Βλέποντας τα έργα του Κωνσταντίνου Παπαχρήστου, γνωστού ως Dean Copa, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο ψηφιακός κόσμος μπορεί να δημιουργήσει αριστουργήματα. Η εξέλιξη της τέχνης έχει πραγματικά ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρατήρησης.

Συνέντευξη στην Ζέτα Τζιώτη

Τα σκαρπέλα έγιναν φυσικό κάρβουνο, στη συνέχεια πινέλα, μπογιές, τέμπερες, σωληνάρια και όλα αυτά μπορούν να αντικατασταθούν σήμερα από το ποντίκι του υπολογιστή. Είναι γεγονός ότι για αρκετούς φιλότεχνους με μοντέρνα προσέγγιση της αισθητικής, δεν έχει σημασία αν ένα έργο τέχνης είναι φτιαγμένο με πινέλα ή με τα πλήκτρα του υπολογιστή.

Και μάλιστα, αν ο ενδιαφερόμενος θεωρήσει ότι το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχει την μεγαλύτερη αξία και όχι ο τρόπος, με τον οποίο ο καλλιτέχνης θα φτάσει σ’ αυτό, τότε η επιλογή ενός έργου ψηφιακής ζωγραφικής είναι σίγουρη.

Η ψηφιακή ζωγραφική ή όπως αλλιώς αυτό μπορεί να λέγεται, δίνει τα εργαλεία και την δυνατότητα στον καλλιτέχνη να αψηφήσει τις κλασσικές αρχές του σχεδίου και της ζωγραφικής αλλά και τους νόμους της βαρύτητας της εικόνας. Η τεχνοτροπία των έργων του Κωνσταντίνου Παπαχρήστου βασίζεται αποκλειστικά στη συνδρομή της σύγχρονης τεχνολογίας. Συναντήσαμε τον Κωνσταντίνο στο εργαστήριο του στο κέντρο της Αθήνας και μιλήσαμε μαζί του για τη τεχνοτροπία και τα έργα του.

– Κωνσταντίνε, ως καλλιτέχνης δηλώνετε ότι είστε εικαστικός συνθέτης. Τι σημαίνει αυτό;

Από μικρός ασχολήθηκα με την τέχνη. Έκανα σπουδές στη μουσική σύνθεση, στην ιστορία της τέχνης, στην ζωγραφική, στην παραγωγή και ενορχήστρωση. Κινήθηκα για χρόνια στο μουσικό χώρο και στη συνέχεια στράφηκα στα εικαστικά γιατί διαπίστωσα ότι συνοψίζουν πιο εύστοχα τη συνθετική μου δυναμική.

Εικαστικός λοιπόν γιατί μέσα από μία ιδιότυπη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας, σε συνδυασμό και με άλλες δημιουργικές τεχνικές, υλοποιώ με ακρίβεια το όραμά μου και αναπαράγω τον κόσμο μέσα από τα μάτια μου χωρίς να καταφεύγω στην παραδοσιακή ζωγραφική, φωτογραφία ή γραφιστική.

Συνθέτης, γιατί αυτό που κάνω μοιάζει πιο πολύ με μουσική σύνθεση, η οποία μετουσιώνεται σε οπτικό δημιούργημα. Συχνά νιώθω σαν να κάνω μουσική με εικόνες.

– Πιστεύετε ότι αυτό το είδος της τέχνης έχει μέλλονκαι δυναμική;

Αυτή η μορφή τέχνης είναι καινούργια στο χώρο. Κατά τη γνώμη μου, έχει μεγάλη δυναμική και δυνατότητες εξέλιξης. Ανήκω στην πρώτη, το πολύ δεύτερη γενιά παγκοσμίως που κάνει τέχνη με αυτόν τον τρόπο. Η αγορά ακόμη είναι νωπή, θέλει το χρόνο της να ωριμάσει. Οι δυνατότητες πάντως είναι άπειρες και πιστεύω ότι αυτό το είδος τέχνης είναι μια σύγχρονη πρωτοπορία, που μόλις ξεκινά να ξεδιπλώνεται πιο ουσιαστικά.

‘Εχω σεβασμό, αγάπη και θαυμασμό για τα εικαστικά επιτεύγματα του παρελθόντος και πιστεύω ότι ανήκω στη γενιά – γέφυρα, που έχοντας καινούρια εργαλεία στα χέρια της, μπορεί να εξερευνήσει με νέους τρόπους τις πτυχές της εμπειρίας και του βιώματος. Είμαστε στην αρχή κάτι καινούριου, μιας εποχής που οδηγεί σε καινοτομίες στους τρόπους έκφρασης. Με την έκρηξη της τεχνολογίας, οι αλλαγές που επέρχονται στις τεχνοτροπίες και τους τρόπους διασύνδεσης είναι πρωτόγνωρες.

– Ποιες είναι οι πηγές της έμπνευσής σας;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην μητροπολιτική Αθήνα στα τέλη του 20ού αιώνα, μια μεγάλη πόλη με ανοιχτούς ορίζοντες. Έχω όμως παράλληλα και έντονο παιδικό βίωμα από τη φύση, όπου τη ζούσα κάθε καλοκαίρι κάνοντας τρίμηνες διακοπές με την οικογένειά μου και γυρνώντας την Ελλάδα με ένα τροχόσπιτο. Αυτό το περιβάλλον, μου έδωσε ώθηση στο να πειραματίζομαι από πολύ μικρός με τις αισθήσεις, τον ήχο, την ατμόσφαιρα και το φως.

Βλέπω την τέχνη ως ένα φαινόμενο της ζωής. Η έμπνευση είναι για μένα, μεταφορικά, μια περιοχή συχνοτήτων της συνείδησης, ένα πεδίο υπερβατικής ευφυΐας. Η μετουσίωση και υλοποίηση αυτής της συνθήκης είναι το παραγόμενο έργο. Εμπνέομαι από τις αντιφάσεις του βιώματος και της ανθρώπινης ύπαρξης. Οτιδήποτε με συν-κινεί, με ωθεί στο να το «μεγεθύνω» και να το αναπαραστήσω μέσα από το δικό μου πρίσμα. Μπορεί να με κινητοποιήσει όμως ακόμα και ένα νέο μέσο ή υλικό στο να παράξω κάτι καινούριο.

“Στη ΝΕΑ Υόρκη απέσπασα ιδιαίτερα καλές κριτικές, γεγονός που μου έδωσε θάρρος να συνεχίσω να δημιουργώ”

– Το αποτέλεσμα της ψηφιακής αυτής σύνθεσης είναι εντυπωσιακό. Τι τεχνικές χρησιμοποιείτε για τις συνθέσεις σας;

Μέσα από διάφορες τεχνικές ψηφιακής «αλχημείας» (fine art compositing, creative photography και άλλες), «μπαίνω» σε ένα χώρο όπου μπορώ να παίξω με τα χρώματα, το φως, την ατμόσφαιρα και τα σχήματα, μέχρι του σημείου όπου η εικαστική σύνθεση αποκτά μία δική της οντότητα, την οποία αναγνωρίζω, σταθεροποιώ και ολοκληρώνω.

Ο απόηχος αυτής της διαδικασίας είναι το έργο το ίδιο, το οποίο απευθύνεται στο φυσικό, συναισθηματικό, νοητικό, και πνευματικό κόσμο του θεατή. Μου αρέσει ό, τι έχει «άνοιγμα», διαύγεια, συγκίνηση, δύναμη και ατμόσφαιρα – μια εικόνα χίλιες λέξεις.

– Σε ποιες γκαλερί και πολυχώρους έχετε εκθέσει έργα σας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;

Έχω εκθέσει σε διάφορους χώρους σε Ελλάδα και Νέα Υόρκη. Η τελευταία φετινή μου έκθεση ήταν στο Μανχάταν, ως ο επίσημος διεθνής εικαστικός καλλιτέχνης του NYFW τον Φεβρουάριο. Στη Ν. Υόρκη απέσπασα ιδιαίτερα καλές κριτικές, γεγονός που μου έδωσε θάρρος να συνεχίσω να δημιουργώ. Εκπροσωπούμαι πλέον από δύο γκαλερί στο Μαχάταν/Νέα Υόρκη και έχω ξεκινήσει κάποιες συνεργασίες στην Ελλάδα.

Συχνά αρχιτέκτονες και διακοσμητές ζητούν έργα μου για να κοσμήσουν τοίχους, έπιπλα, επιφάνειες που επιθυμούν, ανάλογα με την δημιουργική σκέψη και φαντασία του συνεργάτη. Στο παρελθόν, είχα έρθει σε επαφή με εταιρείες στο εξωτερικό για τις διακόσμηση των συσκευασιών τους ανάλογα με τα προϊόντα τους.

– Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Στα σχέδια μου είναι εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, νέες σειρές έργων πάνω σε πρωτότυπα και καινούρια υλικά, και γόνιμες συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες, μουσεία και εταιρείες. Αυτό τον καιρό συνομιλώ με γκαλερί της Αθήνας για να εκθέσω έργα μου και ελπίζω αυτό να οριστικοποιηθεί σύντομα, ώστε η έκθεση να ξεκινήσει αρχές καλοκαιριού.

• Έργα του Κωνσταντίνου Παπαχρήστου μπορείτε να θαυμάσετε στο: www.deancopa.com