Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Απόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, μαθήτρια του Δημήτρη Μυταρά, της Μαρίνας Λαμπράκη-Πλάκα και του Β. Βασιλειάδη, η Καλιρρόη Μαρούδα διαγράφει μια σημαντική πορεία στο χώρο της ελληνικής εικαστικής σκηνής.
Η τελευταία της δουλειά έχει ως κύρια θεματολογία το γυναικείο γυμνό σώμα. Λεπτές, νέες, κοπέλες στέκονται μπροστά στα μάτια του θεατή με φυσικότητα. Μοναχικές, σιωπηλές, αποστασιωποιημένες, άλλες κοιτούν το κοινό κατάματα, άλλες αδιαφορούν παντελώς για αυτό. Πίνακες αφαιρετικοί, λιτοί, έργα που αποπνέουν ηρεμία.
Όπως αναφέρει και στον κατάλογο ο Γιώργος Μυλωνάς, επιμελητής της έκθεσης «η ζωγραφική επιφάνεια στη Μαρούδα είναι ομοιόμορφη, καθαρή από τονικές διαβαθμίσεις, εκπέμποντας ένα φως εσωτερικό. Ακόμη και το φόντο σχετίζεται άμεσα με το πρόσωπο, καλύτερα μετέχει του προσώπου, καθώς προβάλλει υδάτινο, ενώ προσλαμβάνει διάσταση μεταφυσική, ανάμεσα στα όρια ρεαλισμού και μακρινής ανάμνησης…
Η ζωγραφική που αγαπά η Μαρούδα δημιουργείται από μέσα προς τα έξω. Αυτό προϋποθέτει μια διαδικασία επώδυνη, όπου η ζωγραφική ύλη δεν έχει το απροσχημάτιστο της αντίστοιχης θεματογραφίας του Lucian Freud, ή το σαρκώδες της μορφής που επιδιώκει η Jenny Saville. Αντιθέτως, η ζωγραφική επιφάνεια στη Μαρούδα είναι ομοιόμορφη, καθαρή από τονικές διαβαθμίσεις, εκπέμποντας ένα φως εσωτερικό. Ακόμη και το φόντο σχετίζεται άμεσα με το πρόσωπο, καλύτερα μετέχει του προσώπου, καθώς προβάλλει υδάτινο, ενώ προσλαμβάνει διάσταση μεταφυσική, ανάμεσα στα όρια ρεαλισμού και μακρινής ανάμνησης.»
Πρόσφατα επισκεφτήκαμε την Γκαλερί “7” και θαυμάσαμε την νέα της δουλειά με τίτλο “Ένσαρκη Εικόνα”.
-Καλλιρόη, πώς αισθάνεσαι που εκθέτεις δουλειά σου δέκα χρόνια μετά την τελευταία σου έκθεση;
– Έχουν περάσει 10 χρόνια από την τελευταία μου έκθεση. Η χαρά μου είναι μεγάλη και η αγωνία μου επίσης για το πώς το κοινό θα υποδεχθεί την καινούρια μου δουλειά. Δούλεψα πολύ σκληρά για αυτά τα έργα. Ελπίζω να αγαπηθούν όπως οι σκύλοι της προηγούμενης προσπάθειάς μου.
-Κοιτώντας πίσω, αναγνωρίζεις εξέλιξη στη ζωγραφική σου;
– Είναι γεγονός πώς αναγνωρίζω κάποια εξέλιξη γιατί κι εγώ είμαι διαφορετική μετά από δέκα χρόνια. Αλλιώς έβλεπα τα πράγματα τότε, αλλιώς τα βλέπω τώρα. Τώρα συγκεκριμενοποιώ και αφαιρώ. Προσπαθώ να γίνομαι πιο στέρεη και ουσιαστική.
-Αγαπάς να ζωγραφίζεις γυναικεία σώματα. Διακρίνω ότι τα αντιμετωπίζεις με σεβασμό και στοργικότητα. Πώς επιλέγεις το μοντέλο σου;
– Αγαπώ πολύ τα κορίτσια μου, για πολύ καιρό ζούσα μαζί τους. Ήταν η παρέα μου μέρα και νύχτα. Αγαπώ πολύ τις ανυπεράσπιστες γυναίκες και τις καταλαβαίνω και θέλω να τις νοιάζομαι. Να νοιάζομαι αυτές που προσπαθούν στη ζωή, που κοπιάζουν. Αυτές είναι οι επιλογές μου. Για να τις βάλω στον καμβά μου πρέπει το βλέμμα τους να μου είναι οικείο, τα χαρακτηριστικά τους να με παραπέμπουν σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Επίσης – για εικαστικούς λόγους- χρειάζεται να έχουν και ένα πλαστικό ενδιαφέρον.
-Τι διαφορετικό είχε η Μαρία, η Βανέσσα και η Ζέτα; Ήταν η οικειότητα που είχες προς σε αυτά τα κορίτσια ή κάποιο χαρακτηριστικό του προσώπου τους που σε «τράβηξε» να τα ζωγραφίσεις;
– Το καθοριστικό για μένα είναι το βλέμμα. Αυτό με παρακινεί να θέλω να ζωγραφίσω έναν άνθρωπο και τι συναισθήματα μου δίνει αυτό το βλέμμα… πού με παραπέμπει. Η Μαρία, η Βανέσσα, η Ζέτα είναι τρεις διαφορετικές προσωπικότητες. Τρεις διαφορετικές ζωές. Η Μαρία είναι η όμορφη κόρη μου που την αγαπώ πολύ. Δεν έπαιξε ρόλο η οικειότητα αλλά το βλέμμα και ο τρόπος ζωής τους.
Το καθοριστικό για μένα είναι το βλέμμα
-Έχεις αναφέρει ότι με τη ζωγραφική ξορκίζεις τους φόβους σου. Πώς αυτό παρουσιάζεται στο τελάρο σου;
– Η ζωγραφική εξορκίζει τους φόβους μου. Με αυτό τον τρόπο νοιώθω γαλήνη μέσα μου και πάνω στο τελάρο μου. Όταν η ζωγραφική πράξη τελειώσει, είμαι κάπως ευχαριστημένη έως ότου αναιρεθούν κάποια στιγμή τα πάντα.
-Πιστεύεις ότι η ποίηση και η μουσική εμπνέουν τον ζωγράφο;
– Η ποίηση και η μουσική με εμπνέουν, δεν ξέρω να πω για τους άλλους ζωγράφους. Ζωγραφίζοντας καθημερινά όταν ακούω μουσική ή διαβάζω ένα ωραίο ποίημα πιστεύω ότι αυτό περνάει μέσα στη ζωγραφική μου.
-Πώς εμπνέεσαι;
– Εμπνέομαι δουλεύοντας και παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μου. Εμπνέομαι επίσης όταν «χάνομαι».
-Πιστεύεις ότι ένας ζωγράφος είναι πιο παραγωγικός στις δύσκολες στιγμές του;
– Όταν ένας ζωγράφος περνάει δύσκολα, όση δύναμη και να διαθέτει πάντα είναι δύσκολα. Η συνεχής δουλειά αποζημιώνει τις καταστάσεις.
-Πώς βλέπεις τα τελευταία χρόνια την αγορά της τέχνης;
– Τα τελευταία χρόνια συγχρόνως με τη ζωγραφική, δίδασκα για να επιβιώσω. Κουραζόμουν πάρα πολύ αλλά ποτέ, ούτε μια μέρα, δεν άφησα τη ζωγραφική. Ελπίζω σε μια πολύ καλύτερη εποχή για την αγορά των έργων μας και πιστεύω ότι θα έρθει.
-Σχέδια σου για το μέλλον;
– Το μέλλον μου το βλέπω ζωγραφίζοντας καινούριους κόσμους που θα δίνουν χαρά κι ελπίδα σε μένα και στους άλλους ανθρώπους.
Who is Who
Η Καλλιρόη Μαρούδα γεννήθηκε στο Κοιλωμένο Ζακύνθου. Σπούδασε Ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με δάσκαλο το Δημήτρη Μυταρά. Σπούδασε επίσης Ιστορία Τέχνης με δασκάλα τη Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα και Σκηνογραφία στο εργαστήριο του Β. Βασιλειάδη. Έχει κάνει 12 ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στη Βουλή των Ελλήνων, στο Μουσείο Τεριάντ, στο Μουσείο Φρυσίρα, στη συλλογή της ΑΓΕΤ Ηρακλής, στο Μακεδονικό Μουσείο, σε δημόσιες και ιδιωτικές Συλλογές.
Info Έκθεσης
Καλλιρόη Μαρούδα, «Ένσαρκη Εικόνα»,
στην Gallery 7 (Σόλωνος 20, τηλ. 2103612050)
ως 12 Φεβρουαρίου 2022
Επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Μυλωνάς
