Γράφει η Αλεξία Λυμπέρη

Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση «BU21» του Stuart Slade, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά, στο Θέατρο 104. Πρόκειται για ένα έργο, που ανέβηκε στο Trafalgar Studios στο West End του Λονδίνου, το οποίο αγγίζει το φαινόμενο της τρομοκρατίας με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το κείμενο, αρκετά καυστικό, αλλά με ισχυρή δόση ρεαλισμού, μας εξιστορεί έξι διαφορετικές ιστορίες έξι διαφορετικών ανθρώπων, οι οποίοι επέζησαν από ένα τρομοκρατικό χτύπημα.

Πιο συγκεκριμένα, ένας πύραυλος χτυπά εντελώς ξαφνικά το επιβατικό αεροπλάνο BU21. Ακολουθεί μία τεράστια έκρηξη και το αεροπλάνο πέφτει σε έναν κεντρικό και πολυσύχναστο δρόμο του Λονδίνου κι από αυτό το σημείο η ιστορία μας ξεκινά.

Η παράσταση ξεκινά με την παράλληλη αφήγηση της προσωπικής ιστορίας του καθενός από τους έξι χαρακτήρες του έργου.

Η Σίλια έχασε τη μητέρα της, η οποία πέθανε επειδή την καταπλάκωσαν τα συντρίμμια του αεροπλάνου.

Η Φλόρενς υπήρξε μάρτυρας του ακαριαίου θανάτου ενός επιβάτη της μοιραίας πτήσης.

Ο Κλάιβ, Ασιατικής καταγωγής, έχασε τον πατέρα του, ο οποίος επέβαινε στο αεροπλάνο που εξεράγει.

Ο Άλεξ έχασε την κοπέλα του και το σπίτι του, εξαιτίας της πτώσης του αεροπλάνου, οπότε κι έχει να διαχειριστεί μία διπλή απώλεια, συναισθηματική και περιουσιακή.

Η Άννα, μετανάστρια από τη Ρουμανία, επέστη σοβαρά εγκαύματα σε όλο της το σώμα, εξαιτίας των συντριμμιών του BU21, αλλά παρόλα ταύτα επέζησε.

Τέλος, ο Γκράχαμ ήταν αυτόπτης μάρτυρας του δυστυχήματος.

Η ζωή των ανθρώπων αυτών άλλαξε εντελώς, από τη μια στιγμή στην άλλη, λόγω ενός τρομοκρατικού χτυπήματος. Πώς θα συναντηθούν οι άνθρωποι αυτοί; Πώς συνεχίζουν τη ζωή τους μετά από ένα τόσο συνταρακτικό γεγονός; Πώς σκέφτονται; Πώς διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους; Θα είναι ποτέ η ζωή τους ίδια με πριν; Πώς θα αντιδρούσαμε άραγε αν ήμασταν εμείς οι ίδιοι στη θέση τους;

Ξέρετε πόσο διαρκεί μία πτώση από τα 4.500 πόδια στον αέρα; 22 δευτερόλεπτα. Τι προλαβαίνει να σκεφτεί ένας άνθρωπος σε 22 δευτερόλεπτα;

Μια παράσταση η οποία δεν κρύβει, ούτε ωραιοποιεί την πραγματικότητα. Μια παράσταση που θα μας ταρακουνήσει όλους και θα μας κάνει να ευχόμαστε να μην βρεθούμε ποτέ στη θέση αυτών των ανθρώπων. Μια παράσταση η οποία δεν θα αφήσει κανέναν από εμάς να φύγει από το θέατρο χωρίς προβληματισμούς και σκέψεις.

Παρόλα ταύτα, το καυστικό σενάριο που έχει ακολουθήσει πιστά τη μετάφραση του ξένου κείμενου, θα μας προσφέρει μερικές στιγμές ανάπαυλας από τη δραματουργική εξέλιξη του σεναρίου και θα μας χαρίσει λίγες στιγμές γέλιου.

Η Λία Τσάνα, στο ρόλο της Σίλιας, εκφραστικά πειστική, με καθαρή φωνή κι άρθρωση, καταφέρνει μοναδικά να μας περιγράψει τα συναισθήματα της ηρωίδας που υποδύεται, χωρίς υπερβολές στην ερμηνεία και την κινησιολογία. Αποδίδει μοναδικά το μπλαζέ ύφος της Φλόρενς, το οποίο εκπίπτει λόγω της κοινωνικής θέσης της ιδίας και της οικογένειάς της.

Η Χρηστίνα Γαρμπή, στο ρόλο της Φλόρενς, εκφραστικά πειστική, με καθαρή φωνή κι άρθρωση, με δυναμισμό κι έντονη κινησιολογία, ζει πραγματικά το ρόλο που υποδύεται. Μας μεταφέρει μοναδικά τη ψυχοσύνθεση ενός ατόμου που δεν μπορεί να ξεχάσει την εικόνα θανάτου ενός ανθρώπου με τόσο βίαιο τρόπο.

Ο Βαγγέλης Σαλευρής, στο ρόλο του Κλάιβ, εκφραστικά πειστικός, με καθαρή φωνή κι άρθρωση, χωρίς ερμηνευτικές υπερβολές, μας μεταφέρει άψογα τη ψυχολογία ενός μετανάστη, μουσουλμανικού θρησκεύματος, ο οποίος μεγάλωσε και ζει στο Λονδίνο. Καταφέρνει να συναισθανθούμε απόλυτα τα εν λόγο άτομα και να καταλάβουμε τη ψυχοσύνθεση τους, καθώς και τις υπαρξιακές τους συγκρούσεις.

Ο Αντώνης Πριμηκύρης, στο ρόλο του Άλεξ, εκφραστικά πειστικός, με δυνατή φωνή και δυναμισμό, με μία δόση υπερβολής που επιβάλλεται από το ρόλο του, μας δίνει ακριβώς την εικόνα ενός ωραίου άνδρα, ο οποίος χρησιμοποιεί το χάρισμα του αυτό για να αναδειχθεί οικονομικά και να ξεπεράσει την περιουσιακή του απώλεια. Ο ίδιος αναλαμβάνει και ρόλο αφηγητή κατά τη διάρκεια της παράστασης, με μια δόση stand up comedy, όπου καταφέρνει μοναδικά να προκαλέσει το γέλιο των θεατών.

Η Ανδρονίκη Αβδελιώτη, στο ρόλο της Άννας, εκφραστικά πειστική, με καθαρή φωνή κι άρθρωση, με έντονη συναισθηματική ερμηνεία, μας μεταδίδει χαρισματικά τη ψυχοσύνθεση μιας κοπέλας, μετανάστριας από τη Ρουμανία, η οποία πλήχθηκε τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά από το τρομοκρατικό πλήγμα. Καταφέρνει να μην μας αφήσει ασυγκίνητους με την περιγραφικότητα τόσο του λόγου της, όσο και των κινήσεών της.

Ο Παναγιώτης Νάτσης, στο ρόλο του Γκράχαμ, εκφραστικό πειστικός, με καθαρή φωνή κι άρθρωση, με δυναμισμό και μία δόση υπερβολής που επιβάλλεται από το ρόλο του, καταφέρνει να μας δώσει αποτελεσματικά την εικόνα του αυτόπτη μάρτυρα, ο οποίος από ματαιοδοξία, κέρδισε δημοσιότητα λόγω των πολλαπλών συνεντεύξεων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έντονα συγκρουσιακή ερμηνεία που ακροβατεί ανάμεσα στην ηθικότητα και τη ματαιοδοξία του ανθρώπου για την απόκτηση φήμης και χρημάτων.

Η σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, υπό τη βοήθεια της Λύδας Τριγώνης, η οποία μετέφρασε και το έργο, άρτια αισθητικά, με μία συνεχή αλληλουχία σκηνών κι αφηγήσεων, οι οποίες δεν αφήνουν το θεατή να χαλαρώσει ή να βαρεθεί. Τοποθετεί έξυπνα τους έξι ηθοποιούς παράλληλα στη σκηνή, κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της παράστασης, οι οποίοι κι υπό την κινησιολογική καθοδήγηση της Ντέπυ Γοργογιάννη, δίνουν ένα δυναμισμό και μία ένταση στην παράσταση, που επιβάλλει η αφήγηση μιας ιστορίας, η οποία περιγράφει ένα τρομοκρατικό δυστύχημα.

Τα δε σκηνικά απλά αλλά εξαιρετικά ευρηματικά, καθώς πρόκειται για την τοποθέτηση τεσσάρων τηλεοράσεων επί σκηνής. Τέσσερις τηλεοράσεις, δύο έγχρωμες και δύο ασπρόμαυρες, οι οποίες αρχικά δείχνουν μία τηλεοπτική εκπομπή, όταν κλιμακώνεται η δραματουργία της παράστασης δείχνουν χιόνια, προς το τέλος της παράστασης δείχνουν τίτλους τέλους και στο τέλος σβήνουν. Τέσσερις τηλεοράσεις και δύο σκαμπό, τα σκηνικά που συμπληρώνουν οπτικά το κείμενο και χρησιμεύουν παράλληλα για να κάθονται επάνω τους οι ηθοποιοί.

Η ενδυματολογία των ηθοποιών απλή, αλλά λειτουργική, κατάλληλη για το κοινωνικό υπόβαθρο του κάθε χαρακτήρα και σύμφωνη με τη σύγχρονη θεματολογία του κειμένου.

Συνολικά, πρόκειται για μια άρτια σκηνική παραγωγή, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες επί σκηνής και αξιόλογες ερμηνείες.

Ιδανική παράσταση για ενηλίκους, καθώς το κείμενο ενέχει βωμολοχία. Πως αλλιώς θα μπορούσε να παρουσιαστεί ωμά η ψυχολογία ενός ατόμου που βίωσε ένα τρομοκρατικό χτύπημα χωρίς τη χρήση βωμολοχίας άλλωστε;

info παράστασης

Παραστάσεις: Από 22 Οκτωβρίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: κάθε Δευτέρακαι Τρίτη στις 21:15

Εισιτήρια: 12 κανονικό και 8 μειωμένο

Διάρκεια: 90 λεπτά

Θέατρο 104: Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020