«Μου αρέσει πρώτα να αισθάνομαι και στη συνέχεια να εκλογικεύω το συναίσθημα. Με αυτόν τον τρόπο πάντα μαθαίνω κάτι καινούργιο»
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Η Ήρα Παπαποστόλου είναι γνωστή στον χώρο της τέχνης τόσο σαν ιστορικός τέχνης με μεγάλη δραστηριότητα στη διοργάνωση και επιμέλεια εικαστικών εκθέσεων, όσο και σαν συγγραφέας. Το ένατο κατά σειρά βιβλίο της με τίτλο «Πάντα αργά» είναι βασισμένο σε καθημερινές μικρές ιστορίες. Στα είκοσι ένα ποιήματα και στα τρία διηγήματα που περιλαμβάνει, η συγγραφέας αναφέρεται σε γεγονότα άλλοτε πραγματικά και άλλοτε φανταστικά με σκοπό να αφυπνίσει τον αναγνώστη και του θυμίσει ξεχασμένες αξίες. Οι τρεις βασικές ηρωίδες μας ανήκουν στη γενιά των μνημονίων και παλεύουν τόσο με τα όνειρά τους, όσο και με την πραγματικότητα.
Όμως, αντεπεξέρχονται «πάντα αργά», αφού ο πραγματικός χρόνος είναι μάλλον μόνο αυτός που τους υπαγορεύει το συναίσθημά τους.Ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης στα Γνωμικά του έλεγε πως «Ποτέ δεν είναι νωρίς». Η Ήρα μοιάζει να συμφωνεί και μεταφέρει στον αναγνώστη τη δική της εμπειρία με αφορμή αυτή τη σκέψη Άνθρωποι της διπλανής πόρτας είναι οι ήρωες με προβληματισμούς ίδιους με τους δικούς μας.
Σκέψεις νέων ανθρώπων που ασχολούνται με την τέχνη, οι ρυθμοί ζωής τους, ο έρωτας, η δουλειά και οι σχέσεις που αναπτύσσουν αναλύονται εύστοχα στο βιβλίο αυτό. Το διήγημα «45 μοίρες» που περιλαμβάνεται στο βιβλίο έχει βραβευτεί στον διαγωνισμό της εφημερίδας «Το Βήμα» με θέμα μια ιστορία για την κρίση. Όσο για τα ποιήματα, η Παπαποστόλου δεν φιλοδοξεί να ονομαστεί ποιήτρια αλλά χρησιμοποιεί την ποίηση ως τρόπο εξωτερίκευσης των προβληματισμών της και του εσωτερικού της κόσμου. Συναντήσαμε τη δημιουργό και μιλήσαμε για το τελευταίο της βιβλίο και τα μελλοντικά της σχέδια.
– Ήρα, γιατί διάλεξες αυτόν τον τίτλο για το βιβλίο σου;
Διάλεξα αυτόν τον τίτλο γιατί πιστεύω ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε στην ζωή μας αφού εκείνη είναι που θα μας φέρει αυτά που ζητάμε στον δικό της χρόνο. Και γιατί ο εσωτερικός χρόνος– αυτός που μας υπαγορεύει το συναίσθημά μας– δεν τρέχει όπως τρέχουν για παράδειγμα τα επιτεύγματα της τεχνολογίας. Πάει πάντα πιο αργά, προσδίδοντας στον άνθρωπο μια υπέροχη σοφία.
– Το βιβλίο «Πάντα αργά» περιλαμβάνει είκοσι ένα ποιήματα και τρία διηγήματα. Μίλησέ μας για αυτά.
Το πρώτο διήγημα με τίτλο «45 μοίρες» πραγματεύεται την εσωτερική κρίση που βιώνουμε σαν γενιά σε σχέση και με την οικονομική. Έχει μάλιστα βραβευτεί από την Εφημερίδα «Το Βήμα» στον διαγωνισμό με θέμα «Μια ιστορία για την κρίση». Το διήγημα «Ένας έρωτας απλός» το έγραψα γιατί πιστεύω ότι ο έρωτας είναι αυτός που μας δικαιώνει που βρισκόμαστε στη ζωή και τέλος το διήγημα «Αρτοποιεία» περιγράφει τον κόσμο της τέχνης και την τέχνη της ζωής στον σύγχρονο κόσμο. Όσο για τα ποιήματα, είναι σκέψεις για τον άνθρωπο και τη φύση, συλλογισμοί σχετικά με την κοινωνία στην οποία ζούμε και με τον έρωτα που μας εξυψώνει.
– Το βιβλίο διαδραματίζεται στην περίοδο που διανύουμε, περίοδο κρίσης. Αν έπρεπε να διαλέξεις μια άλλη χώρα να μείνεις, ποια θα επέλεγες;
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να φύγω από την Ελλάδα. Θυμάμαι όταν τελείωνα τις σπουδές μου στο Παρίσι όλοι περίμεναν ότι θα έμενα εκεί για να δουλέψω. Εγώ όμως ήθελα αυτά που είδα και ένιωσα σε αυτήν την υπέροχη πόλη καθώς και στα διάφορα ταξίδια που έκανα να τα μεταφέρω με τον τρόπο μου στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Πάντα έβλεπα να υπάρχει έδαφος στην Ελλάδα για να γίνουν ωραία πράγματα.
– Λογική – Συναίσθημα. Εσύ τι τύπος είσαι; Ακολουθείς το ένα ή το άλλο και πώς το μεταφέρεις αυτό στο βιβλίο σου;
Μου αρέσει πρώτα να αισθάνομαι και στη συνέχεια να εκλογικεύω το συναίσθημα. Με αυτόν τον τρόπο πάντα μαθαίνω κάτι καινούργιο το οποίο μετατρέπεται σε ενδιαφέρουσα εμπειρία. Το βιβλίο αυτό είναι ένας συνδυασμός λογικής και ευαισθησίας που νομίζω ότι καταλήγει στο να περιγράφει την ουσία των όσων πραγματεύομαι σε αυτό.
– Ποια άλλα σου βιβλία ξεχωρίζεις;
Όλα μου τα βιβλία είναι διαφορετικά. Τα δύο πρώτα αφορούν στην ιστορία της τέχνης και έχουν ερευνητικό ενδιαφέρον. Τα επόμενα είναι κυρίως διηγήματα. Νομίζω θα ξεχώριζα τα βιβλία «Κόσμου πληγή, τράγου ωδή, αγάπης δρόμος» και «Σ’ αγαπώ ακόμα και ξυπόλητη» για την ευαισθησία τους και το βιβλίο «Χαρακτήρες και επαγγέλματα» για το χιούμορ και τις πολλές αλήθειες του.
– Είσαι πολλά χρόνια στον χώρο της τέχνης. Πιστεύεις ότι τα πράγματα στην Ελλάδα στον χώρο αυτό διαφαίνονται σημάδια βελτίωσης;
Είμαι πολύ αισιόδοξη όσο βλέπω γύρω μου εξαιρετική τέχνη, ειδικά ζωγραφική. Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες είναι πραγματικά πολύ αξιόλογοι.
– Ο Έλληνας έχει την τέχνη στη ζωή του;
Δυστυχώς ο Έλληνας δεν έχει την τέχνη στη ζωή του. Δεν σκέφτεται να βάλει στο πρόγραμμα της μέρας του την επίσκεψη σε μια γκαλερί ή σε ένα μουσείο. Θα προτιμήσει να πιει καφέ με φίλους ή να πάει σε μία ταβέρνα.
Με εξαιρέσεις, φυσικά.
– Τι ετοιμάζεις τη νέα σεζόν;
Τον Οκτώβρη σκοπεύω να κάνω την παρουσίαση του βιβλίου «Πάντα αργά» στον χώρο Θέσις 7 στο Μοναστηράκι. Επίσης, ετοιμάζω το επόμενο βιβλίο μου που θα περιλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι άρθρων μου στο art22.gr μιας και πολλά από αυτά είναι τα πρώτα που γράφτηκαν για σύγχρονους καλλιτέχνες.
Τέλος, ετοιμάζω μια μεγάλη ομαδική έκθεση φωτογραφίας και ζωγραφικής που θα παρουσιαστεί στην Ελληνοαμερικανική Ένωση τον Οκτώβριο του 2019.
Who is who
Η Ήρα Παπαποστόλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979 και σπούδασε Ιστορία Τέχνης και Αρχαιολογία στο Παρίσι (Paris X Nanterre, Paris I Sorbonne) με ειδίκευση στη Σύγχρονη Τέχνη και Φιλοσοφία – Αισθητική. Έχει διδαχτεί δημιουργική γραφή, κλασική κιθάρα και γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο. Έχει εργαστεί στη γκαλερί Βουρκαριανή στην Κέα, στη Galeriedu Haut – Pave στο Παρίσι, στην Αίθουσα Τέχνης MIHALARIAS ART στην Κηφισιά, στο Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) στο Θησείο και στο IANOS Art Shop στο Golden Hall στο Μαρούσι. Για την οργάνωση εκθέσεων έχει συνεργαστεί με το Αρχείο Νεοελληνικής Τέχνης, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, το Art Chania, την Ελληνοαμερικάνικη Ένωση, το Ίδρυμα Τσιχριτζή, την Art Athina 2014 & 2015, το Loft, το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο, το Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα, την Πινακοθήκη -Γλυπτοθήκη της art – idea στο Κέντρο Τέχνης Καστέλας και με πολλές αίθουσες τέχνης στην Αθήνα και στην επαρχία. Έχει γράψει τα βιβλία «Εικόνες του αιώνα Skoulakis Σύμβολα Παγκόσμιας Αποδοχής» (Εκδόσεις Αδάμ), «Τα 1.000 πρόσωπα της πόλης και της πρωτεύουσας» (Εκδόσεις Οσελότος), «Σ’ αγαπώ ακόμα και ξυπόλητη» (Εκδόσεις Οσελότος), «Κόσμου πληγή, τράγου ωδή, αγάπης δρόμος» (Εκδόσεις Οσελότος), «Η μπαλάντα της εποχής» (Εκδόσεις Οσελότος) «Γυναίκα για σπίτι» (Εκδόσεις Οσελότος), «Πέλυ» (Εκδόσεις Οσελότος) και «Χαρακτήρες & επαγγέλματα» (Εκδόσεις Περιτεχνών). Έχει βραβευτεί το διήγημά της με τίτλο «45 Μοίρες» στον διαγωνισμό της εφημερίδας «Το Βήμα» με θέμα «Μια ιστορία για την κρίση». Οργανώνει εκθέσεις, προλογίζει καταλόγους, αρθρογραφεί στο Art22 και στο SLpress ενώ παράλληλα ασχολείται με τη λογοτεχνία και τη συγγραφή στίχων. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (aica). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην axianews.
