Γράφει η Vasia Bresta
-Πρωταγωνιστείτε στη δεύτερη κοινωνική ταινία μικρού μήκους “Χειραψία-Handshake” της Κατερίνας Σιγάλα. Πώς έγινε αυτή η συνεργασία;
Με την Κατερίνα ήμασταν μαζί στην Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Από τότε είχαμε στο μυαλό μας για μια συνεργασία. Τώρα νιώσαμε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή με την συγκεκριμένη δουλειά.
-Ποια σκηνή ,κατά τη δική σας,οπτική γωνία σας εμπνέει περισσότερο;
Η πρώτη σκηνή που διαδραματίζεται σε ένα νεκροταφείο και έχω την χαρά να είμαι σε αυτή. Πιστεύω πως είναι η στιγμή ενός ανθρώπου που δεν υπάρχουν λόγια να απαλυνεις τον πόνο του. Αρκεί ένα άγγιγμα για να εισπράξει την αγάπη από κοντινούς ανθρώπους που παραμένουν στην ζωή του.
-Πιστεύετε ότι όντως η χειραψία στις μέρες μας έγινε τυπική και απρόσωπη;
-Θεωρείτε ότι η Ελλάδα στηρίζει τους νέους καλλιτέχνες;
-Με τι άλλο ασχολείστε αυτόν τον καιρό;
Βρισκόμαστε σε περίοδο προβων. Για το ‘Μοναστήρι’ του Βαλεντίνου Τσιλογλου. Είναι ένα κοινωνικό δράμα γροθιά στο στομάχι με κωμικές στιγμές. Σύντομα θα ανακοινώνουν και μέσω του δελτίου τύπου περισσότερες πληροφορίες. Το οποίο θα κάνει πρεμιέρα τον Απρίλιο κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο Θέατρο Βαφειο Λάκης Καραλης στον Κεραμεικό.
-Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
-Ποιο είναι το μεγάλο σας όνειρο;
-Τι θα λέγατε σ’έναν ηθοποιό που ξεκινάει τώρα τ’όνειρο του;
Να ψάξει τους πραγματικούς λόγους που θέλει να ακολουθήσει αυτό τον μοναχικό (αρκετές φορές) δρόμο. Και αφού το κάνει να τους έχει για κίνητρο μπροστά στις δυσκολίες που θα συναντήσει για να Συνεχίζει.!
