Η Ηρώ Λεχουρίτη, η πολυτάλαντη καλλιτέχνιδα που μας μαγεύει με την φωνή της σέβεται και κατανοεί τις δυσκολίες της τέχνης, και όπως μας αποκαλύπτει, δεν μετάνοιωσε λεπτό που ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μουσική.
Η αγαπημένη Ηρώ μιλά στο Artviews για τις μουσικές της επιρροές, τα πρώτα της βήματα, την άποψή της για την τέχνη και την τεχνολογία, αλλά και την ταπεινότητα και το χαμηλό προφίλ που έχει επιλέξει να διατηρεί στη ζωή της. Γλυκιά και ευγενική απάντησε στις ερωτήσεις μας με ειλικρίνεια χαρίζοντας μας το ζεστό της χαμόγελο.
Συνέντευξη στην Χριστίνα Πραβιτσιώτη
Ποιος δεν έχει σιγοτραγουδήσει επιτυχίες της όπως το “Έτσι είμαι εγώ”, “Θέλω να με κρατάς για πάντα”, “Έτσι είναι οι σχέσεις” και πολλά πολλά άλλα;
Μία από τις επιτυχίες της:
–Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με το τραγούδι;
Είμαι από οικογένεια με μουσική παιδεία, που μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον, όπου η μουσική ήταν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας, οπότε ήταν επόμενο ότι θα με επηρέαζε αυτό. Άρχισα μαθήματα πιάνου από πολύ νωρίς και μετά θεωρητικά και ανώτερα θεωρητικά. Όμως, όλα αυτά χωρίς την μουσική αντίληψη δεν θα ήταν παρά χαρτιά χωρίς ουσιαστική ισχύ. Τελικά, η ενασχόληση μου με τη μουσική επαγγελματικά ήταν τυχαία, διότι δεν είχα τέτοιο σκοπό. Όμως, δε μετάνιωσα ποτέ για την τελική επιλογή μου.
“Στην τέχνη επιτυχία είναι, να αντιληφθεί κανείς το μΕγεθος της μουσικής”
-Πιστεύετε ότι με τις νέες τεχνολογίες είναι ευκολότερο για έναν νέο καλλιτέχνη να έχει μια επιτυχημένη πορεία στο τραγούδι σε σχέση με παλαιότερα;
-Εξαρτάται, από το τι εννοούμε με την λέξη «επιτυχία». Στην τέχνη, επιτυχία είναι να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της μουσικής κι όταν πια συνειδητοποιήσει και καταλάβει την ασημαντότητα του. Είναι το σημείο, που αρχίζει να προσπαθεί, να φτάνει ολοένα και πιο κοντά στο άφταστο. Γι’ αυτό πιστεύω, ότι οι καλλιτέχνες είναι οντότητες με πολύ σθένος και πολύ αγάπη σε αυτό που κάνουν, εάν σκεφτεί κανείς ότι παλεύουν με το άπιαστο.
Όσο για τις τεχνολογίες, φυσικά και βοηθούν ως προς τον χρόνο και την εύκολη «αποτύπωση». Όμως, ποτέ δεν θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη πηγή δημιουργίας, που είναι το «αίσθημα», η ανάγκη επικοινωνίας και κατ’επέκταση η μοναδικότητα του καθένα.
-Θεωρείτε το internet και το youtube «εχθρό» σας;
Όχι καθόλου. Αντίθετα, άνοιξαν δρόμοι, για να γνωρίσουμε μουσικές και καλλιτέχνες, τους οποίους μπορεί να μη μαθαίναμε ποτέ, αφού τα ραδιόφωνα πλέον είναι φερέφωνα πρόσκαιρων επιτυχιών χωρίς την ψυχή και την άποψη παραγωγών, που σε κάποιο ποσοστό είχαν τη διάθεση, να ενημερωθούν για νέες τάσεις ή για κάθε νέα άποψη στη μουσική και να την επικοινωνήσουν στον υπόλοιπο κόσμο.
“Η τέχνη είναι μοναχική, είναι ταπεινή, είναι αγωνίστρια, θέλει θΑρρος και υπομονή, θέλει αφοσίωση, θέλει πειθαρχία, πίστη και αυταπάρνηση”
–Θεωρείτε, ότι η τέχνη και η ποιότητα στο τραγούδι μπορεί να συμβαδίσει με την showbiz;
Νομίζω, ότι η showbiz και η ποιότητα δεν είναι απαραίτητα δυο διαφορετικά πράγματα στην εποχή μας. Ο καθένας από εμάς, την ποιότητα του την βρίσκει μέσα του. Αυτά που είναι διαφορετικά σήμερα, είναι η σαρωτική επιβολή της εικόνας.
Η εικόνα αλλοιώνει άθελα της πολύ συχνά την αλήθεια και συνεπώς αλλοιώνει την ίδια την πρόθεση του καλλιτέχνη που ξεκινά την καριέρα του. Όχι, γιατί πραγματικά πιστεύει, ότι αξίζει την επιτυχία, αλλά γιατί πιστεύει, ότι το σκαλοπάτι της επιτυχίας εξαρτάται από την εικόνα του και από το θράσος που διαθέτει, για να την υποστηρίξει. Όμως, η τέχνη ουδεμία σχέση έχει με όλα αυτά. Η τέχνη είναι μοναχική, είναι ταπεινή, είναι αγωνίστρια, θέλει θάρρος και υπομονή, θέλει αφοσίωση, θέλει πειθαρχία, πίστη και αυταπάρνηση.
–Βλέπετε εσείς κάτι από όλα αυτά σήμερα στην «εικόνα» της επιτυχίας;
Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι η ποιότητα και η αποδοχή της από την showbiz, είναι η ουσία της αντίληψης για την τέχνη.
-Έχετε επιλέξει συνειδητά, να διατηρείτε χαμηλό προφίλ. Αυτό, βοηθά στη δουλειά σας και στις συνεργασίες που επιλέγετε;
Από την απάντηση παραπάνω νομίζω, συμπεραίνετε, ότι όχι δε βοηθάει καθόλου το χαμηλό προφίλ, το οποίο προσωπικά θα το ονόμαζα ταπεινότητα. Όσο μεγαλώνω αναγνωρίζοντας το μέγεθος της μουσικής, τον όγκο της οντότητας της και την «Αθανασία» της, τόσο γίνομαι όλο και πιο ταπεινή.
Αισθάνομαι βαθιά μέσα μου ως ένας αγωγός επικοινωνίας της μουσικής με τον άνθρωπο. Και νιώθω, ότι η προσφορά της ίδιας της μουσικής είναι πολύ μεγαλύτερη από την επιτυχία. Και το έργο που παρέχει η μουσική μέσω των καλλιτεχνών, είναι πολύ πιο βαθύ από κάθε εξώφυλλο περιοδικού ή εκπομπής τηλεόρασης με μεγάλη τηλεθέαση. Σαφώς και όλα αυτά είναι μέσα προβολής της δημιουργίας, όχι όμως και αυτοσκοπός.
“ο Γιώργος Μαρίνος αποτελεί για μένα τον τελευταίο ισως αληθινό «καλλιτέχνη».
–Ποιες συνεργασίες που έχετε κάνει έως σήμερα, θεωρείτε σημαντικές για την πορεία σας;
Κάθε συνεργασία ακόμα και η πιο δύσκολη με έμαθε πολλά για τον εαυτό μου, για τη δουλειά μου, για τη ζωή μου. Δεν μπορώ φυσικά, να μην πω, ότι είχα και δύσκολες συνεργασίες.
Όμως, αυτές που θυμάμαι με πολύ αγάπη και χαμογελώντας, είναι πρώτα από όλους ο Γιώργος Μαρίνος, ο οποίος αποτελεί για μένα τον τελευταίο ίσως αληθινό «καλλιτέχνη».
Έμαθα από εκείνον, να ξεχωρίζω τον καλλιτέχνη από τον καιροσκόπο, την αλήθεια από το ψέμα, την ανασφάλεια από το θάρρος, να την πολεμήσω πάνω στην σκηνή. Έμαθα τι θα πει καλλιτέχνης…