Την ενδέκατη ατομική του έκθεση παρουσιάζει στην Γκαλερί Σκουφά ο καταξιωμένος καλλιτέχνης, Γιώργος Χαδούλης.
Παρουσιάζει μια σειρά είκοσι νέων έργων, τα οποία έχει φιλοτεχνήσει τα τελευταία τρία χρόνια, έργα μεγάλων διαστάσεων, λάδι σε καμβά και μικρότερα, μελάνια σε χαρτί.
Η θεματική τους αντλείται από τοπία βαθιά ριζωμένα στη μνήμη του καλλιτέχνη, τοπία που έχει ζήσει και εξερευνήσει. Με τη δική του χαρακτηριστική γραφή μάς μεταφέρει σε έναν κόσμο που μπορεί κανείς να περιπλανηθεί και να αναζητήσει τις δικές του προσωπικές αναμνήσεις.
Εμείς στο Artviews συναντήσαμε τον ζωγράφο στο χώρο της Γκαλερί και μιλήσαμε για τη νέα του δουλειά.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Γιώργο, τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα;
– Η ζωή. Έμπνευση είναι οτιδήποτε μού τραβήξει την προσοχή και για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν μπορώ να πάρω το βλέμμα μου από πάνω του. Ένα πρόσωπο, τα σύννεφα ή και ένα μικρό λουλούδι που βγαίνει από το χώμα,. Ό,τι να ναι. Οτιδήποτε μού προκαλέσει ενδιαφέρον ή μια κάποια συγκίνηση. Μου αρέσει και παρατηρώ συνέχεια . Τα πάντα γύρω μου.
Όμως το πιο σημαντικό είναι να πηγαίνω στο ατελιέ μου στις 8.30 το πρωί και να φεύγω βράδυ . Δεν περιμένω να εμπνευστώ από κάτι για να ξεκινήσω να ζωγραφίσω . Η ανάγκη προϋπάρχει.
Η έμπνευση θα έρθει δουλεύοντας, αν υπάρχει συγκέντρωση και προσήλωση στο έργο.
-Δηλαδή, όταν ακούς μουσική που σε ευχαριστεί ή διαβάζεις ένα ποίημα που σε εκφράζει, αυτό δεν αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα;
-Μου αρέσει πολύ η μουσική. Όταν δουλεύω με βοηθάει να συγκεντρώνομαι. Συνήθως ακούω συμφωνική μουσική, όπερα αλλά και τζαζ. Μου δίνει ρυθμό.
Μικρός ήθελα να γίνω διευθυντής ορχήστρας. Σίγουρα η μουσική μού δίνει μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά όχι έμπνευση.
Στη ζωγραφική μου το έναυσμα είναι οπτικό. Η ποίηση μπορεί όντως να μου δώσει εικόνες.
- Παρουσιάζεις στην γκαλερί Σκουφά την ατομική σου έκθεση με τίτλο «Νέα Τοπία». Τα τοπία αυτά αποτελούν προϊόν φαντασίας ή είναι μέρη που έχεις επισκεφτεί και τα απεικονίζεις;
- Η ζωγραφική μου είναι απεικόνιση. Είναι τοπία ζωγραφισμένα ελεύθερα, που βρίσκονται γύρω από την Αθήνα και σε τα κοντινά νησιά. Μέρη που έχω βιώσει, και έχω επισκεφτεί πολλές φορές. Τοπία οικεία, χαραγμένα με όλες μου τις αισθήσεις στην μνήμη μου. Τα έχω χαρεί όλες τις εποχές του χρόνου. Τα γνωρίζω καλά, έχω βουτήξει απ’ τα βράχια στις θάλασσες τους, ξέρω πότε είναι κρύα ή ζεστά τα νερά τους. Έχω ξαπλώσει στη σκιά των πεύκων. Έχει κολλήσει ρετσίνι από τα πεύκα αυτά στο μαγιό μου. Ξέρω πόσο ξέρα είναι τα στάχυα κάτω από αυτά. Έχω δει το φεγγάρι να σηκώνεται πίσω από τους λόφους αυτούς και σκέφτομαι πόσοι άλλοι πριν από μένα θα έχουν νιώσει όλα αυτά όπως εγώ και πόσοι μετά από μένα. Κι αυτή είναι η αίσθηση που θέλω να περάσει στον θεατή όταν βλέπει τους πίνακές μου.
-Ποια τεχνική σε εκφράζει περισσότερο;
-Μου αρέσει να δοκιμάζω, να παίζω, να πειραματίζομαι και να χρησιμοποιώ διάφορα υλικά . Κάθε υλικό έχει διάφορες ποιότητες και ξεχωριστές δυνατότητες . Αντιδρά διαφορετικά. Η ιδιαιτερότητα του κάθε υλικού αποτελεί πάντα μια πρόκληση για μένα.
Μού αρέσει να ζωγραφίζω με μελάνια σε χαρτί γιατί έχουν εξαιρετική απορροφητικότητα, όπως και πάνω στον πηλό, στα κεραμικά. Είναι σαν μια σχεδιαστική άσκηση ακριβείας που απαιτεί τρομερή συγκέντρωση γιατί δεν επιδέχεται διορθώσεις αν θέλεις να λάμπουν. Τα λάδια σου επιτρέπουν να επανέλθεις ξανά και ξανά.
Κάθε υλικό για να βγάλεις το αποτέλεσμα που θες, σε αναγκάζει να προσαρμοστείς στη φύση του.
Ανάλογα με τη διάθεση, επιλέγω και το υλικό κάθε φορά. Αν ζωγραφίζω ένα μεγάλο τοπίο με λάδια και κατά κάποιο τρόπο «κολλήσω», το αφήνω για λίγο και πιάνω τα μελάνια. Αυτό με ανανεώνει, και ως δια μαγείας όλα προχωρούν.
Δεν φτιάχνει κανείς μια μελωδία για να τη σιγοτραγουδάει μόνος του. Έτσι και η ζωγραφική είναι για να φαίνεται
-Χρησιμοποιείς καβαλέτο;
-Χρησιμοποιώ καβαλέτο, ζωγραφίζω στο πάτωμα, κρεμάω τα τελάρα μου στον τοίχο και τα κοιτάω. Εξαρτάται βεβαίως κι από το υλικό.
-Θα μπορούσες να κατατάξεις τη δουλειά σου σε κάποιο ζωγραφικό ρεύμα;
-Όχι, άλλωστε οι κατατάξεις είναι δουλειά των ιστορικών της τέχνης. Για μένα η ζωγραφική είναι μια προσωπική ανάγκη. Με ορίζει. Είναι ο τρόπος που ζω. Παρατηρώ τον φυσικό κόσμο , τους ανθρώπους γύρω μου και προσπαθώ να τον καταλάβω. Ζωγραφίζοντας συνδέομαι μαζί του. Πάντα ήθελα στο έργο μου να φαίνεται πως βλέπω εγώ τον κόσμο, όσο πιο πιστά και πειστικά μπορούσα.
Όταν βλέπω σε άλλους ζωγράφους του παρόντος ή του παρελθόντος κάτι που αισθάνομαι οικείο και άρα ανάλογο με το δική μου αίσθημα, το κλέβω γιατί ξέρω πως μου είναι χρήσιμο.
Βλέπω τον κόσμο χρωματιστό και έτσι τον ζωγραφίζω. Αν αυτό με κάνει νεο-Φωβ δεν πειράζει, καταλαβαίνω την ανάγκη των ανθρώπων να σε εντάξουν κάπου για να σε καταλάβουν.
-Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που σε έχουν εμπνεύσει;
-Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Μου αρέσει παρά πολύ η ζωγραφική. Είναι μια αρχαία πρώτη γραφή από τα σπήλαια μέχρι σήμερα .
Αλλά αυτό που με μάγεψε όταν ήμουν μικρός ήταν ο Picasso σε ένα ντοκιμαντέρ που τον έδειχνε να ζωγραφίζει ανεβοκατεβαίνοντας σε μια σκάλα πάνω στον τοίχο. Αυτό το έκανε αυτόματα σαν μια μηχανή ή σα σίφουνας. Σχεδίαζε με μια γραμμή έναν κόσμο ολόκληρο .Και είπα μέσα μου αυτό είναι. Αυτό θέλω να κάνω και έτσι θέλω να ζω.
Το έργο ήταν ο «Ο Πόλεμος και η Ειρήνη» σ ένα παρεκκλήσι στο Βαλωρίς, κοντά στη Νίκαια. Η μητέρα μου είναι Γαλλίδα, γεννημένη εκεί. Ποιος ξέρει ίσως κι αυτό έχει μια σημασία!
–Δηλαδή ήθελες να το «κάνεις όπως ο Πικάσσο»;
-Ναι. Για μένα ο Πικάσσο είναι σαν ένα φαινόμενο της φύσης. Ακόμη και όταν ήταν γέρος , ογδόντα χρόνων. Τα έργα του πάλλονται.
-Ζωγραφίζεις ότι αρέσει σε σένα και σε εκφράζει ή ό,τι πιστεύεις ότι θα αρέσει στο κοινό;
-Ζωγραφίζω ότι μου τραβάει το βλέμμα και ότι με συγκινεί. Προσπαθώ να δείξω τον κόσμο όπως τον βλέπω και χαίρομαι όταν η ματιά μου συγκινεί κάποιον άλλο. Δεν φτιάχνει κανείς μια μελωδία για να τη σιγοτραγουδάει μόνος του. Έτσι και η ζωγραφική είναι για να φαίνεται .
-Πώς δηλαδή επιλέγεις τα χρώματα που συνθέτουν το καμβά σου;
-Ανάλογα με το θέμα, αλλά αυτό που καθορίζει τη διάθεση του έργου είναι οι σχέσεις μεταξύ των χρωμάτων.
-Αγαπημένη σου ρουτίνα…
-Η ζωγραφική. Πολύς κόσμος έχει την αίσθηση ότι ο ζωγράφος κάθεται και ξάφνου τσουπ! του έρχεται μια έμπνευση και ζωγραφίζει.
Δεν είναι όμως έτσι.
Ξεκινά από μια εσωτερική ανάγκη έκφρασης αλλά θέλει πειθαρχία το πράγμα για να το καταφέρεις. Θέλει δουλειά από το πρωί στο ατελιέ ως το βράδυ.
Μην νομίζεις ότι διαφέρει πολύ ο ζωγράφος από έναν αθλητή.
-Σε τι επίπεδο πιστεύεις ότι η τέχνη κάνει καλύτερη την ανθρώπινη ύπαρξη;
– Μπορεί να σε κάνει να παρατηρείς, να συγκινείσαι, να σκέφτεσαι. Ίσως να σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια .
Κοίτα το δωμάτιο του Βαν Γκογκ στην Αρλ. Τι είναι;
Ένα απλό, φτωχικό δωμάτιο. Ένα κρεβάτι, ξύλινο πάτωμα, δυο καρέκλες, ένα τραπεζάκι κι ένα παράθυρο μισόκλειστο. Αυτά «το τίποτα» το θαυμάζεις για ώρες. Δεν εξετάζεις αν είναι άσκημο, ωραίο, αν έχει σκουπίδια στο πάτωμα. Είναι η απουσία και η παρουσία μαζί. Η ανθρώπινη συνθήκη σε ένα δωμάτιο . Ένας ολόκληρος κόσμος!
-Αν ζωγράφιζες την μοναξιά με μαύρο χρώμα;
-Όταν ζωγραφίζω στο ατελιέ μου είμαι μόνος. Η μοναχικότητα είναι για μένα καθημερινή συνθήκη και σίγουρα δεν θα την ζωγράφιζα μαύρη.
-Αντίστοιχα για τον έρωτα;
-Δεν σκέφτομαι τα χρώματα ως έννοια, ούτε τα χρησιμοποιώ στη ζωγραφική με τέτοιο τρόπο. Στον έρωτα όπως και στη ζωή υπάρχουν όλα τα χρώματα.
Who is Who
Γεννημένος στην Αθήνα το 1966, ο Γιώργος Χαδούλης είναι από τους δημοφιλέστερους ζωγράφους της γενιάς του. Σπούδασε ζωγραφική στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι όπου έζησε σχεδόν δέκα χρόνια και έκτοτε εκθέτει συστηματικά το έργο του στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Σε προέκταση της ζωγραφικής του αναζήτησης έχει επίσης να παρουσιάσει ένα ιδιαίτερα αξιόλογο έργο στο σχέδιο, τη λιθογραφία και τα κεραμικά. Χρησιμοποιώντας έντονα χρώματα και καθαρό σχέδιο, το έργο του Γιώργου Χαδούλη δοξάζει το τι σημαίνει να είναι κανείς ζωντανός.
Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, όπως στην Εθνική Πινακοθήκη και στο Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, καθώς και σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
Info
Διάρκεια έκθεσης
Πέμπτη 11 Απριλίου έως Σάββατο 11 Μαΐου 2024
Ώρες λειτουργίας
Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10.00 – 15.30
Τρίτη, Πέμπτη 10.00 – 15.30 & 17.30 21.00
Γκαλερί Σκουφά
Σκουφά 4, Κολωνάκι, 106 73 Αθήνα