Georgia Fambris: «Η εμμονή μου με την γυναικεία φιγούρα είναι αυτοαναφορική»

Η Georgia Fambris γεννήθηκε στην Γένοβα της Ιταλίας αλλά ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Σπούδασε ζωγραφική και βυζαντινή εικονογραφία στην σχολή της ιεράς Μητρόπολης Πειραιώς και έχει εργαστεί ως βυζαντινός τοιχογράφος σε Ελλάδα, Κύπρο και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Η αγιογραφία υπήρξε σκαλοπάτι για να φτάσει στην πραγματική της αγάπη, στην ζωγραφική. Αντλώντας έμπνευση από την καθημερινότητα, δημιουργεί με λαχτάρα και επιθυμία το κάθε της νέο έργο που το προσεγγίζει με έντονο συναισθηματισμό.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

-Georgia, διακρίνουμε ότι στα έργα σας δίνετε ιδιαίτερη έμφαση στο χρώμα. Ξεκινάτε με ερέθισμα αυτό;

-Παρόλο που η γυναικεία φιγούρα κατέχει κυρίαρχη παρουσία στα έργα μου, συνήθως δεν ξεκινάω έχοντας στο νου μου ένα συγκεκριμένο θέμα. Προτιμώ να μην έχω προκατάληψη ως προς το αποτέλεσμα. Με ενδιαφέρει η τελική εικόνα να είναι η κατάληξη μίας διαδικασίας αρχικά μη ελεγχόμενη, όπου η πρώτη επιφάνεια παρουσιάζεται σαν ανοικτό πεδίο με αφηρημένες πιθανότητες. Εκεί βρίσκω το ερέθισμα για την συνέχεια.

Σπάνια χρησιμοποιώ μοντέλο ή φωτογραφίες ως αναφορά. Προσπαθώ τα πρόσωπα που εμφανίζονται να είναι δικά μου, εσωτερικές αντανακλάσεις, ιδανικά πιο κοντά στην αίσθησή μου για τον κόσμο.

Αυτό δεν με αποκλείει βέβαια από το να προσεγγίζω τη θεματολογία μου και με άλλους τρόπους. Το κάθε υλικό και μέσο με προκαλεί διαφορετικά. Για παράδειγμα, στα επιζωγραφισμένα διαφημιστικά φυλλάδια που παρουσίασα στην Μπιεννάλε της Αθήνας το 2018, τα έχω ζωγραφίσει σε flyers δημιουργώντας μια δική μου εκδοχή διαφημιστικών εντύπων. Με το ίδιο σκεπτικό έχω επέμβει πάνω σε GIFs ή διαδικτυακές διαφημίσεις από εφαρμογές, όπως το Wish φτιάχνοντας κινούμενες ή μη ψηφιακές εικόνες.

Όλα αυτά αποτελούν για μένα αφορμές για ζωγραφική.

Έργο της Georgia Fabris

-Έχετε δουλέψει ως βυζαντινός τοιχογράφος σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πώς αποφασίσατε να κάνετε στροφή στη ζωγραφική σας;

-Η βυζαντινή τοιχογραφία προέκυψε στην ζωή μου λίγο μετά αφού ήρθα από την Ιταλία όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Έπρεπε να αυτοσυντηρηθώ. Έμαθα από αξιόλογους δασκάλους και εργάστηκα σε αυτόν τον χώρο εντατικά για 15 χρόνια.

Όμως υπέφερα. Το γεγονός ότι δεν ζωγράφιζα όπως ήθελα, ότι δεν εκφραζόμουν όπως επιθυμούσα, μου δημιουργούσε θλίψη. Δεν μπόρεσα να ταυτιστώ με αυτή την πορεία.

Όταν κατάφερα να έχω ένα δικό μου εργαστήρι, πέρασα μία περίοδο – κάπως σχιζοφρενική ας μου επιτραπεί η έκφραση – κάνοντας παράλληλα και τα δυο.

Στο τέλος, η ζωγραφική έγινε μονόδρομος και πήρα τον ρίσκο της απόφασης μου.

-Με ποια επιπλέον εχέγγυα σας έχει εφοδιάσει η ενασχόλησή σας με την αγιογραφία;

-Έχω δουλέψει κυρίως ως τοιχογράφος και αυτό με έχει εξοικειώσει με τις μεγάλες επιφάνειες.

Η αντιγραφή των παλαιών προτύπων είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό της σύγχρονης αγιογραφίας. Αυτή η διαδικασία εξασκεί την παρατηρητικότητα του εικαστικού. Το να κοιτά κανείς ένα έργο τέχνης, είναι μια επίπονη προσπάθεια της όποιας η αυστηρότητα εκπαιδεύει το μάτι στο να αποκωδικοποιεί την δημιουργική εξέλιξη ενός έργου.

Georgia Fambris, The hallucinations of a poor monster, 183,5×200, acrylics, pastels, spray, collage, on canvas, 2020

-Δουλεύετε prima vista ή χρησιμοποιείτε σχέδια;

-Συνήθως δεν χρησιμοποιώ προσχέδια. Ό,τι προκύπτει ως εικόνα είναι αποτέλεσμα μίας πορείας που οργανώνεται σε φιγούρες, χώρους και σχήματα σταδιακά μέσα από επιλογές και αναιρέσεις. Ιδανικά περιμένω εκπλήξεις από την συμπεριφορά των χρωμάτων και των χειρονομιών μου. Προσπαθώ να ξεδιπλώνω την φαντασία μου παράλληλα με την ανάπτυξη του έργου.

-Με ποιες θεματικές έχετε ασχοληθεί και με ποιες σκοπεύετε να ασχοληθείτε στο μέλλον;

-Νομίζω ότι οι όποιες θεματικές εμφανίζονται στα έργα μου, ξεπροβάλλουν χωρίς να τις αναζητώ και είναι ερμηνεία εκ των υστέρων των θεατών, όχι δικιά μου. Ο καιρός και η απόσταση αναδεικνύουν το ζήτημα μίας εποχής. Υπάρχει πρόβλημα εξ άλλου μεταξύ σκέψη, λόγου και μεταφορά λόγου.

Η εμμονή μου με την γυναικεία φιγούρα είναι αυτοαναφορική, όπως θεωρώ ότι είναι σχεδόν όλη η σύγχρονη τέχνη. Το να ασχοληθώ με ένα συγκεκριμένο Θέμα είναι σαν να λέω ότι κάνω προσχέδια. Είμαι της άποψης ότι, μην έχοντας αφήγηση a priori, δεν λέω εγώ κάτι αλλά η ζωγραφική είναι αυτή που λέει. Ακόμα καλύτερα, δεν λέει, είναι.

Georgia Fambris, Venus has lost her furs, 200X200, acrylic, spray, pastels on canvas, 2020

-Τι θυμάστε από τα παιδικά και εφηβικά σας χρόνια που σας ώθησε στη ζωγραφική;

-Μεγάλωσα σε φιλότεχνο περιβάλλον. Η μητέρα μου ζωγράφιζε από παιδί, ο πατέρας μου μου μετέφερε την αγάπη του για την κλασσική μουσική και έκανα σπουδές στο κονσερβατουάρ της Γένοβας.

Με ελκούσε πάντα ο κόσμος της τέχνης στης διάφορες εκδηλώσεις του, από τον χώρο μέχρι την μουσική και το θέατρο. Από μικρή σχεδίαζα σχεδόν μανιακά σε κάθε εύκαιρη επιφάνεια. Όμως δεν είχα μια ομαλή σταδιοδρομία, άργησα σχετικά να επιλέξω μια κατεύθυνση. Αυτό συνέβη γύρο στα 20 μου, στην ουρά μίας κάπως δύσκολης εφηβείας και αφού έκανα την “τρέλα” να έρθω να ζήσω μόνη μου στην Ελλάδα. Τότε ξεκαθάρισε η επιθυμία μου για την ζωγραφική.

Νομίζω ότι κατάλαβα ότι μόνο μέσω της ζωγραφικής, μπορώ να έχω την αναγκαία και απαραίτητη απόσταση από την καθημερινότητα

Η Georgia Fambris επί τω έργω

-Πιστεύετε ότι η τεχνολογία και η προβολή μέσω διαδικτύου βοηθούν τον καλλιτέχνη στις μέρες μας;

-Η τεχνολογία είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, άρα κομμάτι της αισθητικής μας, διαμορφώνει το βλέμμα μας.

Το ζήτημα της αναπαραγωγής της τέχνης μέσο της τεχνολογίας υπάρχει από τότε που καθιερώθηκε η χρήση της φωτογραφικής μηχανής άρα είμαστε όλοι θεατές έργου “στην εποχή της Μηχανικής του αναπαράστασης”.

Tα σόσιαλ είναι αδιαμφισβήτητο εργαλείο για την προβολή και την ενημέρωση ενός καλλιτέχνη

Στην περίοδο της κοινωνικής δικτύωσης το έργο τέχνης, όχι μόνο χάνει την αύρα του (κατά τον Walter Benjamin) το σώμα του και τον χώρο του μέσα στην οθόνη αλλά χάνει και τον χρόνο της προσοχής μας μέσα στο ασταμάτητο scroll down του newsfeed, δηλαδή από εμπειρία και γνώση γίνεται πληροφορία. Αυτό με λυπεί και λίγο αισθάνομαι να προδίδω το έργο μου όταν το “ανεβάζω”, πόσο μάλλον που εκτίθεται στην αρένα των like.

Από την άλλη τα σόσιαλ είναι αδιαμφισβήτητο εργαλείο για την προβολή και την ενημέρωση σχετικά με την δουλειά μας. Επιπλέον μας παρέχουν την δυνατότητα να ανακαλύπτουμε νέους καλλιτέχνες, να βλέπουμε εκθέσεις, έστω με αυτό τον τρόπο και να ενημερωνόμαστε άμεσα από γκαλερί και μουσεία όλου του κόσμου που σε άλλη περίπτωση θα ήταν αδύνατο να παρακολουθούμε, ειδικά τώρα στην εποχή του Covid-19.

-Σχέδια σας στο εγγύς μέλλον σε Ελλάδα και εξωτερικό;

-Αυτή την περίοδο δουλεύω για κάποιες συμμετοχές μου σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα οι οποίες θα ανακοινωθούν σύντομα.

Η Georgia Fambris

Share this
Tags
Βανέσσα
Βανέσσα
Η Βανέσσα Πανοπούλου σπουδάζει στην Αρχιτεκτονική Χανίων και είναι υπεύθυνη για την επιμέλεια και την ροή άρθρων του ηλεκτρονικού μαγκαζίνο artviews. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την δημιουργική γραφή και την αφηρημένη εξπρεσιονιστική ζωγραφική με ακρυλικά.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Οι εννοιολογικοί περίπατοι της τέχνης του Richard Long

Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος, Ζωγράφος. λογοτέχνης, θεωρητικός της τέχνης Ο Richard Long γεννήθηκε στο Μπρίστολ της Αγγλίας το 1945. Σπούδασε από το 1962-1965 στο West of England...

Η απαράμιλλη γλυπτική της παραβατικής ζωής του Τσελίνι

Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος, Ζωγράφος. λογοτέχνης, θεωρητικός της τέχνης O Μπενβενούτο Τσελίνι / Benvenuto Cellini, γεννήθηκε το 1500 στη Φλωρεντία. Καλλιτέχνης αργυροχρυσοχόος, γλύπτης, ζωγράφος, σχεδιαστής, στρατιώτης, μουσικός,...

Η Κύπρος του Βασίλη Καρακατσάνη 

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη  Ο καταξιωμένος εικαστικός Βασίλης Καρακατσάνης για άλλη μια φορά «προσγειώνεται» στην Κύπρο και παρουσιάζει τη νέα του δουλειά με τίτλο  «ΤΙΤΑΝΙΑ»...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

More like this