Την Άννα Σωτρίνη τη γνωρίζουμε ως σκηνοθέτη, ως συγγραφέα, ως ηθοποιό, ως ραδιοφωνική παραγωγό, ως καθηγήτρια υποκριτικής και με άλλες πολλές ιδιότητες. Φέτος, σκηνοθετεί το έργο του Θεοδόση Πελεγρίνη το “Τρύπιο βαρέλι“, το οποίο παρουσιάζεται στο Θέατρο Αλκμήνη. Βρεθήκαμε μαζί της και μας μίλησε για τη συνεργασία της αυτή κι όχι μόνο…
Συνέντευξη στην Αλεξία Λυμπέρη
-Φέτος σκηνοθετείτε στο θέατρο Αλκμήνη κάθε Πέμπτη απόγευμα το έργο του κύριου Πελεγρίνη. Τι είναι όμως το «Τρύπιο βαρέλι»;
Νομίζω ότι – όπως πολύ πετυχημένα ειπώθηκε – είναι η ιστορία του Τίποτα και των Πάντων. Είναι η καθημερινότητά μας που επαναλαμβάνεται αργά και σταθερά πνίγοντάς μας, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Είναι η ίδια μας η ζωή.
-Ποια είναι τα στοιχεία του έργου που το εντάσσουν στην κατηγορία της κωμωδίας;
Είναι το παράλογο και γκροτέσκο που κρύβει η κάθε μέρα μας. Η κωμική πλευρά της ίδιας μας της ύπαρξης. Η ρουτίνα στην καθημερινότητα μας. Μερικές φορές ακούω ανθρώπους να μιλούν γύρω μου και να χρησιμοποιούν ατάκες του έργου. Είναι σουρεαλιστικό!
-Γιατί διαλέξατε να σκηνοθετήσετε αυτό το έργο και τη συνεργασία για δεύτερη φορά με τον κύριο Πελεγρίνη;
Το έργο με διάλεξε, όχι εγώ αυτό. Είναι το τελευταίο θεατρικό κείμενο του κύριου Πελεγρίνη και έχει μια φυσική συνέχεια με το προηγούμενο. Οι θεμελιώδεις αξίες της ύπαρξης αποτελούν κύριο θέμα για ακόμη μία φορά.
Στην «Αυτοβιογραφία» ήταν η μνήμη, στο «Τρύπιο βαρέλι» η πλήξη. Μαζί με το καινούριο του έργο που διάβασα τώρα, νομίζω ότι σχηματίζουν ένα τρίπτυχο, μια τριλογία. Είναι έργα με υπαρξιστική υπόσταση, κάτι που με αφορά προσωπικά και μου ταιριάζει.
-Τι σας κάνει να χαμογελάτε και τι σας κάνει να θυμώνετε;
Χαμογελάω με κάθε τι δημιουργικό. Η απραξία με τρομάζει. Με τρομάζει διότι φεύγεις από το κέντρο του εαυτού σου και αρχίζεις να ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων.
Προσπαθώ να μην ξεχνάω ότι οι ζωές των άλλων δεν με αφορούν για να τις κρίνω και καλά θα κάνω να επικεντρώνομαι στα λάθη μου και να χρησιμοποιώ τη δημιουργία σαν όχημα για να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Τώρα πλέον δεν θυμώνω εύκολα. Προσπαθώ να έχω κατανόηση, αποφεύγοντας τοξικούς ανθρώπους και καταστάσεις. Η βία και η κακία άνευ λόγου, εξακολουθούν να μου δημιουργούν έναν κόμπο στο στομάχι..
-Το γεγονός ότι είστε γυναίκα πως πιστεύετε ότι μπορεί να σας ευνοήσει και πώς να σας εμποδίσει στην καριέρα σας;
Η γιαγιά μου έλεγε, «…λέγε ναι και κάνε μετά αυτό που θέλεις». Αυτή η φράση, που την έχω ακούσει πολλές φορές στη ζωή μου, με παραλλαγές, την ακούω μέχρι και τις μέρες μας. Δείχνει και το πρόβλημα. Οι γυναίκες ιστορικά έχουμε κινήσει τα νήματα από το παρασκήνιο και σε κάποιες κοινωνίες αυτό συμβαίνει ακόμα. Επί σκηνής, αλλάζουν οι κανόνες.
Προσωπικά δεν βλέπω τον εαυτό μου μέσα από τη λογική των φύλων. Δεν αισθάνομαι ούτε άνδρας ούτε γυναίκα, αλλά Άνθρωπος. Από παιδί είχα αυτή τη λυτρωτική οπτική απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα, ακριβώς γιατί είχα αντιληφθεί την αδικία έναντι των γυναικών. Θέσατε ένα πολύ σύνθετο ερώτημα, που αισθάνομαι πραγματικά ότι είναι δύσκολο να απαντηθεί σε λίγες φράσεις… Θα χρειαζόμασταν ολόκληρη την ώρα της συνέντευξη κι ίσως και παραπάνω…
-Λειτουργείτε πιο πολύ με το συναίσθημα ή με τη λογική;
Νομίζω και με τα δύο. Το συναίσθημα συνδέεται με τη φαντασία και τη δημιουργικότητα στη ζωή, όσο και στην τέχνη. Η λογική με την κατανόηση και τη σύνθεση. Το ένα συμπληρώνει το άλλο. Είναι αλληλένδετα.
-Τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Το μέλλον είναι η κάθε ημέρα μου. Και δεν την ονειρεύομαι. Απλά την ζω.
info παράστασης
Λήξη: 31 Ιανουαρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κάθε Πέμπτη στις 19:00
Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 10 € Φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ: 7 €
Ατέλειες ηθοποιών: Ισχύουν εάν υπάρχει διαθεσιμότητα θέσεων
Ειδικές τιμές για συλλόγους κατόπιν επικοινωνίας
Διάρκεια παράστασης: 70’ χωρίς διάλειμμα
