«Η Σονάτα του Σεληνόφωτος»: Η γυναίκα με τα μαύρα μας βύθισε στο συναίσθηματικό της κόσμο…

Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Πακάκη, στο Faust. Μία ατμοσφαιρική παράσταση, πιστή στο κείμενο του ποιητή, με σκοτεινή αισθητική και συγκινησιακή  διάθεση.

Γράφει η Αλεξία Λυμπέρη

Λίγα λόγια το έργο

«(Ανοιξιάτικο βράδυ. Μεγάλο δωμάτιο παλιού σπιτιού. Μία ηλικιωμένη γυναίκα ντυμένη στα μαύρα μιλάει σ’ έναν νέο. Δεν έχουν ανάψει φως. Απ’ τα δυο παράθυρα μπαίνει ένα αμείλικτο φεγγαρόφωτο. Ξέχασα να πω ότι η γυναίκα με τα μαύρα έχει εκδώσει δυο-τρεις ενδιαφέρουσες ποιητικές συλλογές θρησκευτικής πνοής. Λοιπόν, η Γυναίκα με τα μαύρα μιλάει στον νέο.)

Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι, – δε θα φαίνεται που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις. Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.» (Απόσπασμα του ποιήματος)

Η «Σονάτα του Σεληνόφωτος» εντάσσεται στην ποιητική συλλογή με τίτλο «Τέταρτη Διάσταση», η οποία αναφέρεται στην έννοια του χρόνου. Ο χρόνος είναι αμείλικτος, καθώς περνάει στενεύουν τα εναπομείναντα περιθώρια ζωής, φέρνει τη φθορά, και εν τέλει υποτάσσει και τους πλέον υψηλόφρονες ανθρώπους.

Η γυναίκα με τα μαύρα, η ηρωίδα του ποιήματος, εξομολογείται στο νέο τις ευκαιρίες που έμειναν ανεκμετάλλευτες, τα χρόνια που πέρασαν άσκοπα, τις επιθυμίες που καταπνίχθηκαν άδοξα, τη ζωή που έμεινε κενή και αβίωτη… όλα εκείνα που η ίδια επέβαλε στον εαυτό της, προκειμένου να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και την ηθικότητά της.

“Το ξέρω πως ο καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί”

Γιάννης Ρίτσος (Απόσπασμα από τη “Σονάτα του Σεληνόφωτος”)
Σονάτα του Σεληνόφωτος

Η παράσταση

Η Μαρία Τζανουκάκη ενσαρκώνει την ηρωίδα του έργου του Ρίτσου, την ηλικιωμένη γυναίκα με τα μαύρα ρούχα. Η ηθοποιός μας χαρίζει μία μοναδική ερμηνεία μέσω της άρτιας εκφραστικότητάς της και της μοναδικής υποκριτικής της ικανότητας. Η άρθρωση του λόγου, ο τόνος της φωνής, η κινησιολογία και οι εκφράσεις του προσώπου της, επικοινωνούν αποτελεσματικά το θρυμματισμένο κόσμο της ηρωίδας, παρασύροντας το θεατή στο επιθυμητό συγκινησιακό κλίμα που προστάζει το κείμενο. Η ερμηνεία της επί σκηνής αποτέλεσε έκπληξη για το κοινό, το οποίο και καθήλωσε καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.

Ο Τάσος Χρυσόπουλος εμφανίζεται επί σκηνής σε ένα δευτερεύοντα – βοηθητικό ρόλο, στο ρόλο του νέου στον οποίο εξομολογείται η γυναίκα με τα μαύρα τα συναισθήματά της, καθώς επίσης αναλαμβάνει και χρέη αφηγητή.  Ο ηθοποιός καταφέρνει αποτελεσματικά να ντύσει οπτικά το μονόλογο της ηρωίδας, μέσω της παρουσίας του και της κινησιολογίας του επί σκηνής, ενώ παράλληλα έκπληξη αποτέλεσε και το σημείο όπου τραγουδάει επί σκηνής χωρίς τη συνοδεία μουσικής.

Η σκηνοθεσία του Σταμάτη Πακάκη, με τη βοήθεια του Νικόλα Μαρμαρά, χαρίζει στο έργο μία σκοτεινή, μυστικιστική αισθητική στο κείμενο, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει κι από το έργο του “Μάνα”, προσθέτοντας παράλληλα το δικό του προσωπικό στοιχείο στο ποίημα του Ρίτσου. Η παράλληλη τοποθέτηση των δύο ηθοποιών στη σκηνή, καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, βοηθά στην κορύφωση του συναισθήματος του θεατή, καθώς παράλληλα με την εξομολόγηση της  γυναίκας, παρακολουθεί και τις αντιδράσεις του νέου σε όσα εκείνη του εκμυστηρεύεται. Επίσης, έξυπνο εύρημα αποτελεί η αναπαράσταση του περάσματος του χρόνου, μέσω της ηχητικής προσθήκης του χτύπου του ρολογιού, με το παράλληλο σβήσιμο κεριών επί σκηνής.

Τα σκηνικά του Νίκου Παπάζογλου ταιριάζουν απόλυτα με εκείνα που περιγράφονται στο κείμενο του Ρίτσου, ενώ παράλληλα αντικατοπτρίζουν την εποχή αναφοράς του έργου. Χωρίς υπερφίαλες υπερβολές το σκηνικό κρατιέται απλό, όπως επίσης και τα κουστούμια των ηθοποιών που επιμελείται ο ίδιος, επίσης.

Τέλος, πολύ καλή δουλειά παρατηρείται και στους φωτισμούς της Αναστασίας Λουκρέζη, η οποία κλήθηκε να αποδώσει, επί της ουσίας, το σεληνόφωτος που πλαισιώνει το μονόλογο της ηρωίδας και να φωτίσει τους ηθοποιούς, χωρίς να χάνεται η αίσθηση της νύχτας.

Συνολικά, πρόκειται για μία πολλή προσεγμένα δουλεμένη παράσταση, η οποία στο σύνολο της σέβεται το κείμενο του ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Σονάτα του Σεληνόφωτος

 info παράστασης

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Κάθε Παρασκευή στις 21:00, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 12€, Μειωμένο (φοιτητές – άνεργοι – ατέλειες): 10€, Ομαδικό (από 8 άτομα και άνω): 10€

Faust: Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11, Κέντρο

Κρατήσεις θέσεων:

Τηλ θεάτρου: 210 3234095, 6946680633

Official Facebook Page του Σταμάτη Πακάκη: https://www.facebook.com/StamatisPak/

Share this
Tags
Alexia Lymperi
Alexia Lymperi
Η Αλεξία αγαπά το θέατρο. Σπουδάζει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα executive MBA in financial planning του πανεπιστημίου Πελοποννήσου και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Επικοινωνία από το Donau University Krems, καθώς και πτυχίο Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Η αιθέρια τέχνη του συμβολιστή Οντιλόν Ρεντόν

Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος, Ζωγράφος, λογοτέχνης, θεωρητικός της τέχνης Ο Οντιλόν Ρεντόν / Odilon Redon (κανονικά Μπερτράν Ρεντόν), γεννήθηκε το 1840 στο Μπορντώ της Γαλλίας, σε...

Η πολυπρισματική αισθητική του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα

Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος Ζωγράφος, Λογοτέχνης, Θεωρητικός της Τέχνης Ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906. Σε νεαρή ηλικία παρουσίασε τα πρώτα έργα του και...

Αντώνης Χατζηϊωάννου: Η ζωγραφική, ως τέχνη, ανήκει σε όλο τον κόσμο

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη  Πρόσφατα είχαμε την τύχη να επισκεφτούμε την φιλόξενη οικία της οικογένειας του γνωστού συλλέκτη Αντώνη Χατζηϊωάννου και να μιλήσουμε  για την...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

More like this