Γράφει η Μαρία Δήμου
Η Germaine Hélène Irène Lefebvre, γνωστή στο ευρύ κοινό ως Capucine, γεννήθηκε το 1928 στο Σαιν-Ραφαέλ της Γαλλίας. Από την τρυφερή ηλικία των 17, ξεκίνησε τις πρώτες της δουλειές στο μόντελινγκ υπό το υποκοριστικό, Capucine, ενώ δεν άργησε να περπατήσει στις πασαρέλες διάσημων οίκων μόδας όπως ο Givenchy, μέσω του οποίου γνώρισε και την ηθοποιό Audrey Hepburn.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’40, η Γαλλίδα καλλονή μεταπήδησε στον κινηματογραφικό χώρο ενώ το ’49 έκανε τον πρώτο και τελευταίο της γάμο με τον ηθοποιό Pierre Trabaud, ο οποίος κράτησε μόλις οκτώ μήνες. Καθ’ όλη την διάρκεια της δεκαετίας του ’50, η Capucine εμφανίστηκε στην μεγάλη οθόνη σε μικρούς ρόλους μέχρι και το ’60, όταν πρωταγωνίστησε για πρώτη φορά στην βιογραφική ταινία για τον ρομαντικό μουσικοσυνθέτη, Franz Liszt, «Song Without End».
Την δεκαετία του ’60 πια, το λαμπερό της πρόσωπο ξεκινά να βρίσκεται ολοένα και περισσότερο στο προσκήνιο. Η αναδυόμενη Capucine γνωρίζει τον διάσημο πρωταγωνιστή, William Holden, με τον οποίο συμπρωταγωνιστούν στις ταινίες «Lion» και «7 th Dawn», και δίνει τέλος στον προηγούμενό της δεσμό με τον παραγωγό ταινιών, Charles K. Feldman. Το 1963 συμπρωταγωνιστεί στην Αμερικάνικη κατασκοπική κωμωδία, «Pink Panther» του Blake Edwards πλάι στον David Niven και τον Peter Sellers, ενσαρκώνοντας την σύζυγο του επιθεωρητή Clouseau και ουσιαστικά τον κλασικότερό της ρόλο στην μεγάλη οθόνη.
Δύο χρόνια αργότερα, ο σύντομος θρίαμβος στην κωμωδία του ’60, συμπληρώνεται με το «What’s New Pussycat?» με την σεναριακή υπογραφή του Woody Allen με ένα εξίσου πελώριο διακεκριμένο cast. Το 1966, η Capucine συμμετέχει στο «La fate» (στα αγγλικά «Sex Quartet»), μια κωμική ανθολογία τεσσάρων μικρού μήκους ιστοριών από τέσσερις διαφορετικούς σκηνοθέτες συμπεριλαμβανομένων των Mario Monicelli και Mauro Bolognini, με την Monica Vitti, τον Alberto Sordi, την Claudia Cardinale και την Raquel Welch, μεταξύ άλλων.
Το΄69 συμμετέχει στο αινιγματικό, πολυβραβευμένο, «Satyricon» του Federico Fellini. Ερχόμενη στην δεκαετία του ’70, συνυπογράφει το όνομά της σε διάφορες Ευρωπαϊκές παραγωγές της εποχής δίπλα σε προσωπικότητες όπως, ο Adriano Celestano, ο Marcello Mastroianni, ο Jean-Paul Belmondo, η Ornella Muti και ο Alain Delon. Κατά την επόμενη δεκαετία, η Capucine κάνει μια πιο ώριμη εμφάνιση στην συνέχεια της σειράς ταινιών: «Pink Panther» και το 1987 ένα μικρό πέρασμα σε μια από τις τελευταίες της δουλειές στον χώρο του σινεμά, στην ταινία «Delirium» του Lamberto Bava.
Η σύντομη αλλά πολλά υποσχόμενη καριέρα της κομψής ηθοποιού με τα λυπημένα μάτια και την στόφα αληθινής σταρ, έληξε άδοξα και αρκετά πριν τον πικρό της θάνατο. Το 1990, στα 62 της χρόνια η Capucine δίνει τέλος στην ζωή της βουτώντας από το διαμέρισμά της στο κενό. Όπως ήσυχα και διακριτικά “έλαμψε” κατά την διάρκεια της καριέρας της κι όπως υπέφερε αργότερα από κατάθλιψη, έτσι κι έφυγε από τον κόσμο του σινεμά και έπειτα από τον δικό μας.
Η Γαλλίδα ηθοποιός με το όνομα λουλουδιού που στο άκουσμά του παραπέμπει σε κρεμώδες γλυκό καφέ, έσκασε σαν “βόμβα” την δεκαετία του ’60 και μαγνήτισε το σινεμά, φλερτάροντας αδιάκοπα με τον κινηματογραφικό φακό, που όπως είχε πει και η ίδια, τον έβλεπε σαν έναν πολύ γοητευτικό άντρα δίπλα στον οποίο θα έπρεπε να περάσει κάποιος χρόνος ώστε να νοιώσει άνετα και να ξεδιπλωθεί.
