Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
– Παρατηρούμε γλυπτά που βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους να βανδαλίζονται; Έχετε την αίσθηση ότι αυτό συμβαίνει πιο συχνά στην Ελλάδα από ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες;
– Η χυδαιότητα στην Ελλάδα έχει «χτυπήσει κόκκινο». Έχουμε το θλιβερό προνόμιο, μαζί με κάποιες ελάχιστες άλλες χώρες, να κατέχουμε τα πρωτεία στη δημόσια προσβολή μνημείων, γλυπτών, κτιρίων και γενικώς δημόσιων χώρων. Η «επαναστατικότητα» που οδηγεί τον βανδαλισμό, είναι η τοξική φύση ανθρώπων και ομάδων που δεν σεβάστηκαν ποτέ το σπίτι τους και ουσιαστικά ούτε τον εαυτό τους.
Κατ’ αυτήν την έννοια συνεχίζουν την εχθρική τους συμπεριφορά σε ό,τι τους περιβάλλει και σε ό,τι δεν κατάφεραν να κατακτήσουν. Συνήθισαν στην ασχήμια, στη χαμηλή αυτοεκτίμηση και σε κάθε τι στο οποίο απέφυγαν να «επενδύσουν». Δηλαδή στη γνώση, στη δουλειά, στην προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και ας καμώνονται πολλοί από αυτούς ότι είναι η αγωνία τους για τον άνθρωπο που οπλίζει αυτόν τον κίβδηλο τρόπο της «επαναστατικής» έκφρασής τους. Γράφουν παντού! Σε νεοκλασικά κτίρια, μαγαζιά, τρένα, τζαμαρίες, αυτοκίνητα και όπου αλλού δεν μπορεί να φαντασθεί ανθρώπου νους. Η προσβολή στον θεατή είναι τεράστια. Η Ελλάδα σε πληγώνει, αλλά παρ’ όλα αυτά πονάω αυτή την πατρίδα…
– Έχετε δημιουργήσει έργα μεγάλων διαστάσεων, με έντονα χρώματα, έργα που ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές, μεγάλα μουσεία, δημόσιους χώρους. Ποια έργα σας θα χαρακτηρίζατε «επιτυχημένα»;
– Τι σημαίνει επιτυχημένο; Δεν μπορώ να το κρίνω εγώ, αλλά μόνο η Ιστορία. Το έργο κρίνεται ουσιαστικά όχι στην παρούσα στιγμή, αλλά στο απώτερο μέλλον. Στο παρόν υπάρχουν σκοπιμότητες, κύκλοι και παράκυκλοι, γραφεία «ειδικών», μπίζνες, συμφέροντα, αριβίστες και γενικώς ένας διεθνής στρατός πονηρών τεχνοκρατών που κατευθύνει την παγκόσμια αγέλη σε αυτό που θα .. «καταναλώσει καλλιτεχνικά»…
Ας μη μας διαφεύγει ότι η τέχνη είναι «πεδίο μάχης τρανό» και συνάμα άλλοθι, στο οποίο συνωστίζονται και βρίσκουν εύκολα καταφύγιο όλοι εκείνοι που μυρίζουν «ψωμί» καθώς και όλοι οι άλλοι που μπορεί να απέτυχαν να κάνουν καριέρα σε άλλους τομείς. Στην τέχνη χωρούν όλοι. Άπαντες είναι «ευπρόσδεκτοι». Σε κοινωνίες που οι έννοιες δημοκρατία και ελευθερία έχουν χάσει το νόημά τους βασιλεύει η ύπουλη δύναμη της υπερπληροφόρησης. Αυτή, αντί για την υποτιθέμενη διάχυση γνώσης, επιδιώκει τον αποπροσανατολισμό και τον ίλιγγο μέσω του οποίου θα ελέγξει απόλυτα και πιο αποτελεσματικά το «εκκλησίασμα».
– Στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, αξίζει κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά με την τέχνη;
– Αν ξεκινήσεις τη σχέση σου με την τέχνη με ζητούμενο την επαγγελματική σου αποκατάσταση, έχεις κάνει ήδη το πρώτο σου λάθος. Αν δεν νιώσεις αρχικά το πάθος και την «παράλογη» αγάπη, που δεν «επιτρέπει» λογικές προσεγγίσεις, τότε είναι δύσκολο να συναντήσεις τη σειρήνα που θα σε παρασύρει στον παράξενο κόσμο της και στο υπέροχο, μοναδικό περιβάλλον της. Δεν θα νιώσεις την αδρεναλίνη σου να χτυπάει κόκκινα όταν θα κινείσαι με ιλιγγιώδεις ρυθμούς σε άγνωστους και συναρπαστικούς λαβυρίνθους. Εκεί, συμβάσεις και κάθε άλλη σκέψη απουσιάζουν.
Η σχέση με την τέχνη μοιάζει με τον σφοδρό έρωτα, που όταν σε συναντήσει χάνεις κάθε επαφή με τη λογική. Την ακολουθείς με πάθος, ασχέτως αν αυτός ο έρωτας δεν καταλήξει τελικά στον… γάμο. Η τέχνη δεν μπορεί να είναι ενδιάμεσο πεδίο, αλλά αυτοσκοπός. Είναι μανία, είναι κόλλημα, είναι ίσως μια παθολογική υπερβολή. Αν φτάσει να σε ανταμείψει, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Αν αναζητήσεις εξαρχής την αποκατάσταση ή οποιαδήποτε ανταμοιβή πέραν της συναισθηματικής, αυτό θα αποτελέσει κατά πάσα πιθανότητα την πρώτη σου ήττα, πριν καν ξεκινήσεις, και ίσως ένα συμβόλαιο με τον «διάβολο»…
– Θεωρείτε ότι μία συλλογή έργων τέχνης μπορεί να αποτελέσει επένδυση;
– Η «επένδυση» στην τέχνη αποτελεί κατάθεση στην τράπεζα της ζωής, που ανταποδίδει στον «επενδυτή» το υψηλότερο επιτόκιο: ΧΑΡΑ, ΑΝΑΤΑΣΗ, ΟΝΕΙΡΟ, ΛΥΤΡΩΣΗ…
– Τελευταία σας έκθεση στο Λονδίνο έγινε στην «The C. John Gallery» στο Mayfair. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι αυτή;
– Επιστρέφω στο Λονδίνο με άλλη μια ατομική έκθεσή μου, που περιέχει γλυπτά και έργα ζωγραφικής μεγάλων και μικρότερων διαστάσεων. Είναι μια καλή ευκαιρία να δείξω τη νέα μου δουλειά στο κοινό του Λονδίνου, που είναι και ένας διεθνής σταθμός στον κύκλο των εκθέσεών μου, που ξεκίνησε από διάφορα μουσεία στην Κίνα και στη συνέχεια επανήλθε στην Ευρώπη (Βέλγιο, Γαλλία, Λουξεμβούργο, κ.α.) για να εκτεθεί σε διάφορα ιδρύματα, μουσεία ή γκαλερί.
Ο σταθμός στην Ελλάδα ήταν το μουσείο Μπενάκη και η ατομική έκθεση γλυπτικής στο κτίριο της οδού Πειραιώς. Η έκθεση στο Λονδίνο γίνεται στην C. JOHN GALLERY στο Mayfair και χορηγός είναι η GREEN COLA.
– Μιλήστε μας για το γλυπτό σας ου τοποθετήθηκε στην Αλεξανδρούπολη.
– Το γλυπτό «Anatasis Delta» (σύμπλεγμα επτά μορφών) τοποθετήθηκε στον κεντρικό δρόμο της Αλεξανδρούπολης, απέναντι από το δημαρχείο. Αποτελεί εγκατάσταση ενός μνημειακού γλυπτού μεγάλων διαστάσεων , ένα σύμπλεγμα 7 μορφών που φιλοτεχνήθηκε με ιδιαίτερη αγάπη για την Αλεξανδρούπολη.
Το έργο πραγματοποιήθηκε από την ευγενική χορηγία της GREEN COLA και του οραματιστή δημάρχου Αλεξανδρουπόλεως κ. Βαγγέλη Λαμπάκη.
– Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;
– Ετοιμάζομαι για την ART THESSALONIKI INTERNATIONAL, (23-26/11) στην οποία θα συμμετάσχω με ατομική μου έκθεση με την γκαλερί ΑΓΚΑΘΙ ΚΑΡΤΑΛΟΣ και θα δείξω μεγάλα γλυπτά.
Περισσότερες πληροφορίες για τον Κωστή Γεωργίου και τα έργα θα βρείτε στο www.kostisgeorgiou.com
* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα “Axianews”
