Site icon Artviews

Δημήτρης Ντάσκας: Με το βλέμμα στραμμένο στον κόσμο

Ο Δημήτρης Ντάσκας είναι ένας καλλιτέχνης πραγματικά δοσμένος στην τέχνη. Ακούγοντάς τον να μιλάει για τις συνεργασίες του και την συνεχή του δραστηριότητα, νομίζεις ότι δεν ξεκουράζεται ποτέ.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, μουσικός, τραγουδοποιός με σπουδαίες συνεργασίες σε Ελλάδα και εξωτερικό σε θέατρο και κινηματογράφο. Οι συνεργασίες του με την Fanny Ardant, τον Charles Berling στο θέατρο Nanterre – Amandiers, η σημαντική του παρουσία στο Théâtre du Soleil είναι κάποιες από τις δουλειές που μας εντυπωσίασαν.

Αυτό τον καιρό τον απολαμβάνουμε στο θέατρο RABBITHOLE στο Μεταξουργείο στους «Δανειστές» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, μια κωμικοτραγωδία που αφηγείται την ιστορία ενός ιδιότυπου ερωτικού τριγώνου, η οποία παίζεται με μεγάλη επιτυχία και με τη νέα χρονιά στο Θείο Βάνια σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.

– Ολοκλήρωσες τις σπουδές σου για να γίνεις δικηγόρος. Πώς αποφάσισες να ακολουθήσεις καριέρα ηθοποιού και όχι μόνο;

– Βασικά ολοκλήρωσα τις σπουδές της νομικής απλώς για να τις ολοκληρώσω και όχι για να γίνω δικηγόρος. Δεν το μετάνιωσα, ούτε το θεωρώ χαμένο χρόνο, αλλά η απόφαση να ασχοληθώ με το θέατρο είχε ληφθεί από πολύ νωρίτερα.

– Στη Γαλλία ξεκίνησες την πορεία σου στην παράσταση «Ιθάκη» του Μ. Στράους, σε σκηνοθεσία Jean – Louis Martinelli, στο θέατρο Nanterre – Amandiers, στο Παρίσι, στο πλευρό του Charles Berling. Μίλησέ μας για αυτή σου τη συνεργασία.

– Το θέατρο Nanterre – Amandiers είχε κάνει μια ακρόαση ψάχνοντας γαλλόφωνους ηθοποιούς από διάφορες χώρες της Μεσογείου. Από την Ελλάδα πήγαμε ο Νίκος Γιαλελής και εγώ και περάσαμε και οι δύο. Είχα την τύχη να ξεκινήσω από ένα θέατρο που πολλοί Γάλλοι συνάδελφοι χρειάστηκαν χρόνια εμπειρίας για να περάσουν το κατώφλι του.

Πριν φτάσω εκεί είχα μόνο στο μυαλό μου ότι σε αυτό το θέατρο είχε πρωτοπαρουσιάσει ο Σερό τα έργα του Κολτές κι αυτό αρκούσε για να είναι για μένα αυτός ο χώρος σχεδόν μυθικός.

Όταν βρέθηκα πια εκεί, έζησα το θέατρο σαν μια τεράστια καλοκουρδισμένη μηχανή που σκοπός της ήταν να κάνουν οι ηθοποιοί και οι υπόλοιποι συντελεστές τη δουλειά τους εντελώς απερίσπαστοι από έγνοιες που δεν αφορούν το άμεσο αντικείμενο της εργασίας τους. Κι αυτές ήταν συνθήκες που σπάνια έβρισκες στην Ελλάδα.

Με τον Martinelli είχαμε από την αρχή μια ζεστή σχέση. Πρόκειται για έναν ανήσυχο άνθρωπο που έχει ταξιδέψει και δουλέψει σε χώρες δύσκολες της Ασίας και της Αφρικής, από αγάπη για το αντικείμενό του και για τους βασανισμένους λαούς των χωρών αυτών, ένα πραγματικά ανοιχτό πνεύμα που δεν διστάζει να δίνει ευκαιρίες σε νεότερους καλλιτέχνες. Μου έκανε εντύπωση το πόσο άκουγε τους πάντες την ώρα της πρόβας, αλλά και το πόσο προστάτευε και φρόντιζε τους ηθοποιούς του.

Όσο για τον Charles Berling… Ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, διευθυντής θεάτρου, κινηματογραφιστής… Ένας πραγματικός homo universalis της τέχνης με τεράστια περιέργεια για τα πάντα και αδιανόητες αντοχές στη δουλειά. Δεν φοβάται να ριψοκινδυνέψει και πιστεύει ότι αν το θέατρο αξίζει για κάποιο λόγο είναι για αυτό, για το ρίσκο.

Στο θέατρο του παρουσίασα την πρώτη μου σκηνοθετική δουλειά, μια συλλογική δημιουργία πάνω στην Ελλάδα στις αρχές της κρίσης μέσα από τα κείμενα του Δημήτρη Δημητριάδη. Η παράσταση είχε τίτλο «Pays Natal/Γενέθλια χώρα» και περιόδευσε στη Γαλλία αλλά και στην Πορτογαλία για δύο χρόνια.

– Έχεις συνεργαστεί και με το Théâtre du Soleil. Τι αποκόμισες από τις συνεργασίες σου στη Γαλλία;

– To Théâtre du Soleil είναι μια εντελώς ξεχωριστή περίπτωση, μια υπέροχη εξαίρεση, που αν και έχει βρει πολλούς μιμητές δεν μπορώ να πω ότι έχει σχέση με το πώς λειτουργεί το θέατρο γενικά στη Γαλλία. 

Ωστόσο, κάτι που μαθαίνω γενικότερα από τις συνεργασίες μου εκεί, είναι ότι οι άνθρωποι έχουν μάθει να χτίζουν και να λειτουργούν μέσα σε δομές, δομές που ξεπερνάνε τα άτομα, και έτσι δε χρειάζεται να ξεκινούν κάθε φορά από την αρχή. Τους ενδιαφέρει η συνέχεια, η διάρκεια.

Επίσης, υπάρχει ένα βλέμμα μόνιμα στραμμένο προς τον υπόλοιπο κόσμο, ένα ενδιαφέρον για το τι γίνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη κι αυτό τους δίνει και μια φοβερή ευρύτητα πνεύματος.

– Έχεις δουλέψει και με την Fanny Ardant. Πώς είναι σαν άνθρωπος;

– Συνεργαστήκαμε στην ταινία «Lola Pater» του Nadir Moknèche. Εξαιρετική επαγγελματίας, μου έκανε εντύπωση το ότι έμενε «μέσα» στον χαρακτήρα ακόμα και στα μεγάλα διαλείμματα που προκύπτουν στο γύρισμα ανάμεσα στις λήψεις, χωρίς να διαλύεται από το κομφούζιο που επικρατεί συνήθως σε ένα κινηματογραφικό σετ. Δημιουργήσαμε γρήγορα μια σχέση «συνενοχής» που νομίζω αποτυπώθηκε ωραία και στην ταινία.

Τα πάντα είναι θέμα συνεργατών

– Με ποιους Έλληνες σκηνοθέτες έχεις δουλέψει;

– Έχω δουλέψει με πολλούς Έλληνες σκηνοθέτες και έχω αποκομίσει και διδαχθεί πολλά όπως ο Δ. Μαυρίκιος, Λ. Βογιατζής, Ρ. Πατεράκη, Ν. Κοντούρη, Δ. Λιγνάδης, Ε. Θεοδώρου, Β. Θεοδωρόπουλος, Μ. Μαγκανάρη, Π. Μάκκα, Θ. Μουμουλίδης, Β. Χατζηνικολάου, Δ. Κομνηνός, Π. Λάρκου, Γ. Χατζάκη, Θ. Τοκάκη κ.ά.

– Συγγραφή, σκηνοθεσία, μουσική, τραγούδι. Τι προτιμάς από όλα αυτά;

– Είμαι ένας ηθοποιός που γράφει συχνά, σκηνοθετεί λιγότερο συχνά και αγαπάει πολύ τη μουσική.

Έχεις εμφανιστεί και στη μικρή οθόνη. Προτιμάς να εμφανίζεσαι στο σανίδι ή στην τηλεόραση;

– Τα πάντα είναι θέμα συνεργατών.

– Πού σε βλέπουμε αυτόν τον καιρό;

 – Στην παράσταση «Δανειστές» του Αυγ. Στρίντμπεργκ στο θέατρο Rabbithole.

– Πλάνα για το εγγύς μέλλον;

– Συμμετέχω στην παράσταση «Θείος Βάνιας» που ανεβαίνει τον Γενάρη σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.

Τον Φλεβάρη βγαίνει από τις εκδόσεις Τσουκάτος ένα πολύ τρυφερό και συγκινητικό βιβλίο που είχα τη χαρά να μεταφράσω, «Το παιδί από την Τραπεζούντα» της Γαλλίδας, αλλά με ελληνικές ρίζες, συγγραφέα Σιπρίς Κωφίδου.

Τέλος, γίνονται προσπάθειες να συνεχιστεί η παράσταση «Βαρή φορτίο η αγάπη» (το ορθογραφικό λάθος είναι εσκεμμένο, πρέπει να δει κάποιος την παράσταση για να καταλάβει το γιατί!). Πρόκειται για ένα… devised musical που σκηνοθέτησα το καλοκαίρι στο θέατρο Cartel, με 6 ηθοποιούς και 6 μουσικούς επί σκηνής, με θέμα τις μουσικές και τις ιστορίες των Ρομά. Ελπίζω σύντομα να έχω να σου πω κάτι πιο συγκεκριμένο για αυτό!

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα axianews στο φύλλο της 23/12/2018

Ακολουθήστε το rtvs στα social media:

Facebook: https://www.facebook.com/rtvs

Instagram: https://www.instagram.com/rtvs/

Exit mobile version