Γράφει η Μαργαρίτα Καρδαχάκη – Ιστορικός Τέχνης
Γεννημένος στην Ελβετία με το όνομα Σαρλ-Εντουάρ Ζανρέ-Γρι, το 1887, ελάχιστοι άνθρωποι της εποχής θα πίστευαν ότι ένα παιδί που παράτησε το σχολείο στα 13 του, θα μπορούσε να χαράξει μια τόσο μεγαλειώδη πορεία στην ιστορία της αρχιτεκτονικής και να αποτελέσει έναν από τους κύριους εκπροσώπους του Μοντερνισμού. Ο Le Corbusier ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτοδίδακτος. Σπούδασε τέχνη και αρχιτεκτονική, σε σχολή εφαρμοσμένων τεχνών, κοντά στον L’Éplattenier, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με το τότε κυρίαρχο και επαναστατικό κίνημα “Arts And Crafts”. Πώς όμως κατάφερε να εντρυφήσει στον αρχιτεκτονικό κόσμο και να μάθει όλα όσα χρειάζονταν για την ανοικοδόμηση κτηρίων; Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος, η εκπαίδευση του βασίστηκε στα ταξίδια και στις επισκέψεις σε μουσεία. Μέσα από τα ταξίδια του κατάφερε να παρατηρήσει τα σπουδαιότερα έργα αρχιτεκτονικής της εποχής. Ένα από τα σημαντικότερα ταξίδια του, ήταν αυτό στην Ελλάδα το 1911, όπου ήρθε σε επαφή με τον Παρθενώνα και υπήρξε το κυριότερο έναυσμα για το ξεκίνημά του. Έχοντας στην φαρέτρα του τις εικόνες και τις εμπειρίες, δημιούργησε ένα αυτοκίνητο-μηχανή, αναπαράσταση του Παρθενώνα, συμπεριλαμβάνοντας τις αρχές της χρυσής τομής και τους αρχιτεκτονικούς κανόνες.
Η συμβολή του στον πρώιμο μοντερνισμό υπήρξε απαραίτητη για τη διάδοση και ανάπτυξη του νέου αυτού κινήματος και στυλ, καθώς όχι μόνο εγκαθίδρυσε την καινοτομία στον σχεδιασμό κτηρίων, άλλα συνέβαλε στην εκσυγχρόνιση των πόλεων και των κατοικιών, συνδυάζοντας το αισθητικό αποτέλεσμα με τη λειτουργικότητα των κτηρίων
Στη συνέχεια, συνεργαζόμενος με τον August Perret, ανέπτυξε τις ικανότητές του στην πολεοδομία, την γλυπτική, την ζωγραφική, τη συγγραφή και στη σχεδίαση εσωτερικών διακοσμητικών και χρηστικών επίπλων. Υπήρξε ο πρώτος που ασχολήθηκε με τις θεωρητικές αναζητήσεις του σύγχρονου σχεδίου. Η συμβολή του στον πρώιμο μοντερνισμό υπήρξε απαραίτητη για τη διάδοση και ανάπτυξη του νέου αυτού κινήματος και στυλ, καθώς όχι μόνο εγκαθίδρυσε την καινοτομία στον σχεδιασμό κτηρίων, άλλα συνέβαλε στην εκσυγχρόνιση των πόλεων και των κατοικιών, συνδυάζοντας το αισθητικό αποτέλεσμα με τη λειτουργικότητα των κτηρίων. Κύριος στόχος του ήταν να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής των ανθρώπων που ανήκαν στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις και ζούσαν στις πόλεις, δημιουργώντας πολλά σχέδια που βασίζονταν στη λειτουργικότητα της διαμονής πολλών οικογενειών σε ένα σπίτι. Επίσης, το έργο του επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στη σύνδεση του αστικού τοπίου και της αρχιτεκτονικής κατασκευής με τη φύση.
Η Villa Savoye αποτελεί το πιο γνωστό του δημιούργημα. Σχεδιάστηκε απο τον Le Corbusier και από τον ξάδερφό του, Pierre Jeanneret, αφού επικοινώνησε μαζί τους ο εύπορος Savoye επιθυμώντας μια εξοχική κατοικία έξω από τη πόλη. Η ανοικοδόμηση του διήρκησε μόλις 3 χρόνια, από το 1929 έως το 1931.Κύριο υλικό υπήρξε το οπλισμένο σκυρόδεμα ή αλλιώς, μπετόν αρμέ, το ατσάλι και το γυαλί. Η Βίλλα βρίσκεται στο προάστιο Πουασύ στο Παρίσι. Σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε σύμφωνα με την κίνηση ενός αυτοκινήτου, που ο Le Corbusier είχε μελετήσει νωρίτερα. Με αυτόν τον τρόπο μετέφερε τη δυναμικότητα και την κίνηση του αυτοκινήτου στην αρχιτεκτονική και στα έπιπλα, χρησιμοποιώντας στοιχεία στο εξωτερικό και εσωτερικό της βίλλας, τα οποία προσδίδουν την εντύπωση μιας διαρκούς επάλληλης κίνησης. Η εξωτερική σχεδίαση του κτηρίου είναι απλή και μινιμαλιστική. Το μαύρο και το άσπρο κυριαρχούν σε όλη την εξωτερική επιφάνεια, ενώ τα παράθυρα που βρίσκονται κατά μήκος του πρώτου ορόφου δίνουν την αίσθηση της άμεσης επαφής του εξωτερικού χώρου, με το εσωτερικό της κατοικίας. Όπως προαναφέρθηκε, ο Le Corbusier έδινε ιδιαίτερη σημασία στην επαφή με τη φύση και στην αντανάκλαση του ήλιου στο εσωτερικό. Στην εξωτερική όψη της βίλλας είναι αναγνωρίσιμο το καινοτόμο χαρακτηριστικό που καθιέρωσε ο Le Corbusier: την πιλοτή. Η ανύψωση του κτηρίου σε λευκούς, λεπτούς ενισχυμένους στύλους δίνει την εντύπωση ότι όλη η κατασκευή αιωρείται και επεκτείνεται μέχρι τη ράμπα που οδηγεί στο εσωτερικό. Το τέχνασμα αυτό υιοθετήθηκε με στόχο την επέκταση του κατοικήσιμου χώρο στο εσωτερικό της βίλλας.
Στον ισόγειο χώρο της κατοικίας δεσπόζουν το κύριο χολ, η ράμπα και η ελικοειδής σκάλα που οδηγεί στον επόμενο όροφο. Στο ισόγειο στεγάζονται επίσης το γκαράζ και τα δωμάτια της υπηρεσίας του σπιτιού, ενώ ο κήπος στον εξωτερικό χώρο είναι ειδικά διαμορφωμένος, για να ομαλοποιεί την είσοδο του αυτοκινήτου στο γκαράζ.
Η Βίλλα συγκεντρώνει και τα 5 στοιχεία της Νέας Αρχιτεκτονικής του Le Corbusier, τα οποία είχε προωθήσει στο περιοδικό ‘’Νέο Πνεύμα’’
Στον πρώτο όροφο βρίσκονται τα δυο υπνοδωμάτια της οικογένειας, ένα δωμάτιο για τους επισκέπτες, η κουζίνα, το σαλόνι και μεγάλες ταράτσες. Στον δεύτερο όροφο βρίσκεται το «σολάριουμ». Ακολουθώντας τους κανόνες της χρυσής τομής, ένα τετράγωνο έχει χωριστεί σε 16 ανάλογα κομμάτια και έχει επεκταθεί ώστε να περιλαμβάνει τη ράμπα και την είσοδο. Η ράμπα που διαχέεται από τον ισόγειο εξωτερικό χώρο μέχρι και την ταράτσα του δευτέρου ορόφου δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να περπατήσει σε όλη την έκταση της οικείας.
Η Βίλλα συγκεντρώνει και τα 5 στοιχεία της Νέας Αρχιτεκτονικής του Le Corbusier, τα οποία είχε προωθήσει στο περιοδικό ‘’Νέο Πνεύμα’’. Καθιέρωσε τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσοψης και την ελεύθερη εσωτερική διάταξη, σύμφωνα με την οποία ο αρχιτέκτονας μπορεί να τοποθετήσει τους τοίχους, χωρίς πρόσθετη υποστήριξη, κατά τη δική του προτίμηση. Ο Le Corbusier βασίστηκε στα σχέδια για την οριζόντια διαμόρφωση της Βίλλας. Καθόλα το μήκος του κτηρίου υπάρχουν παράθυρα που τονίζουν την οριζόντια διάσταση και αποτελούν το συνεκτικό στοιχείο του εξωτερικού περιβάλλοντος και του κήπου με τον εσωτερικό χώρο, συμβάλλοντας στην εισροή φυσικού φωτός μέσα στο χώρο. Εκπροσωπώντας τις αρχές της νέας αρχιτεκτονικής, η καθιέρωση του roof garden στα κτήρια ήταν απαραίτητη, συμπληρώνοντας έναν εξωτερικό χώρο-κήπο που χρησιμοποιείται επίσης, ως σολάριουμ και εξωτερικό σαλόνι τους καλοκαιρινούς μήνες.
