Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Ο Γιώργος Σταθόπουλος είναι ένας από τους πλέον σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες εικαστικούς . Τα έργα του, εύκολα αναγνωρίσιμα έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα από το φιλότεχνο κοινό
Σύμβολα του η γυμνή, ιδανικά όμορφη, γυναίκα γεμάτη καμπύλες, το μήλο στο χέρι της, ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, τα λευκά περιστέρια και βέβαια τα μουσικά του όργανα, η άρπα και η φλογέρα προσθέτουν στους πίνακές του ρομαντισμό και ονειρικές διαστάσεις. Μαθητής του Γιάννη Μόραλη, τα έργα του συνδυάζουν υπερρεαλιστικά και εξπρεσιονιστικά στοιχεία.
Ο Σταθόπουλος, αγαπημένος ζωγράφος της Ελλάδας, πλαισιώνει τον ελληνικό ήλιο, το αττικό τοπίο, το ελληνικό φως με τις μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι. Καθημερινές εικόνες και πολύ χρώμα χαρακτηρίζουν τα έργα του.
Το έργο του συνδέθηκε άρρηκτα με μεγάλους κύκλους τραγουδιών, σε σημείο που να συμπληρώνει με την εικόνα του τη μουσική. Η «Αθανασία», η «Ρωμαϊκή Αγορά» του Μάνου Χατζιδάκι είναι συνυφασμένες με τα ζωγραφικά του έργα.
Δίσκοι του Μίκη Θεοδωράκη, του Νίκου Μαμαγκάκη, του Μιχάλη Γρηγορίου, του Σταύρου Ξαρχάκου, Απόστολου Καλδάρα, Σταύρου Κουγιουμτζή, του Χρήστου Νικολόπουλου και φυσικά του Μάνου Χατζιδάκι, έχουν εξώφυλλο τα φωτεινά και γεμάτα χρώματα έργα του.
Την εποχή που στα εξώφυλλα των δίσκων δε υπήρχε η φωτογραφία του τραγουδιστή, αλλά ένας ζωγραφικός πίνακας, ο δημιουργικός Γιώργος Σταθόπουλος έδωσε εικαστική πνοή στο τραγούδι.
Συναντήσαμε τον ζωγράφο στο μαγικό του ατελιέ, στην Αθήνα στη Γούβα, όπου μας υποδέχτηκε φιλόξενα και με απλότητα και ευγένεια μας μίλησε.
-Τι ρόλο πιστεύετε ότι παίζει η τέχνη στη σύγχρονη εποχή;
-Η τέχνη και ο έρωτας είναι τα μόνα πράγματα, που κρατάνε το ενδιαφέρον μας στη ζωή. Δεν χρειάζονται ούτε λόγια, ούτε προπαγάνδα. Κυριαρχούν και στην ευμάρεια και στη φτώχεια και στον πόλεμο.
Η τέχνη ανήκει σε όλους μας και στον καθένα χωριστά.
Ο έρωτας ζει και θριαμβεύει πάντα.
Αυτή είναι και η αγωνία του ζωγράφου, να κατορθώσει να τον εκφράσει.
-Έχετε φιλοτεχνήσει μεγάλο αριθμό έργων. Όταν ξεκινάτε τη δημιουργία τους, ξεκινάτε με αυτό που ονομάζουμε έμπνευση; Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τις πηγές της έμπνευσής σας;
Έμπνευση δεν έχω ποτέ. Όρεξη έχω!
Πηγαίνω το πρωί στο εργαστήριο μου χωρίς έννοια και αν είμαι σε καλή διάθεση, κάνω όμορφα πράγματα. Αν έχω στενοχώριες, δεν έχω όρεξη να δημιουργήσω. Όταν έχω να αντιμετωπίσω ένα τραγικό γεγονός, δεν μπορώ να πιάσω καν το πινέλο.
Η τέχνη γίνεται όταν είμαστε σε καλή διάθεση. Τότε πιστεύω ότι όλα είναι καλύτερα για τον άνθρωπο. Συμπεριφερόμαστε καλύτερα στους φίλους, στους συντρόφους μας, στους ανθρώπους που μας περιβάλουν.
Τότε μου αρέσει να ζωγραφίζω και να δημιουργώ και το κάνω με θετική σκέψη και διάθεση.
-Τα έργα σας αποπνέουν μια αισιοδοξία. Είστε από τη φύση σας αισιόδοξος άνθρωπος;
-Αυτό είναι αλήθεια και δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς. Έτσι είμαι από τη φύση μου. Τα βλέπω όλα από την καλή τους πλευρά. Και άδειο να το δω το ποτήρι, εγώ πιστεύω ότι είναι γεμάτο. Για να απογοητευτώ δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει. Εμείς οι παλιοί έχουμε περάσει μεγάλες δυσκολίες και τα βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα.
-Τι είναι ευτυχία για σας , κύριε Σταθόπουλε;
-Ευτυχία είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς. Αυτό είναι ευτυχία!. Πρέπει να εκλείψουν τα παράπονα στη ζωή μας γιατί δεν χρειάζονται. Αναλογιστείτε ότι εγώ τη ζωή μου δεν έχω κάνει διακοπές, δεν τις χρειάζομαι. Τι να διακόψω? Κάνω αυτό που μ αρέσει και είμαι πραγματικά ευτυχής.
-Σε μια παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε αναφέρει ότι τα τρία επικίνδυνα για σας είναι το «Πυρ, η γυνή και … η ζωγραφική!» Εξακολουθείτε να το πιστεύετε;
-Η γυνή και η ζωγραφική είναι εξαρτήσεις. Όταν σ’ αρέσει κάτι πολύ, δεν μπορείς να απαλλαχτείς. Έτσι και εγώ… αυτές είναι οι δαίμονές μου.
-Κάποιες φορές δημιουργείται η εντύπωση ότι η τέχνη απευθύνεται σε μια ελίτ, σε ανθρώπους δηλαδή που έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν αρκετά για να αποκτήσουν έναν πίνακά σας.
Θεωρείτε ότι ζωγραφίζετε γι αυτούς ή απευθύνεστε σε μεγαλύτερη γκάμα φιλότεχνου κοινού;
-Η τέχνη είναι για όλους, δεν είναι για ορισμένους.
Για να είμαι βέβαια ειλικρινής, όλοι οι άνθρωποι δεν κόπτονται τόσο για την ζωγραφική και προτιμούν άλλα αγαθά. Εξάλλου, έργα ζωγραφικής μπορείς να τα θαυμάσεις σε μουσεία, σε αίθουσες τέχνης και αλλού.
Σαν ζωγράφος, απευθύνομαι σε ευρεία γκάμα κοινού. Έχω πολύ καλές συνεργασίες και με τους γκαλερίστες και με τους συλλέκτες μου και με όποιον επιλέγει τα έργα μου επειδή του αρέσουν.
Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις, που κάποιος επιλέγει έναν πίνακα, επειδή του αρέσει και θέλει να τον θαυμάζει καθημερινά σ’ έναν προσωπικό του χώρο και όχι για επένδυση. Αυτή είναι η καλύτερη και πιο καθαρή θαυμασμού της τέχνης.
-Έχετε συναναστραφεί ιερά τέρατα της τέχνης, της μουσικής της ποίησης, της ζωγραφικής. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τις δεκαετίες 70-80 και για τους ανθρώπους που συνεργαστήκατε;
-Γνώριζα τον Γκάτσο, το Χατζηδάκι, τον Τσαρούχη και πολλούς άλλους.
Ο Γκάτσος μάλιστα, μου είχε δώσει το δικαίωμα να πηγαίνω τα μεσημέρια στο τραπέζι του στον Φλόκα στην Πανεπιστημίου, που καθόταν με το Μάνο και να μιλάμε.
Είχαν μόνιμο τραπέζι και είχα συναντήσει πολλούς επώνυμους εκεί. Ο Γκάτσος δεν ήταν μόνο ένας σημαντικός ποιητής, μεταφραστής και στιχουργός. Ήταν μεγάλη προσωπικότητα, καθαρός άνθρωπος, ο μέντορας μου. Τον θαύμαζα πολύ και συνεργάστηκα στενά μαζί του. Έκανα το εξώφυλλο για την ποιητική του σύνθεση «Αμοργό» (1943), καθώς και πολλά άλλα εξώφυλλα δίσκων. Τι να πρωτοθυμηθώ?
Έχω κάνει εξώφυλλα δίσκων για την Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Νίκο Μαμαγκάκη. Θυμάμαι και για τον Χριστόδουλο Χάλαρη, που έκανα τους «Δροσουλήτες» (1975).
Και με τον Μάνο είχαμε μεγάλη συνεργασία. Ο Χατζηδάκις εκτός από καλός μουσικός ήταν και αυτός μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα.
Ο Γιώργος Σταθόπουλος με τη Ζέτα Τζιώτη στο ατελιέ του