Συνέντευξη στην Μαρία Δήμου
Με αφορμή το 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης της Πάτρας, η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του αντίστοιχου Φεστιβάλ Ποίησης της Λάρνακας, η ποιήτρια Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου, μας παραχώρησε λίγο από τον χρόνο της για μια ελπιδοφόρα συζήτηση περί ποιήσεως, τέχνης και γραμμάτων, συστήνοντάς μας παράλληλα στον δικό της μοναδικό ποιητικό κόσμο. Με αξιοζήλευτο μεράκι και ζέση για την τέχνη, η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου λαμβάνει μέρος και φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης της Πάτρας όπου συμμετέχει με συνέπεια και πιστότητα από το 2019.
Πτυχιούχος Παιδαγωγικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Εκπαιδευτική Διοίκηση και Πολιτική, καθώς και του τίτλου «Master of Arts in Literature», η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου, ανά τα χρόνια, έχει στο ενεργητικό της 22 βιβλία εκ των οποίων τα 12 είναι οι ποιητικές της συλλογές, τα εννέα είναι παιδικά βιβλία και ένα εξ αυτών είναι μια συλλογή διηγημάτων.
Η υπογραφή της, ακόμα, έχει αφήσει το “μελάνι” της σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, στην Ελλάδα και την Κύπρο, σε λογοτεχνική στήλη εφημερίδας, ενώ της έχουν επίσης απονεμηθεί βραβεία για το μέχρι τώρα έργο της. Υπάρχει και πλειάδα άλλων δραστηριοτήτων, στις οποίες έχει προσφέρει την παρουσία της στον χώρο του πολιτισμού και στις δυο χώρες. Λιτή, ευπροσήγορη και κατανοητή, με έμφυτο και διάχυτο το καλλιτεχνικό της πνεύμα, η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου μας μιλά για το Φεστιβάλ, την ποίηση, την τέχνη του λόγου σε ένα ευρύτερο φάσμα και κατά πόσο όλα αυτά συνδέονται
τελικά με το σημαντικότερο όλων… την ζωή!
– Διεξήχθη λοιπόν με εντυπωσιακή επιτυχία και φέτος το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης της Πάτρας. Ποιός είναι ο απόηχος από την συμμετοχή σας κι αυτή την χρονιά;
– Νομίζω ότι είμαι πολύ προνομιούχα όσον αφορά αυτό, γιατί λαμβάνω μέρος κάθε χρόνο, αρχής γενομένης από το 2019. Έχω δηλαδή λάβει μέρος στα δύο εκ του σύνεγγυς και στα δύο διαδικτυακά. Ευχαριστώ θερμά γι΄αυτό τον Πρόεδρο του Φεστιβάλ, τον κύριο Κωτόπουλο και τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή, τον κύριο Σκιαθά. Η συμμετοχή μου είναι πάντα μια εξαιρετική εμπειρία, έχω γράψει και άρθρα γι’αυτό στην Κύπρο, γιατί πραγματικά αυτή η συνεύρεση μεταξύ των ποιητών είναι ό,τι καλύτερο. Και οι απαγγελίες καθώς ακούγονται
δημιουργούν αυτή την ωραία ατμόσφαιρα που εξυψώνει τον ποιητικό λόγο, ενώνει τους ποιητές και μυεί και τον κόσμο που παρακολουθεί στο τι είναι η ποίηση, τι είναι ο ποιητής και πώς μπορεί να μεταφέρει το μήνυμά του με την τέχνη της γραφής στο ακροατήριο και στους αναγνώστες.
– Θα έλεγε κανείς πως συγκεκριμένα φέτος έκανε “πάταγο”. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
– Το χαίρομαι, γιατί από το 2019 όπως είπα και πριν που συμμετέχω, είναι η χρονιά με το μεγαλύτερο κοινό φέτος και αυτό είναι πολύ παρήγορο και πολύ ενθαρρυντικό για τις επόμενες χρονιές και τη συνέχεια γενικότερα τέτοιων λογοτεχνικών θεσμών.
– Σε τι οφείλεται κατά τη δική σας άποψη αυτός ο “θρίαμβος”;
– Καταρχάς στην προϋπάρχουσα κατάσταση, δηλαδή στο ότι έχουν προηγηθεί κάποια φεστιβάλ, τα οποία διεξήχθησαν με επιτυχία και αυτό έχει βοηθήσει στο να ενδιαφερθεί και να συγκεντρωθεί περισσότερος κόσμος φέτος. Επίσης έχει να κάνει και με την προβολή και τη διαφήμιση της διοργάνωσης, γιατί σε μια εποχή αντιποιητική, για να έρθει το κοινό να ακούσει ποίηση πρέπει να προκαλέσεις το ενδιαφέρον του με πολύ όμορφους και έξυπνους τρόπους και νομίζω ότι το έχει καταφέρει ο Αντώνης Σκιαθάς με πολύ ωραίες ενέργειες
φέτος. Εξού και το αποτέλεσμα. Πάντα με την επιστημονική καθοδήγηση του Τριαντάφυλλου Η. Κωτόπουλου. Πιστεύω πως αυτό θα ενισχύσει και το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Λάρνακας, το οποίο διοργανώσαμε φέτος τον Απρίλιο για πρώτη φορά. Ένα Φεστιβάλ το οποίο προέκυψε μετά από την τιμητική σε μένα πρόταση του κυρίου Κωτόπουλου και για το οποίο εργαστήκαμε με ζήλο μέσα στις αντίξοες συνθήκες της πανδημίας. Με το Φεστιβάλ Πάτρας συνοδοιπορούμε και προχωρούμε.
– Συνεπώς η τέχνη είναι ακόμη “ζωντανή”;
– Είναι ακόμη ζωντανή στην σκηνή και αξίζει κάθε χειροκρότημα, πραγματικά. Πιστεύω ότι σε τόση βαρβαρότητα που μας περικυκλώνει, η τέχνη είναι αυτή που θα μας «εξημερώσει» και πάλι και θα μας θυμίσει τη μεγάλη αξία για την ανθρώπινη ύπαρξη, που είναι η αναζήτηση της ομορφιάς, με όποιο τρόπο και αν αυτή εμφανίζεται στην ζωή μας.
– Ποιά είναι τα σχέδια για το προσεχές μέλλον για την Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου;
– Αρχικά, με τον κ. Τριαντάφυλλο Η. Κωτόπουλο είμαστε έτοιμοι να μπούμε σε μια διαδικασία προετοιμασίας του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Λάρνακας. Γιατί θέλουμε πραγματικά να γίνει με την καλύτερη δυνατή οργάνωση και να προσκαλέσουμε ένα σημαντικό αριθμό ποιητών και ποιητριών. Πέρυσι είχαμε 37 ποιητές από την Κύπρο, την Ελλάδα και από διάφορες χώρες του εξωτερικού. Τρεις, οι οποίοι διαμένουν σε χώρες της
Αμερικής, εμφανίστηκαν με βιντεογραφημένη απαγγελία. Ήταν για εμάς μια εξαιρετική εμπειρία και στόχος μας φέτος είναι αυτή την εμπειρία να την μοιραστούμε με πολύ περισσότερο κόσμο. Αρκεί να μας το επιτρέψουν φυσικά οι συνθήκες και η πανδημία, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε. Από προσωπικής άποψης πάντα υπάρχει η συγγραφή, δεν είναι κάτι που σταματά ποτέ, ακόμα κι αν το θέλεις. Επομένως, πάντα υπάρχει κάτι που με περιμένει σε κάποιο αρχείο του υπολογιστή μου.
Μόλις έχει εκδοθεί η δωδέκατη ποιητική μου συλλογή από τις εκδόσεις Μανδραγόρας και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. ΄Εχει τον τίτλο: «Φώτα στην Διαπασών». Η τελευταία παρουσίαση βιβλίου μου έγινε πριν τέσσερα χρόνια στην Αθήνα. ΄Ισως ήρθε, λοιπόν, ο καιρός για κάποιες παρουσιάσεις. Είναι και πολλά ακόμη που θέλω να διαβάσω προτού μπω ξανά στην διαδικασία της ετοιμασίας μιας άλλης συλλογής. Είναι και η διατριβή μου στην Πολιτική
Φιλοσοφία που πρέπει σιγά σιγά να ολοκληρωθεί. Και είναι φυσικά και οι στόχοι στον επαγγελματικό χώρο. Εργάζομαι στο Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου ως Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης, συνεργάζομαι με αρκετά σχολεία, συμμετέχω σε επιτροπές κλπ. Πολλά τρέχουν και συντρέχουν και χαίρομαι γι’αυτό, γιατί αυτό ακριβώς είναι και η ζωή.
– Στο Φεστιβάλ τέθηκε ένα ζήτημα για το κατά πόσο ιαματική είναι η ποίηση εξού και ο τίτλος του (“Από τον Ιπποκράτη στο poetry theraphy”). Ισχύει κάτι τέτοιο; Κι αν ναι σε ποιό βαθμό;
– Για μένα η ποίηση είναι η κατ’εξοχήν άσκηση ελευθερίας. Με την έννοια ότι σε ένα πεδίο όπου δεν υπάρχουν περιορισμοί εσύ μπορείς να κάνεις αυτό που έλεγε ο Μάρκος Αυρήλιος, να ανακαλύψεις τις φωνές μέσα σου και να μπορέσεις να τις εκφράσεις με τις λέξεις. Γιατί η ποίηση είναι οι κατάλληλες λέξεις στην κατάλληλη σειρά με τον κατάλληλο τρόπο, τον τρόπο ουσιαστικά του ποιητή.
Για μένα αυτή η διαδικασία είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας και η αυτογνωσία είναι αυτή που μου δίνει την δύναμη να “θεραπεύσω” καταστάσεις στην ζωή μου. Γνωρίζοντας καλύτερα τον εαυτό μου μπορώ να αντιμετωπίζω και καλύτερα τα πράγματα.
Άρα από αυτή την άποψη είναι μια διαδικασία που οδηγεί συνεχώς στην ίαση. Από την άλλη, διαβάζοντας ποίηση, γιατί πολύ περισσότερο διαβάζω παρά γράφω, ανακαλύπτω στους ομότεχνους πράγματα τα οποία με βάζουν στην διαδικασία να σκεφτώ ότι δεν είμαι μόνη, ότι πολλοί έχουν στοχαστεί ή και έχουν υποστεί το ίδιο. Έχουμε περάσει από την ίδια διαδρομή κάποιας δοκιμασίας και αυτό είναι από μόνο του παρήγορο και ιαματικό.
