“Να θυμάσαι αυτόν που αγαπάς με χαρά και αναμνήσεις έτσι όπως του πρέπει.”
Λίγα λόγια για την αλησμόνητη Μαρία
«Δεν την είχα ποτέ συναντήσει στην Κατερίνη την Μαρία. Μας είχαν γνωρίσει φίλοι καλλιτέχνες πριν πολλά χρόνια κι έκτοτε την συναντούσα συχνά στην Αθήνα, στη Σύρο, στην Θεσσαλονίκη, στην Άνδρο, στην Ύδρα, στους Δελφούς, αλλά κι όπου αλλού μπορούσε κανείς να φανταστεί, καθώς παρακολουθούσε ανελλιπώς όλες τις εκθέσεις των πιο σημαντικών εικαστικών καλλιτεχνών,( που ανήκαν σε παλαιότερες, αλλά και σε νεώτερες βέβαια γενιές), σε όποια μέρη της Ελλάδας εκείνοι τις πραγματοποιούσαν.
Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός πως η ακούραστη και πάντα πρόθυμη Μαρία, με το ανεξάντλητο κέφι της, με την ασίγαστη επιθυμία και την ετοιμότητά της να αναλάβει οποιοδήποτε ρίσκο εν ονόματι της τέχνης, συνδύαζε αυτά της τα προτερήματα με την ειλικρίνεια και την εγκαρδιότητά της, αλλά και με μια ανοιχτή αγκαλιά που πάντα είχε για τον καθέναν από εμάς, μαζί με την εκτίμηση επίσης που έτρεφε και την εκδήλωνε χωρίς δισταγμό, όταν αντίκριζε κάτι απροσποίητο και με ποιότητα, είτε αυτό χαρακτήριζε ανθρώπους , είτε έργα τέχνης. Ήταν άλλωστε κι ο λόγος που η Μαρία Σκλιοπίδου, η φίλη μας, η δική μας Μαρία με αυτά της τα γνωρίσματα που τα ξέραμε όσοι την ζήσαμε, αποφάσισε εν μια νυκτί και δημιούργησε την «Χρύσα», την επιτυχημένη Αίθουσα Τέχνης στην Κατερίνη, μετατρέποντάς την σε σημαντική καλλιτεχνική και πνευματική εστία.
Είναι δύσκολο να μυήσεις ανθρώπους στο καλλιτεχνικό στερέωμα, σε μια χώρα όπως είναι η δική μας, που δεν δίνει πολλές ευκαιρίες για τέτοιου τύπου ανοίγματα στην κοινωνία ή κοστοβόρα άλλωστε εγχειρήματα, πόσο μάλλον όταν στα χρόνια που άνοιξε η Μαρία την Γκαλερί, υπήρχε μεγάλη δυσκολία προσέγγισης ενός επιφυλακτικού κοινού, που είχε διαφορετικά πρότυπα και δεν μπορούσε εύκολα να πειστεί, έτσι ώστε να ανοίξει νέους ορίζοντες, να γίνει με άλλα λόγια αποδέκτης καινούριων αισθητικών προτάσεων κι απόψεων για νέες εικαστικές εκφράσεις. Και όμως η Μαρία, παρά τις αρχικές δυσοίωνες προβλέψεις, τα κατάφερε. Κατάφερε να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να κερδίσει την εμπιστοσύνη καλλιτεχνών και θεατών. Αλλά και πελατών που τους διαμόρφωσε εκείνη, ανεβάζοντας το βιοτικό τους επίπεδο και αλλάζοντας την καθημερινότητά τους.
Η Μαρία σε σύντομο χρονικό διάστημα και με πολλή δουλειά, κατάφερε να δώσει μια άλλη διάσταση στην πόλη της και να γίνει η Αίθουσα Τέχνης (που με αυτοθυσία λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια), σημείο αναφοράς, δίνοντας σε όλους μας να καταλάβουμε πως όταν κάποιος θέλει κάτι πάρα πολύ, στο τέλος το πετυχαίνει.
Η απώλεια την Μαρίας έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία! Δεν ήταν δυνατόν να φύγει ένας τέτοιος άνθρωπος και μάλιστα τόσο νωρίς. Πολλοί από εμάς δεν μπορούν ακόμη συναισθηματικά να το αποδεχθούν. Η τωρινή έκθεση έργων των συνεργατών της κι όσων την εκτίμησαν και την αγάπησαν είναι ένα δείγμα ευγνωμοσύνης για όσα αφειδώλευτα προσέφερε κι ελπίζουμε για όσα θα ήθελε ακόμη να προσφέρει, μέσω του άξιου γιου της Βαγγέλη κι όσων θα συνεχίζουν να υποστηρίζουν την αμέριστη προσφορά της.
Είμαστε όλοι παρόντες, πραγματικά και νοερά σε αυτό το ενδεικτικά διαμορφωνόμενο πολιτιστικό μνημόσυνο, σήμερα στην Κατερίνη, με την ενεργό συμμετοχή μας. Για να στηρίξουμε (με τα έργα τους οι καλλιτέχνες και με τα λόγια μας εμείς οι θεωρητικοί) την προσπάθεια της αγαπημένης μας κι αξέχαστης Μαρίας, για να μην κλείσουν οι δρόμοι που με τόσο κόπο άνοιξε εκείνη, δικαιώνοντας την προσδοκία την δική της και την προσμονή των φιλότεχνων πλέον θεατών, για μια ευδόκιμη εικαστική συνέχεια.»
Αθηνά Σχινά
Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού (Ε.Κ.Π.Α.)
Ενεργό μέλος της Ελλην. Ένωσης Κριτικών & Ιστορικών Τέχνης,
καθώς και της διεθνούς Α.I.C.A.
Το παρόν δίνουν, με τον δικό τους τρόπο, φίλοι και καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν με τον χώρο τα τελευταία 30 χρόνια:
