Αν αρχίσω να μιλώ για την Γεωργία Δρακάκη, δεν θα τελειώσουμε ποτέ! Πολύπλευρη και με πολλές ανησυχίες. Απολαμβάνουμε θεατρικά έργα της, διαβάζουμε βιβλία που έχει γράψει ή έχει επιμεληθεί, αλλά και άρθρα της που δημοσιεύονται σε sites και περιοδικά. Ο τρόπος που γράφει σε κεντρίζει! Δεν “κάθεται ποτέ στα αυγά της”, αγαπάει αυτό που κάνει και το κάνει με πάθος και ένταση. Δεν κολλάει πουθενά, λέει αλήθειες και όταν τα λόγια περισσεύουν, ξέρει να σιωπά και απλώς να ζει!

Γράφει η Vasia Bresta

Φωτογραφική κάλυψη: Francesca Kal

-Γεωργία, είσαι μια πολύπλευρη προσωπικότητα! Όμορφη και έξυπνη, δημοσιογράφος και συγγραφέας, με αγάπη μεγάλη για την μουσική, απ’ ό, τι έχω διαπιστώσει. Πες μας δυο λόγια για όλα αυτά με τα οποία ασχολείσαι.

-Σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τα κομπλιμέντα-σπάνια τ’ ακούω από γυναίκες, η αλήθεια είναι! Με δυο λόγια, προσπαθώ να κάνω αυτά που αγαπώ, όσο καλύτερα μπορώ, γιατί είναι η ζωή είναι μικρή και δεν ονειρεύτηκα ποτέ μια ζωή ξεχωριστή από την δουλειά μου.

Θέλω να περνάω όμορφες στιγμές και να μην ανυπομονώ να σχολάσω ή να έρθει το Σαββατοκύριακο. Γράφοντας κείμενα για περιοδικά, κάνοντας ραδιόφωνο, βάζοντας στο χαρτί σκέψεις που φιλοδοξούν να αξίζουν τον χαρακτηρισμό «λογοτεχνία» και, φυσικά, τραγουδώντας, είμαι ευτυχισμένη, ζω την ζωή μου όπως μου αρέσει κι ας μην είναι όλες αυτές καλοπληρωμένες εργασίες, κι ας τρέχω να προλάβω κάθε μέρα με ελπίδα για το καλύτερο που έρχεται…

-Πώς περνάς την ώρα σου εκτός δουλειάς;

-Ελάχιστες είναι οι εκτός δουλειάς ώρες, το μυαλό μου τρέχει στο επόμενο project, την επόμενη ιδέα. Γενικώς, όμως, αγαπώ την «τεμπελιά», ακόμα και εν ώρα εργασίας. Ίσως σου ακούγεται οξύμωρο. Θέλω την κούπα τον καφέ μου, την δυνατότητα να πω δυο κουβέντες με τους κολλητούς μου στο facebook, δεν μπορώ να έχω ώρες γραφείου πολύ αυστηρές και τέτοια.

Έτσι, οι ώρες εκτός δουλειάς δεν είναι κατ’ ανάγκην πιο χαλαρές από αυτές κατά τις οποίες εργάζομαι: καθαρίζω το σπίτι, ασχολούμαι με τα ζώα μου, βγαίνω καμιά βόλτα, κανονίζω ένα δείπνο ή ένα θέατρο. Ξέρεις, όμως, πόσες φορές το δείπνο ή το θέατρο είναι δουλειά; Δηλαδή, τρώω, βλέπω και μετά γράφω. Πλάκα έχει.

Έχω ταλέντα, έχω φιλοδοξίες, κάνω λάθη, παθιάζομαι, τα παρατάω για λίγο, μετά ξανά πάλι στις επάλξεις-σιγά το πρωτότυπο! Πολλές και πολλοί αγωνιζόμαστε να ζήσουμε όπως ζητά η ψυχή μας, κι αυτό είναι, για μένα, ένας αγώνας που αξίζει τον κόπο.

– Με δεδομένο ότι έχεις τελειώσει τη Νομική, εγώ προσωπικά θα μπορούσα να σε φανταστώ στο δικαστήριο να αγορεύεις. Εσύ θα “σε φανταζόσουν”;

-Αν λάβεις υπόψη σου την προηγούμενη απάντησή μου, με τίποτα. Γνωρίζω να μιλάω καλά τα ελληνικά, αγαπώ τις εντάσεις, θέλω και ξέρω να υπερασπίζομαι κάτι που θεωρώ σωστό και, ναι, όλα αυτά, δεν είναι και λίγα. Ίσως να ήμουν μια καλή, μάχιμη δικηγόρος! Όμως, όχι, επειδή έχω κάνει άσκηση και έχω αυτήν την μικρή εμπειρία, δεν είμαι εγώ για ξυπνητήρια έξι η ώρα το πρωί, τρεχάματα στις υπηρεσίες και φακέλους με υποθέσεις στο σαλόνι μου. Προτιμώ άλλα βάρη κι άλλου είδους τρεχάματα, πιο ευεργετικά για την ψυχή μου.

-Πώς προέκυψε η δημοσιογραφία; Και πού μπορεί κάποιος να βρίσκει κείμενα και θέματά σου;

-Προέκυψε από την στιγμή που κατάλαβα πως ό,τι αγαπώ σε αυτήν την ζωή που με φέρανε χωρίς να με ρωτήσουν είναι η παρατήρηση και η έκφραση. Μου άρεσε να διηγούμαι στους γονείς και τις γιαγιάδες μου χαρτί και καλαμάρι όλα τα νέα του σχολείου. Μου άρεσε να κάθομαι στο τραπέζι των μεγάλων, να παρακολουθώ, ενίοτε να ρωτάω κιόλας.

Στα χρόνια του δημοτικού, έφτιαχνα μόνη στο σπίτι το δικό μου εφημεριδάκι: έκοβα αποσπάσματα από τις κυριακάτικες εφημερίδες των γονιών, ζωγράφιζα, έγραφα δικά μου μικρά ρεπορτάζ για την γειτονιά, την τάξη μου, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ήμουν στην ομάδα της εφημερίδας της κατασκήνωσης. Έγραφα, μου άρεσε πολύ. Έδινα σε δασκάλους και καθηγητές πολύ καλές εκθέσεις. Και διάβαζα, άκουγα ραδιόφωνο με τρέλα από πολύ μικρή.

Το όνειρό μου να σπουδάσω δημοσιογραφία πραγματοποιείται αυτήν την χρονιά, με το σχετικό μεταπτυχιακό που κάνω στο Καποδιστριακό. Από πολύ μικρή, ούτε 19, ξεκίνησα να εργάζομαι στα media: εφημερίδες, περιοδικά, Internet, fm, blogs, free press, το ένα έφερε και φέρνει ακόμα το άλλο… Με ή χωρίς αμοιβή, για να μάθω, να ψηθώ μέχρι να μπορέσω να διεκδικήσω τα προς το ζην από την πένα μου. Πλέον, ευτυχώς, έχω φτάσει σε ένα σχετικά καλό σημείο, μιας που το νοίκι μου πληρώνεται από τα κείμενά μου. Μην φανταστείς ότι έχω κανένα ακριβό νοίκι, βεβαίως βεβαίως!

Με διαβάζετε στο street press Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ (μια φορά το μήνα κυκλοφορεί δωρεάν στην πόλη) και στο site του, ipolizei.gr. Ακόμα, στο andro.gr που εκπλήρωσε το όνειρό μου να γράψω κάποια στιγμή σε αντρικό μέσον και στο spotlightpost.com της αγαπημένης δημοσιογράφου Αλεξάνδρας Τσόλκα που με τίμησε ζητώντας να συνεργαστώ μαζί της. Σύντομα, ξεκινώ μια δική μου στήλη συνεντεύξεων σε ένα ανερχόμενο ταξιδιωτικό site, το followgeorge.gr που το έχει ένας άνθρωπος με τον οποίο μας συνδέει φιλία ζωής. Κείμενά μου έχουν δημοσιευτεί στο Vice, το Downtown, το People, το Popaganda, το BitterBooze… Παράπονο δεν έχω!

των αληθινών, των μαχητών. Αυτών που είναι γνώστες και μύστες στον τομέα τους. Αυτών που αγαπούν τα ζώα και που σέβονται τους γύρω τους.

–Πώς θα χαρακτήριζες τη Γεωργία στην δουλειά της;

-Αποτελεσματική, θέλω να πιστεύω. Μου αρέσει η επιμονή στην λεπτομέρεια, αλλά όχι η τελειομανία των ανθρώπων που ψάχνουν δικαιολογίες να μην παραδώσουν ποτέ μια εργασία ή να μην τολμήσουν να κριθούν.

Πριν από μια συνέντευξη, πηγαίνω πολύ καλά διαβασμένη, έχω την ευλογία να έχω κοντά μου ανθρώπους μεγαλύτερούς μου, που γνωρίζουν πολλά πράγματα και ωραίες ιστορίες. Έχω, ας πούμε, έναν κολλητό φίλο, που τον αποκαλώ γκουρού της ελληνικής δισκογραφίας!

Για να γράψω ένα άρθρο, μια άποψη ας πούμε, μελετάω τι έχει γραφτεί σχετικά, κοιτάζω τις σημειώσεις μου, με αφήνω ελεύθερη στην πρώτη γραφή, ύστερα με ελέγχω και συχνά διαγράφω ολόκληρες περιόδους λόγου και φτου κι απ’ την αρχή. Παλιότερα, δούλευα με μουσική, πλέον, χρειάζομαι ησυχία και καθαρή σκέψη. Αγαπημένο κομμάτι στην δουλειά μου είναι η πρώτη επαφή που θα κάνω με έναν καλλιτέχνη για να του πάρω συνέντευξη ή με το μαγαζί που με βρίσκει για να με καλέσει να φάω, να πιω και να γράψω.

Στα επαγγελματικά μου ραντεβού έχω δουλέψει τελευταία πάνω στην συνέπεια-θέλω κι άλλη δουλειά, όμως. Μου αρέσει η ευγένεια, η αμεσότητα, η χαλαρή διάθεση. Μακριά από ένα σοβαροφάνειες του τύπου «κρατάω τις αποστάσεις» και «αυστηρά στον πληθυντικό», πάντα τηρουμένων των αναλογιών του μέρους όπου βρίσκομαι και του ανθρώπου με τον οποίο συνομιλώ. Αλλά, για τον Θεό, στο Internet γράφουμε, δεν είμαστε από το Αλ Τζαζήρα, ξέρω γω! Το πολιτιστικό ρεπορτάζ έχει αυτό το καλό: όταν γράφεις για βιβλία, για παραστάσεις, όταν συνεντευξιάζεσαι σεφ και μουσικούς και σκηνοθέτες έχεις άλλα περιθώρια έκφρασης από αυτά που παίρνει έναν πολιτικό συντάκτη να διαθέσει.

-Θα καταπιανόσουν ποτέ με πολιτικό ρεπορτάζ;

-Ελπίζω πως ναι, ελπίζω πως θα τα καταφέρω. Αν και δεν έχω ασχοληθεί ενεργά, έχω φυσικά γράψει άποψη πάνω στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα, έχω συζητήσει με βουλευτές κατά καιρούς και προσπαθώ να ενημερώνομαι από πολλά και διαφορετικά μέσα. Όμως, δυστυχώς, δεν διαθέτω πλούσιες ιστορικές γνώσεις, ούτε είμαι απολύτως καταρτισμένη γύρω από τα πολιτικά και διεθνή ζητήματα.

Ένας από τους λόγους που θέλησα να κάνω το μεταπτυχιακό «Δημοσιογραφία και Νέα Μέσα» είναι να μορφωθώ περισσότερο και να μπορέσω να διεκδικήσω εργασία σχετική και με αυτό το αντικείμενο. Οι εποχές μας είναι ανταγωνιστικές και σε σχέση με ταλαντούχους δημοσιογράφους της γενιάς μου που διακρίνονται στο πολιτικό ρεπορτάζ υστερώ και το γνωρίζω. Καθένας στον τομέα του, αλλά, γιατί, εφόσον έχω το υπόβαθρο της Νομικής, να μην δοκιμαστώ και εκεί κάποια στιγμή;

-Ποιο είδος ανθρώπων λατρεύει η Γεωργία ;

-Ωραίο αυτό: είδος ανθρώπων. Ναι, πιστεύω ότι το ανθρώπινο είδος έχει υποείδη. Όχι καλούς και κακούς, δεν μιλώ γι’ αυτόν τον διαχωρισμό, γιατί δεν είναι καθόλου ευδιάκριτος, καθώς όλοι κουβαλάμε πολλά μέσα μας και πολλούς εαυτούς καμιά φορά. Μου αρέσουν, όμως, οι φυλές των αυθεντικών, των αληθινών, των μαχητών. Αυτών που είναι γνώστες και μύστες στον τομέα τους. Αυτών που αγαπούν τα ζώα και που σέβονται τους γύρω τους. Μου αρέσουν οι γελαστοί άνθρωποι, οι γλεντζέδες, οι γενναιόδωροι με τα συναισθήματά τους. Είναι πρότυπά μου!

-Ποιο θα είναι το επόμενο βιβλίο σου και ποιο από αυτά που έχεις ήδη γράψει και εκδώσει ξεχωρίζεις;

-Μαζεύτηκαν κιόλας τρεις προσπάθειες. Καλές; Κακές; Δεν ξέρω. Από καρδιάς ήταν όλες και κάποιους ανθρώπους τους κέρδισαν; τα «18 ντεσιμπέλ»,«ηΤριανδρία»,«η Άδεια Παρένθεση».

Τα δύο τελευταία, τα… γένους θηλυκού, είναι θεατρικά έργα και ανέβηκαν σε αθηναϊκές σκηνές, χωρίς να κάνουν κάποιο μεγάλο μπαμ, χωρίς όμως και να αποτύχουν. Στοχεύω σε μεγαλύτερο κοινό και σε ευρύτερη αποδοχή με το επόμενο έργο που δεν είναι θεατρικό. Το γράφω εδώ και «αιώνες», λέγεται «Η Ρεμπέτικη Υπόγα και άλλες οιστρορίες». Είναι δέκα χορταστικά διηγήματα με ήρωες ανθρώπους από αυτούς που συζητούσαμε λίγο πριν, όπως επίσης τύπους ακραία ερωτικούς, ίσως παραβατικούς, που ζουν στα άκρα. Το ρεμπέτικο, ως αίσθηση και κατάσταση, διαπνέει τις ιστορίες μου με έναν τρόπο που ελπίζω να δείτε σύντομα.

Είμαι στην γραφή μου επηρεασμένη από τον Μαγικό Ρεαλισμό. Κάτι που προέκυψε φέτος και με γέμισε χαρά και πάθος ήταν η διαδικασία της φιλολογικής επιμέλειας που έκανα για την εξαιρετική πρώτη ποιητική απόπειρα του Γιώργου Σκανδάλη. «Οι Ερωσυλίες της Ερωφίλης» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λογότυπο και αισθάνομαι σαν νονά τους, το πονάω αυτό το έργο.

-Πώς αντιμετωπίζεις τις έννοιες φιλία, σχέση και καριέρα;

-Ως αυτό που είναι, ως κάτι, δηλαδή, πολύ σοβαρό. Η λέξη καριέρα δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, προτιμώ τις λέξεις επάγγελμα, μόχθος, εργασία. Η δουλειά μου με κάνει καλύτερη κάθε μέρα, μου δίνει την δυνατότητα να έχω στέγη και αξιοπρέπεια, κάποτε να κάνω και τις τρέλες μου, τα ταξίδια μου, τις γαστρονομικές και καλλιτεχνικές μου περιπλανήσεις. Δεν την βάζω πάνω από την οικογένειά μου και τους φίλους μου, όμως. Η φιλία είναι ιερή (πόσο κλισέ, αλλά πόσο αληθινό) και απαράβατη ως συνθήκη. Ο φίλος είναι ο αδελφός που επιλέγεις, αυτός θα σε παρηγορήσει σε έναν χωρισμό, θα σε ξελασπώσει οικονομικά, θα σου πει αλήθειες. Δύο αγαπημένοι μου φίλοι ζουν τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό, ένας άλλος εκτός Αθήνας, έχω όμως φοβερούς κολλητούς πλάι μου, που είμαστε σχεδόν γείτονες, έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, μιλάμε για το σεξ, την τέχνη, τα όνειρά μας, περνάμε καλά κάθε φορά που βρισκόμαστε.

Σχέση, τώρα… Ευλογία αν ένας δεσμός σου προσφέρει ελευθερία. Προτιμώ τις ανοιχτές και free καταστάσεις, θα είμαι ειλικρινής. Όμως, τα τελευταία χρόνια έχω μια σχέση που, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματά της, έχει δείξει πως επιβιώνει και πως ονειρεύεται πράγματα για το μέλλον. Ο άνθρωπός μου δεν είναι η αδερφή ψυχή μου, δεν είναι αυτός με τον οποίο ταιριάζω απόλυτα και στα πάντα, είναι όμως ο φύλακας άγγελός μου και αυτό για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία. Τον φροντίζω όπως δεν έχω φροντίσει-καλώς ή κακώς- κανέναν άλλον άνθρωπο στον κόσμο. Και με προσέχει σαν τα μάτια του, νοιάζεται. Αυτά.

-Μπορείς να βρεις τρεις λέξεις που σε περιγράφουν;

Όχι, αλλά μπορώ να προσποιηθώ πως βρίσκω: φωτιά, μολύβι, ματζόρε. Λέξεις, είπες, δεν είπες επίθετα! (γέλια)

Ευχαριστούμε ”Τα Μεζεκλίκια της Λαχαναγοράς” για την υπέροχη φιλοξενία.

Η φωτογράφιση της Γεωργίας Δρακάκη έγινε στην Λαχαναγορά του Ρέντη. Στα Μεζεκλίκια της Λαχαναγοράς τραγουδά κάθε Σάββατο ρεμπέτικα και λαϊκά. Μέχρι νεωτέρας, οι εμφανίσεις έχουν ανασταλεί..

Διεύθυνση: Κεντρική Λαχαναγορά Ρέντη, στην Αγορά του καταναλωτή, Πλατφόρμα Λιανικής

Ωράριο: Κυριακή – Σάββατο: 08:00 – 23:00

Κρατήσεις: 210 4820020