Γράφει ο Γιάννης Λιάκος
Μπαίνοντας στο εργαστήριο του Κωστή Παπαδόπουλου, δεν μπορείς να αποφύγεις την έκπληξη. Ένας υπέροχος κόσμος εμφανίζεται και περιμένει να σε πάρει μαζί του και να σε ταξιδέψει.
Φιγούρες ανάγλυφες, ζωγραφικές επιτοίχιες σε κοιτάζουν και σε καλωσορίζουν, μηχανικές κατασκευές, γλυπτά είναι έτοιμα να σε οδηγήσουν σε άλλες διαδρομές, παράξενα μουσικά όργανα περιμένουν να βγάλουν μοναδικούς ήχους.
Όλα μπορούν να συμβούν από στιγμή σε στιγμή, αρκεί να δώσει έναρξη ο Μαέστρος τους και όλα θα πάρουν ζωή….
«…Γιγάντια γλυπτά που θυμίζουν ρομπότ, αστροναύτες ή αρχαίους θεούς. Σκουπίδια και ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Συνθεσάιζερ, επεξεργασμένοι ήχοι και μοναχικά σαξόφωνα, εικαστικές εκθέσεις,θεατρικές παραστάσεις, γκράφιτι, σκηνικά, συγκροτήματα με ήχους ξεχασμένων φυλών του Αμαζονίου. Η Τέχνη έχει πολλά πρόσωπα και -multi artists- υπάρχουν και στην Ελλάδα …»
Στα έργα του Κωστή Παπαδοπουλου υπάρχει έντονο το φουτουριστικό στοιχείο. Άραγε ο καλλιτέχνης πώς φαντάζεται το μέλλον; αισιόδοξα ή απαισιόδοξα;
–Στα έργα μου χρησιμοποιώ φουτουριστικά στοιχεία από κόσμους μελλοντικούς. Είμαι φύσει αισιόδοξος. Μέλλον χωρίς αισιοδοξία δεν μπορεί να υπάρξει. Πιστεύω ότι η Ανθρωπότητα θα κατακλύσει τη Γη και θα αποικίσει το σύμπαν.”
Ο Παπαδόπουλος χρησιμοποιεί διαφορετικά και πολλές φορές «ευτελή» ή «άχρηστα» υλικά για τις δημιουργίες του. Πως καταλήγει στη σύνθεση ενός έργου; Το έχει προσχεδιάσει ή τον οδηγούν τα ίδια τα υλικά στον σχεδιασμό του;
-Μου αρέσει να μαζεύω βιομηχανικά απόβλητα, αντικείμενα που οι άνθρωποι θεωρούν άχρηστα, αλλά που κρύβουν ιστορίες … Η Τέχνη είναι μια διεθνής γλώσσα, μια γραφή. …τα γράμματα συνθέτουν λέξεις, οι λέξεις προτάσεις και οι προτάσεις έννοιες.
Οι καλλιτέχνες λοιπόν αντί για γράμματα χρησιμοποιούν χρώματα, πινέλα κλπ. Τα υλικά που χρησιμοποιώ, θέλω να έχουν μια ιστορία. Με συγκινούν τα αντικείμενα – υλικά που αφηγούνται ιστορίες μέσα σε άλλες ιστορίες. Μια συνθετότητα που μου θυμίζει πολύ τις πολύπλοκες σχέσεις των ανθρώπων. Ιστορίες απρόσμενα γοητευτικές, που σε προκαλούν να τις αφηγηθείς. Σχεδιάζω το έργο που θέλω να κάνω αλλά πολλές φορές οι «λεπτομέρειές» του, κρύβονται στις ιδιαιτερότητες του υλικού-αντικειμένου.
Στις εικαστικές μου εκθέσεις υπάρχει πάντα ένας τίτλος που εμπεριέχει ένα μεταφυσικό – φιλοσοφικό στοιχείο.
Η σχέση της λογικής με το συναίσθημα με απασχολούσε πάντα. Στα έργα μου προσπαθώ να αφηγηθώ τις μάχες – ήπιες ή άγριες – ανάμεσα σε αντίθετα, …λογική – συναίσθημα, φως – σκιά, ευθεία – καμπύλη. Ένας τίτλος, με βοηθάει να κρατάω τους δεσμούς ανάμεσα στα έργα που παρουσιάζω, έτσι ώστε να υπάρχει ένας αφηγηματικός ειρμός και ο θεατής να μπορεί να τον παρακολουθήσει.
Αναπολώντας όλη μου την πορεία μέχρι σήμερα, από την παιδική μου ηλικία, θα έλεγα ότι το νήμα που με έφερε μέχρι εδώ είναι ότι….…ακόμα κι όταν φτάσεις στο σκοπό, δεν έχεις χρόνο για να ξαποστάσεις … συνέχισε μέχρι τον επόμενο … ένα ελάττωμά μου είναι η περιέργεια. Θέλω να μαθαίνω, θέλω να διεκδικώ το δικαίωμα στην κατανόηση του σύμπαντος, κι αν καταφέρω να αφηγηθώ αυτό το ταξίδι μου, με τρόπο που να εμπνεύσω, τότε νοιώθω ολοκληρωμένος.
Η έννοια του οχήματος υπάρχει σε πολλά από τα έργα μου. Είμαι φύσει ταξιδευτής.
Νομίζω πως το ταξίδι είναι σύμφυτο του ανθρώπου από τότε που υπάρχει. Έχω όμως και μια μεγάλη αγάπη στη «μηχανή», αυτό το θαυμάσιο δημιούργημα του ανθρώπου που επεκτείνει τις δυνατότητές του και του διευρύνει τους ορίζοντες, οι Ουτοπτητικές μηχανές, τα γλυπτά μου «οχήματα» και τα μηχανικά παιχνίδια μου είναι εμπνευσμένα απ’ αυτή την αγάπη.
Σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής μου διαδρομής υπάρχει πάντα μεγάλη εμπλοκή με το θέατρο και τη μουσική.
Το θέατρο με τράβηξε γιατί συγκεντρώνει πολλές μορφές τέχνης και δίνει τη δυνατότητα συνεργασίας ανάμεσα στους συντελεστές, κάτι που το αγαπώ ιδιαίτερα.
Το στήσιμο, η κίνηση των ηθοποιών, οι φωτισμοί και φυσικά τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι απολύτως εικαστικά θέματα και δεν θα μπορούσαν να με αφήσουν αδιάφορο. Όσο για τη μουσική, ήταν πάντα η 2η μου φύση. Δημιούργησα ένα συγκρότημα, τους APURIMAC, και κάναμε 10 albums από τα οποία το 1 έκανε «χρυσό δίσκο» σε πορεία 23 χρόνων με πάνω από 1.600 live.
Ωστόσο με τα Μουσικά Γλυπτά μου πειραματίστηκα σε νέες μουσικές φόρμες, θέλοντας να συγκεράσω αυτές τις 2 τεράστιες μορφές τέχνης (μουσική – γλυπτική). Διαμορφώνω τα γλυπτά μου ενσωματώνοντας χορδές, ελάσματα, μεμβράνες που μπορούν να παράξουν ήχους – συχνότητες, στη συνέχεια τις επεξεργάζομαι και δημιουργώ ηχητικές μουσικές ατμόσφαιρες.
WHO IS WHO
Ο Κωστής Παπαδόπουλος γεννήθηκε και αμέσως κατάλαβε ότι το ταξίδι θα είναι δύσκολο.Σπούδασε ζωγραφική, γλυπτική και σκηνογραφία στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι.
Ατομικές εκθέσεις
1986 : «ΣΠΟΥΔΗ ΡΥΘΜΙΚΗΣ». Ατομική έκθεση ζωγραφική με φως και μουσική. ΕΚΛΟΓΗ
1987 : «ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ – ΣΥΝΘΕΡΓΟΝ» Ατομική έκθεση installation, κατασκευές με τεχνητούς ήχους και ειδικούς φωτισμούς
1991 : «5 ΤΟΤΕΜ και ένας ΒΙΟΔΟΤΗΣ». Ατομική έκθεση installation, ζωγραφική, γλυπτική, με performance ΕΥΜΑΡΟΣ
1993 : «ΑΠΟΙΚΙΕΣ στον Α΄ του ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ». Ατομική έκθεση με ζωγραφική και γλυπτά με γυαλί, σίδερο και .φως. ALBA
2005 : «ΟΛΟΙ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΕΝΑ COMIC ΜΕΣΑ ΜΑΣ ». Ατομική έκθεση με ζωγραφική, ανάγλυφα, μηχανική γλυπτική και γλυπτά με γυαλί, σίδερο και ξύλο. GAZARTE
2009 : “ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΑΝΟΙΚΤΑ” Ατομική έκθεση με ζωγραφική, ιπτάμενες μηχανές, ηλεκτρονικά γλυπτά, εικαστικά ρομπότ και μουσικά γλυπτά. “ΤITANIUM”
2014 : “ RANDOM part I “ Ατομική έκθεση με ζωγραφική, γλυπτική και video. ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Ομαδικές εκθέσεις
2007-2008 : “HEARTS IN ATHENS” Κατασκευή μεταλλικού, μηχανικού γλυπτού (μηχανική καρδιά), παραγγελία του “hearts in athens”.
2011 : “ΜΕ ΜΙΑ ΔΡΑΧΜΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ” Ομαδική έκθεση στο “ΤITANIUM”
2018 : «ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ» ομαδική
έκθεση ζωγραφικής, γλυπτικής στη Δημοτική Γλυπτοθήκη Αγρινίου
Θέατρο και εικαστικές δραστηριότητες
1989 : “Ο ΛΟΓΟΣ” . σκηνικά, κουστούμια, φωτισμoί . Σύγχρονη Όπερα στο Τούνελ της Πανεπιστημιούπολης .
1990 : “TΟ ΤΑΞΙΔΙ” σκηνικά, κουστούμια. Κινούμενο Πολύτεχνο στο πάρκο Ζωγράφου.
1997 : «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ»
σκηνικά, κουστούμια, φωτισμοί, μουσικά
γλυπτά.
2001: «WWW.MARCOPOLIS,COM» Γλυπτό σκηνικό, κοστούμια,
φωτισμοί. Μέγαρο Μουσικής,
2005 – 2006 : Γλυπτά – ιπτάμενες μηχανές για το τηλεπαιχνίδι της ΝΕΤ «τοις μετρητοίς»
2008 : “ΚΟΜΠΟΙ” Ζωντανή μουσική με τα Μουσικά γλυπτά για μια χορογραφία της Τ. Νικολοπούλου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών