Έχοντας σημειώσει μία σημαντική πορεία στο ελληνικό πεντάγραμμο και με εντυπωσιακές συνεργασίες με καταξιωμένους συνθέτες και στιχουργούς στο ενεργητικό του, ο Δημήτρης Κανέλλος έχει δώσει το δικό του στίγμα στη μουσική και το κοινό φαίνεται να τον έχει ξεχωρίσει.
Πέρσι, κέρδισε τις καλύτερες κριτικές με το album του με τίτλο «Όσα Ονειρευτήκαμε» με ανέκδοτα τραγούδια που του εμπιστεύτηκε ο Θάνος Μικρούτσικος σε ποίηση Άλκη Αλκαίου ενώ λίγο πριν την έλευση της νέας χρονιάς κυκλοφόρησε το καινούριο του τραγούδι με τίτλο «Τα φιλιά» που φέρει άλλη μία «βαριά» υπογραφή αυτή του Μίμη Πλέσσα.
Ο Δημήτρης Κανέλλος ανοίγει την καρδιά του και μας μιλά για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, τη χαρά που έφερε το τραγούδι στη ζωή του και τις συνεργασίες που τον σημάδεψαν…
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Δημήτρη, ποια είναι η πρώτη σου ανάμνηση από την επαφή σου με τη μουσική;
-Ουσιαστικά η πρώτη μου επαφή με τη μουσική ήρθε στην ηλικία των 11 χρόνων, όταν η μητέρα μου με πήγε στο Πνευματικό κέντρο της Νίκαιας προκειμένου να κάνω τα πρώτα μου μαθήματα. Από μικρός, βλέπεις, είχα τρέλα με τη μουσική. Ήταν τέτοια η αγάπη και το πείσμα μου να μάθω μουσική που μέχρι να το καταφέρω έκανα τη ζωή των γονιών μου δύσκολη! Από μικρός ζητούσα να μου πάρουν το δικό μου μουσικό όργανο. Βέβαια, λόγω δύσκολων οικονομικών συνθηκών που βιώναμε ως οικογένεια, το κατάφερα ένα χρόνο μετά την έναρξη των μαθημάτων.
-Ποια ήταν τα μουσικά ακούσματα που κυριαρχούσαν στο πατρικό σου;
-Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν κυρίως λαϊκά και τραγουδισμένα από τη φωνή της μητέρας μου! Τη θυμάμαι πάντα να τραγουδάει όσο έκανε τις δουλειές του σπιτιού. Στο σπίτι ακούγαμε πολύ Καζαντζίδη, Διονυσίου, Βιτάλη, Πάριο, Βοσκόπουλο, Γλυκερία, Μητροπάνο, όλους αυτούς τους μεγάλους τραγουδιστές που με κάποιους απ’ αυτούς είχα την χαρά να συνεργαστώ αργότερα.
-Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που τραγούδησες;
-Πρέπει να ήταν σε σχολική γιορτή αν θυμάμαι καλά, το «Να ‘τανε το 21». Βλέπεις στις σχολικές γιορτές έδινα πολύ συχνά το παρών!
-Και αυτή η αθώα αγάπη πότε άρχισε να γίνεται επαγγελματικός προσανατολισμός;
-Η επαγγελματική σχέση μου με το τραγούδι ξεκίνησε από την ηλικία περίπου των 16 χρόνων όταν τα σαββατοκύριακα που δεν είχα σχολείο έπαιζα και τραγουδούσα σε μουσικά μεζεδοπωλεία της Νίκαιας, του Κορυδαλλού, του Πειραιά κοκ. Ήταν τεράστια η χαρά μου να μπορώ να τραγουδάω και να πληρώνομαι για αυτό.
-Είναι δύσκολος ο δρόμος του τραγουδιστή ειδικά στο πιο έντεχνο ρεπερτόριο στο οποίο κινείσαι;
-Γενικά πιστεύω είναι δύσκολος ο δρόμος της καριέρας σε όποιο κλάδο κι αν δραστηριοποιείσαι. Προφανώς ο καλλιτεχνικός χώρος επειδή τραβάει περισσότερο τα φώτα της δημοσιότητας έχει και μεγαλύτερο ανταγωνισμό. Από την άλλη όμως αν αγαπάς αυτό που κάνεις κι έχεις γνώση των συνθηκών μέσα στις οποίες θα κινηθείς οφείλεις να μην τα παρατήσεις. Πρώτα για αυτούς που σ’ αγαπάνε και σε πιστεύουν και μετά ασφαλώς και για σένα.
-Έχεις μεγαλώσει με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια οικογένεια στην καθημερινότητά της. Τι πιστεύεις ότι σου δίνουν αυτές οι εμπειρίες όσον αφορά στην ερμηνεία;
-Όντως μεγαλώσαμε με τα αδέρφια μου σε όχι και τόσο άνετες οικονομικά συνθήκες. Από μικροί πηγαίναμε μαζί με τον πατέρα μας στην οικοδομή για να τον βοηθήσουμε. Οι γονείς μας παρόλα τα προβλήματα που είχαμε δεν το βάλανε ποτέ κάτω, μας πρόσφεραν ότι μπόρεσαν από υλικά αγαθά αλλά κυρίως μας έδωσαν απλόχερα πάρα πολύ αγάπη. Αυτά είναι βιώματα που έχουν γίνει ένα με μένα και μένουν βαθιά ριζωμένα μέσα μου. Μοιραία νιώθω ότι βγαίνουν και στην ερμηνεία κάποιων λαϊκών τραγουδιών αλλά και γενικότερα στη συμπεριφορά μου.
-Έχεις μια εντυπωσιακή πορεία συνεργασιών με σπουδαία ονόματα συνθετών και στιχουργών. Πώς ένας καινούργιος τραγουδιστής κατάφερε να έχει στο βιογραφικό του αυτές τις συνεργασίες;
-Μετά από πολύ αγώνα, αγάπη για το καλό τραγούδι και προσήλωση στο στόχο. Ενδεχομένως και τύχη, αυτοκριτική σε όσα έχω μέχρι τώρα πράξει και βεβαίως, αναπροσαρμογή στις νέες κάθε φορά συνθήκες. Όταν σκέφτομαι την καλλιτεχνική μου πορεία μέχρι σήμερα μου έρχεται στον νου πάντα ο στίχος του Άλκη Αλκαίου, «Του παράδεισου ο δρόμος απ’ τη κόλαση περνά».
Ο Θάνος ήταν είναι και θα είναι για μένα πρότυπο
-Θα θέλαμε να μας πεις μερικά λόγια για τη συνεργασία σου με το Θάνο Μικρούτσικο. Ο δίσκος σου «Όσα ονειρευτήκαμε» περιλαμβάνει 4 τραγούδια του που είναι θα λέγαμε και το δισκογραφικό του φινάλε. Τι θυμάσαι πιο έντονα από αυτή τη συνεργασία;
-Ο Θάνος ήταν είναι και θα είναι για μένα πρότυπο. Όχι μόνο για τις καλλιτεχνικές του επιλογές αλλά συνολικά για τη στάση του απέναντι στη ζωή. Ο Θάνος με τίμησε με μια παρακαταθήκη κοινών μουσικών εμφανίσεων αλλά και τεσσάρων δικών του τραγουδιών. Τα τιμητικά λόγια που είπε για μένα θα είναι ανεξίτηλα στη μνήμη και στη σκέψη μου.
Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου αυτού «Όσα Ονειρευτήκαμε», σε ποίηση Άλκη Αλκαίου και μουσική Θάνου Μικρούτσικου, αποτελεί για μένα βασικό καθοδηγητή όχι μόνο για τη καλλιτεχνική μου πορεία αλλά κυριολεκτικά για όλη μου την υπόλοιπη ζωή.
-Έχεις πει σε συνέντευξή σου ότι ο Θάνος Μικρούτσικος σε χαρακτήρισε λαϊκό τραγουδιστή. Τι σημαίνει για εσένα ο διαχωρισμός έντεχνος- λαϊκός και που κατατάσσεις τον εαυτό σου;
-Όταν συζητούσαμε με τον Θάνο για να πω δικά του τραγούδια μου είπε πως είμαι λαϊκός τραγουδιστής και πως τέτοιο ύφος τραγουδιών θα έπρεπε να τραγουδήσω. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, προσπαθώ να μην βάζω ταμπέλες στη μουσική και στο τραγούδι. Διαχωρίζω τη μουσική σε κάτι που μ’ αρέσει και σε κάτι που δε μ’ αρέσει. Κάποιες φορές για λόγους καθαρά επικοινωνίας και χάριν συζήτησης, κατατάσσουμε τα τραγούδια σε εμπορικά, έντεχνα και σπανίως λαϊκά, αν και δε σας κρύβω πως με χαλάνε πολύ αυτοί οι διαχωρισμοί. Θα συμφωνήσω με την άποψη του Θάνου, είμαι λαϊκός τραγουδιστής. Μπορώ να πω τραγούδια από διάφορα είδη ρεπερτορίου.
-Λίγο πριν τις γιορτές κυκλοφόρησε και το καινούριο σου τραγούδι «Τα φιλιά» με το Μίμη Πλέσσα. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
-Προέκυψε μέσα από την ανθρώπινη επαφή που είχα εγώ και η συνεργάτιδα μου Ελισάβετ Νικολαΐδου, με τον μαέστρο και την σύζυγο του Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα. Κάποιο βράδυ εκεί που καθόμαστε στη πανέμορφη βεράντα του σπιτιού τους, η Λουκίλα μου πρότεινε να πω ένα τραγούδι που είχε πρωτοτραγουδήσει ο αείμνηστος Γιάννης Πουλόπουλος γιατί πίστευε ότι θα ταιριάζει στη φωνή μου. Έτσι γεννήθηκαν «Τα φιλιά» σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Δημήτρη Χριστοδούλου που κυκλοφόρησαν λίγο πριν τις γιορτές από τη Minos – EMI και μέσα από το κανάλι μου στο Youtube.
-Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα του μεγάλου μαέστρου σου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;
-Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τον μεγάλο αυτόν συνθέτη, αλλά αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση κι εννοείται πως με κέρδισε είναι η ηρεμία και η γαλήνη που αποπνέει όταν παίζει πιάνο. Παίζει με τέτοιο πάθος και χάνεται στη μουσική των πλήκτρων λες και είναι η πρώτη του φορά. Τον θαύμαζα πριν τον γνωρίσω, τώρα, μετά και τη συνεργασία μου μαζί του, τον εκτιμώ βαθιά.
-Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα επαγγελματικά για την καινούρια χρονιά?
-Δεν μπορώ να μοιραστώ ακόμη πολλά αλλά αυτό που μπορώ όμως να πω είναι πως το επόμενο επαγγελματικό μου βήμα αποτελεί μια εξίσου σημαντική στιγμή για μένα που ελπίζω να την αγαπήσει κι αυτήν ο κόσμος.
-Ποιο είναι το πιο μεγάλο επαγγελματικό σου όνειρο;
-Να κάνω έναν ολοκληρωμένο δίσκο με συνθέσεις του μεγάλου μας Μίκη Θεοδωράκη.
-Ο κορονοϊός φαίνεται να έβαλε όλο τον πολιτισμό σε μια παύση. Πώς το αντιμετωπίζεις δημιουργικά;
-Και μέσα απ’ αυτήν τη παύση έχει υποστεί τεράστια ζημιά ο χώρος του πολιτισμού. Κι όταν μιλάμε για χώρο του πολιτισμού, αναφερόμαστε στους χιλιάδες εργαζόμενους που κινούνται, υπάρχουν και προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα από τα επαγγέλματα που παράγουν και προάγουν τον πολιτισμό. Προσωπικά, προσπαθώ μέσα από τη δραστηριότητά μου να αποφύγω αυτή την παύση και να συνεχίσω να ηχογραφώ και να ετοιμάζω τα επόμενα δισκογραφικά μου βήματα.
-Ποια είναι η ευχή σου για το 2021;
-Εύχομαι στους αναγνώστες σας αλλά και σ’ όλο τον κόσμο, καλή χρονιά με υγεία και αληθινά ευελπιστώ άμεσα, να μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε ξανά τους αγαπημένους μας ανθρώπους χωρίς φόβο και με πολύ πάθος.
Καλή χρονιά!