Είναι παραγωγός των μουσικών παραστάσεων των Στέφανου Κορκολή, Λίνας Νικολακοπούλου, Γιοβάνας. Ως ερμηνευτής έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από είκοσι φεστιβάλ, έχει συνεργαστεί με τους Joe Cocker, Natalie Imbruglia, John Newman, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Στέλλα Γκρέκα, Paula Abdul, Madonna, M.Jackson.
Υπήρξε μέλος του boyband ONE, μεταφέρει την πόπ και ροκ κουλτούρα των δεκαετιών ’80-90 radio vintage, ενώ δημιουργεί ιδιαίτερους μουσικούς ήχους και συστήνει νέους ταλαντούχους ερμηνευτές μέσω της δισκογραφικής εταιρείας Keys Records.
Ο Αργύρης Ναστόπουλος μιλά στο Artviews για όλα.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Τραγουδιστής, dj, ραδιοφωνικός-μουσικός παραγωγός και διευθυντής της εναλλακτικής δισκογραφικής εταιρείας Keys Records. Θα έλεγα πως είσαι μία πολυσχιδής προσωπικότητα για τα μέτρα μιας μικρής πια αγοράς αν προσμετρήσουμε την κρίση που τα τελευταία χρόνια έχει χτυπήσει τη δισκογραφία.
Αλήθεια με ποια από τις παραπάνω ιδιότητες ταυτίζεσαι περισσότερο;
-Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν αντιμετώπισα τις επαγγελματικές μου ιδιότητες ως χωριστές περιπτώσεις αφού αγκαλιάζουν ένα πράγμα, την μουσική που υπεραγαπώ.
Στην παρούσα συγκυρία απολαμβάνω την τραγουδιστική μου ιδιότητα και με αφορμή το reunion των ΟΝΕ και προς χάρη των live εμφανίσεων μας. Βλέπω με πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη ματιά πλέον εκείνη την εποχή που μεσουρανούσαν στην εγχώρια μουσική βιομηχανία οι ONE και νιώθω πολύ τυχερός που πρόλαβα τα χρόνια των μεγάλων ευκαιριών.
-Τι αποτελεί κριτήριο για να εμπιστευτείς και αν θες να συνεργαστείς με ένα νέο τραγουδιστή;
-Το ήθος και μόνο. Ταλέντα υπήρξαν και υπάρχουν σε αφθονία, οι χαρακτήρες είναι το ζητούμενο. Για εμένα είναι επιβεβλημένο να έχω κώδικα επικοινωνίας με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι.
-Ως παραγωγός μουσικών εκδηλώσεων επί δύο χρόνια συνέπλευσες τόσο με την Στέλλα Γκρέκα, την Γιοβάννα, τον Δαυίδ Ναχμία, τον Στέφανο Κορκολή και με τη Λίνα Νικολακοπούλου.
Που συναντήθηκαν οι δρόμοι σας και τι κράτησες από την κοινή σας διαδρομή;
-Όσο και αν σας φανεί παράξενο, όλες αυτές οι μουσικές προσωπικότητες που προαναφέρατε αν και τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, έχουν ένα κοινό: την γενναιοδωρία και την έλλειψη στεγανών, δομικά χαρακτηριστικά πετυχημένων ανθρώπων.
Έτσι, ήταν σχετικά εύκολα να ανταμώσουν οι δρόμοι μας στο κομμάτι της παραγωγής των συναυλιών τους σε ένα ιστορικό τοπόσημο της Αθήνας, τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός, και να απολαύσω όσο τίποτα την συναναστροφή μαζί τους.
-Συνεργάστηκες παράλληλα με τους Joe Cocker, Natalie Imbruglia, John Newman, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Paula Abdul, Madonna, M.Jackson καλλιτέχνες με διεθνή επιρροή και τραγούδια που αγαπήθηκαν παγκοσμίως από το κοινό.
Τι σου έμεινε από εκείνους;
-O JoeCocker και η γνωριμία μαζί του ήταν μια πολύ τρυφερή και αξέχαστη εμπειρία που συνέβη την περίοδο που ήμασταν με τους ΟΝΕ σε promo περιοδεία ανά την Ευρώπη για τις ανάγκες της συμμετοχής μας στην Eurovisionτου 2002.
Η Natalie Imbruglia ήταν στο Montenegro, σε ένα τοπικό festival που είχα συμμετάσχει το 2009 με το τραγούδι «Ένα Θέλω να ξέρω» και είχα την χαρά να γνωριστούμε και να μιλήσουμε για ώρα.
Με τους John Newman, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Paula Abdul είχα την χαρά ως μουσικός παραγωγός και ενορχηστρωτής να κάνω τα Remix σε μεγάλες τους επιτυχίες και ο απόηχος τους με δικαίωσε αφού έπαιζαν για καιρό σε μεγάλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
“Ταλέντα υπήρξαν και υπάρχουν σε αφθονία, οι χαρακτήρες είναι το ζητούμενο. Για εμένα είναι επιβεβλημένο να έχω κώδικα επικοινωνίας με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι”
-Μετράς παράλληλα τουλάχιστον 20 συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ με όλες τις ιδιότητες σου. Πόσο εύκολο είναι να κάνεις βήματα στο εξωτερικό;
-Είναι αρκετά πιθανό να γίνουν κάποια βήματα μόνο αν σκοπεύεις να μείνεις μόνιμα στο εξωτερικό και με την προϋπόθεση να έχεις την οικονομική δυνατότητα να σταθείς όρθιος τα πρώτα χρόνια της προσπάθειας.
Εμένα αρχικά η πρόθεση μου ήταν να ζήσω και να δημιουργήσω στην Ελλάδα γνωστοποιώντας βέβαια πάντοτε όπου μπορούσα στο εξωτερικό τη δουλειά μου. Αγαπώ άλλωστε τα φεστιβάλ.
Θεωρώ ότι είναι ένας μαγικός τόπος συνάντησης της κουλτούρας της εκάστοτε χώρας. Τα φεστιβάλ είναι στο μυαλό μου σα μια υπέροχη γιορτή που αφήνει πάντοτε μόνο όμορφα αποτυπώματα στη μνήμη. Έχω γνωρίσει πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες και μπορώ να πω με σιγουριά πια πώς κάθε συμμετοχή σε διεθνείς διοργανώσεις είναι ένα μικρό παράθυρο στο φως γιατί παρατηρείς μακριά από τη σιγουριά της χώρας σου το πώς προσεγγίζουν ότι δημιουργείς οι υπόλοιποι άνθρωποι.
-Πώς θεωρείς ότι αντιμετωπίζεται η Ελληνική μουσική κουλτούρα στο εξωτερικό;
-Δεν νομίζω ότι η ελληνική μουσική πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως ο Χατζηδάκις ή ο Θεοδωράκης είναι αρκετά γνωστή στους ξένους. Φυσικά τα τελευταία χρόνια γίνεται μια έντονη προσπάθεια ανάδειξής της. Είναι ένα στοίχημα που όλοι θέλουμε να πετύχει.
-Ποια είναι η χειρότερη συμπεριφορά που έχεις βιώσει στην επαγγελματική σου πορεία;
-Η αχαριστία την οποία και προσπερνώ με ταχείς ρυθμούς πλέον.
-Υπήρξες μέλος του Boyband “Οne” και φέτος έπειτα από 20 χρόνια κάνατε ένα ιδιαιτέρως επιτυχημένο Reunion. Θεωρείς ότι υπάρχει χώρος στην Ελλάδα για μία δυναμική ποπ μπάντα;
-Πλέον όχι. Τα περιθώρια είναι περιορισμένα έως ανύπαρκτα τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό.
-Ποιο όνειρό σου δεν πέτυχες ακόμα;
-Είμαι ολιγαρκής και εκείνα τα όνειρα που ήταν σημαντικά για την αυτοεκτίμηση μου έχουν υλοποιηθεί και σε σχετικά νεαρή ηλικία.
-Τι σου λείπει περισσότερο στη ζωή σου;
-Τα ταξίδια.
-Ολοκληρώνοντας με ποιον καλλιτέχνη στον τομέα της μουσικής θα επιθυμούσες βαθιά να συναντηθείς ξανά;
-Mε την Άννα Βίσση. Ήταν μοναδική στιγμή της ζωής μου. Υπέροχα συναισθήματα και υπέροχη συνεργασία, γεμάτη καλοσύνη.
