Με αφορμή την επικείμενη πρεμιέρα της παράστασης «Η μάνα είναι μάνα ρε», σε σκηνοθεσία Ίρις Κατσούλα, η οποία θα προβληθεί από την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου και για έξι μόνο παραστάσεις, στο χώρο τέχνης HGW, βρεθήκαμε με δύο από τους ηθοποιούς που συμμετέχουν για να μιλήσουμε για αυτήν και όχι μόνο. Ας δούμε λοιπόν τι έχουν να μας πουν η Αγγελική Γρηγοροπούλου, ηθοποιός, μουσικός, σκηνοθέτης και συγγραφέας και ο Δημήτρης Μαγκλάρας, ηθοποιός, στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Συνέντευξη στην Αλεξία Λυμπέρη
– Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να μου μιλήσετε λίγο για την παράσταση που συμμετέχετε φέτος «Η μάνα είναι μάνα ρε». Τι προμηνύει ο τίτλος; Εσείς, ποιον ρόλο ενσαρκώνετε;
Α.Γ. : Το έργο «Η ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΑ ΡΕ» πρόκειται στην ουσία για μια ανοιχτή «πρόβα». Μια σκηνοθέτης προσπαθεί να ανεβάσει ένα λαϊκό, ελληνικό έργο της δεκαετίας του ’70 έχοντας απέναντι της όλους τους περιορισμούς του 2023, όπως η πολιτική ορθότητα και το cancelculture. Παράλληλα, απέναντι της έχει και τους ίδιους τους ηθοποιούς της παράστασης, όπου στην πλειοψηφία τους δεν ενδιαφέρονται για το θέατρο, αλλά για ένα ρόλο σε κάποια τηλεοπτική σειρά. Και η ίδια, όμως, η σκηνοθέτης στέκεται απέναντι στο έργο, καθώς δεν καταλαβαίνει τη λαϊκότητά του και προσπαθεί να εφαρμόσει τεχνικές, φόρμες και τερτίπια άσχετα με αυτό. Ο ρόλος μου στην παράσταση είναι διπλός. Υποδύομαι την «ηθοποιό» Αγγελική και το «ρόλο». Θα σταθώ κυρίως στο κομμάτι «ηθοποιός». Η «ηθοποιός», λοιπόν, που ενσαρκώνω είναι διαθέσιμη, αρκετά παρεμβατική, συχνά παρακάμπτει τη σκηνοθέτη κάνοντας υποδείξεις στους συναδέλφους της, είναι ισαποστάκιας και λίγο -χωρίς λόγο-«ντίβα».
Δ.Μ. : Το «Η μάνα είναι μάνα ρε» είναι μία από τις ατάκες που υπάρχουν σε αυτό το έργο, το οποίο ανέφερε και η Αγγελική. Και είναι ενδεικτική του ύφους των λαϊκών ηρώων της εποχής εκείνης, ύφος εκ διαμέτρου αντίθετο με την συγχυσμένη απόπειρα της σκηνοθέτιδος να «πρωτοπορήσει». Και ο δικός μου ρόλος είναι διπλός, ηθοποιός (Δημήτρης) και ρόλος (Γιάννης). Ο ηθοποιός (Δημήτρης) είναι πολύ πρόθυμος να δοκιμάσει πράγματα που του προτείνει η σκηνοθέτης, αλλά δεν φοβάται να πει και την γνώμη του, όταν διαφωνεί. Αγαπάει την γνώση, του αρέσει να κάνει αυτό που λέμε στο θέατρο «παράβαση» και να μιλάει για ώρα, γιατί θεωρεί αυτά που λέει πολύ σημαντικά. Ο ρόλος του Γιάννη από την άλλη, είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος, που δεν ενοχλεί κανέναν, είναι παντρεμένος με την Μαρία, είναι μικροαστός, τραπεζικός υπάλληλος, τον ενδιαφέρει να είναι ηθικός, να τηρεί τους κανόνες της κοινωνίας και δεν μπορεί να συνεννοηθεί εύκολα με όποιον δεν είναι σαν αυτόν.
– Εσείς άραγε κάνετε υπερήφανη την μάνα σας με το επάγγελμα που διαλέξατε ή κατά βάθος στόχος σας είναι να παίξετε στην τηλεόραση;
Α.Γ. : Εγώ, μάλλον, τη μανούλα μου την έχω κάνει περήφανη γιατί έχω παίξει στην τηλεόραση. Τώρα, βέβαια, μπορεί να αγχώνεται για το αν θα ξαναπαίξω…
Δ.Μ. : Δε νομίζω ότι είναι και πολύ χαρούμενη γιατί ανησυχεί για την οικονομική αβεβαιότητα που υπάρχει στο επάγγελμα του ηθοποιού, ειδικά αν κάνεις μόνο θέατρο. Ο στόχος μου εμένα είναι να κράζω την τηλεόραση μέχρι να με πάρουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πρόβλημα με την τηλεόραση. Στην τηλεόραση γίνονται δουλειές που μου αρέσουν και δουλειές που δεν μου αρέσουν. Όπως και στο θέατρο και στο σινεμά, παντού.
“Ο στόχος μου εμένα είναι να κράζω την τηλεόραση μέχρι να με πάρουν.”
Δημήτρης Μαγκλάρας
– Στην προσωπική σας ζωή σας έχουν συμβεί περιστατικά ή έχετε βιώσει συναισθήματα, ανάλογα με εκείνα των χαρακτήρων που υποδύεστε στην παράσταση;
Α.Γ. : Νομίζω ότι ολόκληρη η παράσταση είναι ένα παζλ βιωμάτων μας από άλλες πρόβες. Με ανταγωνιστικούς, παρεμβατικούς συναδέλφους, εκδικητικούς σκηνοθέτες που δεν ξέρουν τι κάνουν ή γιατί το κάνουν, με τα κουτσομπολιά, τη ζήλια, τις εκρήξεις, αλλά και τις καλές στιγμές. Όλα αυτά, βέβαια, τσιμπημένα γιατί κάνουμε και κωμωδία.
Δ.Μ. : Ακριβώς. Επειδή η συγκεκριμένη παράσταση είναι υποτίθεται μία πρόβα, είναι και πάρα πολλά τα περιστατικά αυτά. Από αυτά εμπνέεται η παράσταση. Ηθοποιοί που κάνουν τους σκηνοθέτες και λένε στους άλλους ηθοποιούς πώς να παίξουν. Σκηνοθέτες που μισοξέρουν κάποια καλλιτεχνικά ρεύματα και παράγουν έναν αχταρμά. Το αποτέλεσμα του συνδυασμού του θολωμένου μυαλού του σκηνοθέτη από τη μία και της δίψας των ηθοποιών να κάνουν κάτι χωρίς να το καταλαβαίνουν από την άλλη, μπορεί να είναι πολύ αστείο.
– Μεταξύ άλλων, στο δελτίο τύπου της παράστασης, αναφέρεται ότι το έργο «ξεμπροστιάζει τη δήθεν ευαισθησία και αλληλεγγύη που εκφράζεται στα socialmedia και λησμονείται εντός ολίγων ημερών». Παρόλ’ αυτά η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στο δικό σας επαγγελματικό χώρο, πιστεύετε ότι έχει μόνο αρνητική πλευρά;
Α.Γ. : Δίκοπο μαχαίρι είναι, ανάλογα με την πλευρά που βρίσκεσαι. Αν έχεις δουλειά, ποστάρεις συνεχώς φώτο, ανακοινώσεις, συνεντεύξεις- καλή ώρα- μετράς τα like σου, χαίρεσαι λίγο μόνος σου, γιατί δυστυχώς τα likes δεν είναι εισιτήρια, δείχνεις σε όλους πόσο ενεργός είσαι κλπ. Και είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος αυτοπροβολής. Αν είσαι από την άλλη πλευρά, του ηθοποιού που δεν έχει κάτι αυτή την περίοδο, θέλεις απλά να σπάσεις το κινητό σου βλέποντας όλα τα παραπάνω. Εκτός αν είσαι κάποιος γκουρού-τέρας ψυχραιμίας και αισιοδοξίας. Αν είσαι, βρες με.
Δ.Μ. : Η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας τρόπος να επικοινωνήσουμε την δουλειά μας, πόσο μάλλον εμείς που δεν έχουμε χορηγούς επικοινωνίας τηλεοπτικά κανάλια και μεγάλα μέσα. Όσον αφορά την ευαισθησία και αλληλεγγύη στα social που λησμονείται μετά από λίγο, πιστεύω κι εγώ ότι είναι εύκολο να κάνεις ένα σχόλιο, ένα like, ένα post συμπαράστασης και μπορεί να επαναπαυτείς και να μείνεις εκεί. Δε λέω να μην τα κάνουμε, αλλά αν πρόκειται για κάτι σημαντικό, καλό είναι να μην μένουμε εκεί. Και μετά από λίγο να το ξεχνάμε χωρίς στην ουσία να μας νοιάζει αν έγινε τελικά κάτι γι’ αυτό που «παλέψαμε».
«Αν είσαι κάποιος γκουρού-τέρας ψυχραιμίας και αισιοδοξίας. Αν είσαι, βρες με»
Αγγελική Γρηγοροπούλου
– Επίσης, στο δελτίο τύπου αναφέρεται, ότι η παράσταση «απευθύνεται στους μυημένους στο θεατρικό ‘γίγνεσθαι’ θεατές, αλλά και σε όλους όσους είναι πρόθυμοι να κάψουν κάποια εγκεφαλικά κύτταρα». Για ποιο λόγο ορίσατε το συγκεκριμένο κοινό ως κατάλληλο για την παρακολούθηση της παράστασης; Για ποιους λόγους θα προτρέπατε/ αποτρέπατε κάποιον να ‘ρθει να την δει;
Α.Γ. : Θεωρητικά η παράσταση έχει φτιαχτεί ώστε να μπορεί να την παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε. Αλλά επειδή πρόκειται για μία θέατρο εν θεάτρω σάτιρα, οφείλουμε να προειδοποιήσουμε. Θέλουμε να είμαστε όσο πιο ειλικρινείς γίνεται. Η παράσταση έχει πολλή αυτοαναφορικότητα. Κι επειδή σατιρίζει τα διάφορα είδη θεάτρου που βλέπουμε, καλό είναι και οι θεατές να τα έχουν δει για να πιάσουν το «αστείο». Παρόλα αυτά, ΟΛΟΙ μπορούν να έρθουν να τη δουν. Ελάτε όλοι, φέρτε και τη μαμά σας…
Δ.Μ. : Κι εγώ πιστεύω ότι η παράσταση απευθύνεται σε όλους. Είναι μία «ανοιχτή θεατρική πρόβα» οπότε αν κάποιος έχει ασχοληθεί με το θέατρο με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί κάτι να του πει παραπάνω, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αν δεν έχει ασχοληθεί δεν θα καταλάβει ή δεν θα του αρέσει. Η παράσταση απευθύνεται επίσης στον κόσμο που έχει δει παραστάσεις και έχει φάει στη μάπα όλα αυτά τα οποία σατιρίζουμε. Θα απέτρεπα κάποιον απ το να έρθει να δει την παράσταση αν έχει παρατηρήσει στον εαυτό του ότι έχει πρόβλημα με τη σάτιρα.
– Τέλος, ενημερώνετε το κοινό ότι η παράσταση περιέχει γυμνό χωρίς λόγο. Την τελευταία φορά που προσωπικά είδα ηθοποιό να ξεγυμνώνεται στην σκηνή, χωρίς λόγο, την επόμενη χρονιά έπαιξε στην τηλεόραση. Μήπως τελικά αυτός είναι ο λόγος;
Α.Γ. : Μπορεί να έτυχε. Γιατί κι ο φίλος-συνάδελφος-συνσυνεντευξιαζόμενος Δημήτρης Μαγκλάρας έχει κάνει γυμνό και μια και δυο φορές και δεν του λαχε κάτι τέτοιο. Και δεν του λείπει τίποτα του παιδιού.
Δ.Μ. : Ευχαριστώ Αγγελική. Τι να πω, ίσως φταίει το σύστημα. Μπορεί να φταίει το ότι μέχρι τώρα υπήρχε λόγος για το γυμνό. Ας ελπίσουμε ότι τώρα που το αλλάξαμε, θα αλλάξει και κάτι. Δεν θα πάψω να αγωνίζομαι για να ξεπερνώ τα εμπόδια.
– Μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμάζετε κάτι άλλο για φέτος; Θα σας δούμε κάπου άλλου;
Α.Γ. : Λοιπόν. 13 Οκτώβρη έχουμε πρεμιέρα «Η ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΑ ΡΕ» στο HGW, στη Μαυρομιχάλη. Στις 13 Νοέμβρη, ανηφορίζουμε λίγο πιο πάνω στη Μαυρομιχάλη, στο θέατρο «Φούρνος» όπου θα ανέβει για δεύτερη χρονιά το «ΘΕΛΜΑ & ΙΡΙΣ». Εκεί παίζω εγώ, η Ίρις Κατσούλα και η Κατερίνα Αγγελίτσα, σε σκηνοθεσία Ειρήνης Γαντερί. Και στις 13 Δεκέμβρη εύχομαι να παίζω σε κάποια από τις 31 σειρές που γίνονται φέτος στην ελληνική τηλεόραση…
Δ.Μ. : Όπως πολύ σωστά είπε η Αγγελική, 13 Οκτώβρη έχουμε την πρεμιέρα μας. 13 Νοέμβρη έχουν την πρεμιέρα τους τα κορίτσια και πρόκειται για μια πολύ ωραία παράσταση, την έχω δει. Εγώ μέσα στις επόμενες ημέρες ξεκινάω και για φέτος την λειτουργία του θεατρικού μου εργαστηρίου «Δράση» στο Ίλιον. Είμαι μέλος της θεατρικής ομάδας «Ερωτέχνες» με την οποία έχουμε μία έντονη δράση και έχουμε σκοπό να ανεβάσουμε ξανά την περσινή μας παράσταση και παράλληλα να ξεκινήσουμε συναντήσεις για την επόμενη μας παραγωγή. Κατά τ άλλα εύχομαι κι εγώ να πάρουν την Αγγελική σε μία από τις σειρές που γίνονται για να τους πει έχω κι έναν φίλο αν θέλετε. Κάνει και γυμνό!
Info
Διάρκεια παραστάσεων
Από Παρασκευή 13 Οκτωβρίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9:00
Για 6 μόνο παραστάσεις
Χώρος τέχνης HGW
Μαυρομιχάλη 138 και Κομνηνών, Εξάρχεια
Τιμές εισιτηρίων: 12 κανονικό, 10 μειωμένο Viva
Ο χώρος διαθέτει ράμπα-ανελκυστήρα για αναπηρικά αμαξίδια
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η παράσταση περιέχει γυμνό χωρίς λόγο
