Γράφει και φωτογραφίζει ο Φώτης Θαλασσινός
Οι φωτογραφίες μου είναι απεικονίσεις ανθρώπων της καθημερινότητας των πεζόδρομων. Βαρέθηκα την υποκρισία που θέλει σπουδαίες προσωπικότητες να βγαίνουν μόνο μέσα από αναφορές των media σε επώνυμους καλλιτέχνες και πολιτικούς. Απαθανατίζω πρόσωπα τόσο δυνατά που όσα οι άνθρωποι τους έχουν βιώσει στις στενωπούς της δυσκολίας, αποτυπώνονται πάνω στις ρυτίδες τους, οι ρυτίδες είναι σαν αυλακιές και αυτές οι αυλακιές μιλάνε για την άφατη οδύνη να είσαι στις παρυφές, στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, στις εσχατιές και ερημιές και πάντως σίγουρα όχι σε ακρώρειες σπουδαιοφανών ασημαντοτήτων.
Συνήθως οι πρωταγωνιστές μου είναι σε ζώνες αορατότητας. Οι άλλοι αντιπαρέρχονται τις ζωές τους. Για την πλειοψηφία τα πρωταγωνιστικά αντικείμενα της φωτογραφικής μου τέχνης γίνονται αντιληπτά στην ανάλγητη βόλεψή τους σαν φευγαλέες σκιές στην άκρη του οπτικού τους ορίζοντα. Η ακραία φτώχεια είναι πάντα στους δρόμους, ο πλούτος και η πρόσβαση στην πρόοδο της ανθρωπότητας είναι για μια ολιγομελή ελίτ που η ευγονική δεν της είναι τελικά και τόσο μακρινή. Είναι η ελίτ που εφαρμόζει την βιοπολιτική-έτσι θα έγραφε και ο Μισέλ Φουκώ. Αυτοί οι κατατρεγμένοι μου είναι ορισμένες φορές αγέρωχοι και υπέροχοι, μοιάζουν από καιρό έτοιμοι να τους απαθανατίσω σαν έργο τέχνης.
Μ’ αρέσουν επίσης πολύ φυσιογνωμίες ξένες ή αποξενωμένες από την πραγματικότητα. Που έχουν μια αίγλη παλαιότητας στη θωριά τους. Είναι ένας γέροντας που τον έχω φωτογραφίσει πολλές φορές. Θέλω να του δώσω μια ζωή, να τον μνημειώσω, να του επεκτείνω την ύπαρξη πέρα από τον βιολογικό του θάνατο. Φωτογραφίζω τον πόνο, γιατί αυτός εγείρει ερωτήματα. Είναι μια εύλαλη σιωπή. Πριν απ’ την πανδημία πήγαινα στο Μοναστηράκι της Αθήνας και μιλούσα στους αστέγους, τους εθισμένους σε ουσίες, τους σαλεμένους. Τώρα πια τους φωτογραφίζω κιόλας. Ως πάσχων από κατάθλιψη μείζονος βαθμού, ως παθών εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας μου δεν θεωρώ τον εαυτό μου παρά αναπόσπαστο κομμάτι τους. Κι έμεινα εκεί ανάμεσα τους και στην ξεχωριστή θαλπωρή τους.
Πηγαίνω συχνά και στα νεκροταφεία. Το παλιό με έλκει, τα ερείπια, οι ετοιμόρροποι άνθρωποι, οι παλιές ψυχές, οι εκκεντρικοί που είναι ντυμένοι με ρούχα του περασμένου αιώνα. Το παλιό σημαίνει λιγότερος καπιταλισμός και άρα καλύτερο βιοτικό επίπεδο για περισσότερους ανθρώπους. Ναι, στην γραμμή του Κάφκα κι εγώ, ανήκω και καλλιτεχνικά και πολιτικά στο κίνημα του ελευθεριακού ρομαντικού αντικαπιταλισμού. Στα νεκροταφεία οι επισκέπτες, η ιερή τους σχέση με το πένθος, ανυπομονώ να πάω το καλοκαίρι στην πατρίδα μου Κω για φωτογραφίσεις δίπλα στους τάφους. Πολλούς ανθρώπους οι άλλοι τους ονομάζουν γραφικούς. Στην πραγματικότητα είναι κάποιοι που δεν θέλουν να χάσουν την σχέση τους με ένα εξιδανικευμένο κομμάτι του παρελθόντος-ιστορικού ή προσωπικού.
Ήθελα να φωτογραφίσω ΛΟΑΤΚΙ άτομα αλλά με τον κορωνοϊό πολλά σχέδια έμειναν πίσω. Περιόρισα την κινητικότητα μου στη γειτονιά μου την Καλλιθέα. Έχω και ωραίους άντρες στη συλλογή μου από φωτογραφίες. Δεν είναι όλα σκοτεινά, αν και κάποιος πρέπει οπωσδήποτε να φωτίσει οτιδήποτε κρατιέται με βία στο ανήλιαγο. Ας είμαι εγώ αυτός.
Όταν δω ένα ωραίο τεκνό στο δρόμο, παθαίνω σιελόρροια και επιδιώκω να πάρω την εικόνα του. Η οπτική επαφή με την ομορφιά είναι ανάγκη. Μ’ αρέσουν και θέματα που εντάσσονται σ’ έναν ευρύτερο σουρεαλισμό. Τα παιχνίδια των αντανακλάσεων στις βιτρίνες, τα παρατημένα παιχνίδια των παιδιών στους πιο απρόβλεπτους τόπους, οι λεκάνες για αφόδευση και τα έπιπλα τα πεταμένα στα σκουπίδια. Κανείς θα μπορούσε να στήσει ένα φτωχικό με ό,τι ο καταναλωτής θεωρεί ότι πάλιωσε. Μια φορά είχα βρει πεταμένο σ’ ένα σκουπιδοτενεκέ ένα άλμπουμ φωτογραφιών. Δυστυχώς δεν είχα την κάμερα μαζί μου. Τα θέματα που μπορεί να φωτογραφίσω είναι ανεξάντλητα. Σίγουρα έχω τις εμμονές μου αλλά και τα λοξοκοιτάγματα είναι αναπόφευκτα.
Θα ήθελα πολύ να κάνω μια έκθεση φωτογραφίας το 2024 εμπνευσμένη απ’ τα μεγαλύτερα βιβλία του Κάφκα, μυθιστορήματα και νουβέλες. Το 2024 συμπληρώνονται 100 χρόνια απ’ τον θάνατο του Τσέχου συγγραφέα. Την ίδια χρονιά θα κυκλοφορήσει κι ένα βιβλίο μου με δοκίμια για το έργο του και συμπεράσματα απ’ τον βίο του.
Εκτός από φωτογράφος είμαι κυρίως συγγραφέας. Ή μήπως φωτογράφος. Δεν ξέρω. Ραντεβού σ’ ένα επόμενο κείμενο με πολλές φωτογραφίες απ’ την Κω.
*Οι φωτογραφίες πωλούνται.
E-mail: [email protected]
Κινητό: 6944048472
Προφίλ στο Facebook: Φώτιος Θαλασσινός
Φώτης Θαλασσινός για το Artviews
