηση που κατέληξε σε μια μακροχρόνια φιλία και στην απόκτηση ενός δια βίου “δασκάλου”.
Ο Allen Ginsberg υπήρξε από τα πιό φωτεινά μυαλά της γενιάς του και ξεχώρισε τόσο για τον αντικομφορμιστικό τρόπο σκέψης του όσο και για το θάρρος της άποψής του πάνω σε θέματα ταμπού, απαγορευτικά για την εποχή που έζησε. Το Howl (Ουρλιαχτό) δημοσιεύεται το 1956 που του δίνει και επίσημα τη αναγνωρισιμότητα και το ρόλο του συμβόλου για μια ολόκληρη γενιά θέτοντας ερωτήματα που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα.
Το Howl γράφτηκε το καλοκαίρι του 1955, στην αγροικία του στο Berkeley, παρέα με άφθονο κρασί, μαριχουάνα και τζαζ. Ήταν το πρώτο ποίημα που έγραψε επισφραγίζοντας την απόφασή του να αφήσει οπιαδήποτε άλλη ασχολία και να αφοσιωθεί στην ποίηση, με προτροπή του ψυχοθεραπευτή του Carl Solomon, στον οποίο και το αφιέρωσε. Την πρώτη ανάγνωση την κάνει ο ίδιος στο San Francisco, στην περίφημη Six Gallery, ενώ και η πρώτη ηχογράφηση γίνεται στην ίδια πόλη στις 14 Φεβρουαρίου 1956, όπου ο Ginsberg πηγαίνει παρέα με τον Gary Snyder κάνοντας οτοστοπ. Είναι άξιο αναφοράς πως η μπομπίνα αυτής της πρώτης ηχογράφησης είχε χαθεί δεν βρέθηκε παρά μόλις το 2013 και περιείχε μόνο το πρώτο μέρος του Howl, που ξεκινά…
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου διαλυμένα από την τρέλα,
υστερικά γυμνά και λιμασμένα,
να σέρνονται μέσα στους νέγρικους δρόμους την αυγή γυρεύοντας
μιαν αναγκαία δόση,
χίπστερς με αγγελικά κεφάλια να φλέγονται για την αρχαία ουράνια ένωση
με την άστρική γεννήτρια μέσα στη μηχανή της νύχτας,
που φτωχοί κουρελιασμένοι με βαθουλωμένα μάτια και φτιαγμένοι στάθηκαν
καπνίζοντας…