Γράφει η Αντιγόνη Κατσαδήμα
Στις αστικές κοινωνίες, νόμοι υπάρχουν, δεν δίνουν ωστόσο ευχαρίστηση. Η ευχαρίστηση έρχεται μέσα από την κουλτούρα, διότι αυτή μπορεί να υποδυθεί την ιδιαιτέρα του ανθρώπου για την θεμελίωση της ταυτότητας μέσα στον θραυσματικό σύγχρονο κόσμο.
Τι γίνεται, όμως, όταν η ηθική αρνείται και η κουλτούρα αποβαίνει ένας ειρωνικός απόηχος του βιώματος;
Κατά τα φαινόμενα, η ασφάλεια του νοήματος από τις σκέψεις της καθημερινότητας αναστέλλεται, το βίωμα της ταυτότητας κλυδωνίζεται. Το ρολόι γυρίζει ανάποδα και το «εγώ» βρίσκεται στο μεταίχμιο, αναπτύσσοντας ένα μονόλογο μέσα από το παρελθόν και έξω από τον περίγυρο. Όπως ακριβώς είναι και η θέα από το φινιστρίνι, διττή.
Στο έργο «Το Φινιστρίνι» του Βασίλη Ρίσβα, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη με τον Αντίνοο Αλμπάνη, στο Από Μηχανής Θέατρο, παρακολουθούμε τον μονόλογο ενός άντρα που διαχειρίζεται την απώλεια.
Ο Βασίλης Ρίσβας έχει περιγράψει την ψυχολογία του άντρα με αριστοτεχνικό τρόπο, δημιουργώντας μια σειρά από μικροφίλμ για την ιστορία του. Μας κρατά το ενδιαφέρον, καθώς δεν αναλύει περιστατικά, αλλά κινεί τον χαρακτήρα του έργου μεταξύ φράσεων και αποσπασματικών εντυπώσεων. Συνδέεται αυτή η τεχνική με την παθολογία του χαρακτήρα που αναφέρει ότι έχει επιλεκτική μνήμη αντί για ψυχογενή αμνησία, σχόλιο κομβικό για τη συνέχεια του έργου, από τη στιγμή που το ακούμε.
Φαίνεται πως το ζήτημα των αυτοκτονιών, τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα έχει απασχολήσει το συγγραφέα προκειμένου να καταδείξει τη σημασία τους και να μας μεταφέρει τη ματιά του. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος, πώς η ιστορία μπορεί να υποπέσει σε κλισέ. Τουναντίον. Ο συγγραφέας είναι συγκεντρωμένος, από την αρχή ως το τέλος, στο έκκεντρο θέμα του, ενώ ενθέτει μικρές, πιο ανάλαφρες, απόψεις, η κεντρομόλος δύναμη των οποίων παραμένει ο κόσμος της τέχνης.
Η θεατρική γλώσσα έχει αμείωτο ενδιαφέρον, τα κοντράστ δεν αποδυναμώνουν την αυθορμησία του κειμένου, ενώ η αναφορά στο σχολικό παιχνίδι «μήλα» προς το τέλος προσδίδει μια γλύκα στην αναδρομή της μνήμης.
Εν ολίγοις, το παράδοξο του θέματος του Βασίλη Ρίσβα είναι ότι, αν και ο άνθρωπος δεν εμποδίζεται να εξέλθει της γκετοποιημένης οικείας του, εν τέλει αποφασίζεται χωρίς απόφαση ο εγκλεισμός του. Είναι λεηλατημένος. Ένας ξένος, ένα αγρίμι.
Η ερμηνεία του Αντίνοου Αλμπάνη έντυσε με εικόνες τη γλώσσα του κειμένου, παρουσιάζοντας στο κοινό το πιο επίκαιρο θέμα παγκοσμίως για το σύγχρονο πολιτισμό: την άρση της βούλησης, τον ύπνο της απόφασης. Όπως και να το διατυπώσουμε, αυτό είναι. Κοινωνίες της κατανάλωσης που φαινομενικά τα έχουν όλα-αλλά δεν τα δίνουν-, άνθρωποι σε αυτές που καταλήγουν να απέχουν, να ξενοποιούνται.
Ο Αντίνοος Αλμπάνης σκηνοθετημένος από τον Πέτρο Φιλιππίδη διαχειρίστηκε εύστροφα τις μεταβάσεις του κειμένου, ενώ φωνητικά έκανε ορθές επιλογές και επέλεξε λιτές κινήσεις, ώστε να λειτουργήσουν. Δεν είδαμε κάτι καινοτόμο, αλλά το αποτέλεσμα σίγουρα αξίζει της προσοχής του κοινού και, άλλωστε, η παράταση των παραστάσεων δεν είναι τυχαία.
Συντελεστές Παράστασης:
Κείμενο : Βασίλης Ρίσβας
Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης
Σκηνικά κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη
Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Βοηθoί Σκηνοθέτη: Χάρης Χιώτης, Ζαχαρένια Φραγκιαδάκη
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Παίζουν: Αντίνοος Αλμπάνης
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Κάτω σκηνή
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό :13€
Φοιτητικό/Ανέργων/ ΑμέΑ /Άνω των 65 : 10 €
Ατέλεια : 5€
Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13
Κρατήσεις : 210 523 2097
Προπώληση: Viva,ticket365