Αν ο έρωτας αργήσει να ‘ρθει, κοιμηθείτε για να σας βρει ξεκούραστους!

Επειδή ποτέ δεν ξέρουμε ο έρωτας πότε θα ΄ρθει να μας βρει, αν αργήσει, κοιμήσου!

Γράφει η Αλεξία Λυμπέρη

Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση «Αν αργήσω, κοιμήσου + » στο Θέατρο Άβατον, σε κείμενο Άκη Δήμου και σκηνοθεσία – διασκευή Σοφίας Σπύρου. Μια νεανική παράσταση, που παρουσιάζει ποικίλες μορφές προβλημάτων των διαπροσωπικών μας σχέσεων και δη των ερωτικών, δοσμένη με πολύ χιούμορ!

Το έργο διαδραματίζεται στο σήμερα, δια μέσω πέντε χαρακτήρων, τρεις κοπέλες και δύο άντρες, που έρχονται αποφασισμένοι να διηγηθούν στο κοινό τα βιώματά τους αναφορικά με τις ερωτικές σχέσεις τους. Σε κλίμα εξομολογητικό και με απόλυτη ειλικρίνεια μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις τους, τις πράξεις τους, τον πόνο τους και τη χαρά τους, ενώ προσπαθούν να ζήσουν τον έρωτα, εκείνον τον εφηβικό που είναι όλα ή τίποτα.

Βλέπουμε τους πρωταγωνιστές της παράστασης να πίνουν, να γελάνε, να κλαίνε, να τραγουδούν και να χορεύουν συνοδευόμενοι από σύγχρονα μουσικά κομμάτια.

Θέματα όπως η ζωδιακή συμβατότητα θίγονται με χιούμορ ενώ δεν θα μπορούσε να λείπει από την παράσταση το ξέσπασμα μιας γυναίκας πληγωμένης από ερωτική απογοήτευση υπό τη μουσική υπόκρουση του τραγουδιού της Lara Fabian “Je suis malade”.

Η παράσταση δεν θα μπορούσε να μην έχει και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, καθώς ενημερωνόμαστε για τα αφροδίσια νοσήματα και τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις.

Μέσω μικρών ιστοριών ο θεατής δεν γίνεται να μην γελάσει, να μην ταυτιστεί και να μην προβληματιστεί για τη μετάλλαξη των ερωτικών σχέσεων στην εποχής μας. Μια παράσταση που μας χαρίζει αβίαστα το γέλιο.

Ο κάθε ένας από τους πέντε ηθοποιούς ερμηνεύει πολλαπλούς ρόλους κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Η Ευαγγελία Βουκάντση ερμηνεύει με φοβερή εκφραστικότητα, με καθαρό λόγο και άρθρωση, το ρόλο μιας γυναίκας που σύναψε ερωτική σχέση με παντρεμένο άντρα καθώς και το ρόλο μιας Γερμανίδας. Μας χαρίζει άφθονο γέλιο, χωρίς να χάνει στιγμή τον επαγγελματισμό της επί σκηνής.

Ο Αλέξανδρος Δαβιλάς υποδύεται ρόλους, όπως του φοιτητή που δεν ξέρει πως να προσεγγίσει μία κοπέλα, του νεαρού που επιδίδεται στον πληρωμένο έρωτα κι ενός μοναχικού τύπου που τριγυρνά στα club για να βρει τον πρόσκαιρο έρωτα της μιας βραδιάς. Με εκφραστικότητα και χωρίς καμιά υπερβολή ζούμε μαζί του το δράμα του και καταφέρνει να θέσει το κοινό σε μια διαδικασία ενσυναίσθησης.

Ο Πάνος Κούλης υποδύεται πειστικά ρόλους όπως του ομοφυλόφιλου ερωτευμένου άντρα, μέχρι και το ρόλο ενός εφήβου ο οποίος δηλώνει ότι επιθυμεί σχέση χωρίς δεσμεύσεις αρνούμενος να παραδεχθεί ότι διψά να ζήσει τον έρωτα. Επαγγελματική ερμηνεία, με καθαρότητα λόγου και σωστό τονισμό των λέξεων, χωρίς ερμηνευτικές υπερβολές.

Η Βασιλική Κωστοπούλου με εκφραστικότητα, άψογη κινησιολογία, καθαρό λόγο και μια ερμηνευτική υπερβολή που επιβάλλεται από ορισμένους από τους χαρακτήρες που αναλαμβάνει, όπως για παράδειγμα της γυναίκας που χτυπιέται στο πάτωμα και κρατιέται από ένα μπουκάλι ουίσκι λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Επίσης, τη βλέπουμε να χορεύει μοναδικά πάνω στη μπάρα του κλαμπ, καθώς και να κινείται αισθησιακά όταν υποδύεται την ιερόδουλη.

Η Δήμητρα Μπαντή αναλαμβάνει τη διεκπεραίωση πιο γλυκών ρόλων. Μεταξύ άλλων την βλέπουμε άλλοτε να προβληματίζεται για τις απαγορευμένες από την κοινωνία σχέσεις, κι άλλοτε να ψάχνει σύντροφο για να μοιραστεί την καθημερινότητά της. Εκφραστική, με καθαρή φωνή και τονισμό των λέξεων, υποδύεται πειστικά όλους τους ρόλους που υποδύεται επί σκηνής.

Το κείμενο του Άκη Δήμου σύγχρονο, αντικατοπτρίζει τη σημερινή πραγματικότητα των ερωτικών σχέσεων δια μέσω μικρών ιστοριών, οι οποίες είναι άλλοτε αφηγηματικές από ένα πρόσωπο, κι άλλοτε διαλογικές μετέχοντας δύο ή περισσότερα πρόσωπα. Καθαρά χειροποίητο κείμενο, όπως δηλώνει κι ο ίδιος, κι αν όντως σε ορισμένα σημεία φαίνονται οι ραφές, δεν μας ενόχλησε καθόλου ως αισθητικό αποτέλεσμα.

Η δε σκηνοθεσία της Σοφίας Σπύρου, τοποθετεί λειτουργικά τους χαρακτήρες επί σκηνής, άλλοτε μόνους τους, άλλοτε σε δυάδες κι άλλοτε όλους μαζί, με μια αλληλουχία σκηνών που δεν αφήνει το θεατή να βαρεθεί, αλλά ούτε και να χαθεί στη ροή του κειμένου.

Τα σκηνικά απλά αλλά λειτουργικά, πέντε έγχρωμοι κύβοι επί σκηνής, λειτουργούν άλλοτε ως κάθισμα, άλλοτε ως μπάρα club, άλλοτε ως καρέκλες, ενώ παράλληλα κρύβουν όλα τα σκηνικά αντικείμενα και τα ρούχα τα οποία θα χρειαστούν οι ηθοποιοί για να αλλάξουν χαρακτήρες επί σκηνής.

Τέλος, η ενδυματολογία των ηθοποιών αποτελείται από απλά σύγχρονα ρούχα, που ταιριάζουν εξαίσια στον κάθε χαρακτήρα.

Συνολικά, πρόκειται για μια παράσταση με έντονες δόσεις χιούμορ και κωμικοποίηση δύσκολων ερωτικών δραματικών καταστάσεων που έχουμε βιώσει οι ίδιοι ή μας έχουν διηγηθεί οικεία μας πρόσωπα. Οι ηθοποιοί με πολλή όρεξη και κέφι μας ψυχαγωγούν μοναδικά.

Ιδανική παράσταση για ζευγάρια που θέλουν να διασκεδάσουν το Σάββατο το βράδυ και να παρακολουθήσουν μία όμορφη παράσταση, πριν από την επίσκεψή τους στα γειτονικά μαγαζιά διασκέδασης της περιοχής.

Και μην ξεχνάτε, αν ο έρωτας αργήσει να ‘ρθει, κοιμηθείτε για να σας βρει ξεκούραστους!

 

info παράστασης

Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Σάββατο στις 23.00

Πρεμιέρα: Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

Τελευταία παράσταση: Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 10 ευρώ

Μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, ατέλειες): 5 ευρώΓια κρατήσεις θέσεων:-Viva.gr

https://www.viva.gr/tickets/theatre/theatro-abaton/an-arghsw-koimhsou/

-Ταμείο θεάτρου ( Τηλ.: 210 3412689)

 

Share this
Tags
Zeta Tz
Zeta Tz
Η Ζέτα ασχολείται με τη μετάφραση, την αρθρογραφία και την αρχισυνταξία στο χώρο των ΜΜΕ του πολιτισμού. Έχει ασχοληθεί με την διοργάνωση εικαστικών εκθέσεων και εκδηλώσεων που αφορούν στην κοινωνική ευθύνη. Έχει λάβει τιμητική διάκριση από το Ίδρυμα Μπότση για δημοσιογραφική της δραστηριότητα στα θέματα πολιτισμού. Στο artviews.gr είναι υπεύθυνη της συντακτικής ομάδας.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αυθεντικές όψεις της Μονμάρτης από τον Μορίς Ουτριλό

Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος, Ζωγράφος, λογοτέχνης, θεωρητικός της τέχνης.  Ο Μορίς Ουτριλό / Maurice Utrillo γεννήθηκε το 1883 στην Μονμάρτρη του Παρισιού. Ήταν ο γιος της...

Γιάννης Μετζικώφ: Το βλέμμα είναι η δύναμη μιας άηχης γλώσσας. Κανένας άνθρωπος δεν γλίτωσε από το βλέμμα του έρωτα και της αγάπης.

Γράφει η Μαργαρίτα Καρδαχάκη - Ιστορικός Τέχνης Επιμέλεια συνέντευξης: Ζέτα Τζιώτη  Με αφορμή τη νέα του έκθεση στην γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, το artviews συνάντησε τον...

Λορέττα Γαΐτη: Εάν δεν φροντίζεις το έργο ενός καλλιτέχνη είναι σαν να πεθαίνει για δεύτερη φορά

Γράφει η Μαργαρίτα Καρδαχάκη - Ιστορικός Τέχνης Επιμέλεια συνέντευξης: Ζέτα Τζιώτη  Πριν από μερικές ημέρες οι πόρτες της Γκαλερί Σκουφά άνοιξαν στην καρδιά του Κολωνακίου για...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

More like this