«AFTERIMAGES» τίτλος της δεύτερης ατομικής έκθεσης της εικαστικού Κικής Κολυμπάρη στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, όπου παρουσιάζεται μια σειρά νέων έργων από ακρυλικά σε καμβά καθώς και μια σειρά σχεδίων από κάρβουνο σε χαρτί.
Ο συγγραφέας και επιμελητής της έκθεσης, Jurriaan Benschop αναφέρει στο κείμενο του: «Όταν, παρατηρώντας ένα έργο, δεν μπορούμε να ταυτοποιήσουμε τα όσα απεικονίζει, εστιάζουμε σε άλλα χαρακτηριστικά: στην υφή, στις λεπτομέρειες, στην πορεία μιας καμπύλης, στο πώς δύο χρώματα δένουν ή δημιουργούν αντίθεση. Τα έργα παρέχουν μια σειρά από ερεθίσματα που πυροδοτούνται από την εναλλαγή των χρωμάτων. Συνιστώσες όπως αυτές, απαντούν πρωτίστως στο ερώτημα του πώς ζωγραφίστηκε κάτι και όχι τι ζωγραφίστηκε.
Τα μοτίβα που εικονίζονται στη δουλειά της Κικής Κολυμπάρη έχουν γνώριμα στοιχεία, ωστόσο συνήθως δεν είναι δυνατό να αναγνωρίσει κανείς πλήρως ποια ακριβώς αντικείμενα και ποιες καταστάσεις είχε κατά νου όταν ξεκινούσε το έργο. Κάποια από αυτά συμπεριφέρονται σαν τη λέξη που τριγυρίζει στον νου σου αλλά δεν σου έρχεται τελικά.»
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
–Κική, πώς εμπνεύστηκες για την έκθεση αυτή;
-Θραύσματα ομορφιάς και αρμονίας μπορούν να εντοπιστούν ακόμα και εκεί που το δεν το περιμένεις. Ξεκινώντας από τη φύση, τα παιχνιδίσματα του φωτός, την αρμονία της αρχιτεκτονικής- των μορφών- των σχημάτων, φτάνοντας ακόμα και σε πιο αφηρημένες έννοιες όπως την κίνηση ή τους ήχους. Θέλει επιμονή (ή εμμονή) για να μάθει να εντοπίζει κάποιος κάτι «ωραίο».
Μπορεί να με μαγνητίζει το φως όπως διαθλάται σε μια επιφάνεια, μέσα από ένα ποτήρι νερό και να επεξεργάζομαι το σχήμα, τη δομή και τα χρώματα. Μου ‘χει γίνει συνήθεια πλέον, τα μάτια μου, να σαρώνουν το περιβάλλον, αναζητώντας την κρυμμένη ομορφιά.
Συχνά προσπαθώ να εξηγήσω η ίδια στον εαυτό μου τον λόγο γιατί μου φάνηκε κάτι ενδιαφέρον. Νομίζω όμως ότι κατά τη διαδικασία αυτή εκκινούνται μηχανισμοί που ούτε εγώ η ίδια δεν μπορώ ακριβώς να εξηγήσω είναι απλοϊκή και πολύπλοκη ταυτόχρονα.
Το σίγουρο όμως είναι, είναι ότι σημεία της πραγματικότητας ενέχουν αρετές και αξίες και εκκινούν ένα ντόμινο σκέψεων που στην κατάληξή τους δεν έχουν καμία σχέση με το αρχικό ερέθισμα. Έτσι, παρατηρώντας τα μικρά πράγματα καταλήγεις σε μεγαλύτερα νοήματα.
Στους πίνακές μου εμπεριέχονται τέτοιες παρατηρήσεις, σε ενισχυμένη μορφή. Ενώνονται με μνήμες, εντυπώσεις, εμπειρίες και προσδοκίες συνοψίζοντας μια ιστορία.
Τα μάτια μου σαρώνουν το περιβάλλον αναζητώντας την κρυμμένη ομορφιά
-Η δική σου ιδιοσυγκρασία αποτελεί δυναμικό χαρακτηριστικό των έργων σου. Πώς πειραματίζεσαι με την εικόνα;
-Καθώς δουλεύω, τα σχήματα, τα χρώματα και οι σχέσεις εξελίσσονται. Το έργο αποκτά τη δική του «γραμμή ζωής» όπου τα γεγονότα γίνονται δυνάμεις που διογκώνουν ή ελαχιστοποιούν, δημιουργούν ή καταστρέφουν, ενώνουν ή χωρίζουν.
Βλέπω τους νόμους της ζωής να επιβεβαιώνονται για άλλη μια φορά πάνω στον καμβά. Επιπλέον ζωγραφίζοντας, πειραματίζομαι, ανακαλύπτω και μαθαίνω. Και έτσι η ζωγραφική με διδάσκει και αυτό είναι κάτι που εκτιμώ και σέβομαι. Ασφαλώς χαρακτηριστικά της δικής μου ιδιοσυγκρασίας αναδύονται εδώ κι εκεί, σαν ζιζάνια και «συν-δημιουργούν». Χούγια και ικανότητες κάνουν κόμμα και μου βάζουν τρικλοποδιές. Προσωπικές υποθέσεις και εκκρεμότητες εμφανίζονται στον καμβά και με προκαλούν να τις αντιμετωπίσω.
Έτσι, δημιουργώντας έργα, δημιουργώ και «προβλήματα» και όσα ερωτήματα απαντιούνται, άλλα τόσα γεννιούνται. Το να βλέπω όμως τον εαυτό μου να αντανακλάται μέσα εκεί, όπως είναι, με τα ελαττώματά του, έχει αξία διότι έτσι είναι πιο αληθινά. Υπό αυτή την έννοια οι πίνακες αποτελούν και χαρτογραφήσεις του εαυτού. Είναι λογικό αυτό διότι, έτσι κι αλλιώς, πουθενά δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου.
-Τι θα ήθελες να «μεταδώσεις» στον θεατή με τη δουλειά σου;
-Τα έργα μου δεν είναι ηθικά διδάγματα, δεν είναι κηρύγματα και δεν είναι πολιτικά. Είναι πεδία απόλυτης ελευθερίας (ίσως αυτή να είναι τελικά και η «πολιτική» τους θέση). Είναι προσωπικές υποθέσεις που όμως, αποβάλλοντας ό,τι τις συγκεκριμενοποιεί, μετατρέπονται σε κάτι ευρύτερο.
Αφορούν έναν κόσμο που είναι ελεύθερος να υπάρχει με την μορφή που ο ίδιος θέλει και ενώ είναι κατασκευασμένος από την πραγματικότητα, παραδόξως, είναι καινούργιος, ανόθευτος, άφθαρτος, αθώος και καλός.
-Θα ήθελες να κλείσουμε με μία φράση που θα σε αντιπροσώπευε;
«Αν μπορείς να κοιτάξεις, δες. Αν μπορείς να δεις, παρατήρησε»
Λάο Τσε
Who is Who
Η Κική Κολυμπάρη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία ενώ αποφοίτησε ως αριστούχος από το τμήμα Εικαστικών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας. Δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε εκθέσεις, Πινακοθήκες και Μουσεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η νέα της ατομική έκθεση “AFTERIMAGES” διεξάγεται στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών έως 18 Ιουνίου.
Έργα της συμπεριλαμβάνονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Info Έκθεσης
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών
Γλύκωνος 4, Αθήνα 106 75
Διάρκεια έκθεσης
Πέμπτη 5 Μαΐου έως Σάββατο 18 Ιουνίου 2022
Ώρες λειτουργίας
Τρίτη – Παρασκευή 11:00 – 14:30 & 18:00 – 21:00
Σάββατο 11:00 – 14:30
